Alþýðublaðið - 14.02.1964, Blaðsíða 6

tmM,

— Ég heyrði að fyrrverandi '
vinnukonan okkar sé byrjuð í vist jj
hjá þér, María?
— Já, en hafðu engar áhyggj- jg
Ur af því. Ég trúi ekki helmingn- g
um af því sem hún slúðrar.
— Þetta er í annað sinn í sömu
Vikunni, sem þér akið bil yðar á
mig.
— Ó, fyrirgefið, ég þekkti yður
ekki aftur-
Stór og loðinn hundur kemur
og urrar á móti Óla litia, sem er
úti að ganga með pabba sínum og
Óii fer að gráta af hræðslu.
— Þú þarft ekki að vera hrædd
ur við hundinn, sagði pabbi Óla.
— Sérðu ekki að hann dinglar róf
unni.
— Jú, svaraði Óli, — en það er
ekki sá endinn sem ég er hrædd-
ur við.
Johnson
og Baker
Forysta repúblikana í Banda-
ríkjunum hefur nú tekið þá á-
kvörðun, að nafn Johnsons forseta
verði tengt hinni yfirstandtnði
rannsókn á afglöpum undirritara
í demókrataflokknum, Baker að
nafni.
Bepúblikaninn William Miller
bar fram þá kröfu, að réttarrann-
sókn færi fram í máli Bakers. En
krafan er ekki um að rannsakað
verði hvort Baker hafi notað upp-
KOMIÐ er á fjórða áratug síð-
an glæpahöfðinginn A1 Capone
lagði niður völd og gekk í fang-
elsi vegna skattsvika.
Miðstöð ríkis hans var hverf
ið Cicero í Chicago. íbúum
borgarinnar fannst Cicero vera
talsverður blettur og sú á-
kvörðun var tekin, að nú skyldi
rækilega hreinsað til í Cicero
og hér eftir yrði hverfið fyrir-
myndarstaður.
En það er nú einu sinni svo,
að góður ásetningur getur ekki
yfirstigið alla erfiðleika. Andi
A1 Capones svífur þar enn yfir
vötnum. Nú er þar kominn nýr
lögreglustjóri, sem hefur hafið
mikla herferð með brauki og
bramli, hann hefur svarið, að
hann muni ekki hætta, þó svo
að hann verði að láta menn sína
vera þar í hverfinu út embætt-
istíma sinn. Fyrir hinn nýja
lögreglustjóra verður róður-
inn enn þyngri en fyrirrennur-
um hans, vegna þess, að nú
hefur bætzt við nýtt vandamál,
sem áður þekktist ekki, sem só
kynþáttavandamálið.
Að vissu leyti er það dapur-
legt, að þessi litla 68 þúsund
íbúa útborg skuli vera kölluð
„Glæpaborgin, sem vill ekki
deyja”.
efni. Þau voru fjárhættuspil og
önnur lítt nefnanleg eða prent-
anleg dægradvöl.
Samtökin földust jafnan að
baki einhverra meinlausra fyrir
tækja, svo sem lítilla blóma-
verzlana. Það, sem meðal ann-
ars veldur ástandinu í Cicero,
er það hve vel það liggur við
sjálfri borginni, þaðan er að-
eins kortérs akstur tU miðborg-
ar Chicago, „The Loop”.
Chicago er borg mikilla ráð-
stefna og funda og þar nær Ci-
cero sér í viðskiptavini. Flestir
Bandaríkjamenn eru þannig
gerðir, að það er auðvelt að
spana þá upp í alls kyns til-
tæki.
Og þegar þessum ráðstefnu-
fulltrúum er sleppt lausum, og
þeir hafa drukkið fáeina Mar-
tini, finnst þeim blátt áfram
ótækt að snúa aftur heim án
þess að geta sagt sögur af heim
sókn í Cicero.
