Alþýðublaðið - 22.12.1963, Síða 15

YES/ LET& LAUðH THIS 4Í
NEW IDEA ÖFF THE TA5LS
OR THO&E AIKMEN
/V\AY AðAIN 6IVE SOLOIEES
A BAD NAME ! •nmgm
S- THATJS CLEVER)
THESE PILOTS HAVE
BEEN öETTINð
TOO CUTE AGAIN í
I HAOMy T
SEIES IN THE \
AIK EORCE 1
LIBEEATÉ X
SOME OP
THEIR PLANS
THEy WISH To N
PLACE A FALSE
UN'TED STATES
MISSILE INTHE
EASTEPN TUEIílSH
-r MOUNTAINS —
( AIMEP AT US/ /
IT WILt BE SEEN FRQM THE
AIE.PHÓTOOKAPHEPMND SO
ON ! THEN, WHEN A SUE-
FACÉ PARTy NEAES THE
DUMMY SITfi, IT WILL BB
BU5WN UP — OSTENSIBLY
s—7 By THE AMEEICANS...
VVHAT IS THIS WILP
AVIATOES' IDEA WÉ
AES TO EXAMINE
CAAHpHO
— Ég þarf aS koma dálitlu í
lag, svaraði hann þungbúinn. —
Ég kem aftur eftir nokkra daga,
Hann fór á mánudegi, en kom
aftur á miðvikudegi, kvaldari og
þreytulegri en áður. Hann reyndi
að vinna í fáeinar klukkustundir,
en hafði ekki krafta til þess.
Hann staulaðist í rúmið, fölur
sem nár. Augu hans brunnu með
undarlegum ljóma.
— Maja, sagði hann um kvöid
ið- — Ég þarf að segja þér dá-
lítíð.
Hún horfði áhyggjufull á liann.
— Þú skilur, Maja ... hann
greip um hönd hennar. — Ég hef
stundum verið að hugsa um það,
hvernig fer fyrii’ ykkur Beötu,
þegar ég dey .. •
— Talaðu ekki svona, Jóhann.
Þér batnar bráðum.
Hann bro;ti ástúðlega tii henn-
ar. Fölt og maguxt andiit hans
■var vott af svita. — En ef eitt-
livað kemur fyrir mig, og þið
Beata verið einar eftir... byrj-
aði hann, — þá er dálítið, scm
þú verður að vita. Hann dró
þungt andann. — Þú skalt fá að
vita, hver faðir barnsins er.
• Hún hrökk við. — En veizt þú
það?
' — Já, ég hef vitað það lengi
Ég lief vitað það alian tímann
^íðan við fundum Beötu fyrir
utan dyrnar hjá okkur.
Hann sagði henni í fáum orð-
um frá ökuskírteininu, sem
hann hafði fundið á vegarbrún-
inni fyrir tíu árum. — Þú finnur
það á botninum í gamla skápn-
um inni í vinnustofunni, sagði
hann.
— Hvað heitir faðir hennar?
— Hann heitir Hugo Henrik-
sen. Þú ert auðvitað engu nær.
Ég var líka jafnnær... þangað
til í fyrradag.....
— Hvað áttu við?
— Það var þess vegna sem ég
fór til Káupmannahafnar. Maja.
Ég vildi feomast að því, hver
Hugo Henriksen væri. Hann er
mikill maður, Maja. Einn af rík-
ustu mönnum landsins- Hann á
verksmiðjur og verzlanir um ailt
land. Sjálfur býr hann í geysi
stóru einbýlishúsi í Klampen-
borg.
— Heimsóttir þú hann?
Auðvitað ekki, Maja. Við
verðum bæði að þegja yfir þessu.
Þegar ég segi þér þetta, er það
bara vegna þess að.....
Hann leit ástúðlega til hennar.
áður en hann hélt áfram. — Ég
vil ekki taka þetta leyndarmál
með mér í gröfina, Maja. Þú
verður að fá að vita það, vegna
Beötu. Ef til vill mun þessi vitn
eskja einhvern tíma koma henni
að miklu gagni. •.. af því að
þessi Hugo Henriksen er ekkju-
maður og barnlaus .... og af því
að Beata er eini erfingi hans.
