Alþýðublaðið - 14.02.1964, Blaðsíða 7

MINNINGARORÐ:
Ari Kristinsson, sýslumaður
FÖRINNX er heitið til Patreks-
fjarðar. Þetta er á miðju sumri
Og sólin hellir geislum sínum yfir
Barðaströndina. Allmikil umferð
er á vegunum, fólk í bifreiðum, á
gæðingum og gangandi, njótandi
sumarblíðunnar og fagurrar nátt-
uru landsins okkar. Skammt fram
undan eru þrír menn á ferð, ríð-
andi fjörmiklum og fögrum gæð-
ingum, sem svitinn bogar af í há-
sumarsó'inni. Ég stöðva bifreið
mína og ávarpa knapana, sem sjáan
íega eru vinir, frændur eða feðg-
ar. Mér leikur forvítni á að Jeita
frétta af hinum unga, glæsilega
sýslumanni, er stýrir þessu stór-
brotna og fagra héraði, því að til
þeirra sýslumannshjónanna á Pat-
reksfirði, Ara og XDbbu, er förinni
heitið. Svipmikill síðskeggur hef-
ur orð fyrir þeim fé’.ögum, sem ég
umbúðalaust legg spurningar mín
ar fyrir, og svar hans er tákn-
rænt: „Við Barðstrendingar og
héraðsbúar allir metum mikils
hinn unga sýslumann okkar og
oddvita- Hann er hvort tveggja í
senn, glæsilegt og gott yfirvald.
En manninn, Ara Kristins-on, þyk-
ir okkur öllum ákaflega vænt um.“
Mér kom þetta svar ekki á ó-
vart. Reyndar vissi ég það fyrir.
En þeir, sem spurðir voru, þekktu
ekki spyrjandann, höfðu áreíðan-
lega aldrei séð hann fyrr og Vissu
því alls ckki um þá hlekki vináttu
og kærleika, er um margra ára
skeið höfðu knýtt okkur Ara sterk-
tim böndum. Því er það að ég
geymi svar hins aldna Barðstrend-
ings sem dýrgrip, sem staðfest-
ingu á öllu því, er ég vissi sann-
ast og bezt um sýslumanninn
unga, þeirra Barðstrendinga.
— O —
Fátækleg orð geta á engan hátt
skýrt né sagt frá, hve náið, gott
og kærleiksríkt sambandið og sam
vinnan á milli föður míns,
„gamla sýslumannsins í Húsavík"
og fulltrúa hans, Ara Kristinsson-
ar var. Sú vinátta var svo innileg
og byggð á svo traustu bjargi, að
slíks munu fá eða engin dæmi
nema þá á milli föður og sonar.
En mér er þá líka óhætt að full-
yrða, að engan hefi ég þekkt, er
meira mat föður minn en hinn
ungi og nærgætni fulltrúi
hans, en ég vissi líka vel,
að þetta var ríkulega og gagn-
kvæmt endurgoldið af föður míns
hálfu. Hann spáði Ara glæsilegri
framtíð og taldi hann afbragð
ungra manna til forystu fallinn á
sviði þjóð- og stjórnmála og við
vinir og kunningjar Ara töldu
heldur engan vafa leika á því, að
þessi ungi og glæsilegi sýslumað-
ur ætti eftir að komast til æðstu
mctorða og skipa mestu trúnaðar-
stöður þjóðfélagsins, ef honum
entist a’dur og heilsa, enda hafði
hann mikinn áhuga á þjóðmálum
og beitti sér af alefii fyrir fram-
gangi allra þeirra mála, er til
memiingar og þjóðþrifa liorfðu
og honum gafst tækifæri til að
veita liðsinni sitt. En þó að Ari
sýslumaður hefði mjög ákveðnar
stjómmálaskoðanir, þá lét hann
aldrei blindast í slíkum málum,
því að i eðli sínu var hann mjög
réttsýnn og sanngjarn og vildi
jafnan það hafa fyrst, er sannast
og réttast reyndist. Hann var frið-
arins og kærleikans maður, þótt
hann drægi aldrei af sér í barátt-
unni fyrir hugðarefnum sínum og
stefnumálum og mannasættir var
hann með afbrigðum, þar sem
skarpur skilningur hans og gáfur
ásamt lægni, lipurð og sanngirni
fór saman og þannig tókst honum
oft á tíðum að fella í einn og sama
farveg hin ólíkustu sjónarmið og
erfið og vandasöm viðhorf. Leyndu
sér ekki hæfileikar hins unga
sýslumanns í þessum efnum er
benti mönnum afdráttarlaust á
forystuhæfileika hans og mann-
kosti. Sjálfum sér otaði hann ekki
fram, en beitti aftur á móti hæfi-
leikum sínum til að efla og sam-
stilla krafta og áhugamál annarra
Hæverska hans var einstök og mót
aðist jafnan af góðvild og glögg-
um skilningi á málefnunum, eins
og þau lágu fyrir hverju sinni.
