Alþýðublaðið - 10.08.1965, Blaðsíða 8

BÍLLINN vindur sig inn með Leg-
inum og þarna breiðir Hallorms-
staðaskógur sig um hálsana.
Það er sunnudagur 1. ágúst,
verzlunarmannahelgi.
Ferðinni er heitið í Atlavík, en
þar gengst Ungmenna- og íþrótta-
samhand Austurlands fyrir skógar-
hátíð — fyrstu áfengislausu skóg-
arhátíðinni á Austurlandi.
Undir niðri er ég dálítið kvíð-
inn. Hvemig skyldi þetta takast?
Getun UÍA staðið við það, að
halda Atlavikunni áfengislausri,
þessa mestu flökkuhelgi ársins?
Yerður hátíðin UÍA til sóma,
eða álitshnekkis?
Það er nú einu sinni svo, að
Bakkus hefur oft verið ótæpilega
blótaður í Atlavík eins og víðar
þar sem útisamkomur eru haldnar.
Er undarlegt til þess að hugsa, að
þvi fegurra, sem umhverfið er,
þeim mun haettulegra er það til
samkomuhalds. Einkennilega mik-
ill fiöldi manna virðist hafa til-
hneigingu til að missa alla stjórn
á siálfum sér, er þeir finna sig
komna í þann stað, er nokkrar
hríslur vaxa og hefja við þær
glímu, eða taka að beria hver á
öðrum, ellegar ganga á fjórum fót-
um os snangóla, ef Bakkus er með
í ferðinni.
Það hefur því oft hvarflað að
mér, að útisamkomur ætti helzt að
halda á blásnum melum, eða öðr-
um ámóta eyðilegum stöðum, þar
sem garpar og ofurmenni geta
tekist á við björg, eða barist grjóti
að vild.
En þarna breiðir Hallorms-
staðarskógur úr sér og von bráðar
er hann allt í kringum mann,
þessi skógur þar sem Halldór
Kiljan leit bláfjólu og blessaði
norðurhvelið, sem ól hann og
bauð sinni elskulegu þjóð dús fyr-
ir réttum 39 árum.
★
Samkoman er þegar hafin, er ég
kem i rjóðrið við Atlavik. Þar
þarf ekki lengi að dvelja til að
komast að raun um, að UÍA hefur
staðið við loforð sitt. Þetta er,
eíns og sagt er nú á dögum „þurr
samkoma”.
Lögreglan er vel mönnuð og
auk þess hefur UÍA 35 einkennis-
búna sjálfboðaliða frá sambands-
félögunum, til aðstoðar við fram-
kvæmd hátíðarinnar og setja þeir>
mikinn svip á þennan mannfagn-
að.
Mér er sagt, að nokkrir menn
hafi verið teknir úr umferð kvöld-
ið áður, fyrir að hafa áfengi um
hönd. Fólkið unir sér vel í rjóðr-
Til þess að ná góðri mynd af nýrri brú yfir Rín hjá Leverku
sen klifraði ungur ljósmyndari upp á einn af hinum 48 metra háu
stólpum, sem 87 metra Iöng brúin hangir á. Hann þurfti að standa
á öðrum fæti og halda sér föstum til að fjúka ekki.
inu og nýtur skemmtunarinnar.
Skógarilmurinn fyllir loftið. Allt
fer vel fram og áfengi sér ekki á
nokkrum manni. Það er ívið svalt
í veðri en þurrt, og dagurinn líður.
Það leit mjög illa út með veðrið
daginn áður, en úr því rættist og á
laugardagskvöld voru hér um
1000 manns og í dag er gizkað á
2000.
Þegar ég kom hér síðast, var
mikil brennivínsdrykkja hér í
Atlavík. Þá sýndust skemmtiatriði
næsta óþörf, aðeins hluti mann-
fjöldang fylgdist með þeim, en
fjöldi fólks ráfaði um rjóðrið og
gólaði, of ánægður með eigin hag,
til að þurfa að þiggja skemmtun af
öðrum.
Nú situr mannfjöldinn í brekk-
unni og nýtur skemmtiatriðanna.
Meira að segja flaut, píp og önn-
ur búkhljóð, sem menn nota
gjarna til að tjá gleði sína, virð-
ast ekki eiga hér heima í dag.
Undir kvöldið hefst dansinn.
Dansað er á tveim stöðum, inni í
skálanum og á palli uppi í rjóðr-
inu. Skáladyrunum er skipt í
tvennt og annarsvegar liggur
straumurinn inn en út um hina
gáttina. Skálinn er þegar fullur af
fólki, er mig ber þar að, og þegar
v f
einhv^rjir þrengja ser inn, bygg-
ist þáð á því lögmáli, að álíka
margir finni hvöt hjá sér til að
koma íút undir bert loft.
Inni dunar dansinn. Táning-
arnir dansa hristing í óða önn,
með ekki ósvipuðum tilburðum og
þegar verið var að skaka strokkinn
í gamla daga, og aka sér í herðun-
um eins og þeir hafi fengið ofsa-
kláða.
Yfirleitt hristast dömurnar hæg-
ar en piltarnir, hvernig sem á því
skyldi standa.
í fljótu bragði er ekki auðvelt
að sjá.hvað saman á,því dansendur
standa gjarna og skjálfa spölkorn
hvort frá öðru. Stundum lenda
aðrir dansendur inn á milli og
skilja danspörin hvort frá öðru, en
það virðist ekkert gera til og titr-
ingurinn heldur áfram að grass-
era.