Hann seig niður í rúmið, og
lokaðí augunum- Skömmu seinna
féll hann í svefn með hendurnar
krosslagðar á brjóstinu. Hann
vaknaði seint um nóttina með
hræðilegar kvalir í brjóstinu og
þrúgandi vitneskju um það að
dauðinn væri á næstu grösum.
— Guð minn góður, hvíslaði
liann örvinglaður. — Vertu
minni ástkæru Maju miskunn-
samur, og haltu náðarhönd þinni
yfir litlu telpunni minni. Leyfðu
lienni að alast upp í áliyggju-
leysi og gerðu hana fagra og
hamingjusama.
Kvalirnar í brjósti hans hurfu.
Hann lokaði augunum, og fékk
hægt andlát
Jóhann klæðskeri var jarðsett
stjórn á sér í deilum sínuní
við Kim- Maja fann, að hön dá8*
ist að þessum dreng. Hún fann,
að þó að hann væri ekki nemá
tíu ára, þá hafði hann þegaí
jafnmikla þekkingu á lífinu Og
manneskjunum og hún. Úr augnai
ráði hans las hún djúpan, þögujr
an skilning: — Já Maja! Ég skll
þetta vel. Þú hefur átt við mfkí&
örðugleika að etja, síðan Jóhaii?í.
dó. Þú ert alltaf hrædd. Ég veljö
það. Ég vildi óska, að ég gætl
'hjálpað þér.
ur næsta sunnudag fyrir hádegi.
Maja leiddi Beötu heim frá
kirkjugarðinum, og hjarta henn-
ar var þungt sem blý. Hún gat
ekki, éins og Beata, mildað sorg
sína með því að gráta. Hennar
söknuður var annars eðlis. Sorg-
in og óttinn um framtíðina ætl-
uðu að yfirbuga hana.
■— Hvemig eigum við nú að
fara að því að draga fram lífið,
spurði hún sjálfa sig. — Hvaðan
á ég að fá peninga? Við múnum
svelta .... og nú tekur ef til vill
bamavemdunarnefndin Beötu
frá mér.
Hugsunin um leyndarmálið,
sem Jóhann hafði trúað henni
fyrir þjakaði hana stöðugt.
— Er það skylda mín að segja
lögreglunni frá þessu? Get ég
tekið á mig þá ábyrgð að láta
Beötu lifa við kröpp kjör, begar
ég veit að hún er milljónaerf-
ingu og ætti að húa í hinu glæsi
lega húsi föður síns í Kaup-
mannahöfn?
Beata var aðeins harn, og eng-
in sorg er svo þungbær, að barn
geti ekki yfirrunnið hana og
gleymt henni. Þegar skólinn
hyrjaði í ágúst, og Beata hóf
nám í fjórða bekk ásamt Jasp-
er og Kim, kom það auðvitað
stundum fyrir, að hún tárfelldi
yfir minningunni um Jóhann, en
tárin vora fljót að þorna, og sorg
in náði aldrei sterkum tökum á
henni. Hún varð aftur söm og
áður, glöð, lítil telpa í glöðum
heimi Hún stundaði námið vel,
lék sér, var í miklu dálæti hjá
félögum sínum og elskuð af full
orðna fólkinu.
Maja barðist við að halda heim
ilinu saman- Hún vann sem
þvottakona í kránni, og hálfan
daginn sem húshjálp hjá píest-
inum í Tellinge. Hún sparaði
eins og hún gat, og borðaði sig
sjaldan metta bara tii að Beötu
skorti ekki neitt. Strltið á dag-
inn, þungar áhyggjuhugsanir á
nóttunni og svefnleysi, tærðu
upp líkamlega og andlega krafta
hennar.
Það varð styttra og styttra
milli heimsókna fulltrúa barna-
verndunamefndar, Nilsens fól-
geta: — Heldurðu, að þú getir
þetta, Maja? spurði hann á-
hyggjufullur.
