Skólablaðið - 01.08.1914, Blaðsíða 4

116
SKOLABLAÐIÐ
kunni nú að virðast, þá var einmitt þetta atriði einhver
versti ásteytingarsteinninn og þyrnirinn í augum fulltrúanna
íslensku. Frumvarpið féll á því þingi, og 20 ár þurftu að
líða þangað til stofnaður yrði kennaraskóli. En kennarafé-
lagið sendi þingunum hverja tillöguna á fætur annari um
þetta nauðsynjamál, og sá varð árgangurinn að veitt var fé
á fjárlögum til að halda uppi kennarafræðslu í Flensborg,
fyrst 6 vikna námskeið og síðan 7 mánaða nám. Takmark-
inu fyrst náð með stofnun kennaraskólans 1907.
5. Laun kenna anna var eðlilegt að kæmu þá til umtals,
þegar farið var að gera ráð fyrir að þeir öfluðu sér nokk-
urrar sérmentunar, þó að ekki væri hún heimtuð af þeim.
Kennarafélagið sendi Alþingi áskorun um að bæta hag kenn-
aranna að þessu leyti, og var síst vanþörf á. Hver sveitar-
stjórn gat ráðið hvaða mann sem hún vildi til að fræða og
uppala börnin og var einráö um það hvað hún borgaði.
En við öllum þeim bænum daufheyrðist þingið, og hálfur
annar áratugur þurfti að líða þangað til nokkur bót fekst á
því; hún varð að bíða eftir
6. Almennri lagasetning um fræðslumálið. Frumvarpið
um alþýðufræðslu, sem eg gat áðan um að lá fyrir þingi
1887 var samið af 5 mönnum milli þinga. En það féll.
þegar árið 1889 tók kennarafélagið það mál á sína arma
og kaus 5 manna nefnd til að íhuga það og koma fram meö
tillögur um það. Nefnd þessi samdi frumvarp um mentun
alþýðu, og var það ítarlega rætt á næsta ársfundi félagsins.
Nú var þinginu send áskorun um að samþykkja lög um
alþýðufræðslu svipuð áður nefndum frumvörpum. En
þingið fór sér hægt. En meðan almenn lagasamþykt fekst
ekki hjá þinginu hélt félagið áfram að halda fram kröfum
sfnum um einstök atriði málsins,- hœkkun launa kennar-
anna, tfiirlii með kenslunni, skilyrði fyrir landssjóðsstyrk,
og kröfum um hœkkun á honum, og ekki síst kröfunni um
stofnun kennaraskóla. En þetta hélt vakandi lagasetning-
armálinu og þokaði því, þó að hægt færi, áleiðis að tak-
markinu. það má því óhætt segja, að kennarafélagið lagði
drjúgan skerf til þessa máls, og má svo að nrði kveða að