Lögreglustjórinn nýi, Ogil-
vie að nafni, lætur lögreglu-
menn sína ráðast með öxum á
hinar sterku járndyr spilahol-
amia og hann lætur ryðja hvert
lastabælið eftir annað, hann
kemur á raunverulegu umsát-
ursástandi frá kl. 11 á morgn-
ana til 3 á næturnar. Lið það,
sem hann hefur á að skipa, er
alveg aðskilið frá hinni föstu
lögreglu staðarins, og því verð-
ur ekki haldið fram með nein-
um sanni, að hÚD geri sitt til
að létta honum störfin. Lög-
reglustjóri fastaliðsins í Cice-
ro hefur tekið svo til orða:
— Hvað er þessi Ogilvie að
vilja? hann kemur bara slæmu
orði á Cicero.
Blakkt andlit og hvíU augliti til auglitis í Cicero, áður höfuff-
stöffvum A1 Capones. — Þar er nú komið upp kynþáttavandamál
til viðbótar viff glæpafaraldurinn.
ANDI AL CAPONES
Cicero hefur nefnilega að
geyma margt fleira en fjár-
hættuspil, nektarsýningar og
enn ljósfælnari lesti. Hún er
mikilvægt iðnaðarhverfi með
tiltölulega litlu atvinnuleysi og
svo vel iaunuðum verkamönn-
um, að flestir þeirra hafa haft
efni á að byggja yfir sig sjálfir.
Ef maður tekur sér að degi tU
gönguferð um íbúðarhverfið,
með fallegum einbýlishúsum,
fjölda bíla og trjágöngum,
hvarfla manni ekki • glæpir f
hug. En inni á milli friðsælla
húsanna, bæði í iðnaðar- og í-
búðarhverfunum þrífast enn þá
hin gamla veröld A1 Capones.
Á bannárunum var það á-
fengisverzlunin, sem blómgað-
ist í þessum rökkurhverfum, nú
er sá draumur búinn, en skipu-
lagið var áfram við lýði og því
voru aðeins fundin ný verk-
Og glæpalýðurinn er vita-
skuld allur á hans bandi. Ci-
cero er alls ekki verri en önnur
hverfi „Chi”, segir hann.
Og svo raula þeir gamla söng
inn, sem svo oft hefur verið
sunginn, þegar íbúunum hefur
fundizt yfirvöldin ætla að gera
bæ sinn daufan og leiðinlegan:
Ding-dong-bell
Reform can go to hell.
(Til fjandans með allar um-
bætur).
NÝTT ÁHYGGJUEFNI
En það athyglisverða er, að nú
er svo komið að hin fallegu og
þrifalegu íbúðarhverfi sjálf,
eru orðin langhættulegustu stað
irnir. íbúar þessara hverfa eru
stoltir af hinum fallegu, vel
með förnu og verðmætu húsum
sínum. En þeim er annað ljóst
jafnframt: Ef þeim tekst ekki
halda hverfum þessum alger-
lega „hvítum”, mun ekki líða á
löngu þar til sóðaskapur mun
breiðast út um þau og eignirn-
ar falla geysilega í verði. Þess
vegna standa íbúarnir sem
einn maður að því, að ekki
verði seldur lófastór blettur í
hendur lituðum manni.
Þetta var vitaskuld frá upp-
hafi sem stríðsyfirlýsing á
hendur bandariskum negrum
og fvrsta sprengingin varð þeg-
ar kynþáttabaráttan hófst með
hin”m nýja hætti og foringjar
negranna urðu miklu ákveðnari
en þeir höfðu verið.
F.vrsta málið kom fyrir 1951
þegar einhverjum hafði orðið
það á að leigja villu sína negra-
fjöiskyldu einni. Öllum brögð-
um var beitt til þess að hindra
flutning hennar þangað. Negr-
arnir vissu einnig, hvað var í
húfi og sóttu málið af ekki
minna kappi,
Málinu lauk með því, að rík-
isstjórinn, sem þá var Adlai
E. Stevenson, varð að kveðja
til herlið og senda það inn í
hverfið til þess að lögum og
reglum yrði hlýtt. Nú, komið
var í reg fyrir frekari slagsmál,
en fjöl.skyldan fluttist ekki inn,
svo eftir aUt saman var þetta
hæplnn sigur réttvísinnar.
