Alþýðublaðið - 30.08.1963, Blaðsíða 12

75 ára í dag
Framhuld af 4. síðu.
var það ekki í. gamla daga. Gljúf
urholtsá var oft ill yfirferðar og
roargir ferðamenn komu því í bæ
inn. Þar var alltaf húsrúm og
hjartahlýja, en þó þröngt inni og
lítið að bíta og brenna, en öllum
var veitt aðhlynning — og ,hafa
margir gamlir menn minnzt Komu
sinnar þangað. Ingibjörg stund-
aði gegningar og alla algenga bú-
skaparvinnu þegar faðir hennar
var í veri, en liann réri áratug-
tun saman á Suðumesjum og úr
Þorlákshöfn. Hann var mikill vík
ingur við öll störf og annálaður
áhuga og ákafamaður. Enda fann
hann til ábyrgðar sinnar. Þau hjón
in eignuðust seytján börn, en þrjú
þeirra dóu ung. Ingibjörg mun
hafa erft dugnað föður síns. því
að hún var talin karlmannsígildi
til allra verka og því eftirsótt til
starfa utan heimiiis. Má og segja,
að þegar faðir hennar var að
heiman þá hvíldi mestur hluti
heimilisstarfanna utan húss á
hennar herðum. Hún stundaði hey
skap og hún vann að gegningum.
Hún sló og rakaði, sætti og setti
upp á og hún braut vakir á Gljúf
urholtsá og bar vatnið á öxlum sér
í heimUið og gripahúsin. Þau
Ingibjörg og Símon voru gefin
saman í Reykjavík 1919, en ekki
gátu þau fengið húsnæði hér og
fluttu því til Eyrarbakka og byrj-
uðu búskap þar. Símon stundaði
þá útróðra úr Herdísarvík og átti
skip og varð hann síðasti útgerðar
maðurinn þaðan, stendur sjóbúð
hans þar enn. Loks tókst þeim að
fá húsnæði í Reykjavík og fluttu
þangað. Símon var framkvæmda-
maður mikill og brauzt í ýmsu
Loks keypti hann sér bifreið, fyrst
vörubifreið og síðan fólksbifreið
og stundaði akstur til dauðadags,
en hann lézt 1960.
Þá voru þau orðin fjárhagslega
jorugg og áttu fallegt íbúðarhús
við Þorfinnsgötu. Um slceið var
kgímon veikur og þá vann Ingi-
íbjörg við fiskvinnu og lagði næst-
tim nótt við dag.
Þau Símon áttu fimm böm og
barnabörnin eru orðin átján að
tölu. Ingibjörg er nú ein í íbúðinni
en tvær dætur hennar búa í hús-
inu og þar er ys og þys allan dag
inn í bamabörnum. Ég birti frá-
sagnir Ingibjargar í bók minni
Fimm konur. Þar er sagt frá kyen
hetju. Alla tíð hefur hún starfað
fyrir verkcilýðshreyfinguna ög Al-
þýðuflokkinn. Við þökkum henni
samstarfið og óskum henni allra
heilla.
Vsv.
Dýr bílferð
Framh. af 7. síðu
vegna áverka þeirra, sem þorpar-
arnir veittu henni.
Lögreglumennirnir fundu lík
hennar gegnumstungið 30 hnífs-
stungum og mikla áverka hér og
þar um líkamann. Meðan Joan
MeNulty skreið með veikum burð
um tíl næsta húss og lét
vita um þá hryllilegu atburði, er
átt höfðu sér stað gaf Barbara
upp andann á kvalafullan hátt
þarna úti á víðavangi.
Þrír menn tóku mannslíf og
guldu sitt eigið fyrir. Líf þeirra
vtrður aldrei samt og áður: Auk
þess sem þung refsing bíður þeirra
eru þeir fyrirlitnir og aumkaðir
og munu seint sjá glaðan dag.
TRÉHESTURINN
sleit nokkrar ferskjur af tré einu og borðaði þær.
Nú var hann ekki lengur svangur né þyrstur.
Hann lagðist því í forsæluna undir einu trénu og
stofnaði brátt.
Þegar hann vaknaði, fór hann höndum um
andlit sitt og fann þá sér til mikillar undrunar, að
hann var kominn með þykkt skegg, bæði á höku
og efri vör. Hann gat ekki ímyndað sér hvernig
á þessu stæði, sem von var. Hann hugsaði málið
góða stund, eða þair til hann fór að svengja á ný.
Nú þorði hann ekki að snerta ferskjurnar, því
hann grunaði, að ef til vill ættu þær einhvern
þátt í þessum snögga skeggvexti. Nú gekk hann
að perutré og náði sér þar í nokkrar perur. Þær
voru stórar og bragðgóðar. Því fleiri sem hann
borðaði, þeim mun betri fannst honum þær á
bragðið. Þegar hann loksins var orðinn saddur
lagðist hann til, svefns á nýjan leik.
Þegar hann vaknaði aftur var orðið næstum
því dimmt. Þegar hann teygði úr sér rak hann
höfuðið í tréð sem hann hafði sofið undir, honum
fannst hann vera eitthvað þyngri á sér en venju-
lega einkum fannst honum höfuð sitt vera þungt.
Þegar hann þreifaði á höfðinu fann hann að út
úr því höíðu vaxið tvö hom. Þau voru bæði löng
og gild. Þegar hann strauk skeggið, fann hann að
það hafði þykknað og lengst. Hamn þorði varla að
ímynda sér hvemig hann væri útlits. — Þegar
prinsessan kemur til baka, þá þekkir hún mig
áreiðanlega ekki, hugsaði hann nú með sér. Hún
hættir áreiðanlega að elska mig. Hvað á ég eig-
inlega að gera? Því meir sem hann hugsaði um
ástand sitt, þeim mun þyngra varð skap hans. Að
lokum gat hann ekki varizt gráti og grét sig i
svefn.
Meðan hann svaf dreymdi hann að til sín'
kæmi gamall maður, sem snerti höfuð hans og
spurði: — Hvers vegna ert þú svona dapur ungi
maður? Þá sagði prinsinn honum alla sólarsög-
una.
— Hafðu engar áhyggjur, sagði gamli maður
inn. — Þegar þú vaknar skaltu fara og tína upp
þurrkaðar perur og ferskjur, sem liggja undir
tjánum, sem þú last ávexti af áðan. Þegar þú hef-
ur borðað þurrkuðu ávextina mun skeggið, svo og
hornin, detta af þér. Síðain skalt þú fara á brott
héðan, sonur minn. Dveldu hér ekki lengur, því
þetta er heimkynni púka. Þeir hafa sofið síðan þú
komst, en hefðu þeir verið vakandi, þá værir þú
ekki lengur í lifenda tölu.
Ungi prinsinn hlustaði furðu lostinn á þetta
allt saman. Þegar hann svo vaknaði, var orðið
kalt. Það var bjart af tungli og vindurinn gnauð-
aði í trjánum. Sandurinn var nú ekki lengur heit-
ur. Prinsinn fór nú að ráðum gamla mannsirís og
náði sér í nokkrar þurrkaðar perur og ferskjur.
— Sjáðu þarna kemur enska telpan. — — Eg kann þetta ekki. — Togaðu bara í — Finnst þér vélin ekki láta ilia að
Já ekki ber á öðru. — Viitu ekki reyna strenginn og miðaðu. Hún skaut með lokuö stjórn Orville?
þig í bogfimi? augun!
12 30. ágúst 1963 — ALÞÝÐUBLAÐI0