Alþýðublaðið - 18.07.1963, Blaðsíða 8

■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■£■■■
■■■■■■■■■■■■■■■■l^
•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■*■

■■■■■■■■■•■■■■■■■■•■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■
■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■&■■■■■■■■!--------------------3-------
Frásögnin er
lauslega þýdd
úr sænsku.
Hún þarfnast
ekki útskýr-
inga, — en hún
er EINKUM FYRIR
KVENFOLKIÐ . . .
★ EF hann segir ekki eitthvað
núna, arga ég og grýti kampa-
vínsglasinu í hann, hugsar hún.
Ef hann lítur ekki af stúlkunum
fimm, sem standa á miðju dans-
gólfinu og hátta sig með hægum
og útreiknuðum hreyfingum. Ef
hann segir ekki, að þetta sé gróf-
gert og asnálegt.
Það er einkennilegt, að fyrir
fimm árum, fannst mér gaman
að koma hingað. En þá komum
við hingað til þess að dansa. Nú
sitjum við við eitt bezta borðið
til þess að sjá skemmtiatriðin
greinilega: — Þá sátum við langt
úti á barnum, og hann hélt í
hendina á mér og horfði meira
á mig en á stúlkurnar. Þá hafði
ég ekkert á móti því, að konur
væru fallegar og eftirtektarverð-
ar aðeins af því að þær væru
konur. Eg hafði ekkert á móti
því vegna þess, að ég var sjálf
eins ung og leit eins vel út, og
vegna þess, að ég vissi, að síðar
um nóttina yrði ég ennþá fallegri
og honum ennþá meiri kona.
í vikuferðalag til Parísar. Hún
vildi ekki eyðileggja gleðina fyr-
ir honum. Hann þarfnaðist upp-
lyftingar, þurfti að komast burt
frá þessu sifellda „fram og aftur
milli heimilisins og vinnunnar”
— þurfti að hreyfa sig, sjá eitt-
hvað nýtt.
★ Stúlkurnar á dansgólfinu
eru nú komnar úr síðustu svörtu
nælonspjörinni og ganga út á
milli borðanna til að njóða upp
í dans. Fimm útvaldir fá að haldá
nakinni konu í örmum sér. Hún
lítur snöggt á manninn sinn. —
Vildi hann verða fyrir valinu.
Þætti honum það spennandi, —
skemmtilegt? Hvers vegna segir
hann ekkert. Hvérs vegna lítur
hann ekki á annað en stúlkurnar?
Hvers vegna ekki á Parísarmynö-
irnar á veggjunum, á eplatréð
úr gullpappírnum, eða á miðaldra
Ameríkukonuna, sem situr við
næsta borð og burðast við að
vera glaðleg á svipinn, meðan
maðurinn hennar er á dansgólf-
inu.
Hún reyndi líka að vera glað-
leg á svipinn, þegar maðurinn
hennar kom heim og sagði, að
fyrirtækið ætlaði að senda hanr.
En hvað um hana? Hún naut
ennþá minni tilbreytingar en
hann, — hún þarfnaðist þess enn
þá meir. Þegar vextir og afborg-
anir af raðhúsi eiga að greiðast
af lánum, sem ekki eru sérstak-
léga há, verður ekki mikið af-
gangs til annars en húshaldsins.
Það nægir fyrir vínflösku og ein-
hverju góðgæti á matarborðið
öðru hvoru, en það er ekkert til
að skemmta sér fyrir, að kaupa
föt fyrir að vera óskynsöm og
ung fyrir.......
★ Hún reyndi að láti ckki á
sér sjá, hvað hún hugsaði. En
þau höfðu talað svo mikið um
að ferðast þangað saman þegar
barnið væri orðið svolítið stærra
og fjárhagurinn svolítið betri. —
Því þetta var þeirra borg, — þar
hittust þau! Þar ætluðu þnu að
rifja upp fyrstu vlkurnar, sem
þau þekktust, fara í langar göngu
ferðir meðfram Signu í sumar-
vissi ekki neitt um matartilbúu-
ing og barnamál, hreingerningar
og bóningar, og það hve bind-
andi það er að eiga barn. Að fara
til Parísar og fá að vera aftur
hún sjálf, aftur ung, ei'n með
manninum sínum!
