Skólablaðið - 01.12.1915, Qupperneq 11

SKÓLABLAÐIÐ
187
Berklaveikin og farskólarnir.
Berklaveikin vofir yfir hverju heimili á landinu. Þaö ættu
allir aö vita. Allir ættu líka aö vita, aS ýmslegt má gera til
aS verjast henni, og aS margt getur greitt götu hennar. Tals-
vert hefur verið skrifaö um hana og margar varúöarreglur
hafa veriö kendar almenningi.
En hér viröist sem skift í tvö horn meö varúðina. Sumir
sýnast óþarflega, jafnvel heimskulega hræddir; aörir engri
Tarúð skeyta. Hvorttveggja stafar víst af vanþekkingu.
Einstöku heimilum hefur þessi vogestur gereytt, og mörg
heimili hefur hann leikið illa. Allir skyldu þvi varlega fara.
Ábyrgðin er mikil, sem margur bakar sér með sinnuleysi og
varúðarleysi. Hver heimilisfaðir ætti að vera vörður sins
heimilis að svo miklu leyti sem hann hefur vit á. og getur við
ráðið.
En hver er vörður farskólabarnanna?
Fræðslunefndirnar og aðstandendur barnanna ættu að vera
það. Þar sem áhuga og samviskusemi er til að dreifa, stafar
börnunum ekki heldur hætta af farskólavistinni.
Sumstaðar hefur þó brytt á hræðslu við farskólana að því er
sýkingarhættu snertir. Hvað svo mikið að þeim beig í einum
hreppi, að ekkert gat orðið úr farskólahaldi um sinn. Ekki
skal um það dæmt, hvort þessi hræðsla var ófyrirsynju eða
ekki. En hitt er víst, að svo g e t u r farið, að farskólarnir
verði háskaleg gróðrarstía fyrir berklaveiki og útbreiðslu
hennar, sé lítillar varúðar gætt. Ekki er langt síðan birt var í
blaði í Reykjavík bréf af Fljótsdalshéraði, þar sem gefið er í
fyllilega i skyn, að börnum sé komið fyrir til kenslu á heimil-
um þar sem berklaveikt fólk sé, og að berklaveik börn séu
höfð innan um heilbrigð börn og sýki þau og að ekki sé varast
^•ð nota berklaveikan kennara.
- Önnur eins óhæfa og þetta má ekki eiga sér stað. Og auð-
vitað verður gerð gangskör að því að rannsaka, hvort þessi
frásögn er sönn, sem hún reynist vonandi ekki. Fyr mætti
vera hirðuleysi fræðslunefndar í að gæta skyldu sinnar, og fyr
mætti vera samviskuleysi aðstandenda barnanna, að láta annan
cins ósóma viðgangast.