Alþýðublaðið - 06.01.1965, Blaðsíða 15

ardborð og innandyra var allt
fágað og tandurhreint eins og
bezt gat orðið. Ný teppi voru á
gólfum og ný gluggatjöld. Ruth
var sannarlega farin að hlakka
til laugardagsins, þegar allt fína
fólkið í borginni kæmi
til að skoða spítalann.
Þá mundu foreldrar nemanna
einnig koma og vinir og skyid-
menni annars starfsliðs.
— Já, það vona víst sannar
lega allir, sagði nú Fran.
— Já, það segirðu víst satt,
varð Ruth að orði.
sjö leytið var þegar orðið vel
heitt. Hún gekk út í garðinn,
sem nú skartaði sínu alfegursta
og það var giaðasólskin og hlýr
:sunnanandvari. Þetta leit allt
vel út og lofaði góðu. Samt fannst
henni eitthvað við himininn ekfei
spá góðu, og það reyndist rétt.
Um hádegið fór að draga ský
fyrir sólu og innan skarams var
loftið alskýjað og hiti mikill og
svo mollulegt að varla var hægt
að draga andann og ekki blakti
neinstaðar hár á höfði. Rétt í
lagi. Það lítur út fyrir að hann
hafi orðið uppnuminn.
— Það var heldur leiðinlegt
að þurfa að sækja matinn um
svo langan veg, sagði næstráð-
andi Ruthar og hafði hún þó
verið sú sem stakk upp á þeirri
tilhögun. Helgarumferðin til bað
strandarinnar stendur sem hæst
og í hina áttina er umferð af
fólki á leið til hátíðahaldanna og
skýfallið hlýtur að hafa gert veg
ina að svaði.
— Við gefum þeim hálfa kl.
st. í viðbót,, sagði Ruth. Á með
— þegar dagurinn fyrir þessi
liátíðahöld hafði vfjrrið válinn
var ekkert minnst á það við Ruth
að einmitt þennan dag var haldin
mikil samkoma í góðgerðarskyni
þarna í borginni. Þetta hlaut
fólkið f húsnefndinni að hafa
vitað þótt enginn segði neitt við
Ruth.
Þetta varð til þess að sérstakt
fólk var fengið til að sjá um
veitingar á spítalahátíðinni, þar
eð vitað var að margt af starfs
fólkinu vildi ekki verða af fyrr-
greindri skemmtun.
En það reyndist sannarlega
ekki hlaupið að fá neinn til þl^ss
að annazt þetta, Allir virtuzt
vera uppteknir við að isjá um
brúðkaupsveizlur eða þessháttar,
því í engum mánuði voru eins
mörg brúðkaup haldin og í júní
Að lokum fékkst fólk í næstu
borg við Marbury, en hún var í
15 kílómetra fjarlægð. Á borðinu
skyldi vera alls kyns góðgæti
og veitingar ekk skornar við nögl
Þegar Ruth ræddi málið við
þá hjúkrunarkonuna, sem hafði
með matargerðina að gera voru
þær báðar sannfærðar um að
þétta yrði mesta og glæsliegasta
'spítalahátíð, sem nokkru sinni
hefði verið haldin.
Það virtist vissulega sem veðr
ið ætlaði ékki að valda þeim von
brigðum. Þegar Ruth fór á fætur
á fætur á laugardagsmorgun um

SÆNGUR
BEST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dfin- og fiðurheld ver.
Seljmn seðardúns- og
gæsadfinssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DtN- OG
fiðurhreinsun
Vatnastíg 3. Síml 1*740.
an geta gestirnir skoðað sig um
Kannski vilja einhverjir þeirra
horfa á sjónvarpið. Nú og ef ein
hver alveg sérstakur lætur sjá
sig( sýni ég þeim garðinn.
— Mynduð þér trúa því, sagði
næstráðandi og horfði aftur fyrir
þann mund, sem borgarstjórinn
ætiaði að fara að setja hátíðina
skall yfir hellidemba.