Þeir eru ekki hræddir um döm-
umar sínar, piltarnir, sem dansa
svona. Þær virðast eiga ákaflega
auðvelt með að stinga af, ef þær
kæra sig um. En það gerin kannski
ekkert til. Þarna dansa menn fyrst
og fremst við sjálfa sig, en ekki
aðra og það er sjálfsagt ágætt. En
hvernig skyldi næsti dans verða?
Kannski verður enginn dans meir.
Sumir segja, að menningin sé kom
in í hring. Ef til vill er dansinn
líka köminn til upphafg síns. Lík-
lega hafa forfeður okkar, ein-
hvem. tíma í svartnættisfornöld,
tjáð guðum sínum hug sinn á ekki
ósvipaðan hátt og þetta. Kannski
er heimsendir á næstu grösum.
Einstaka maður er svo gamal-
dags að halda utan um dömuna
sína. Líklega eru slíkir menn
hræddír um að missa dömurnar
frá sér. Kannski verða þeir líka
8 10.. ágijst 1965 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Úr austfirzkum skógi.
hræddir um konurnar sínar, þegar
þar að kemur.
Á upphækkun, í enda skálans,
þenur hljómsveitin hljóðfærin. —
Þetta eru ungir piltar og einhver
hefur orð á, að þetta sé óvenjuvel
klippt hljómsveit. Einn þeirra er
meira að segja með prjónahúfu á
höfðinu.
Ég læt berast út með straumn-
um og held upp í rjóðrið, þangað
sem dansinn er troðinn á útipalli.
Hér hristast dansendur ekki jafn
mikið og inni í skálanum, heldur
takast fangbrögðum, svo sem tíðk-
ast hefur í dansi langa hríð Ein-
stöku par er meira að segja komið
í vangadans.
Kannski gerir kuldinn þetta að
verkum. Kannski er menningin
ekki komin alveg í hring ennþá.
Kannski er heimsendir ekki alveg
á næstu grösum. Og skógurinn
heldur áfram að ilma.
Ég spyr marga, hvernig þeir
skemmti sér og hvemig þeim líki
þetta. Flestir skemmta sér vel og
líkar þetta ágætlega, en í ein-
staka manni er þó eins og votti
fyrir tómahljóði í þessum blessuð-
um „þurrki”. Rétt utan við læk-
inn, sem fellur niður rjóðrið rís
stórt tjald. Á skiltum við inngang-
inn stendur Samkomustjórn. Lögr-
reglumiðstöð. Hingað legg ég leið
mína í þann mund, sem húmið er
að byrja að síga yfir.
Hópur lögregluþjóna stendur
við tjaldið. Þeir hafa ekkert að
gera og ljúka upp einum munni
um, að þetta sé hin ágætasta sam-
koma.
Framan við tjaldið hefur verið
lagt mjólkurbíl og þar á að stinga
þeím inn, er brotlegir kunna að
gerast.
Inni í tjaldinu hitti ég Kristján
Ingólfsson skólastjóra á Eskifirði,
formann Ungmenna og íþróttasam-
bands Austurlands. Hann er önn-
um kafinn, enda sveitarforingi
gæzluliðs UÍA á staðnum. Mér
tekst þó að ná tali af honum litla
stund.
Svað viltu segja um þessa sam-
komu, Kristján?
— Það sem fyrst og fremst
hvatti okkur til að halda slíka sam
komu er hinn vaxandi drykkju-
skapur unglinga. Ég lít svo á að
unglingadrykkjuskapurinn sé
múghreyfing menn drekka af því
að aðrir drekka. — Það sagði
við mig áðan maður, sem þekktur
er fyrir annað en bindindis-
mennsku: „Hér þarf ég ekki að
vera fullur, því allir eru ófullir’*.
Þessi orð segia sína sögu. Gegn
þessari múghreyfingu vildum við
vinna. Og þetta hefur tekizt á
TYRKNESKIR KÝPl
ÖRYGGISRÁÐEÐ hefur enn ver-
ið kvatt saman vegna Kýpurmáls-
ins. Ástæðan er sú, að grískir full-
trúar. á Kýpurþingi hafa samþykkt
nýjar kosningareglur. Grískir eyja
skeggjar telja kosningareglurnar,
KUTCHUR:
engin framlenging
sem gera grískum og týrkneskum
Kýpurbúum jafnhátt undir höfði,
réttlátar og lýðræðislegar. Tyrk-
neskir Kýpurbúar segjá, að með
þessum nýju reglum sé gengið á
hlut þeirra og réttindi þeirra fót-
um troðin.
Samkvæmt reglunum hafa bæði
þjóðarbrotin jafnan rétt til að til-
nefna frambjóðendur. hvarvetna á
éynni, en fjórir af hverjum fimm
eyjarskeggjum eru af grískum
stofni. Tyrkjum mun veitast erfitt
að fá þingmenn kjörna samkvæmt
reglunum, ef til vill fá þeir aðeins
tvö eðá þrjú þingsæti af 50.
★ íhlutun?
Hið nýja ástand sem skapazt
hefur á Kýpur, er alvarlegt vegna.
þess, að gríska stjórnin: er óstarf-
hæf sökum hinnar langvinnu
stjórnarkreppu í Aþenu. Þetta hef