Alþýðublaðið - 06.01.1965, Blaðsíða 2

Ritstjórar: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — Ritstjórnarfull*
trúi : Eiður Guðnason. — símar: 14900-14903 — Auglýsingasími: 14906.
Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðu-
blaðsins. — Askriftargjald kr. 80.00. — I lausasölu kr. 5.00 eintakið,
Utgefandi: Alþýðufiokkurinn,
KAUP VERKAKVENNA
UM ÁRAMÓTIN varð hækkun á kaupi verka-
fcvenna, án þess að til sérstakra samninga eða verk-
,falla fcæmi. Hækkaði almennt tímakaup verka-
kvenna í Reykjavík og Hafnarfirði um eina krónu
á klukkustund, og annað kaup kvenna hækkaði að
sama skapi um land allt.
Þessi kaupliækkun varð samkvæmt lögunum
um launajafnrétti kvenna og karla, sem A.lþingi
setti árið 1961. Fluttu þeir Jón Þorsteinsson og
aðrir þingmenn Alþýðuflokksins, sem þá sátu í
efri deild, frumvarp um þá lausn á launamisrétti
kynjanna. að kvennakaup skyldi hækka í áföng-
um og verða á sex árum hið sama fyrir sömu
vinnu. Innan ríkisstjómar fékk Alþýðuflokkurinn
sjálfstæðismenn til að styðja málið og var fram-
gangur þess þannig tryggður.
Launamisrétti kvenna og karla var mikið deilu
mál árum saman og gerðu ýmsir vægðarlausar
kröfur í þeim efnum. Þó fór svo, að skynsamleg
og ábyrg tillaga Alþýðuflokksmanna leysti málið,
að 'vísu ekki á einni nóttu, en með sex þrepum.
Á þann hátt einan var hægt að fá atvinnurekend-
■ ur til að ganga inn á kröfu verkakvenna og leysa
málið.
Nú um áramótin var stigið fjórða þrepið á
leið til launajafnréttis. Tvö skref eru eftir, unz
málið er í höfn.
AUKIN ÍBÚÐALÁN
; í ÁRAMÓTAGREIN sinni skýrði Emil Jóns-
son félagsmálaráðherra svo frá, að Húsnæðismála-
; stofnunin hefði á síðastliðnu ári veitt 175 milljónir
i>, króna til íbúðalána. Var þetta langmesta upphæð,
sem lánuð hefur verið á einu ári. Samsvarandi upp
hæð 1963 var aðeins 101 milljón, og hafði þá aldrei
komizt svo hátt á einu ári fyrr.
Enda þótt byggingakostnaður hafi aukizt í
seinni tíð, hefur hann ekki hækkað um 75% á einu
ári. Slík hækkun á lánsupphæð Húsnæðismála-
stofmmarinnar er því veruleg hót frá því, sem
áður hefur verið, húsbyggjendum til framdráttar.
Hefur Alþýðuflokkurinn hafí sterkan vilja á að
auka þessa fyrirgreiðslu, og náðist nokkur árang-
ur á réttri leið í samkomulagi ríkisstjórnarimiar
við verkalýðshreyfinguna síðastliðið vor.
Þrátt fyxir þá aukningu lánsfjár, sem varð á
síðasta ári, vita kunnugir mætavel, að enn ér mikil
óleyst þörf á þessu sviði. Þjóðinni fjölgar um rúm-
lega 4.000 manns á ári. Það eru óskir landsmanna
sjálfra að setja íbúðir framyfir flest önnur lífs-
þægindi og reyna að gera hverri fjölskyldu kleift
að eiga sína íbúð. Þetta er hátt mark, sem erfitt
er að ná, og enn má betur ef dugá skal.
r
2 6. janúar 1965 — Atf»Ý0UBLAÐIÐ
Dansskóli
Hermanns Ragnars
Reykjavík
Skólinn tekur til starfa mánudaginn 11. janúar
að- loknu jólaleyfi. — Þeir nemendur, sem voru
fyrir jól, mæti á sama stað og tíma.
Endurnýjun skírteina fyrir seinni helming skóla-
tímabilsins, 4 mánuði, fer fram í Skátaheimil-
i-nu fimmtudaginn 7. janúar og föstudaginn 8.
janúar frá kl. 2—6 báða dagana. — Nýir nem-
endur verða innritaðir, í dag, miðvikud. 6. jan. og
fimmtudaginn 7. janúar í síma 33222 frá kl. 10
—12 f.h. og 1—6 e.h. báða dagana.
JÓLADANSLEIKIR skólans, sem fresta varð vegna veðurs verða haldnir við fyrsta tækifæri og
auglýstir þá.
TfT
JLJb.Il,
viiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiMiiiiiiii
imiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiMiimmiiiiiMiMi*
★ Bréf um skatta- og útsvarsmál.
★ Viffgerðir og launagreiðslur.
★ Full skilagrein til skattstofunnar.