Hann var því ætíð úrræðagóður
og skjótur til ákvarðana og af-
greiðslu mála, svo orð var á gert.
Hvar sem Ar sýslumaður fór,
lélt birta og hlý og góð veðrátta í
kringum hann. Hann var líka gleð-
innar maður, unnandi fagurra
lista, íþróttamaður ágætur á yngri
árum, félagslega þroskaður, og
var jafnan fús til þátttöku í sam-
tökum fólksins á sviði menning-
ar og félagsmála og var þá ætíð
liðsstólpi mikill. Margfalda þakk-
Ari Kristinsson
arskuld á ég honum ógoldna fyr-
ir alla þá birtu, yl og gleði, sem
hann bar með sér inn á heimili
föður míns og skrifstofur í Hú.ia-
vík, þann tíma, er þeir störfuðu
saman og efldu hvor annan til
dáða og óvenjulegra vnsælda í
Þingeyjarsýslum, hinu víðáttu-
mikla og fagra fæðingarhéraði
Ara, sem hann ætíð dáði og mat
mikils. Hitt leyndi sér þó ekki hin
síðari árin, þegar við áttum við-
ræður saman og röktum minning-
arnar frá liðnum dögum og at-
burði síðustu ára, að þá áttu Barð-
strendingar hug hans allan og ó-
skiptan og Ari lýsti fyrir mér
neð hrifningu og aðdáun stórhug
og kjarki þess fólks, er hann hafði
flutzt til scm yfirvald-
Ari sýslumaður var Þingeying-
ur, fæddur og uppalinn á Húsa-
vík, kominn af merku og mikli*
gáfu- og hæfileikafólki í báðár
ætiir. Ungur giftist hann eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Þorbjörgu
Þórhallsdóttur, einnig ættaðri ur
Þingeyjarsýslu af merku ágætis-
. fólki.
Hjónaband þeirra Ara og Obbu
\ var frábært, sem mótaðist af
! djúpri- og einlægri ást og kær-
I leika, gagnkvæmum skilningi cg
nærgætni. Þau hjónin voru sem
einn maður og stóðu saman í
stóru og smáu. Það var unun og
ánægja að sækja heim hin ungu
og glæsilegu sýslumannshjón 4
Patreksfirði. Þau eignuðust 3
börn og hinn stóri og fallegi barca
hópur, fjörmikill og glaður, dáði
foreldi’a sína og undi sér í ást og
kærleika sem næst hinum háa,
spengbega föður, fegraði óg
stækkaði stofurnar, en Obba, hin
rólega, hæverska og prúða móð-
ir, búin þeim kvenlega glæsileik
og kostum, er athygli og virðingt*
vakti jafnt barnanna, eiginmanns-
ins sem og þeirra, er nutu liinn-
ar hlýju og miklu gestrisni þeirra
sýslumannshjónanna, dáði líka »
djúpum hjarta síns eiginmanr*
sinn og börn. Hvílíkur harmur,
hvílíkur sár söknuður er nú bú-
in þessu stóra og fagra heimili,
við brottför sýslumannsins unga>
til landsins eilífa bak við tjöldin,
sem enginn mannlegur máttur
fær hreyft við- Ekkert megnar af>
græða þau hin miklu sár nem»
kærieikurinn, hina djúpu og ein-
læga ást og minningarnar, serii
allar eru orpnar ljóma og birtu,
og trúin á hinn mikla máít, sefn
öllu ræður og gefur kraft Og
traust til að standast hinar þyngstm
þrautir og sárastan söknuð. ;
-O- f
Á miðju síðastliðnu sumri barst
Framh. á 10 síðt»
.....................................mmutmiimmmmiimmm...tmmummmmm................................mmnmm.... mmmmmmi...............mmimimimimi.mimim....
