Alþýðublaðið - 08.10.1964, Blaðsíða 15

lionum og hrópaði upp yfir mig.
Þegar við fórum framhjá húsi
dr. Lindsay, sá ég að Pétur var
á ferli úti í garðinum. Hann stóð
á grasblettinum og Jess var að
leika sér í kringum hann.
Það lá við, að ég bæði Owen
að stanza, svo við gætum tekið
Pétur með, en Owen hafði hald
ið áfram að segja mér frá því
sem hann var byrjaður á, og
þess vegna lét ég hann halda á-
fram.
— Ég var að horfa á þig, og
sá hvernig þér leið, þegar Mar-
gret og Pétur sátu þarna sam-
an, sagði hann. Ég er búinn
að ganga í gegn um þetta sjálfur,
annars hafði ég áreiðanlega
aldrei getað hert upp hugann til
að ræða þetta við þig. En það
er ekkert þeirra á milli, það get
ég fullvissað þig um. Hún lætur
bara svona af gömlum vana, -og
það er eiginlega heldur barna-
legt.
— Hvað eruð þið búin að vera
gift lengi, spurði ég heldur þung
lega.
Næstum sex mánuði. Þetta
hefur verið svona alveg frá upp
hafi, og verður áreiðanlega
óbreytt eftir tíu ár. Ég segi ekki
að ég viidi ekki að þetta væri
öðru vísi, — eins og eðlilegt er
þá er ég afbrýðisamur, en ég
geri mér engar grillur út af
þessu. Eins og ég sagði, þá er
þetta bara gamall vani.
Þegar hann endurtók þetta
var það einhvern veginn ekki
eins sannfærandi og áður.
— Ég held að ég mundi ekki
þola þetta í tíu ár, sagði ég.
Ég mundi láta til skarar skríða
á einhvern hátt, áður en langur
tími liði.
— Kærá Anna, ég læt til
skarar skrí.ða svona einu sinni í
viku. Það er það sem Margret
lifir á. Þú skalt svo sannarlega
ekki taka þetta alvarlega. Þau
eru sannarlega ekki ástfangin.
— En það voru þau einu
sinni.
■ — Vissulega. En ætlar þú að
segja mér, að þú hafir aldrei
elskað arínan en Pétur.
— Já, en ég veit, að hjá mér
ér öllu öðru lokið, ekki satt,
sagði ég.
— Harín leit snöggt á mig.
r— Þetta virðist ekki hafa haft
■mikið gagn hjá mér, sagði hann.
'Eg ætlaði að reyna að róa þig,
‘því ég er búinn að ganga í gegn
um þetta allt á undan þér. Mér
geðjast vel að þér Anna, 0g ég
vil ekki að þú sért að hafa áhyggj
rír af þessu. Pétur gefur henni
ilieldur ekkert í skyft, eða finnst
•þér það?
•' — í*etta væri kannski svolít-
ið skárra, ef hann gerðj það,
sagði ég.
Ef hann gæti bara verið kát
ur, þegar þau hittast, en ekkl
fengið ó sig þennan hörku svip
eins og hann þjáist einhver ó-
sköp. Ef svo væri, mundi mér
held ég vera nokkurn veginn
sama. En hann var afar miður
sín eftir að þessu lauk milli
hans og Margaretar, og hvað sem
þú segir þá virðist því ekki vera
lokið að öllu leyti.
Vig vorum nýbúin að beygja
inn í aðalgötuna í Lacaster.
Gatan var þröng og það var all
mikil umferð. Þarna voru mörg
falleg hús og fjöldinn allur af
verzlunum. Owen varð nú að
hafa allan hugann við akstur-
inn.
— Þau hafa þekkzt árum sam
an eins og þú veizt, sagði hann.
og svipaðist um leið eftir ein-
hverjum stað þar sem hann
gæti lagt bílnum. Við tvö erum
þeim tiltölulega ókunn. Það er
sennilega nokkur kostur því auð
Spákonuspil
