Alþýðublaðið - 07.07.1964, Blaðsíða 13

ir vegir eru minir
(Framhald af 6. síðu).
uðu. Líkamlegt og andlegt þrek
hans jókst til muna.
—' Eg hef stundum fundið til
þess greinilega, að líkamlegir og
andlegir vinnukraftar mínir hafa
aukizt. Annars hefur dólítið merki
legt gerzt með mig: Eg hef fundið
að allt líffærakerfið hefur yngzt
upp og orðið eins og í 25 ára. Við
vonum, að opinbera heilbrigðis-
eftirlitið fyrirgefi oss svo áhættu-
samar tilraunir. Við, sem höfum
reynt áhrif efnisins á okkur sjálf-
um, fullyrðum, að það hafi und-
ursamlega yngingarhæfileika.
Þetta bréf var frá sjötugum
lækni þar í héraðinu.
Líterastumaja Gazeta hefur upp-
lýst, að nefnd, sem send var til
(Framhald af 7. slðn).
grenni. Þeir eru ljósari á hörund
og kraftalegar byggðir en aðrir Ind
verjar, greinilcga önnur þjóð,
líkari Evrópumönnum, enda
manna fyrstir að semja sig að
evrópskum siðum. Trú þeirra er
eldfom eingýðistrú, og þeir hafa
menn með ólíkar trúarskoðanir og
benda til langrar sögu og mikill-
ar þróunar.
Þá langar mig til að nefna Jain-
trúarmenn. Það var einmitt fyrir
fáum 'dögum, áð afmælis trúarhöf
undar þeirra, Mahavira, var
minnzt, 24. apríl. Gandhi var af
þeirri trú, en í henni er mikil á-
herzla lögð á að granda ekki lífi,
,,ahimsa“, a. m. k. ekki að óþörfu.
Sú trú er álíka gömul óg Búddha
Stavropolhéraðs til að rannsaka ^111’ en-Þótt nú sé mjög fátt um
þetta mál, hafi sannreynt það, sem Buddhatrúarmenn á Indlandi, er
þessar sjálfskipuðu „tilraunákan-
ínur’ höfðu komizt'að.
Búddhatrú þó heimstrú, en Jain-
trú ekki.
Ég nefni þétta aðéins til að
bregða upp nokkrúm svipmyndum
trú eigi fremur að fylgja löngun
til að gefa én gírnast.
Eitt fannst mér athyglisvert i
musterum helguðum Siva, einum
af hínúi heilögu þrenn.ngu Hind-
úismans. Þar er ímynd guðsins í
hinu allra helgasta ekki líkneski
eða mynd, heldur aðeins stein-
stólpi.
— Það á að tákna að guðdómur-
inn er formlaus, sagði einn prest-
úrinn við mig.
Músterin eru ekki aðeins til að
dýrka guðdóm, heldur líka til að
iðká hin andlegu vísindi, yoga.
í fornu Sivamusteri 1 Kánchip-
uram var allur véggurinn í kring-
um musterisgarðinn með skápum
áð innan og í hverjum skáp til
hliðar lítið skot, sem passaði fyr
ir mann áð sitja á krosslögðum
fótum. Þar gátu þeir, sem leita
vildu guðdómsins hið innra, set-
ið og hugleitt í kyrrð. Þetta must-
eri er a. m. k. sjö ára gamalt,
hafði verið í liálfgerðri niður-
níðslu, en nú er byrjað að endur-
Alúðarþakkir færum við öllum þeim, er auðsýndu okkur samúð
og hluttekningu við andlát og jarðarför föður okkar, tengdaföður
og afa,
Magnúsar Jónssonar,
er lézt 23. júní síðastliðinn.
Ólafur S. Magnússon.
Gerda Magnússon og börn.
Sólveig J. Magnúsdóttir
Guðmundur Eyjólfsson og börn.
frá landi, þar sem saman lifa • bætá það. En nú situr enginn og
ÁSVALLAGÖTU 69.
SÍMI 2 15 15 og 2 15 16.
Kvöldsími 23608.
TIL SÖLU:
3 herbergja íbúð í Vestur-
bænum. Sjávarsýn.
3 herbergja mjög vönduð í-
búð í Ljósheimum. Teppa-
lögð.
3 herbergja falleg kjallára-
íbúð í Áíftamýri.
4 herbergja íbúð á 3. hæð í
Álfheimum. íbúðin ér mjög
vel innréttuð og í góðu
ástandi.
4 herbergja íbúð í tvíbýlis-
húsi á Seltjamarnesi. Sjáv-
arsýn.
4 herbergja hæð í Mosgerði.
Til sölu í sama húsi 3 her-
bergja íbúð.
4 herbergja íbúð við Hátún.1
íbúðin er í einu eftirsótt-
asta háhýsi borgarinnar. —
Mikið útsýni.
4 lierbergja íbúð á Högunum.
5 herbergja góð íbúð á Rauða-
læk.