Yfírhjúkrunarkonan á nætur
vaktinni hafði sent Ruth orð og
sagt að bak við var annað og
meira en lasleikl, því þessari
hjúkrunarkonu hafði aldrei orð
ið misdægurt svo vitað væri.
Hún var aðeins afbrýðisöm vegna
Þess að hún hafði ekki fengið
istarf yfirhjitkrunailconunnar.
Ruth hugsaði með sér að sú Ruth. Hér er Cort læknir að
gamla hefði gert rangt í að vera koma. Þetta er í fyrsta skipti
heima því nú var allt útlit fyrir sem ég sé hann á samkomu hjá
að hátíðin ætlaði að mistakast okkur. Hann er alltaf of'önnum
herfilega og ekki mundi nokkur kafinn og ána'gðux með það
sála koma. En ekki leið á löngu reyndar.
þar til skúrin var búin og sólin Þetta var björt stund i öllum
skein aftur í heiðin. önnum og áhyggjum Ruthar.
Eftir fkarama stund sá Ruth Cort læknir var með systur slna
að vandamálið mundi ekki verá með sér og Ruth leizt strax vel
það hvað gestimir væru fáir, á hana. Hún hafði magurt, glað-
heldur alveg þveröfugt það var legt andlit og rödd sem hæfði
allt að fyllast af fólki. Það var. og hún bar fötin á kæruleysis-
eins og allur bærinn hefði á- legan hátt, eins og það lægi
kveðið að koma á spítalahátíðina. henni algerlega í léttu rúmi,
Nú var eitt meginvandamál við hvemig þau færu.
að glíma. Fólkið sem átti að sjá — Audrey er dálítið á laus-
um veitingarnar var ekki komið um kili eins og stendur, þar sem
en beðið hafði verið eftir þvl hljómleikatímabiiiS er úti. út-
síðan á hádegi. skýrði John Cort, og ég hélt að
Hjúkrunarkonan, sem átti að þetta gæti haft ofan af fyrir
sjá um veitingarnar var alveg henni.
í öngum sínum og vlssi ekki hvað Audrey rak upp hlátur:
hún átti af sér að gera. — Þessi var lúmskur, en ég
— Það er á' mína ábyrgð, sagði er viss “m að þú sérð í gegnum
Ruth, sem hafði gert allar ráð- hann fröken Ellson. Ég hef
stafanirnar. í stað þess að standa hlakkað til að hitta yður og þess
tilbúin að taka á móti gestunum um stóra degi yðar gat ég hrein
reyndi hún að ná sambandi við lega ekki hugsað mér að missa
matsalann gegnum síma. Síða.% af.
sagði hún. Cort læknir vlrtlst vandræða-
— Vagninn fór tímanlega af legur, en Ruth brosti og sagði
stað og alilt var í lagi og þetta einungls:
eru ekki nema nlu mílur, Hann — En fallega hugsað hjá ykk
hefði átt að vera kominn hing ur feáðum. Ég veit ekkl hvort
að fyrir klukkustund í selnasta i þetta verður minn stóri dagur
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængumar.
Beljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgötu 57A. Sími 16738.
Allt sem hefði getað farið af-
laga hefur farið aflaga. Og á
meðan hún sagði þeim frá mis-
tökunum með matinn, hugsaði
hún með sér að það hefði þó
bjargast eitt ánægjulegt augna-
blik á þessum degi hennar.
— Hvaða vandræði! Sjáið til
þér verðið að gefa okkur te og
kex og halda síðan stórkostlega
leyniveizlu þegar gestirnir eru
farnir. Augu Audreyar dönsuðu.
Við myndum gera okkur harð-
ánægð með tebolia. Er það ekki
John?
— Gestir yfirhjúkrunarkonunn
eru ekki allir hljómlistarmenn
svaraði hann þurrfega.
Audrey gretti sig.
— Vaslings John! Ég er
hrædd um að hann fái nóg af
mínu hirðuleysislega húshaldi.