Maja reyndi að sýnast bjart-
sýn, og fógetinn var vingjarn-
legur og skilningsríkur. En sú
staðreynd, að hann kom oftar og
oftar, skapaði Maju nýjar
svefnlausar nætur, og juku á ör-
væntingu hennar. Hún skildi,
að fógetinn hafði fengið skip-
un um það frá æðri stöðum, að
herða á eftirlitinu með Beötu.
— Ég er höfð undir eftirliti,
hugsaði hún. Nú má ég ekki gera
nein mistök- Ég má ekki stofna
til neinna skulda. Ég má ekki
vei'ða veik. Ég verð að standa
mig. Ef ég geri það ekki, þá
verður Beata tekin frá mér.
En þó að Maja hefði þungar á-
hyggjur, átti hún líka sínar
gleðistundir. Beata kom heim úr
skólanum, og lýsti upp dimmt
og drungalegt húsið með glað-
værum hlátri sínum og skemmti-
legum frásögnum af því, sem
komið hafði fyrir hana þann
daginn, Og þrátt fyrir það, að
Maja hefði alltof mikið að gera,
og þó að hún væri dauðupp-
gefin, gaf hún sér alltaf tíma til
að hlusta á barnið.
Stundum komu Kim og Jasp-
er heim með Beötu úr skólan-
nm- Maju geðjaðist jafnvel að
drengjunum og Beötu. Þó var sá
munurinn á, að ef að drengirnir
deildu um eitthvað, dró Beata
ætíð taum Jaspers, qfn Maju
hætti frekar að halda með Kim.
Það var eitthvað við Kim, sem
höfðaði til móðurtilfinninga
hennar. Hún fann ,að hann
þarfnaðist ástúðar. Þegar hún
um leið og hann gekk hjá, strauk
honum um dökkt, liðað hárið,
átti hann það til að stanza mítt
í hinum hávaðasama leik og
stara á eftir henni, rjóður af
feimni, og með þakklæti í aug-
um.
Jasper var öðruvísi. Hann virt-
ist hafa tök á öllu og hvorki
hafa þörf fyrir ástúð eða hugg-
un. Hann tók öllum viðburðum
lífsins með ró, og missti aldrei
«* *r
Dag nokkurn skommu fyröí
jól,-stóðu Beata og Kim á aðaji«
götunni í Sandbæ og biðu eftlif
Jasper- Lj
»
Hann var orðinn of seinn og
þegar hann loksins kom, var þaÉ
ekki sá sami, rólegi Jasper og
venjulega. Hann var í uppnámí,
— Hafið þið séð gítarinn,
hrópaði hann til þeirra.
— Hvaða gítar?
— Þann .... Hann stanzaði fyé
ir framan þau og greip andanr>
á lofti.
— Þann sem hangir í gluggan-
um hjá bóksalanum í Tellinge.
Ég var þar í gær, og fékk aS
skoða hann .... Það er spænsk-
ur gítar.... hann kostar bara
150 krónur. j
Þau hlupu við fót til að koma
ekki of seint í skólann í Tell-
inge. \
— 150 krónur, sagði Jasper
andstuttur, það er ekki dýrt. —.
Ég ætla að spara . . • ef ég spara
héðan í frá, á ég fyrir honum i
vor. 1
— Ég vil mikið frekar eignasfi
byssu, sagði Kim.
---Ég ætlaði bara að sækja svolítið vatn handa kettinum.
— Segðu mér allt af létta inn þetta.
__Okkar menn eru komnir í samband við
amerískan ofursta, sem heitir Stebhi Stál.
__ Stebbi Stál hefur nú tekið að sér
hlutverk Mark Leef, flugmanns.
— Ágætt, Leef er einmitt fyrir skömmu
scatur í helgan stein. Við flýttum svolítið
fyrir því að bann gerði það.
— Canyon hefur til taks c-47 vél við landa
mæraborgina Utu, þegar okkar maður flýr.
— Þá er eitt enn, sem við verðum að at-
huga. Nú breyfca þeir til og fara að nota kat
báta búna polaris-skeytum, þá skapast
hætta ....
— Ég hef ákveðið að fara til Izmir.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 22. des. 1963 fg