með íslenzkum skýr-
ingartexta.
Langavegi 47.
Símí 16031.
velt er að kynnast fólki of náið.
— Það er erfitt að kynnast
fólki nógu vel, sagði ég.
— Ekkert liggur á, sagði
hann. Maður á allt lífið fyrir
liöndum. Nú fann hann au.tt bíla
stæði og lagði jagúarnum þar.
Hann sneri sér við í sætinu og
teygði sig í aftursætið og náði
í böggulinn, sem hann hafði lagt
þar. — Það er meira en nóg um
það að fólk sé alltaf að flýta sér,
ertu ekki sammála mér um það?
sagði hann og brosti til mín um
leið og hann fór út úr bilnum.
Ég brosti til hans um leið
og ég fór út úr bílnum, en
skyndilega datt mér svolítið í
hug. Owen þurfti að fara með
pakka á pósthúsið, og þangað
var ég að fara líka. Við mund-
um ganga þangað saman.
Ég býst við að ég hefði getað
sagt honum hvern ég ætlaði að
fara að hitta, og beðið hann um
að verða mér ekki samferða, þar
sem ég gat allt eins átt von á
því að Tom snerist á hæli og
flýði, ef hann sæi elnhvem f
fylgd með mér. En ef Tom hafði
beðið mín, þá mundi hann að lík
indum, þegar hafa séð mig stíga
út úr bílnum, því Owen hafði
lagt honum rétt hjá pósthúsinu.
Ég sagði samt ekkert við Owen,
og við gengum hlið við hlið í
áttina að pósthúsinu, hann fór
inn, en ég varð eftir fyrir ut-
an og leitaði skjóls við útidyrn
ar því enn rigndi ákaft.
Owen kom út aftur eftir nokkr
ar mínútur. Hann veifaðl aðeins
til min þegar hann gekk fram-
hjá og að bílnum. Ég hélt áfram
að bíða, og fyrstu tíu mínúturn-
ar var ég alveg róleg, en svo fór
ég að hugsa um að sennilega
hefði ég komið svo seint, að Tom
hefði ekki haft fyrir því að bíða
mín. Þótt ég hefði ekki séð hann,
þá gat verið, að hann hefði séð
Owen og flúið af hólmi. Karín-
ski hafði líka eitthvað annað
komið fyrir. Fyrst Pétur gat
ekki komið, þá hafði hann ef til
vill ákveðið að láta ekki sjá sig,
þó hann hefði sagt mér að hann
ætlaði að koma. Ég velti þessu
fyrir mér, fram og aftur stund-
arkorn, og svo sá ég að strætis-
vagninn var að leggja af stað aft
ur, og ég hugsaði mig ekki tvisv
ar um heldur hljóp á eftir hon-
um.
Þegar ég var kominn út úr
strætisvagninum og lögð af stað
heim að húsinu fór ég að hugsa
um hvað ég ætti að gera, ef Pét-
Ur væri farinn burt. Dr. Lind-
say mundi ekki vera komin heim
og ég hafði engan lykil að útidyr
unum. Þegar ég hringdi dyra-
' bjöllunni heyrði ég Jess gelta á-
kaft, en ég heyrði engan koma
til dyra. Ég beið kyrr I rigning
unni og hringdi tvisvar enn. Jess
hætti nú að gelta, en fór að ýlfra
ámátlega. Ég var vlss um að hún
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dán- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHKEINSUNIN
! Hverflsgötu 57A. Slml 18738.
H
frisk
heilbrigð
húð
Lesið áiþýðublaðið
HVER ER MAÐURINN?
SVAR: Haraldur Björnsson.

CopyógHJ P.
GRANNARNIK
■ — GeturSu ehld látið hánn pabfefl
þinn vinna, svona cinu sinni? Ann«
ars verðxir hann í vondu skúpi %
allt kvöld.
WÆstCDB C?SK0CÍ1©QSI2

ALÞÝÐUBLAÐK) — 8. október 1964 £$