Alþýðublaðið - 06.01.1965, Blaðsíða 6

ASJÓNA
HITLERS
VESTUR-ÞÝZKA póstmála-
stjórnin lenti í hálfgerðum
vandræðum fyrir jólin vegna
50 pfenninga frímerkis, sem
.hún. gaf þá út. Vandræðin stöf-
uðu af því, að, í tré einu á merk
inu þóttust menn grema andlit
Adolfs sáluga Hitlers. En fátt
er svo ifl.lt, að einugi dugi. Jafn
framt þessari uppgötvun jókst
salan svo mjög á'frímerki þessu
að póstmálastjórnin gat farið að
gera sér vonir um að tapa ekki
álveg eins mikið nú og oft áður.
Myndin á merkinu er af kast-
alahliði í Baden-Wiirttemberg,
en í tréinu við hliðina á spír-
unni þóttust menn sjá andlit
Hitlers. Hins vegar er andlitið
með pípuhatt á höfði, sem Hitl-
er setti víst aldrei upp. og gæti
jafnvel talizt fullt eins líkt
Charlie Chaplin.
Þegar farið var að ráskast í
þessu, neituðu bæði póstmála-
stjómin og teiknarinn, Otto
Rohse, að þessi svipur væri
kominn á frímerkið með vilja,
enda gæti myndin svo sem ver-
ið af hverjum sem er. Þess má
annars geta, að á frímerkjum
af þessari seríu eru niyndir af
frægum þýzkum byggingum
gegnum aldimar, og þessi sýn-
ir hliðið á Ellwangenkastala við
Jagst, sem er milli Stuttgart
og Niirnberg.
Otto Rohse til írekari vam-
ar skal það-tekið fram, að hann
er af fjölskyldu, sem allt Hitl-
erstímabilið stóð með séra Nie-
möller. Þess má einnig geta, að
hann var kallaður í herinn
1944, var tekinn sem herfangi
skömmu síðar og sat í fanga-
búðum í Skotlandi, þar sem
hann hóf að skera í dúk. Hann
skar umrætt frímerki í tré.
Þetta.mál allt saman minnir
á fleiri tilfelli, þar sem rnenn
hafa greint annarlega hluti í
myndum. Árið 1935 var gefið
út póstkort í Þýzkalandi með
mynd af Hitler, en í hári hans
mátti greinilega sjá andlit
Klöru Zetkin, fyrrverandi þing-
manns kommúnista og aldurs-
forseta þingsins á dögum Weim
ar-lýðveldisins. Ennfremur má
minna á frímerkið, sem gefið
var út í Austur-Þýzkalandi 1961.
Þar sást geimfarinn Titov halda
á pínulitlum hakakrossi. Sagt
er, að teiknarinn sé enn að iðr-
ast í fangelsinu.
Kirk-
pinar
glíma
KANNSKI kannizt þið' ekki
við andlitið á konunni, en
þetta er engin önnur en hin
fræga gríska kvikmyndalcik-
kona Melina Mercouri að
skemmta sér við tyrkneskan
glímumann á hinum svo
nefndu Kirkpinar glímuleikj
um í Tyrklandi. Leikar þess-
ir fara fram á hvérju ári.
Það er sérkennilegt við þessa
glimu, að þátttakcndur rjóða
líkami sína með ólífuolíu,
áður en tekið er til við glím-
una, svo að andstæðingar
eiga erfitt með að festa hönd
á þeim. — Kirkpinar er
nafnið á þeim stað í Tyrk-
landi, þar sem lcikarnir eru
haldnir, og merkir það
Fjörutíu gosbrunnar.
Þeir hafa fengið
reykinn í augun
SÚ VAR tíðin, að þeir i Hollv-
wood voru orðni-r svo hræddir
um ríkisafskipt: af framleiðslu
.sinni, að þeir settu á hjá sér
„reglur" um kvikmyndaeftirlit
undir forsæti Will Hays, fyrrver
andi póstmálaráðherra, sem um-
svifalaust var gefinn titillinn
,,Zar“ í Hollywood. Nú, nálega
40 árum síðar, hafa tóbaksfram-
leiðendur, vegna mjög vægra hót
ana um reglur settar af rikis-
stjórninni ákveðið að setja upp
sína lögreglu.
Hinn nýi Zar er Robert B.
