Lögrétta - 01.01.1933, Qupperneq 2

3
LÖGRJETTA
4
ekki svo mundi framsókn menningarinnar
stöðvast, að áliti Hitlers. Kynblöndun hefur
einatt haft í för með sjer niðurlægingu hins
æðra kyns og líkamlega og andlega veiklun.
Náttúran vill hreint kyn og maðurinn á að
beygja sig fyrir náttúrunni og getur ekki
annað, því að maðurinn getur aldrei sigrað
náttúruna og hefur aldrei gert það, það er
gyðingleg lygi, segir Hitler.
En nú er ekki sama hvert kynið er. Alt
það á þessari jörð, sem við dáumst að, vís-
indi, listir, bækur og uppfyndingar — eru
sköpunarverk fárra þjóða, sem sennilega
eru allar upphaflega af einum og sama kyn-
stofni sprottnar, og undir þessum þjóðum
er líka komin framtíð menningarinnar, hinn-
ar sönnu menningar. Ef þessar þjóðir far-
ast, fellur einnig í gröfina með þeim öll feg-
urð þessa heims. En menning hnignar aldrei
af öðrum sökum en þeim, að menn gleyma
því að menningin er undir mönnunum kom-
in, en mennimir ekki undir menningunni, m.
ö. o., að til þess að geta haldið ákveðinni
menningu lifandi og hreinni, þarf að halda
hreinum kynstofni þess fólks, sem að henni
stendur. Sá sem vill lifa, verður að berjast,
og sá sem ekki vill berjast í þessum heimi
eilífrar baráttu, hann er ekki lífsins verður.
Öllu mannkyni má skifta í þrent. Þær
þjóðir, sem mynda menningu, þær sem' halda
henni uppi og þær sem eyða henni. Þær þjóð-
ir, sem hafa verið mestir og bestir menn-
ingarstofnendur, eru Aríar. Þeir hafa alstað-
ar í sögunni verið menningarfrömuðir, seg-
ir Hitler, og eru enn, hin germanska, hin
þýska grein þeirra. Öll sagan er að hans áliti
aðeins vottur um sjálfsbjargarviðleitni kyn-
stofnanna til góðs eða ills. Það, sem ekki er
góður kynstofn, er einskis virði, hvað svo
sem annars má um hann segja. Sjálfsbjarg-
arhvötin er í raun og veru alstaðar eins, hún
gerir engan mun á kynbálkum, en munurinn
á þeim kemur fram í því, hvernig þeir beita
þessari sjálfsbjargarhvöt eða viðleitni. Yfir-
burðir Aríans eru í því fólgnir, að áliti Hitl-
ers, að sjálfsbjargarhvöt Arians hefur aldrei
snúist einungis um sjálfa sig, aldrei verið
einungis eigingjöm.. Þessvegna hefur hún
getað beinst að því að skapa verðmæti eða
menningargildi utan við sjálfa sig. Hún hef-
ur átt í ríkum mæli hæfileikana til fórnar,
átt óeigingjarna fórnarlund og hugsjónarík-
an þrótt í senn.
Mesta andstæða Aríans er Gyðingurinn, að
áliti Hitlers. Sjálfsbjargarviðleitnin er senni-
lega hvergi eins þroskuð eins og hjá hinni
svonefndu útvöldu þjóð, og sjest það ekki
síst á þeirri einföldu staðreynd, að þjóðin
skuli hafa getað varðveitt tilveru sína allar
þær aldir, sem hún hefur lifað á rótlausum
ruglingi, í tvö þúsund ár. En Gyðingar hafa,
að því er Hitler segir, aldrei skapað sjálfir
neina sjálfstæða menningu. Þeir hafa verið
næmir á annarleg áhrif, naskir í því að apa
eftir öðrum. Og ástæðan er sú, að þeir hafa
einlægt verið eigingjarnir; fómarlund þeirra
hefur einlægt verið sjerdræg, sjálfsbjargar-
hvöt þeirra aldrei beinst út fyrir sjálfa sig’
eða sjálfa þá, þeir hafa altaf hugsað um það
eitt, að bjarga sjer til þess að bjarga sjer, að
græða aðeins til þess eins að græða. Gyðing-
ar eru aldrei samtaka í fórnum sínum, nema
meðan þeir þurfa að verja hagsmuni sína
gegn sameiginlegum óvini, en þegar sá ó-
vinur er sigraður, hverfur einingin og eigin-
girni hvers einstaklings kemur aftur í ljós.
En það er ekki einungis veraldleg menn-
ing Gyðinga, sem er yfirborðsverk og yfir-
varp eigingirni þeirra. Trú þeirra er það líka.
Þeir villa á sjer heimildir með því að segja,
að þeir sjeu aðeins sjerstakur trúarflokkur,
sjerkennilegt kirkjufjelag, sem eigi að njóta
sama umburðarlyndis og öll önnur mismun-
andi kirkjufjelög. Þetta er hin fyrsta regin-
lygi Gyðinga, segir Hitler. Þeir eru ekki
sjerstakur trúarflokkur, þeir eru sjerstakur
kynbálkur, af öðrum anda en Aríar, auðvirði-
iegir og óvinveittir Aríum, aðskotadýr í
heimi germanskrar menningar. Það er þeirra
starf, að grafa undan germanskri menningu
og þeir gera það á ýmsan hátt. Einn mátinn
er sá, segir Hitler, að þeir koma á stað óá-
nægju og ógn og byltingu í þjóðfjelögunum.
Kommúnisminn er að áliti Hitlers gyðinglegt
fyrirbrigði. Þessvegna á, að hans skoðun, að
ganga harðlega milli bols og höfuðs á hvoru-
tveggja, Gyðingum og kommúnistum, því að
þetta eru tveir hausar á sömu ófreskjunni.
Af þessu, sem nú hefur verið sagt, þó að
það sje ekki nema stutt yfirlit, ætti að mega