Alþýðublaðið - 06.01.1965, Blaðsíða 7

MINNINGARORÐ:
SKÚLI HANSEN
«Œ®3=1SS
\\ \ \
U-l*
Brunatryggingar
Vöru
Heimilis
Innbús
Afia
Gierðryggingar
Hefmlstrygglng
henlar yður
TRYGGINGAFELAGID HEIMIR
UNDAIGATA 9 REYK5AVIK SlMI 212-60 S »M N E F MI : S U R E T Y
SKÚLI HANSEN, tannlæknir, lézt
snögglega að morgni 31. desember,
og var þá rúmlega hálf fimmtugur
að aldri. Nánari kynni okkar Skúla
hófust fyrir rúmum tveimur árum,
er hann í forföllum tók að sér
kennslu í einni grein við Tann-
læknadeildina i eitt missiri. Ékki
var þá ætlunin að neitt framhald
yrði á kennslu hans við deildina,
en eftir þessa missiriskennslu virt
ist koma í ljós svo ótvíræð kennslu
geta hans, að horfið var að því að
reyna að fá hann sem fastakenn-
ara. Og eftir að Skúli hafði tví-
vegis farið utan til framhalds-
•náms, tók hann til starfa sem fast-
ráðinn kennari síðastliðið haust.
Var honum þar ætlað það vanda-
sama og ábyrgðarmikla starf að
kenna tannlæknanemum megin-
reglurnar, og byrjunaraðgerðirnar
við tannsjúkdómum.
Hað er ekki lítið átak fyrir tann
lækni, sem verið hefur í „stór
praksis" alla sína starfsævi( að
fara allt í einu að kenna greinar,
sem krefjast allverulegrar þekk-
ingar, í efnafræði, eðlisfræði og
Btærðfræði. En Skúli gekk sv'o
ótrauður til verks að auka þekk-
ingu sína í nefndum greinum, að
meira líktist það hrifni og þekk-
ingarþorsta tvítugs stúdents, —
sem er að hefja nám í kjörgrein
sinni — en hálffimmtugs manns.
Árangurinn aí viðleitni hans lét
heldur ekki á sér standa, og hafa
nemendur Tannlæknadeildar ekki
áður skilað snotrari verkefnum en
nú, er jólaleyfi hófst. Mér virtust
það vera ýmsir þættir í skapgerð
og fari Skúla, er gerðu hann að
góðum kennara. Hann mun hafa
verið greindur vel og átt létt með
að læra, en hann var ekki lang-
lesinn í þeirri fræðigrein, er hon-
um var fengin til kennslu. En það
er ekki þekkingin ein, sem gerir
menn að góðum kennurum, heldur
kannske öllu fremur hversu raun-
hæft og rétt er matið á eigin þekk
ingu, sem lítill og óverulegur hluti
alls þess sem hægt er að vita í
þeirri grein, er kenna skal.
Skúli var haidinn nokkurri tor-
tryggni á getu sína sem kennari.
Ekki þó tortryggni vonleysis og
uppgjafar, heldur þeirri tortryggni
sem dvínar við einbeitingu að við-
fangsefninu. Hverfur þó aldrei
með öllu, heldur leynist sem ein-
hvers konar hvati til þess að reyna
að gera örlítið betur næst.
Skúli hafði varið flestum fri-
stundum sínum síðustu tvo ára-
tugina til þess að hlusta á hljóm-
list, og munu ekki margir á ís-
landi hafa átt jafn -gott safn af
hljómplötum sem hann. Það má
vera að þjálfun hans í að hlusta
eftir blæbrigðum hafi verið einn
méginþátturinn í því, hversu góð-
ur kennari hann reyndist misgóð-
um nemendum. Þar varð mann-
tarmlæknir
skaði, er svo góður drengur var
brátt brott kvaddur.
Jón Sigtryggsson.
ÁRLA morguns á síðasta degi
ársins, sem var að kveðja lagði
Skúli, vinur minn og mágur, upp
í hinztu för sína. Glaður og reif-
ur. eins og vandi hans var,
kvaddi hann Kristínu konu sína
og steig upp í bil sinn á leið i
bæinn til að sinna ýmsum erind-
um til undirbúnings hátíðar
þeirrar, er í hönd fór. Mikla
snjóa hafði lagt og var umferð
öll erfið. Hann hafði ekki ekið
nema stuttan spöl frá heimili
sínu í Kópavogi er bíll hans
festist í snjóskafli. Skúli mun
ekki hafa þolað erfiðið við að
reyna að ná bílnum úr skaflin-
um. Komið var að honum
skömmu síðar örendum undir
stýri bílsins, — en önnur hönd
SKÚLI IIANSEN
hafði tekið við stjórnvölnum og
réði nú ferð Skúla.
