Alþýðublaðið - 10.08.1965, Blaðsíða 16

Hælaháir skór hljóta að
vera uppfinning einhverrar
lágvaxinnar stúlkukindar,
sem hefur verið kysst á enn-
I? ið.
.

S Nú er amma komin í hálfs-
' mánaðar lieimsókn, og þá er
' manni óhætt að bóka kallinn
geðvondan allan þann tíma.
AÐ sjálfsögðu erum við mestu
mátar hún dóttir mín og ég, enda
væri allt annað í hæsta máta ó-
eðlilegt. Það kemur þó fyrir, að
það slettist svolítið upp á vin-
skapinn, en þá er það yfirleitt mér
að kenna en ekki henni. Aldrei
skammar hún mig þó verulega,
þegar svo ber undir. Það mesta
sem hún kannski segir: Pabbi,
skamm. Sterkari orð kann hún
enn sem komið er ekki, enda er
hún ekki nema rúmlega eins og
hálfs árs.
Annars komast blessuð börri-
in undarlega snemma í snertingu
við siðmenninguna og ómenning-
una. Þriðja orðið, sem blessað
barnið lærði til dæmis að segja
var bíll, og nú er hún komin upp
á lagið með að heimta tyggigúm-
mí og kók, og meira að segja bú
in að læra að drekka úr flösku
án þess að stinga öllum stútnum
upp í sig. —Það er ekki seinna
vænna.
Að sjálfsögðu talar prinsessari
á heimilinu sitt einkamál, sem
enginn skilur nema foreldrarnir
og illa það. Hver mundi til dæm-
is láta sig dreyma um að barnið
kallaði alla smápeninga síma, og
sömuleiðis kallar hún allan sand
og smásteina liús, en það er nú
ef til vill ofurlítið skiljanlegra.
Nú skulu færð etýmólógisk rök
fyrir tungumáli prinsessunnar.
Smápeningar heita sími, vegna
þess að hún á sparibauk, sem
er leiksími og stendur við hliðina
á alvörusímanum. Við foreldrarnir
reynum auðvitað að innræta henni
sparnað og aðra góða siðu og
gefum henni stundum 25-eyring
og segjum henni að setja í sím-
ann, hvað hún og gerir.
Á kvöldin kemur hún stundum
til mín, þegar hún er nýkomin
inn og segir sem svo: Pabbi, hús
í skónum. Það þýðir að hún hef-
ur verið að leika sér í sandkassa,
sandur komizt í skóna, sem angr-
ar þegar gengið er. En prinsessu-
málið mundu semsagt ekki allir
skilja.
Um daginn kom til mín grafal-
varlegur rukkari og bauð ég hon-
um inn I stofu af því að ég þurfti
að koma mér vel við hann. Hann
var varla fyrr setztur, en prins-
essan klifraði upp í fangið á hon-
um og heimtaði að fá að sjá á
honum magann! Aumingja mað-
urinn var hálf hvumsa, og sem
betur fer, held ég, að hann liafi
ekki skilið fullkomlega við hvað
blessað barnið átti, en til allrar
hamingju kom móðirin þá inn og
bjargaði málinu með því að beina
athyglinni frá rukkaranum.
Róluvellir nágrennisins eru
heimsins mesta paradís í augum
prinsessunnar og alsælan er að
j fá að róla ein og án þess að hald-
ið sé í róluna. Svo' er nú komið,
j að á kvöldin er hún með hótan-
i ir við mig og segir á sinn elsku
lega hátt: Pabbi, róla hart, róla
voða hart og svo kemur eftir
drykklanga stund, — og standa.
Þá set ég upp minn föðurlega
skynsemissvip og segi, að þetta
megi lítil börn alls ekki gera,
enda geti það orsakað alvarleg
meiðsli. Maður verður að róla
liægt og sitja, segi ég.
Hún jánkar þessu öllu, en eftir
augnablik kemur aftur: Pabbi,
róla hart og standa. Eg gefst
ekki upp, og svona gengur þetta
stundum alllengi, og hvorugt læt-
ur sig.
Alkunna er að óvitar' stinga
öllu upp í sig, sem hönd á fest-
ir. Öll hættuleg glös og flöskur
eru fyrir löngu komin upp í efstu
skápa. Glas með hárlagningar-
vökva stóð þó gæzlulaust á borði
í svo sem hálfa mínútu hér um
daginn. Það dugði til þess að hún
fékk sér góðan slurk og hlaut að
launum ferð á slysavarðstofuna,
þar sem dælt var upp úr henni.
Síðan hefur hún ekki sótt aftur
í þann drykk, enda hann ekki
hafður á glámbekk. Daginn áður
fékk hún sér vænan bita úr Lux
handsápustykkl og varð ekki meint
af, enda er það sápan, sem kvik
myndastj örnur nota til að gera
sig fallegar að því er auglýsingar
segja.
Ýmisíegt fleira mætti tína til
af afrekum prinsessunnar, — en
verður þetta þó látið duga að
sinni.
Það er fátt í bænum, et) -
það borðar mikið af fiski.
Vísir'
% ætla að fá eina rauoa
"ballskó númer 3 6 og svo
svarta vo tuslao numén 38
Konstantín Grikldandskonungi veitir sannarlega ekki af hollráðunum þessa
dagana!
Sins og -þiS ‘ef til vill Tpeg-
ar hafio tefcio eftir, er erföa-
skrá hins-látna um margt'mjög
óvenjuleg.