★ Erfitt aff fást við þá stóru.
u tiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiimiimiiiimMiiiiiiK
JÓHANN SVEINSSON skrifar:
„Eg á að nafninu til gamlan
húskofa, sem raunar er ekki frá-
sagnarvert. Eg verS á ári hverju
að láta í kofann allmargar i>ús-
undir króna, bráðnauðsynlegar
viðgerðir. Síðastliðið ár varð ég
að Iáta dytta að ýmsu fyrir aH-
margar þúsundir, því að fljótt er
að koma í hverja þúsundina í við-
gerðum. Að þessum viðgerðum
unnu 8-9 menn, margir af kunn-
ingsskap, þar sem nálega er ó-
gerningar að fá nokkurn mann til
smá-viðgerða nema sökum kunn-
ugleika.
í FRAMTALI mínu yfir tekj-
ur og gjöld sl. ár taldi ég nokkuð
fram af viðgerðarkostnaðinum,
en nefndi ekki nöfn þeirra, sem
hjálpuðu mér, enda hefi ég aldr-
ei gert það áður, þar sem um smá
ræði hefur verið að ræða. í sum-
ar fékk ég svo bréf frá Skattstof-
únni, þar sem mér var stranglega
skipað að greina frá nöfnum og
heimilisfangi þeirra manna, sem
hjálpuðu mér. Vinnulaunin voru
eitthvað 10 þúsund alls, sem skipt
ust, eins og áður er sagt, á marga
menn, allt frá nokkrum hundruð-
um upp í örfá þúsund á mann,
svo að nauðalitlar tekjur hefúr
ríkissjóður ferigið við þetta til-
tæki.
SLÍK VINNUBRÖGD skattayf-
irvaldanna eru í senn furðuleg og
fáránleg. Her manns er látinn
sitja með sv^ittan skallann við að
tína saman svona tittlingaskít.
Venjulegir launþegar eru hund-
eltir fyrir fáeinar krónur öllum til
angurs bæði þeim og þiggjendum
yerkanna, en braskarar og fjár-
plógsraenn virðast vera látnir leika
lausum hala í þessu efni án eftir-
lits skatta-yfirvaldanna. Þelr virð-
ast mega haga framtali sínu eftir
geðþótta.
ÞEIR ERU EKKI HUNDELTIR
af skatta-yfirvöldunum fyrir nokk-
ur hundruð eða nokkrar þúsundir.
Fyrst er auðfyrirtækjum og fjár-
plógsmönnum stórlega vitnað í um
opinber gjöld með lagasetningu, og
rökin fyrir henni voru meðal ann-
ars þau, að auðjöfrar svikju þá
minna undan skatti (sbr. að þjófur
væri keyptur til að stela ekki!) og
svo fá þessir herrar óátalið að
dvaga hundruð milljóna undan
skatti, eða svo taldist Alþýðublað-
inu til í grein skömmu eftir síð-
ustu áramót, og endurskoðandi
nokkur, sem er allvel kunnugur
þessum málum, sagði mér, að þetta
mundi ekki ofmælt.
VITASKULD EIGA LAUNÞEG-
AR að greiða sína aura, eins og
þeim ber, en þá má heldur ekki
sleppa auðborgurum við að greiða
sína tugi eða hundruð þúsunda.
Sumir atvinnurekendur og kaup-
sýslumenn hafa að undanförnu
haft rífleg vinnukonuútgjöld. Dag-
legt Iíf þessara manna ber þó öllu
öðru vitni: óhófshúsnæði, við-
hafnarliúsbúnaði, íburðarmiklum
bifreiðum, dýrum ferðalögum og
allskonar munaði. Skiljanlega
leggjast svó gjaldabyrðimar yfifá
launþegana með ofurþunga, færast
af breiðari bökunum yfir á þau
mjórri. Þjóðfélagið hefur látiff
þessum í té aSstöðu til mikiíla
tekna og auðsöfnunar, sem að
meira eða minna er runnin frá osa
launþegum, en þeir eru fjölmenn*
asta stéttin.
, • .............. . . . ...... . I
ÞEGAR ÞESS ER GÆTT Og
einnig hins, að aimenningur býr
við sídvínandi kaupmátt launa
s.inna og brýnustu nauðsynjavörar
hafa stigið einna mest í verði sök-
um neyzluskatta og annarra
álagna, verður það enn hróplegra
ranglæti, að auðborgararnir fái að
svíkja undan skatti, en skattayfir
völdin séu með trýnið niðri í hvers
manns kirnu annarra en þeimu
Launþegarnir verða svo að greiða
skattana fyrir þessar blóðsugur og
sníkjudýr. Það má segja, að mað«
ur búi í stigamannaþjóðfélagi.
Ath. Eins og raunar sést á greln-
arkorni þessu, er það ritað, áður
en skatt- og útsvarsskráin kom út
í sumar, og er því ekki skrifað I
tilefni deilna þeirra, sem af 4t*
komu hennar risu”.
SENDISVEINN
éskast. — Vmnutíœi fyrir hádegi.
AlþýfribBaSf* Sfml 14 900.
/