Alþýðublaðið - 06.11.1964, Blaðsíða 13

f heyranda hljóði
Framhald af 5. síðu.
menni. Man ég það ekki rétt, að
þú hafir fæðzt 1930? Sérhver ís-
lendingur, sem verður á vegi þín-
um, gerir sér ljósa grein fyrir
æskufjöri þínu af göngulaginu,
útlitinu og lífsgleðinni, sem ein-
kennir þig. Líkami þinn er vissu-
lega saklaus af þessum brigzlum
Sveins Kristinssonar í Morgun-
blaðinu. Samstarfsmenn þínir ættu
svo bezt að geta um það borið,
livort sálin í þér sé orðin geymslu-
hlutur fyrir Gísla í Ási austan
fjalls eða vestan. Ellilirumir eiga
um fleiri vistarverur að velja hjá
honum en að Grund í Reykjavík.
Hann rekur líka elliheimili á leir-
svæðinu í Hveragerði.
Athugaðu við tækifæri sýnis-
bækur erlendra ljóða. Þá munt
þú geta um það borið, hvort ég sé
andvígari ungum skáldum en út-
lendir veljendur kvæða þeirra rita.
Sveinn Kristinsson heldur ef til
vill, að ungu skáldin íslenzku skuli
lögð að liku við bráðþroska meist-
ara eins og Keats, Shelley og
Byron. Sé svo sem betur færi, þá
er ég ekki í neinni sök. Kg valdi
til kynningar í ljóðaflokkunum
Fimm kvæði nokkra lifandi og
látna bragasmiði á sama aldri að
kalla og þessir snillingar voru,
þegar þeir gátu sér frægð, sem
mannkyninu mun löngum minnis-
stæð.
Þessum kafla bréfkornsins er
hér með lokið, en þú fyrirgefur
mér örstuttan viðauka um álit
mitt á fréttaburði Morgunblaðs-
ins, þegar ég þekki skást til.
Morgunblaðið lofar oft frjáls-
lyndi sitt og segist leyfa með mik-
ilii ánægju fleiri en eina skoðun
á mönnum og málefnum í dálkum
sínum. Þá afstöðu met ég mikils.
Hún er frábær, ef önnur skoðunin
er rétt en hin röng og leiðrétting-
in kemst að svo glöggt og skýrt, að
luin skeri ótvírætt úr um rang-
færsluna. Hins vegar syrtir í ál-
inn, ef báðar skoðanirnar dæmast
rangar, þegar reynslan og sagan
vega og meta málflutninginn. Og
svo er ámælisvert, að blað þegi
um viðburði, sem talizt geti frá-
sagnarverðir, eða geri upp á milli
manna af annarlegum livötum.
Þet.ta lætur samt Morgunblaðið
henda sig stundum. Ég nefni tvö
dæmi máli mínu til skýringar.
Þegar menningarsjóður gaf út í
fyrra orðabókina, sem miklu var
til kostað í nokkurri tekjutvísýnu,
af því að ritið þótti þjóðnauðsyn-
legt, var ég forfallaður og gat ekki
mætt á fundi fréttamanna að kunn
gera tíðindin — lá veikur eins og
iðulega fyrr og síðar. Fréttina til-
kynnti í minn stað varaformaður
menntamálaráðs, Villijálmur Þ.
Gíslason Allir vita hversu ágæt-
lega honum tekst að rækja skyldu
sem þessa við sérhvert tækifæri.
Dagblöðin í Reykjavík fluttu frétt-
ina daginn eftir og harla skil-
merkilega — öll nema Morgun-
blaðið. Það birti hana nokkrum
'dögum síðar, og var hún þá áþekk-
ust frásögn af árekstri austur í
sveitum, þar sem annar bílstjórinn
hefði skrámazt á fæti, hinn fengið
blóðnasir, en væru báðir komnir
heim og á batavegi. Virtist helzt
vaka fyrir Morgunblaðinu að
vekja sem minnsta athygli lesenda
sinna á þessu merkilega og tíma-
bæra menningarstarfi. Orðabókin
fékk ekki einu sinni að njóta Vil-
hjálms Þ. Gíslasonar, sem átti rík-
an þátt í þessari framtakssemi
menningarsjóðs. Þetta skipti þó
engu að því leyti, að bókin seldist
miklu betur en nokkur hafði búizt
við. En gerð Morgunblaðsins var
söm eigi að síður. Myndir þú,
Matthías, gera frétt sem þessari
meiri og betri skil, ef útgefandi
ljóðabóka þinna sendi á lesmark-
aðinn rit, er væri að menningar-
gildi í líkingu við orðabókina?
