Alþýðublaðið - 14.05.1964, Blaðsíða 15

niður í kviksyndi þessa hjóna-
bands, og stundum fannst henni
sem það myndi lokast yfir henni
og gleypa hana algjörlega, að
henni tækist aldrei að losna.
! Noel sýndi Jienni mikla ástúð
í viðurvist annarra. Hann virt-
ist vera ákveðinn í að láta fólk
halda að þau hefðu gifzt af ást.
Þegar þau voru ein var hann
kur.teis og vingjarnlegur, en ekk
ert fram yfir það. Og hann gerði
henni erfitt fyrir í baráttunni.
Hann forðaðist að ræða við
liana um Aubum og framtíðina.
Eina skiptið sem þau deildu, þá
var það út af peningum. Peta
neitaði að taka við peningum
. eða gjöfum frá honum,, og hann
reiddist henni. Hann sagði að
hún yrði að kaupa sér föt, sem
hæfðu stöðu hennar. Hún væri
konan hans, og þurfti ekki að
finna til neins samvizkubits yfir
að taka við fé hans.
' Þegar Peta neitaði þrjózku-
full, hótaði hann henni að hann
léti þá senda henni föt heim
frá einhverri verzlun. Hún neydd
hst til að láta undan honum.
' Strax næsta morgun keypti
hún sér nýja sumardragt. Noel
lofaði hana hástöfum.
— Þú lítur yndislega út, sagði
| liann. — Ég dáist að smekk þín-
um. Ég verð s*oltur í kvöld, þeg
ar ég kynni þig f-vrir Edith.
Hún mundi allt í einu eftir því
að systir Noels ætlaðr að koma
í lcvöld. Hún fékk sér vindling
úr vindingaöskju á skrifborði
Noels og kveikti í honum með
gremjusvip.
I — Ég skil satt að segja ekki
hvað það á að þvða að kynna
mig fyrir öllu þessu fólki.
— Ég hef haft gaman af því,
sagði Noel. — Mér datt aldrei í
hug að ég gæti orðið svona fé-
iagslyndur. Það er skemmtileg
tilbreyting að hafa eiginkonu í
húsinu.
Ó, vinur minn, andvarpaði
Peta. — Þú ert sannarlega und-
arlegur maður.
Hann hló.
— Og þú ert miög lagleg,
Peta. Það verður miklu trúlegra
í augum heimsins að ég skilji við
þig fyrir að hlaupast á brott frá
mér, en að þú skiiiir við mig af
sömu ástæðu. Hvers vegna skyldi
þreyttur, roskinn læknir hlaup-
ast á brott frá shíiku, sem er
jafn töfrandi og þú?
Hún roðnaði udd í hársrætur.
— Þú slærð mér gullhamra.
'—; Hvenær er von á Lyell
h'eim aftur? spurði hann stutt-
lega,
— Um helgina.
— Þá" er bezt ég tali við hann
°g fúi nákvæmlega að vita hvað
hann ætlar sér að gera í þessu
máli.
Peta þráði ekkert heitara. En
hún braut heilann um bað, hvort
Auburn fyndist bað mjög óþægi-
legt að verða bendlaður við skiln
aðarmál? Átti hann í viðskipta-
örðuleikum, eins og Noel hélt?
Mundi það ijafa áhrif á hegðun
hans í þessu máli? Nei, sagði
hún áköf við siálfa sig. Hann
; yrði að fara með hana héðan.
Hún gat ekki haldið svona áfram.
' Það var ekki réttlátt. hvorki fyr-
ir hana, Noel né Auburn.
JÍDÆ
cm
í tösku hennar lá bréf, sem
hún hafði fengið frá Aubum um
morguninn. Hann hafði staðið
við orð sín og skrifað henni eld-
heit ástarbréf. En það nægði
samt ekki til að róa hana. Hún
hafði tekið eftir, að hann skrif-
aði ekki nafn sitt undir neitt
þeirra. Henni fannst það undar-
legt. Það var hvorki dagssetn-
ing né heimilisfang á þeim. Að-
eins einkennilegir pappírssneppl
ar með fögrum ástarorðum.
Gat það verið, að Auburn vildi
ekki að til væru sannanir gegn
sér eins og undirskrifuð ástar-
bréf? Guð minn góður. Hún
mátti ekki einu sinni láta sér
detta slíkt í hug — eða gruna
að eitthvað af hinum andstyggi-
legu athugasemdum Noels hefðu
við rök að styðjast.
Hún var í mjög döpra skapi
þetta kvöld. Siðustu dagar höfðu
verið henni erfiðir og öll hennar
aðstaða tók á taugarnar. Skyndi-
lega lagði hún frá sér töskuna
og hanzkana, fól andiitið í hönd-
um sér og fór að gráta.
Tár hennar höfðu mikil áhrif
á Noel. Hann hafði aldrei þol-
að að sjá konu gráta. Hvað þá
heldur konuna, sem hann elsk-
aði.
Hann stóð á fætur, gekk jtil
hennar, og tók um axlir hennar.
— Peta, kæra baraið mitt,
hvað er að þér?
Hún huldi enn andlitið í hönd
Um sér, en hann gat séð stór tár
.'..velta undan grönnum íingrum
hennar. Hún snökti.
— Ég er svo óhamingjusöm ...
þetta er allt svo . . . svo rangt
:óg andstyggilegt. Ó, hvers vegna,
hvers vegna í sósköpunum fór ég
að giftast þér.
Augu Frensham urðu myrk af
þjáningu. En hve bað særði hann
_, .að heyra hana segja þetta. Hann
hélt utan um hana.
—■ Hatar þú mig svona mikið,
Peta.
— Ég hata þig alls ekki. Þú
ert mjög vingjamlegur við mig,
Tog ég veit, að þú ert góður mað-
ur. En . . . allt væri svo miklu
.. auðveldara, ef þú legðir ekki
svona mikla fæð á Auburn.
Hann færði sig fjær henni.
— Ég er hræddur að ég geti
., ekkert gert við því, Peta. Ég hef
ástæðu til að leggja fæð á hann
ög ég get ekki bælt það niður,
jafnvel- ekki til að gera þig ham-
_ ingjusama.
— Ég get ekki haldið svona
"-afram.-Það verður að gera eitt-
livað.
— Fáðu þá Eyell til að gera
éitthvað, þegar hann kemur til
baka.
• Hún þerraði augun.
Áé? —• Já/Hann verður að fara með
mig héðan '— fljótt.
Noel .tók vindlinginn, sem Peta
hafði lagt frá sér í öskubakkann
"Og dró að sér reykinn.
.... — En ef við gerum nú ráð
fyrir því, að herra Aubum þyki
óþægilegt að verða útnefndur
sem hjónadjöfull? Hvað þá?
— Þá verður þú að leyfa mér
áð skilja við þig. Þú verður. Þú
— Óskaðu okkur til hamingju, pabbi. Við höfum sigrað bílw
skúrinn. i |