★ Þegar þau stóðu við lestar-
gluggann og sáu hvelfingar Sae-
ré Coeur birtast, hugsaði hún
með sér, að aðeins það eitt væri
farmiðanna vert! Aðeins það, að
koma aftur til Gare du Nord og
heyra franskt tungutak að nýju,
hrærast í hringiðu hins síkvika
spennandi lífs, geta gengið út í
lieiminn með allar nauðsynjar i
handtöskunni. Að sjá aftur götur
Parísar, kastaníutrén, verzlunar-
skiltin: Tabac, Blanchísserie, —
Coiffeur. .. En það varð ekki af
því, að þau færu í neina langa
gönguferð meðfram Signu þetta
kvöldið. Hún hafði drukkið of
mikið af freyðandi vínum í lest-
inni og varð að fara að hátta,
þegar þau komu upp á hótelið.
★ Daginn eftir átti hún að
verzla á meðan maður hennar
gekk á fund ýmissa manna, sem
hann átti viðskiptaerindi við. —
Hún keypti fjóluvönd af blóm-
sölukonunni fyrir utan hótelið.
aðeins til þess að halda á honutn
og lykta af honum á leiðinni nið-
ur Boulevard Saint-Michel. Fyrir
fimm árum áttu þau svo litla pen
inga, að hún varð að velja á mi!li
þess að drekka kaffi eða kaupa
fjólur. Hún var þá að lesa
frönsku í Alliance Francaise og
hann var í sumarvinnu hjá frön-
sku verzlunarfyrirtæki, þar. sem
hann fékk eiginlega engin .laun.
Fyrsta kvöldið, sem hún kom á
heimavistina, þar sem hún ætl-
aði að búa, spurði hún húsmóð-
urina, hvað væri að baki tvöföldu
nóttinni og vera ástfangin að
nýju.
Þau sátu allt kvöldið með Par-
isarkortið fyrir framan sig, og
hann lofaði að ganga sömtt göt-
ur og þau gengu kvöldið, þegar
hann kyssti hana fyrsta sinni
og að leita uppi nákvæmlega
sama staðinn í litla garðinum á
bak við Notre Dame, — þar sem
það gerðist.
Þegar þau voru háttuð fóru
þau að tala um það, að hún gæti
kannski komið með honum. Til-
hugsunin um að sitja ein heima,
þegar hann færi til Parisar, kom
henni til að finnast húu vera í
fangelsi, þar sem fangabúning-
urinn var morgunkjóll og inni-
skór. Þúsund króna bankainni-
stæða var ekki eins þung á met-
unum og sá möguleiki, að fá einu
sinni enn að njóta lífsins á sama
hátt og hún gerði, þegar hún
dyranna í herberginu og fékk
það svar, að í næsta herbergi
byggi landi hennar. „ljóshærður,
laglegur — sannkallaður víking-
ur!” Strax og húsmóðirin var far-
in út úr herberginu gekk hún
úr skugga um, að dyrnar væru
vel læstar. Viku seinna gekk hún
með víkingnum um flóamarkað-
!■•■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■•■•*■■■■•■nmmmumámamn■■■■■■■■■■■■■■««■••■■•■■■■■■■■■■■■■•.«
»■•■■•■■■■■■■■■■■»»»■•■■■■■■■■■■■■■»■»■■■■■«■•■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■«■«■»■«■•■■1114*
■■■■■«■■■■»■■■■■■■«■■■■■■■■■■■b■■«■»■■■■■»■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■«• •■■■■■■ii>«.«
LikiaMin««iiiB>iBiir»»iiiMiiilMta«iaMiMiia|r — — — ------------------ — — “
8 18. júlí 1963 — ALÞYÐUBLAÐIÐ