Hitt dæmið er það, að mennta-
málaráð efndi í vor til þeirrar ný-
lundu að sæma allt að tíu ís-
lenzka listamenn utanfararstyrkj-
um ár hvert. Ég gerði fréttamönn-
um grein fyrir þessu á blaðamanna
97 ungur ...
(Framhald af 7. slffu).
Hjartarson, Sighvatur Björgvins-
son, Gunnar P. Jóhannesson,
Sveinn Sigurðsson, Guðlaugur
Bjamason, Kristján Róbertsson,
Hilmar Hallvarðsson, Elfa Sig-
valdadóttir, Kristín Guðmunds-
dóttir, Guðleifur Sigurjónsson,
Snær Hjartarson, Hallgrímur Jó-
hannesson, Gunnlaugur Gíslason,
Þorgeir Guðmundsson, Árni Áma-
son, Óli Sigurðsson, Guðrún Gunn
arsdóttir.
■’i
fundi. Mig rekur ekki minni til
þess að hafa enn séð fréttina í
Morgunblaðinu — en raunar
kynni ég mér ekki alltaf dagbók-
ina orði til orðs, svo að hér skal
á hafður örlítill fyrirvari. Morg-
unblaðið hefur ef til vill látið
ákvörðunina um utanfararstyrki
listamannanna gjalda mín. Mér
varð líka því miður á í messunni.
Ég gleymdi að geta þess, að frum-
kvæði þessa máls átti mætur full-
trúi Sjálfstæðisflokksins i mennta
málaráði, Baldvin Tryggvason. En
Morgunblaðið gat svo sem spurt
mig til vonar og vara, hver verið
hefði tillögumaðurinn. Ekki myndi
ég hafa færzt undan því að svara.
Ennfremur gerðist á dögunum
atburður, sem naumast er Morg-
unblaðinu til sóma. Þetta var eng-
inn stórviðburður. Skóli var sett-
ur hér í Reykjavík. Þó var það
fréttnæmt í þessu sambandi, að
skólinn átti merkisafmæli. Tveir
menn fluttu ræðu við setningar-
athöfnina. Annar var formaður
skólanefndar. Ræða hans hefur
birzt á prenti, og sá ég ekki betur,
en hún væri á allan hátt fram-
bærileg. Hina flutti skólastjórinn.
Sagði hann ýmislegt athyglis-
vert samkvæmt frásögnum blað
anna, en varð fyrir leiðinlegu
óhappi. Gamlar námsmeyjar skól-
ans færðú lionum málverk að gjöf
af þessu tilefni. Skólastjórinn
þakkaði rausnina, enda væri mál-
verkið eftir meistarann Jóhannes
S. Kjarval, og þóttu stúlkurnar
hafa vel valið. Við athugun reynd-
ist málverkið hins vegar eftir
Kára Eiriksson. Morgunblaðið lof-
aði ræðu skólastjórans daginn eft-
ir og birti af honum mynd, en
lét ekki missagnarinnar um höf-
und málverksins getið. Þar næsta
dag birti Morgunblaðið aftur mynd
af skólastjóranum með viðtali
honum til lieiðurs og frægðar.
Mynd af skólanefndarformannin-
um var hins vegar ekki höfð til
sýnis í þessu útbreiddasta og
stærsta blaði landsins, málgagni
frjálslyndisins, sem telur sig til
fyrirmyndar um vandaðan og
greinargóðan fréttaburð. Alþýðu-
blaðið birti hins vegar myndir af
báðum, skólastjóranum og skóla-
nefndarformanninum. Það var
ekkert annað en sjálfsögð kurteisi.
Og nú skaltu ekki álykta svo, að
ég þykist hafa gert starfsmenn Al-
þýðublaðsins kurteisari en þig og
þína. Á ritstjórn Alþýðublaðsins
starfar aðeins einn maður, sem
vann þar á svokölluðum húsbónda-
dögúm mínum — Benedikt Grön-
Happdrætti Alþýðublaðsins
ER FLUTI AÐ HVERFISGÖTU 4
kjallarinn
GENGIÐ INN FRÁ HVERFISGÖTU - SÍMI 22710
dal, og honum hef ég aldrei þurft
að kenna mannasiði.
Hvernig getur á þessu stgðið,
Matthias Johannessen? Kemur til
greina, að ástæðan sé sú, að skóla
stjórinn er flokksbróðir þinn, en
skólanefndarformaðurinn þannig
staðsettur frá sjónarhóli stjórn-
málanna að tilheyra Alþýðuflokkn
um? Spyr sá, sem ekki veit, og
enginn hefur á spurninni.