Mavner, fyrrverandi ríkisstjóri í
New Jersey, sem um eitt skeið
var talinn hafa nokkra mögu-
leiká á að ýerða forsetaefni demó
krata eftir annað fall Steven-
sons. Núna fyrir jólin hélt hinn
nvi Zar fund á skrifstofu sinni á
Madison Avenue og skýrði frá
lögum heim, sem hann, sveit sex
lögfræðinga og fulltrúa níu síga-
rettufyrirtækja hafa samið. Þessi
níu sfgarettufyrirtæki framleiða
allt nema örlítið brot af þeim
498 milliörðum sígarettna, sem
reyktar voru i Bandaríkjunum á
árinu 1964. Ástæðan til þessar-
ar skyndil^gu sjálfsögunar er
sögð vera aðvörun sú um rikis-
eftirlit með auglýsingum um síga
rettur, sem Federal Trade Com-
mission gáf út í apríl s.l. eftir
að hafa melt með sér hina frægu
skýrslu frá því í janúar í fyrra,
en ein.s og menn muna var í'
þeirri skýrslu komizt að þeirri
niðurstöðu, að ekki léki lengur
neinn verulegur vafi á því, að
sígarettur væru ■ hættulegar
heilsu manna. En sígarettuiðnað-
urinn hefur sjálfsagt verið enn
næmari fyrir þeirri staðreynd,
að 498 milljarðarnir nu eru 2%
lægri tala en þeir 508 milljaðar
sígarettna, sem seldar voru og
sennilega „neytt“ (þ. e. reyktar)
á metárinu þar á undan.
En það er nú kannski ástæðu-
laust að vera að velta þvi mjög
mikið fsrrir sér, hverjar hvatir
hafi legið til þess, að sígarettu-
framleiðendur, áhugasamir um
almenningsheill, ^ettu sér regl-'
ur. Viðskiptaráðið (FTC) játaði,
að því hefði jafnvel komið þægi-
lega á óvart hve strangar regl-
urnar eru, þó að þær að vísu
gengju ekki eins langt og þessi
stjórnarstofnun hefði óskað. Sem
sagt: það verður ekki settur miði
á pakkana með áletruninni:
„EITUR: Geymist á hárri hillu!“
Aðalbannið í reglunum, sem
kann að valda taugaveiklun (er
aftur kann að valda of miklum
reykingum) hjá olympíu-íþrótta-
mönnum, golfmeisturum, fótbolta
stiörnum og öðrum frábærum
týpum, er bannið héðan í frá við.
því, að í nokkurri auglýsingu sjá-
ist „persóna, sem er þekkt fyrir
að vera eða hafa verið íþrótta-
maður“. Þar með liggja þeir í
því herrar eins og Mickey Mantle
og Arnie Palmer, en reglan kem-
ur líka illa við budduna hjá
miðlungs íþróttaspírum, sem
margar hverjar hafa miklu meira
upp úr endurteknum sjónvarps-
auglýsingum en upp ú,r íþrótta-
afrekum sínum. Mest af því fé,
sem sígarettuframleiðendur nú
verja til auglýsinga, rennur til
sjónvarpsins, sem nokkuð áreið-
anlegar athuganir telja að gefl
af sér níu til þrettán sinnum
meiri sölu en auglýsingar í blöð-
um og tímaritum.
Framh. á bls. 10
IFrímerkja- ||
gjöf- og
skipti
OKKUR hafa borizt beiðnir ! >
frá tveim mönnum, öðrum í ;J
Ameríku, liinum í Austur- j!
Þýzkalandi, i:m frímerki. <;
Sá ameríski heitir Leö í
Boffa, 184 Knight Street, j;
Providence 9, Rhode Island. ‘!
Ilann liefur legið á sjúkrá- !;
húsi og fengið þar áhuga á j;
frímerkjum. Ilann biður urh, !!
að sér séu send íslenzk j;
merki, ef cinhver vill lið- J!
sinna honum. !;
Sá austur-þýzki heitir Rolf j;
Hartmann, Tröbsdorf 84, !!
Weimar, DDR — East Ger- j;
many. Ilann óskar eftir aö !!
skiptast á frimerkjum við !;
einhvern hér á landi. Hann j!
er 23 ára gamall og getur !;
skrifað hvort sem er á ensku ; [
eða þýzku. j!
MMMMHMMMMMiMMMMH
0 6. janúar 1965 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