Vísir - 22.03.1962, Blaðsíða 4

I
4
VISIR
Fimmtudaeurinn 22. marz 1962.
Minkum og ref
um er nú haid
ið í skef jum
Hátt á annað þúsund minka
voru drepnir hér á landi árið
sem leið og álíka margir refir,
sagði Sveinn veiðistjóri Einars-
son I viðtali við Vísi í gær.
Taldi hann nú svo komið, að
eftir fjögurra ára skipulagða
eyðingu vargs, sem hófst á
grundvelli laga frá 1957 um
eyðingu refa og minka, að
minka- og refadráp myndi ekki
aukast aftur, þar sem nú væri
unnt að halda fjölgun í skefjum
með þeim aðgerðum, sem árlega
eru framkvæmdar.
Á kvöldvöku Bændavikunnar
í kvöld verður Veiðimanna-
spjall um eyðingu vargs. Þar
ræðir Sveinn veiðistjóri við
Lárus í Grímstungu, og Jóhann-
es Eiríksson ráðunautur við
Henrik í Merkinesi og Carisen
minkabana.
Vísir spurði Svein veiði-
stjóra að því hvort ekki væri
nokkuð um það ,að menn stund-
uðu refaveiðar allan veturinn.
— Jú, nokkrir menn stunda
refaveiðar allan veturinn, eink-
um á Vestfjarðakjálkanum, og
svo er það víða, að einn og
einn maður, sem hefur gaman
af að fara með byssu, leitar á
refaslóðir, og þykir skemmti-
legt sport.
Vísir bað Svein að nefna
nokkur dæmi um refaskyttur er
færu á refaslóðir á vetrum.
LÆKKAR
FLUTNINCSKOSTNABINN
TICO
hleður frá öllum hliðum.
TICO
bóman vinnur nákvæmlega á alla vegu.
TICO
I
kraninn er gæðavara.
TlCOkraninn er fyrirliggjandi.
TICO umboðið
Almenna verzlunarfélagiö h.f.
Laugavegi 168 . Sími 10199 . Rvík
Veiðiför við þingvallavatn.
— Ég veit til dæmis um refa-
skyttu, sem skotið hefur 6 refi
f vetur á Geitlandi, afrétti sem
næstur er Kalmanstungu og
Húsafelli, og skaut hann á sömu
eða svipuðum slóðum 8 refi í
fyrravetur. Þessi refaskytta er
Gísli Kristinsson, ættaður af
Austfjörðum.
— Og Reykvíkingar eru til,
sem fara á refaveiðar á vetrum
— þú hefur minnzt á þá karla
fyrr?
— Ég veit, að Guðmundur
Þórðarson, Drápuhlíð 10, hef-
ur skotið 3 refi í vetur, tvo í
Fljótshlíðinni og einn fyrir of-
an Hafnarfjörð,,fJyo skaut hann
með riffii og einn,irneð,fhagla-
byssu.
— En vorsóknin?
— Hún, — þ. e. grenjaleit
— hefst um mánaðamótin maí
— júní að venju og er almenn
um iand allt.
— Stunda menn líka minka-
dráp yfir veturinn.
— Og varð kannske var
við fleiri?
— Já, það er mikið um mink
við Þingvallavatn, æti gott og
góð fylgsni í hraununum, og
því erfitt að ná til hans.
— Nokkuð að segja sérstak-
lega um baráttuna gegn ref-
um og minkum í ár?
— Henni verður hagað svip
að og undangengin ár. Vænti
ég góðs árangurs, en margir
sem taka þátt i henni llafa nú
Mikið um mink
við Þingvallavatn.
— Það er nokkuð um það,
— fyrst og fremst reynt að
ráða niðurlögum hans, þar sem
hann gerir usla, og svo er
svipast eftir honum af ýmsum,
þar sem menn vita að hann
heldur sig. Jónas Bjarnason lög-
regluþjónn drap 3 minka við
Þingvallavatn, voru beir allir
karlminkar.