Okkur vinum og ættingjum
Skúla var vel kunnugt um
heilsufar hans. Fyrir tæpum
fimm árum fékk Skúli krans-
æðastíflu. Varð Skúli því að fara
varlega og ofreyna sig ekki, því
segja má, að líf þeirra, sem
þennan sjúkdóm fá, hángi á blá-
þræði, hversu hraustir, sem þeir
eru að öðru leyti. Þrátt fyrir
þessar ' staðreyndir kom andlát
Skúla eins og reiðarslag fyrir
okkur vini hans og vandamenn.
Nú um jólin, eins og endranær
hafði Skúli verið hrókur alls
fagnaðar á heimili okkar hjóna
og við verið gestir hans og Krist-
ínar á heimili þeirra. Er erfitt
að átta sig á þeirri köldu stað-
reynd, að nú sé Skúli allur.
Hvarvetna þar sem dauðinn
ber að dyrum verður mikil
breyting. Þegar von var á Skúla
neim til okkar kepptust börn
okkar hjóna um að opna fyrir
honum. Öll vildu þau verða fyrst
tii að fagna Skúla frænda. Nú
kemur Skúli ekki lengur heim til
okkar, en við og börn okkar 'eig-
um öll óvenjulega kærar minn-
ingar um hann, — minningar,
sem við erum ákaflega þakklát
fyrir að eiga og ekki verða frá
okkur teknar meðan líf og heilsa
endist.
Skúli Hansen var óvenjulega
vel gerður maður og svo fjöl-
hæfur að sjaldgæft má teljast.
Hefi ég fáa menn þekkt, sem
skynjuðu betur alvöru lífsins, en
kunnu þó jafnframt að njóta þess
bezta af unaðsemdum þeim, sem
það hefur upp á að bjóða.
Sem tannlæknir var Skúli
mjög vel metinn bæði af stéttar-
bræðrum sínum og sjúklingum.
Undanfarin ór annaðist Skúli
einnig kennslu í tannlækningum
við Tannlækningadeild Háskóla
íslands. Á sl. ári dvaldi Skúli
við framhaldsnám erlendis í því
skyni, að inna þetta starf sitt enn
betur af hendi. Þá er mér og
kunnugt um, að Skúli hafði frek-
ara nám í huga í sama skyni.
En Skúla var ekki nóg að inna
öll skyldustörf sín vel af hendi.
Iíann átti einnig mörg önnur á-
hugamól og 'var aldrei iðjulaús
né verklaus. Mörg handtök áttu
þau hjón bæði að því, að koma
sér upp hinu vistlega heimili
sínu þar sem þau Kristín og
Skúli óttu aldrei nema indælar
samverustundir. Skúli hafði mik-
inn áhuga á ferðalögum og ferð-
uðust þau hjón mjög oft, bæði
hérlendis og um flest lönd Evr-
ópu og víðar um heim. Á þessum
ferðalögum tók Skúli jafnan
mikið af litmyndum, sem hann
hafði ánægju af að útskýra og
sýna vinum sínum þegar heim
var komið. Skúli var mikið
glæsimenni og samkvæmismaður
svo af bar. Hafði hann sérstaka
ánægju af því að kalla á vini
sína á heimili sitt til kveldverð-
ar og eiga þar með þeim glaðar
stundir. Voru þá veitingar aldrei
við nögl skornar og auðséð var,
að Skúli naut þess, að veita gest-
um sínum ríkmannlega. Hann var
og sjálfur alla tíð áhugamaður
um mat og matargerðarlist og eng-
an mann hérlendis hefi ég þekkt,
sem betur kunni skil á góðum
vínum en hann. Það var því ætíð
mikið tilhlökkunarefni okkar að
eiga boð Skúlá og Kristínar konu
hans. Þá hafði Skúli all mikinn
áhuga á leiklist og bókmenntum
og átti hann bókasafn all gott.
