Lögrétta - 01.01.1933, Qupperneq 13

25
LÖGRJETTA
26
Hans var minst í síðasta hefti Lögr. f.
á. og einnig í öllum íslenskum blöðum í lok
síðastl. árs, en þá, 8. desember, var hundrað
ára afrnaeli hans haldið hátíðlegt í Noregi
með mikilli viðhöfn. Skáldin Gunnar Gunn-
arsson og Kristmann Guðmundsson komu
fram fvrir íslands hönd á minningarhátíð-
inni í Ósló og sendi G. G. ritstj. þessa blaðs
ræðu og drápu, sem hann flutti þá, og birt-
ast þær hjer í íslenskri þýðingu. Einnig fyig-
ir hjer káfli úr brjefi frá ungum íslendingi,
sem heima á í Ósló og segir nokkuð frá
minningarhátíðinni.
1, ‘Kveðja ^slands tíl 'Noregs,
iRasða GUnnars ©unnarssonar á ÍOO ára aímaslí
öjórnstjerhe Sjörnsons flutt á mínníngarhátíðínní i
samfeomuSal hásfeólans í Osló 8. desember 1052.
Það sem smáþjóð á einangraðri og varnar-
lausri ey, eins og Island er, þarfnast öllu
öðru fremur frá heiminum í kring er þrent;
það er i jettlæti, rjettlæti og aftur rjettlæti.
Og hvernig má þá annað vera, en að við Is-
lendingar elskum mann, sem leit á sannleik
og rjettlæti ekki aðeins sem fagurt orða-
.gjálfur, heldur eins og virkileika, ekki að-
eins sem fögur skáldyrði, ekki aðeins sem
nothæf vígorð í stjórnmálaerjum, heldur eins
cg hið fyrsta og helsta boðorð — sannleika,
rjettlæti og góðsemi. Og á eynni vestur í
sænum var Bjömstjerne Björnson elskaður
meira en nokkur annar Norðmaður. Við
hölluðum honum að hjarta okkar, eins og
hann væri einn af okkar mönnum. Skáld
okkar keptust um að þýða ljóð hans, og
með þeim drukkum við í okkur þor og
krafta, og fyrstu, inndælu og saklausu sög-
urnar lians fjellu eins og dögg í dali Islands,
færðu okkur trú á lífið, hið heilbrigða líf,
juku löngun okkar eftir lífinu, hinu fagra
lífi í friði og eindrægni. Það er ekki Nor-
egur einn, sem hann hefur „skáldað stærri“,
þessi ljómandi bróðir okkar, sem við höfum
nú í aag fært á gröfina sveiga úr fáskrúð-
ugum fjallablómum, ávöxtum hinna hrjóstr-
ugu heiðalanda. Hann skáldaði líka Island
stærra. Hann komst yfir það, jafnframt öllu
öðru, að styrkja einnig okkur í sjálfstæðis-
Björnstjcrne Björnson.
baráttu okkar, en hinn beini stuðningur er
tæploga það, sem mest er um vert; jeg held
að við eigum honum mikið meira að þaklca
en við vitum af enn þann dag í dag. Var
það ekki hann, sem var bakjarl trúar okkar
og kjarks? Hans hefur gætt óumræðilega
xT.ikið hjá okkur íslendingum, svo mikið sem
manns getur gætt meðal manna. Við íslend-
ingar eigum Björnstjerne Björnson óendan-
lega mikið upp að ynna. Minni hans er okk-
ur heilagt, og veri það blessað.
Það mun varla þykja í frásögur færandi,
hjer í hinu ríkara og stærra landi, að þar,
heima hjá okkur, konla út þrjár bækur
vegna þessa afmælisdags; Safn af kvæðum