B
UNGUR, bandarískur ævintýra
maður, Robert Marx að nafni,
hyggst sigla yfir Atlantshaf á
víkingaskipi í auglýsingaskyni
fyrir kvikmyndina „The Long
Ships”, sem kvikmyndafélagið
Columbia framleiðir.
Ferðin hefst í Lissabon í
apríl. Þaðan verður haldið tii
Mexikó og síðan til Norogs,
m. a. mcð viðkomu á íslandi.
Ferðinni mun ekki ljúka fyrr
en um mitt sumar.
Skipið, sem Marx og níu
menn aðrir sigla á, er nákvæm
eftirlíking á einu hinna þriggja
svonefndu Gaukstaða-skipa,
sem geymd eru á Víkingasafn-
inu í Ósló.
Marx segir, að, einn helzti
tilgangur siglingarinnar sé sá,
að sanna svo að ekki verði um
villzt, að hægt sé að sigla yfir
úthafið á þessari gerð víkinga-
skipa, bæði á suðlægum og
norðlægum slóðum, þótt það
sé aðeins knúip áfram með
stóru segli. Sumir neita enn að
trúa því, að þcssar víkinga-
ferðir hafi verið farnar, segir
hann.
— Við förum yfir Suður-At-
Jantshaf og höldum til Noregs
yfir Norður-Atiantshaf. Ýms-
ir segja, að þessi tegund skipa
hefði brotnað í spón í hinum
mikla öldugangi á hafinu, en
við vonum að við getum einn-
ig hrakið þessa skoðun.
— Þar eð ég trúi því ekki, að
sæfara fyrri alda hafi rekið
fyrir vindi upp að ströndum
Ameríku, heldur að þeir hafi
getað siglt fram og aftur yfir
hafið aðeins með hjálp frum-
stæðra siglingatækja, verður
einn helzti tilgangur þessarar
ferðar sá, að læra hve nákvæm
lega hægt er að sigla, aðeins
með því að miða við sólina,
stjörnurnar og tunglið —- og
með því að treysta á heilbiágða
dómgreind óg einfalda útreikn
inga.
— Þar sem við erum vissir
um, að víkingarnir höfðu éhga
áttávita, höfum við engan átta-
vita mcðferðis. Við höfum alls
engin siglingartæki meðferðis.
í rauninni höfum við aðeins þá
hluti meðferðis, sem víkingarn
ir hefðu haft með sér, nema
björgunartæki, ljósmyndaút-
búnað og hjúkrunargögn..
— Við höfum vitaskuld enga
vél eða útyarp, en í þessu til-
viki notum við árar. Við borð-
um sams konar fæðu og forfeð-
ur okkar neyttu — saltkjöt
fisk, ost, hunang, ávexti, hnet-
ur, bygg o. s. frv.
—- Við förum með víkinga-
skipið frá Júgóslayíu (en þar
hefur það verið síðan það var
notað i kvikmyndinni) til Lissa
bon um 10. marz, og lcggjum
upp í ferðina 15. apríl, stefn-
um til Kanaríeyja og komura
að Jolcum tii Ýucatan í Mexí-
kó í júníbyrjun. Frá Mexikó
siglum við skipinu til Noregs
um New York, Nýfundnahmd,
Grænland, Island og Færeyjar.'
Um þessar mundir er Marx
í London að ráða litla áhöfn
(um níu menn) til að sigla skip-
inu ásamt honum. Hann leitar
að áhugasömum, duglegum og
hax'ðgerðum mönnum á aldrin-
um 19 til 35 ára. Sjómannsefn-
ið verður að hafa vissa reynslu
á sjónum að baki, hafa áhuga u :
á fornleifafræði, eðlisfræði og •
sjómennsku og skipum — og .. ..
gera sér grein fyrir óþægind-
um þeim, sem við verður að .
búa í ferðinni.
— Við verðum algerlega áXu -
opnu hafinu alla leiðina og^-
Framh. á ols. 10.c

ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 14. febr. 1964 7