í SMÍÐUM:
Glæsilegt einbýlishús á Sel-
tjarnarnesi í fallegu liverfi.
Selst fokheld með uppsteypt
um bílskúr.
Hús með tvoimur íbúðum í
Mosgerði. Selst fokhelt.
4-5 herbergja íbúðir á bezta
stað á Seltjarnarnesi. Selj-
ast fokheldar með uppstéypt
um bílskúrum. Sjávarsýn.
Mikið úrval fokheldra íbúða
í Kópavogi.
Munið að eignaskiptl eru eft
inöguleg hjá okkur.
Næg búastœði. BQaþjónusta
vlð kaupendur
menn með gerófíka trúarskoðanir
og siði. Hindúisminn er Ííka
samansafn ólikustu viðhorfa, sagð
ur geta tekið við öllu, hvaðan sem
það kemur. Hver getur t.d. borið
hinn hárfína og háleita boðskap
UpaniShadanna um, að sjálfseðli
mannsins og alveran sé eitt og
hið sama, saman við blóðfómim-
ar í Kaii musterinu í Kalkútta,
þar sem tugum eða jafnvel hundr-
að geitum er fórnað á dag gyðj-
unni Kali til dýrðar? Sá staður er
í rauninni sláturhús en ekki guðs
hús
Hindúamusteri eru auðvitað um
allt, stór og smá, merk og ómerk,:
meira að segja í miðri götu í Ad-
yar, ré t vestan við land Guð-
spekifélagsins. Þau éru fomleg
á svip, þimg 'og sterklég, ©ft of-
hlað n skreytingum •— og óhrein.
Ferðáménn geta fengið að skoða
þau, en þeim er meinað að fara
inn i hið allra helgasta.
Einn Hindúaprestur sagði: ',<r Á
— Því miðúr, það er ekki leyfty
en að því kemur ef til vill síðar.
Og hann lét orð falla í þá átt, aíf
sér findist þessi regla úrelt..
1 En ég hef oft fengið að reká
nefið inn fyrir, ef ég passaði~aðt
tærnar væru utan við þröskuldinn.
Þannig vár forminu fullnægt.
Hindúáprestar éru komþánleg-
ir menn, taka vel á móti géstúm!
en sumir virðast heldur giragir til
fjársinsv Það má raúrtar segja
um fleiri guðsmenn. Einn eíti mig
út á götu og upp í bíl til að reyná
áð fá iftig til að gefa musterinu
eitthvað.
— Það er vani, lierra ekkí
skylda. Bara lítið, herra, bara lít-
ið.
Ég var lengi að koma honum í
skilning um, að fararstjórinn ann
aðist það. Hann hefði nefhilega
gétað þegið viðbót.
Annar blessaði mig innilega fyr
ir að láta sem svarar hálfri þriðju
krónu í baukinn hjá honum. Og á
allfi hans hegðan við fólk sá ég
að hann var óspar á guðsblessun,
sem ég hélt þó að ekki skyldi
gera að verzlunarvöru. Það verður
nefnilega ekki úr mér hrakið, að

hugleiðir í skotunum í musteris-
garðinum.*
•• ILndúaprestar eru auðvitað all
'ír Brahminar, af prestastétt. Það
vár æðsta stéttin og hún hefur
liká verið fastheldnust á stétta-
fordómaha. Brahminar skiptast í
ýmsar deildir og þekktust frá öðr-
um á merki, sem þeir settu á enni
sér. Er enn algengt að sjá menn
,',brennimerkta“ á þennaþ hátt,
ékki einasta þá, er prestverk
vihna, heldur og aðra af þeirri
stétt.
Andlegir fræðarar af ýmsum
gráðum eiga sína stöðu í Hindúis-
manúm. Gandhi var kallaður ma-
hatma, hinn mikli andi eða meist
ari, Ramana lærifaðir Poul Brunt
óns og Mouni Sadhu og fleiri Ev-
rópumanna, var mahrishi,
binn mikli vitringur. Þar að auki
'er kennarinn í heimspekilegum og
ándlegum efnum, svami.
Ég hlustaði á einn-svami hér í
Bombay, Svami Ghinmayananda.
Það var merkiieg reynsla, að at
huga livernig gamalt blandast nýju
að sjá hvernig þetta, sem aldrei
verður gamalt kemur upp í nýj-
um myndum og formúm á nýjum
tímum. "
Hann f jallaði úm þætti úr fornu
og frægu riti, Viveka Chudamani,
eftir spekinginn Sankara-charya,
um muninn á veruleika og táli,
gUmu einstaklingsins við sínar
eigin takmarkanir.
Fyrirlesturinn var haldinn í ný-
tízku sal og tekinn niður á segul
band. Fyrirlesturinn byrjaði með
því að tóna hið heilaga orð, OM,
þrisvar djúpri og hljómmikilli
röddu. Mannfjöldinn tók undir.