JAKOB THORARENSEN:
GRÝTTAR GÖTUR, SMÁSÖGUR
EINN af fremstu rithöfundum
vorum, Jakob Thorarensen, sendi
frá sér nýja bók í desember. Jakob
er af mörgum talinn, fyrst og
fremst, ljóðskáld og er það ef til
vill rétt, en þó eru smásögur hans
margar svo vel gerðar og sér-
kennilegar að telja ber hann einn
ig í fremstu röð skálda í þeirri
grein. Ég efast um að nokkur
maður hafi komizt lengra I smá-
sagnagerð en Jakob Thorarensen
þegar honum tekst bezt.
Þessi nýja bók kom mér í hend-
ur rétt fyrir jólin. Ég las hana þá
og hef nú lesið hana aftur. Bókin
er 197 bls. og í henni eru t'u sög-
ur allar skrifaðar í alkunnum stíi
Jakobs Thorarensen, oftast leynist
í þeim hinn nokkuð háðslegi og
stundum kuldalegi húmor Jakobs,
en bak við býr þó góðvilji, frábær
mannþekking og vorkunnsemi þar
sem við á, en hiiísvegar vægðar-
leysi og hörð ádeila og fyrirlitn-
ing þóti aldrei sé um klúr stór-
yrði að ræða hjá höf. Kemur þetta
t.d. fram í sögunum Spýta sporð-
reistist, Ljótunn fagra og Skyssa.
Jakob Thorarensen er einn af
þeim rithöfundum, sem alltaf hef-
ur farið eigin leiðir og aldrei kært
sig urn að þræða troðnar götur, en
f kveðskap þó ætíð haldið fast við
hefðbundið rím og fsl. bragvenjur.
Varla gæti ég hugsað mér neitt
ólíklegra' en að hann færi að yrkja
„atom“-ljóð. Nema þá að það væri
hitt, að hann tæki upp á því að
skrifa smásögu tilgangslaust og
„út í bláinn“. Allar hans sögur, og
þær eru orðnar margar, eru skrif-
aðar í ákveðnum tilgangi. Það er
langt frá þvi að þetta sé með sanni
hægt að segja um margar sögur
hinna yngri rithöfunda, en út í það
skal ekki farið hér.
Fyrsta sagan í bók þessari heit-
ir Aldnar hendur. Þetta er alvarleg
saga, sem þó fær á sig nokkuð
skoplegan blæ, einmitt af því að
höfuðpersónu sögunnar, Guð-
mundi, er svo framúrskarandí vel
lýst. Þessi góði trygglyndi maður
er í aðra röndina dálítið einfaldur,
en þó klókur á hinn bóginn, fer í
rauninni alveg rétt að ráði sínu, er
hann velur- fremur hinar öldnu
hendur, sem voru svo svipaðar
höndum látinnar móður hans, en
að kasta sér út í óvissu. Þetta er
mjög vel gerð saga, ein af þeim
beztu í bókinni. Bernska græn er
saga um ungtinga, skrifuð af
þekkingu á upplagi og eðli barn-
anna og fer það allt sem vænta
mátti. Þar er ekkert óvænt á ferð-
um, en frásögn og framvinda eðli-
I:g og vel frá sagt. Barnórar er
saga um fólk, sem komst, eins og
stundum gerist, á þægilegan hátt
gegnum lífið, eða tiltölulega þægi-
lega eftir atvikum. Saga þessi er,
einá og fleiri, t.d. Ljótunn fagra
skrifuð á breiðum grundvelli, og
hefði getað orðið að langri sögu,
en óvist að hún hefði batnað við
það. Sama má segja um fleiri sög-
ur í þessu safni, t.d. aðalsöguna,
Föðurarfur, sem er há-alvarleg
saga um örlagarík mistök. Hefur
að visu verið fjallað um það efni
áður, en á allt annan hátt. Jakob
notar sfna aðferð, og samúð hans
er augljós, þótt laust sé við alla
væmni, að vanda.
Á viðreisnarvegi,er brosleg saga
um óhappaferð forstjóra eins til
erlendrar stórborgar (Kaupm.hafn-
ar?) Þetta er ótrúlega einfaldur
maður, en þó munu dæmi til slíks
og þvílíks og sagan er skemmti-
leg.
Ævisögur mannanna heitir síð-
asta sagan. Húr er hreint og beint
Framhald á bls. 7.