Þetta hefur orðið heilt bréf og
miklu lengra en ég ætlaði. Bið ég
þig ynnilega fyrirgefningar að
hafa valdið þér þessari stundar-
töf í annríki þínu, en þú hefur
umfram mig eins og fleira listina
að vera stuttorður. Að svo mæltu
kveð ég þig með þeim óskum, að
þú verðir lengi ritstjóri Morgun-
blaðsins, skrifir feikn af viðtöl-
um, semjir margar samtalsbækur
og hugleiðingar og yrkir fjölda
ljóða. Máttu af þeim orðum ráða
hvern hug ég ber til þín og livert
álit ég hef á þér.
25. október 1964.
Helgi Sæmundsson.
Loftleiöir...
Framhald af 7. síðu
sem kunnugt er, og áttu þá
stjórnarmenn ýtarlegar viffræð
ur viff liann. Meffal margs, er
þeir ræddu, var framkoma SAS
viff Loftleiffi, sem mjög brýtur
í bága viff hina norrænu sam-
vinnuhugsjón Æskulýffssam-
bandsins. Var því fastmælum
bundiff, aff Sven færffi stjórn
sambandsins þau tilmæli frá
stjórn S. U. J., aff strax yrffi
gripið til gagngerffra ráffstaf-
ana í þessu máli. Hann fór ut-
an aff morgni hins 5. október,
setti sig strax eftir heimkom-
una í samband viff stjórn Æsku-
lýðSsambandsinB er tók þaff
strax fyrir meff þeim árangri
sem kunnur er. Stjóm S. U. J.
á mikla þökk fyrir frumkvæffi
sitt í þessu máli og félögum
okkar í Skandinavín ber þökk
fyrir góðan skilning og ein-
dregna afstöffu.
Pittsburg
Framhald úr opnu.
Piston. Þv£ er oft haldið fram
vestan hafs að Piston sé snyrti
legastur og fágaðastur allra tón-
smiða í því stóra landi. Þettá á
auðvitað við um handverk manns
ins og hugsun. Hvað sem satt skal
teljast I þessu sambandi, þá er
eitt víst að fiðlukonsert sá er
liér var fluttur er mjög gott dæmi
um list Pistons. Tónhugsun er öli
mjög skýr og sérhvér deild hljóm
sveitarinnar er notuð af stakri
smekkvísi við útfærslu efnisins.
Einleikari í konsertinum var ung
ur landi tónskáldsins, Charles
Treger að nafni. Treger hefur get
ið sér góðan orðstý og það leyndi
sér sannarlega ekki að hér var á
ferðinni mikilhæfur fiðluleikari
sem skilaði vandasömu hlutverki
með prýði. Seinasta verkið á tón
leikum þessum var Eroica sin-
fónían eftir Beethoveh. Túlkun
Steinbergs á verki þessu var hríf-
andi og er sérstaklega vert að
minnast á annan þáttinn, Marcia
funebre. Þáttur þessi vill oft verða
afar þungur og sundurlaus þegar
hann er fluttur í því tempói sem
hér var gert, en óþægilegra
þyngsja varð hér hvergi vart. í
túlkun Steinbergs bærðist hæg
en stefnuföst undiralda, sem
aldrei lét báruklið yfirborðsins
hafa nein truflandi áhrif á gang
málanna. Hljómsveit og stjórnanda
var ákaft fagnað sem búast mátti
við og höfðu þeir á takteinum
aukalag, forleik eftir Wagner.
Forleikur þessi féll í góðan jarð-
veg og gafst áheyrendum hér
tækifæri á að hlýða á málmblást
urshljóðfæraleik sem vart á sinn
líkan utan Bandaríkjanna.
Útvarpið og aðrir sem unnu að
þessari heimsókn eiga mlklar
þakkir skilið.
Jón S. Jónsson.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi
Magnús Guðbjörnsson, póstfulltrúi,
sem lézt 1. þessa mánaðar, verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni I
Reykjavík laugardaginn 7. nóvember kl. 10,30 f. h.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er vinsamlegast bent á
líknarstofnanir.
Synir, tengdadætur og barnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð
við andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður okkar og tengdaföður
Magnúsar Hákonarsonar,
Nýlendu, Miffnesi.
Guffrún Steingrímsdóttir,
börn og tengdabörn.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 6. nóv. 1964 13