Þér vitið, að þvo upp fyrir mat-
inn í stað þess að gera það eftir
á og allt er í hálfgerðum kastar
holu stíl. En nú Þegar hljóm
leika tímabilið er úti mun ég
reyna afl mitt við nautasteik og
jórvízkan búðing.
— Um hásumarið? Mótmælti
John. - Jafnvel sjúkilingarnir fá
salad einu sinni í viku.
— Einu sinni í viku! Hrópaði
Ruth.
Það var talsvert um græsku-
lausa stríðni, síðan töluðu þau
um borgarhljómsveitina og allt
það sem fram fór að tjaldabaki
á útvarpshljómleikunum: Ruth
skemmti sér svo vel, að næst-
ráðandi varð að gera henni mjög
ákveðið merki til að minna hana
á aðrar skyldur.
— Viljið þið hafa mig afsak-
aða? Þetta merkir að mektar-
fólkið sé að koma og ég verð
að labba með þeim nokfera hringi
í blautum garðinum þangað til
teið er tilbúið.
En Það var ekki borgarstjór-
inn og fylgdarlið hans. Næstráð
andi vísaði inn Kevin Reid og
Pardew hjónunum.
John heyrði Ruth taka and-
ann á lofti. Sá andlit hennar
ljóma af mildri birtu þegar hún
gekk til móts við gestina. Hann
sá svarljómann í augum hærri
mannsins, öruggt og náið við það
hvernig hann tók hönd hennar
og hélt henni áður en þau fóru út
í garðinn. Að sjá Ruth með öðr
um manni og einnig það að sjá á
framkomu þeirra að þau voru
nánir vinir, yar engu betra ön
formalín skvettan sem hann
hafði fengið í augað nokkruin.
dögum fyrr: Það var brennandi
sárt og blindaði hann um sund.
— Eigum við að ganga um
húsið? Spurði Audrey.
— Eins og þú vilt.
Öll ánægja hans var horfin.
Audrey mundi eftir hinu ein-
kennilega hugarástandi ''segl
hann var í þegar hann kom ftá
London um vorið. Hún minnt-
ist vasaklútsins með stafnum
,,R“ hróderuðum í eitt hornið
og hundruðum smáatvika síðan.
John ástfanginn? Hafði hún haft
rangt fyrir sér þegar hún hélt
að hann meti piparsveinalífið og
vinnuna ofar öllu? Hún sagði:
— Líttu á þessa gróðrarkassa
í glugganum John. Hún hefur
alls staðar hönd í bagga, er það
ekki? Hér er ekkert „stofnunar
andrúmsloft". Ég held að mér
falli vel við þessa fröken Ellison
þína! Ég vil gjarna kynnast
henni reglulega vel.
1— O, hún hefur þessa fínu
vini sína, sagði John og gretti
sig. I
— Fínu vini? Rödd Audreyar
var flemtursfull. - Þú þarft ekki
annað en að líta í kringum þig
til að sjá að hjarta hennar slær
hér á sjúfcrahúsinu, - eins og
þitt eigið.
En John minntist glampans I
augum hennar þegar hún kopl
auga á Kevin Reid koma inn i
herbergið.
tJt í garðinum sagði Molly Par
dew:
v— Hver en- þessi hái dökk*
hærðl maður. - Þessi myndar*
legi? Ég er viss um að ég héf
séð hann einhversstaðar áður.
— Það er ég líka viss um,
sagði Ruth. - Þetta er Cort læWn
ir. Aðal sjúkdómafræðlngurirtn
okkar. /
— John Cort! Röddin víir
skræk og barnaleg af ákafa.
Maður hennar, lágur, þybbinjrt
og angraður af hitanum, strauk
svitann af enninu og muldraðji:
— Fýlulegur náungi og ekki
geðjast mér að verki hans. Hann
lætur sér annt um áheyrendur
þegar hann ber vitni fyrir rétti.
___ Vá áttlr auðvitwð Kð koma með pillu handa hundinma Uka..\
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 6. janúar 1965 U