Á skólaárum sínum hafði Skúli
mikinn áhuga á sögu og bækur
um sagnfræði keypti hann og las
til dauðadags. En eitt var þó það
áhugamál Skúla, er átti hug hans
framar öllu öðrú, en það var
hljómlistin. Eigi lék Skúli sjálfur
á hljóðfæri, en hann hafði hins
vegar sérstaka unun af því að
hlýða á hljómlist. Þegar á skóla-
árum sínum í Menntaskólanum
hóf Skúii að safna hljómlist á
grammófónplötum, einkum sí-
gildri tónlist og þvi starfi hélt
hann ótrauður áfram svo lengi
sem líf hans entist. Mun hann
óefað hafa átt eitt stærsta og
vandaðasta hljómplötusafn sí-
gildrar tónlistar í einkaeign hér
á landi er hann lézt. Auk þess
kynnti Skúli sér hljómlistarmál
af lestri fagtímarita og sótti alla
þá hljómlelka, bæði hér og er-
lendis, er hann gat við komið.
Er ekki að efa, að þekking hans
á þessu sviði hafi verið all mik-
il, en um það eru aðrir færari
að dæma en ég. Hins vegar var
Skúli manna hlédrægastur og
vildi hann sem minnst trana sér
fram á opinberum vettvangi. Lét
hann því aldrei i ljós skoðun sína
opinberlega í sambandi við þetta
mesta áhugamál sitt.
Það er skiljanlegt, að slíkum
mannkostamanni, sem Skúla,
hafi orðið vel til vina. Skúli
mundi og vel vini. sína og ekki
siður þá, sem af einhverjum á-
stæðum ekki gátu endurgoldið
hina miklu rausn hans. Það var
yndi Skúla að geta - glatt aðra.
Hvar sem hann kom breyttist
andrúmsloftið á svipstundu. Við
för-hans héðan varð og svo snögg
breyting á högum okkar nánustu
vina hans, og ættmenna, að við
getum ekki í svipinn áttað okkur
fyllilega á hvernig hægt er að
vera án hans. í þessari miklu raun
er það" mikil gæfa Kristínar að
eiga þær gáfur og kjark, sem
nægt hafa beztu konum okkar
Ivið svipaðar aðstæður. — „Eigi
skál gráta Björn bónda ...”
Kæri vinur og mágur. Hafðu
að lokum hinztu þökk okkar
allra. Við hefðum öll kosið að
mega hafa þig lengur hjá
okkur. Nú verðum við að láta
ókkur nægja minningarnar um
Þig, en
„þær eru helgar og hrcinar
og hjartanu kærar;
þær eru gull, sem þú gafst oss,
það géymum vér ávallt.”
Vertu sæll, Skúli minn.
Sigurgeir Sigurjónsson.
ÞAR sem hann gekk( fór góður
maður, og hvar sem hann kom,
var hann kærastur gesta, því hann
bar gleðina með sér og góðvild til
allra. Nú er hann horfinn, og þess
vegna finnst vinum hans skamm-
degismyrkrið enn svartara en ella.
Aftur birtir um síðir, en þó verð-
ur ekkert samt og áður.
Senn eru fimm ár — fimm stutt:
ár — síðan mér og fjölskyldu
minni bættust góðvinir; Þau Krist-
in og Skúli Hansen tannlæknir.
Það árið vorum við búsett í Vínar-;
borg. Þau Kristín og Skúli hugðtt
á ferð þangað, en höfðu áður skri-f
að mér og beðið um upplýsingar,
sem mér var ánægja en engin fyrir
höfn að útvega. Og dag nokkurn,
snemma vors árið 1960, voru þau
komin. Þann dag blessum við, því:
hann færði okkur auð þcirrar vin-
áttu og tryggðar, sem ekkert fær
grandað.
Skúli Hansen hafði mörg síð-
ustu árin gengið óhraustur en heil9
hugar að starfi, og kennske hefur
hann ekki kunnað að stilla vinnu-
semi sinni i hóf. Hann var ósérhlíf-
Frh. á 10. síðu.
HiólfearSavíðgerður
OPIO ALLA BACA
(UKA lauúahdaOA
OaaUNNUÐACA)
FKAKL.0TU.2Z.
Cfctnnívinanetófsn Vf
Ékhfcíltl 3*. KajWárík.
ALÞÝÐUBLAÐI&— 6. janúar 1965 J