Þetta er eítt erfiðasta við-
fangsemi Ogilvies nú. negrarn-
ir reyna stöðugt að komast yfir
r.'ina lóð, til þess eins að ekki
lengur sé um algilda reglu að
ræða, og hinir hvitu gera allt,
sem þeir geta til þess að hindra
það, því að þeir vita hvað það
gildir að halda hverfinu alger-
lega óblönduðu.
Og ennþá svífur andi A1 Ca-
pones yfir vötnunum ....
illlll!lllllilllllílll(l!tlllHltlliWiniimHIIHIilill!liiílfUttIii[IIlllllltPltillt!lllflliilliU!'i1l[í!lll!IIfl!IIIIIIIlIHHIlíílli!lillIl?ilII!llII!!JUIll. CinilIlIiÍtRÉIIIiIlIlliílISIlIinBIIIlflIIÍItiniIIIIIIIIlllíIllROIIIIÍIlllIllIlllllilíii;:. ÍJCmJiUIlIill'J'JliíilLtClililIlUliiniHíllllllllIlilliliillltllHnifLlHL'líiníll^iiilaiKitiiliUtiJ^HJIIffi'IHHIÍIIItliliHIIIINIIIliilllHimiUIllllltH
lýsingar, sem hann fékk i gegn-
um starfa sinn sér til framdrátt-
ar, heldur vitnisburður frá trygg-
ingamanni einum að nafni Don B.
Reynolds, sem sór, að hann hefði
eytt 1.200 dollurum í auglýsingar
í sjónvarpi einu í Texas. Stöð
þessi er eign forsetafrúarinnar.
Tryggingamaðurinn heldur fram,
að hann hafi gert samning um
auglýsinguna á sama tíma og hann
gerði líftryggingarsamning við
fyrir mjög háa upnhæð við Lyn-
don B. Johnson. Einn af trúnað-
armönnum Johnsons hafi þá gert
sér skiljanlegt, að greiðslan fyrir
auglýsinguna væri nokkuð, sem
ætlazt væri til af honum í sam-
bandi við hitt.
Ennfremur heldur trygginga-
maðurinn fram, að hann hafi, eft-
ir ráðum Bakers, keypt mjög dýr-
mætt hljómplötutæki og gefið
Johnson. . Þessu heíur Johnson
margsinnis neitað og lýst því yf-
ir, að hann hafi talið gjöfina
komna frá Baker sjálfum.
Baker umgekkst fjölskyldu
Johnsons talsvert og þeir höfðu
j áður skipzt á gjöfum.
j En ekki er málið þar með úr
' sögunni. Öldungadeildarþingmað-
. urinn Miller heldur fram, að svar
i forsetans vekji fleiri spumingar
en bað leysir úr. Aðrir segja, að
þeir siái engan mun á þessu og
hátterni embættismanns, sem tek-
ur á móti kæliskáp eða frakka að
gjöf. Þetta síðasta er ábending um
rifara Eisenhowers, Sherman A-
dams, sem varð að. láta af störfum
vegna sambands síns við kaup-
svslumanninn Goldfine, sem síðar
hlant dóm fyrir fjársvik.
Hið kunna vikurit Time hefur
bent á mikilvægan mun á þessu
tvennu: Þrátt fyrir, að það kunni
að vera rétt, sem.Reynolds segir,.
þá hefur hann ekki hagnazt um
annað en líftrygginguna á þ.ví. —•
Hafi Reynolds einnig notað sér
Baker, hefur það verið til þess
að komast í samband við mikil-
væga tryggingartaka.
-Demókratar liafa hafið harða
gagnsókn gegn þessu álilaupi re-
públikana. Þeir segja, að allt mál-
ið bendi til-þess, að repúblikanar
leiti fanga á þeim með þessum
hætti vegna þess, að þeir liafi ekk-
ert fram að færa á málefnagrund-
veUi. ;
„Meðan repúblikanar eru upp-
teknir við þessa iðju, eru demó-
kratar uppteknir við að byggja
upp . Ameríku,” segir öldunga-
deUdarþingmaðurinn Hubcrt
Humprey.
6 14. febr. 1964 — ALÞÝÐUBLA0IÐ