Svo tók hann til máls. Við og
við tónaði hann á sanskrit þau
vers úr bókinni er hann var að
skýra, og áheyrendur tóku svo
hraustlega undir, að salurinn fyllt
ist af hinum magnþrungna, ein-
ræðislega hljómi hinnar fornu
.ungu. Þá lifðúm við liðinn tíma.
En í 'útskýrlngum sínum heim-
færði hann állt upp á líf nútíma
mannsins. Þetta virtist vera heil-
brigður maðúr og vel að sér, laus
við kreddufestu og bókstafsdýrk-
un, en það er auðvitað fjarri mér
að vilja fella um hann nokkurn
dóm, efiir að hafa hlustað á hann
áðeins einu sinni. Hann var í gul-
um kufli, sem á að tákna, að hann
hafi skilið fyrir fullt og allt við
hinn ytri heim, heimsskynjana.
Sá heimur er heimur okkar venju
legra manna, en hann gefur með
þeim klæðnaði í skyn, að liann
sé þar nú aðeins sem gestur.
SKIPAUTG6RÐ RIKÍSINS
Ms. Herðubreið
Ms. HERÐUBREIÐ fer austur
um land til Vopnafjarðar 11. þ.
m. Vörumóttaka í dag og árdegis
á morgun til Hornafjarðar,
Djúpavogs, - Breiðdalsvíkur,
Stöðvarfjarðar, Fáskrúðsfjarðar,
Reyðarfjarðar, Eskifjarðar, Mið-
fjarðar, Seyðisfjarðar, Borgar-
fjarðar og Vopnafjarðar.
Farseðlar seldir á föstudag. .
MS. BALDUR
Ms. BALDUR fer tíl Rifshafn-
ar, Ólafsvíkur, Grundarfjarðar,
Stykkishólms og Flateyrar á
fimmtudag.
Vörumóttaka á miðvikudag.
Tek afl mér hvers konar þýfllng
ar úr og á ensku
EIÐUR GUÐNASON,
IBggfltur dómtúlkur og skiala-
þýflandl.
Sklpholti 51 — Sími 32933.
Lesið Alþýðublaðið
Áskriffasíminn er 14900
V

s
\ 5
f slma
,

En ekki bara lærðir menn, held
ur líka hinir einföldu kanna mun-
inn á veruleika og táli, þótt með
nokkuð ólíkum hætti sé.
Ég sá konu biðjast fyrir £ mosku
í Fatipur Sikri, eyðiborg nálægt
Agra.
Svipur manns segir stundum
meira en orð. Þótt ég hefði heyrt
bænir konunnar hefði ég ekki skil
ið þær. En svip hennar, rétt um
það bil, er hún hóf bænagerð sína,
mátti helzt líkja við það, er
kveikt er ljós í dimraum sal.
Bænin sjálf skiptir ekki megin
máli, heldur áhrif hennar á sál
mannsins.
Trúarbrögð eru annað en trú.
Trúarbrögð eru til orðin hið
ytra í tali manna og samskiptum.
En trúin sjálf er alltaf hið innra
— og verður þar.
Að setja strik á enni sér, nær-
ast ekki nema á vissum tímum eða
safna skeggi og hári er frá mínu
sjónarmið órafjarri trú, og boð-
orð og játningar, kerfi og kenning
ar — ,,þú skalt ekki aðra guði
hafa“, „enginn er guð nema AÍl-
ah“ — eru heldur ekki trúin sjálf
í mínum augum.
„Trúartilfinningin verður til f
einvem sálarinnar", segir merkur
nútíma höfundur.
Sú tilfinning er ef til vill túlk-
uð á mismunandi hátt, en í djúp-
um vitundarlífsins er liún sjálf-
sagt í meginatriðum sama reynsl-
an, hvaða brúarbrögð, sem maður
inn aðhyllist, og eins þótt hánn að
hyllist engin, sé algerlega einn á
báti.
Þarf þetta, sem kallað er guð-
dómur, að bera nafn og hafa um
sig einhverja formúlu til þess að
það verði þekkt? Þekkir ekki drop
inn hafið?
Þegar ég tala um trú, á ég ekki
við það að trúa á eitthvað, sem er
fastmótað í skorðunum manna og
hugmyndum, heldur trúartilfinn
inguna sjálfa, þessa dularfullu
þrá eftir meiri lífsfyllingu hið
innra — ekki að njóta, heldur að
vera, ekki að öðlast, heldur að
gefa — þetta, sem vantar.
Tilfinningin um það, að það sé
eitthvað, sem vantar, er liklega
mesti leyndardómur. mannlífsins.
Alla vantar okkur alltaf eitt-
hvað. Og fyrir alla kemur ein-
hvérn tíma, að þeim finnst þá
vanta allt, en láta það samt gott
heita.
Á slíkum stundum eru þeir
nærri guði sínum, hvað sem þeir
nefna hann nærri þessu, sem þá
vantar.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 7. júlí 1964 13