Skólablaðið - 01.08.1914, Blaðsíða 12

124
SKOLABLAÐIÐ
þeir sem ekki hafa kennaramentun og ekki eru kennarar af
guðsnáð lifa aldrei slísa tíma, alla s;na skólatíð.
það er ósköp alment hjá lítt mentuðum kennurum, að all •
ar kenslustundir ganga í nudd og rifrildi. þetta vita allir,
sem kunnir eru kenslumálum.
Eg get ekki stilt mig í sambandi við þetta að segja of-
urlitla sögu. Hún er sönn. Sagan sýnir hve mikill munur
er á því að vera vaxinn starfi sínu eða vera það ekki.
.Hundruð barna eru að leika sér á skólaleiksvæðinu.
Skólaklukkunni er hringt og allir fara inn. Kenslan byrjar.
G. og R. eru kennarar. þeir kenna þessa stundina í
samliggjandi skólastofum. R. kennir „orð drottins", en G.
sögu landsins. G. segir nemendum srnum frá einum við-
burði sögunnar. Allir hlusta, allir horfa á hann og allir
þegja. það er eins hljótt í skólastofunni og í kirkju.
R. kallar til G.: „Viljið þér ekki koma hérna og stilla
til friðar ?“
G. gengur inn í skólastofu R. Situr þá R. á kennara-
stóinum við borðið sitt. Hávaðinn er svo mikill í kring að
hann verður að garga:
„Viljið þér nú sjá, hvað þau eru ósvífin !“ hrópar R. til G.
G. gerir sig hinn alvarlegasta og skipar öllum í sæti.
Allir nemendurnir hlýða og R. stendur upp og hristir sig
eins og hestur, sem mývargur hefir nýiega yfirgefið. Komst
nú G. að því, að aðalupphlaupið byrjaði, þegar R. fór að
meta þekkingu nemenda sinna á guði og leyndardómum
hans. Fjölmargir fengu 8 fyrir að geta haft upp orðin eftir
Helga Hálfdánarsyni, nokkrir fengu 7, því þeir komust ekki
að orði eins og Helgi. Aðrir fengu aðeins 6, því þeir mundu
ekki nema hrafi af Helga orðum, en hinir fengu 2, því þeir
gátu ekki haít stakt orð upp eftir gamla Helga, en sögðu
frá með eigin orðum.
þeim þótti sér misboðið, og þá byrjaði uppþotið.
Mér er ekki kunnugt um, að þetta og því líkt komi
fyrir hjá kennaraskólagengnu fólki.
Skólanefndin er ekki að ómaka sig inn í skólana. Og
foreldrar koma þangað aldrei, ekki einu sinni við próf.