111
honum frá þessum sigri sínum.
— Noel, þetta er dásamlegt af
þér. Ég mun meta þétta við þig^
það máttu vera viss um.
Hann hugsaði:
— Henni er alveg sama um
mig. Og ef að náunginn sam-
þykkir þetta nú? Þá hef ég missfe
Framhalds-
saga eftir
Denise Robins
verður, sagði hún æst.
— Ég skil. Og eyðileggja mann
orð mitt, sem er mjög dýrmætt
manni í minni stöðu, bara til að
geta horft upp á þig leggja þig
flata fyrir manni, sem hefur alls
ekki í hyggjú að kvænast þér.
— En hann ætlar að giftast
mér, hrópaði hún áköf.
— Allt í lagi, Peta. Þann dag,
sem hann fer heim til sín með
þig, kynnir þig fyrir fjölskyldu
sinni og segir þeim að hann ætli
að kvænast þér strax og þú hafir
fengið skilnað, mun ég gera það.
Hún greip andann á loft og
þrýsti saman hörtdunum.
Vonin kviknaði í brjósti henn-
ar. ílún var að ná þeim árangri,
sem Auburn hafði viljað að hún
næði. Hún hafði látið honum
skiljast, að það var ekki rétt-
látt að gera henni svona erfitt
fyrir. Hún var viss um, að þeg-
ar Auburn heyrði þetta, þá
mundi hann fara með hana heim
til sín og kynna hana þar sem
væntanlega brúði sína.
Henni fannst hún skyndilega
vera mun hamingjusamari en áð-
ur. Hún varð að hitta Auburn
srtax og hann kæmi, og segja
Hre
frisk
heilhrigð
húð
— Jæja, fröken Calhoon, nú fárnn við að
heyra hvað sérfræðingarnir segja um varn-
ir okkar gegn rauðliðunúm. -
— Eg er enn þeirrar skoðunar, Bouievard,
að það ætti. að útrýma yður og yðar líkum.
— Hvað um að borða saman?
A mcðan: Við ernm búnir Jað finna svar-i,
ið, það tókst, því það vár inikið af fingraj
förum á miðanum.

ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 14. maí 1964