Vísir - 12.09.1962, Qupperneq 10

Miðvikudagur 12. sept. 1962
10
y/isiR
PIPARMINTUTWIST: Það vindur upp á sig og snýst eins
og snælda á rokki...
ari að fundinni langsóttri heini-
ild á bókasafni. Hallgrímur er
þjálfaður í Bandaríkjunum að
nokkru leyti, en báðir eru
mennirnir ^samvizkusamir í
starfi, að því er bezt er vitað.
Það þarf óneitanlega sterka
skaphöfn til að geta staðið í
þessu stappi kvöld eftir kvöld.
©
rT,VISTLÖGIN eru leikin hvert
á fætur öðru og gólfið er
eins og ein iðandi kös. Fólkið
engist, vindur upp á sig og snýst
eins og og snælda á rokki. Smá-
meyjarnar dilla sér og vagga sér
og kavaierarnir sveigja sig aft-
ur á bak og blaka höndunum.
„Hún er faileg þessi,“ segir
greindarlegri tvímenningurinn.
Það er satt hjá honum. Hún
er eins og japönsk brúða, með
slétt túberað hárið blásvart,
seny stimir á í daufum Ijós-
bjarma. Hún tvistar við ánaleg-
an limpulegan gæja, auðsæi-
lega getinn seinast á hernáms-
árunum. Hann er tegulur f
andliti með hreyfingar eins og
Brooklyn-kid og vls til óþverra-
legra athafna, þegar enginn sér
til.
"iskýþreyttur miðaldra kúlu-
vambi lullumbullast fram hjá
borðinu með smástelpu í fang-
inu. Hann getur ekki tvistað,
en er alltaf að kjá í eyrað á
henni.
„En ógeðslegt,“ segir sið-
menningarleg stúlka, sem situr
við næsta borð.
í SKJÓLI NÆTUR
Framhald af bls. 9.
sem leitað var á, er horfinn
sjónum inn í hringiðuna. Borðið
á „bezta staðnum“ í jaðri dans-
gólfsins beið eins og Iyngbali á
sukksamri útiskemmtun.
Hljómsveit Andrésar Ingólfs-
sonar, sem stundum leikur á
Hvoli og Hellu, undir sálfræði-
legri og veraldlegri handleiðslu
Péturs rakara á Skólavörðustíg,
leikur twistlag í algleymingi.
Ólafur Gaukur stendur uppi
á fjölunum eins og stóreygur
drengur með liljóðfærið sitt.
Hann vekur helzt eftirtekt af
hljómsveitarmönnum. Það er
eins og hann sé kominn hingað
eftir pöntun frá öflum, sem
honum er ekki alls kostar að
skapi til að standa reiknings-
skil á einhverju vangoldnu við
jazzlistina. „Gaukurinn" leikur
með tón blues-Ieikara frá New
Orleans eða Chicago frá bann-
árunum, með þessari trega-
kenndu l.'fsþrá og passjón, sem
vantar í danslagagaulið í dag
að undanskildum jazzinum í
franska útvarpinu á nóttinni.
Samvöxnu tvímenningar við
„bezta“ borðið voru með Gor-
don-Dry gin — þykir ekkert
rusl. Þeir veittu líka Cadbury
sjókólaði enskt, eins og veitt er í
þotum milli landa og löngum
var selt á Gullfossi. Sumir við
borðið vildu ekkert annað en
íslenzkt baunakaffi og smurt
brauð með því. Það var tor-
fengið á staðnum. Framreiðslu-
konan rak upp stór augu, þegar
beðið var um þjóðardrykk nr.
1 eða 2 á þessunj stað.
Vinirnir tveir héldu áfram
að bergja á gininu. Þeir döns-
uðu ekkert fremur en rallistar
í latínuskóla fyrir aldamót.
©
jVTÚ SPILAR hljómsveit rauð-
birkna danslagastjórans
piparmintutvist.
Hailgrímur Jónsson frá Laxa-
mýri í S.-Þing. er annar gæzlu-
manna. Þá er og í Þórscafé við
vörzlu Jón Pétursson úr
Grundarfirði á Snæfellsnesi.
Báðir eru þeir kunnir lög-
gæzlumenn í Reykjavík. Þeir
kunna íþróttir. Þeir ganga um
salinn og líta eftir loftvoginni
og veðurfarinu í vínmóðunni.
Ekkert áfengi er veitt í Þórs-
café. Hins vegar er þar háð
hörð barátta við rasspela-
skytterí og annað vínkyns eða
þaðan af verra, sem menn
lauma inn með sér með öllum
hugsanlegum leiðum og ráðum.
Þessir eftirlitsmenn, sem áður
er getið, eru oft kallaðir út-
kastarar — það hrylliorð er
mörgum tamt að brúka í tíma
og ótíma. Sennilega er þó
stundum alit of fáum kastað
ift af svona stöðum.
Haligrímur og Jón ganga
stillilega fram hjá borðunum.
Stöku sinnum fara þeir ofan I
vasann og draga upp dós og fá
sér f nefið, eins og frændur
þeirra og' forfeður þeirra í
sveitinni gera og gerðu. íslend-
ingsleg notkun á neftóbaki á
sumum stöðum getur minnt á
gott siðferði og heiðarleik. Það
getur verið traustvekjandi við
vissar aðstæður, einkum á
augnabliki óvissunnar. Nú
koma þeir Jón og Hallgrímur
að bpzta borðinu, annar tvf-
menninganna er þeim málkunn-
ugur.
„Viltu í nefið?“ segir Jón.
„Já, guðlaun," segir greind-
arlegri tvímenningurinn og
sýgur upp í nefið með áfergju
og dæsir eins og bókasafnari í
fornsölu sem þiggur í nefið af
Grfmstaðarholtinu, með minka-
skott um hálsinn. Hún er með
brúnsanseradar neglur. Hún
hefur hása rödd eins og
seljandanum, eða eins og grúsk
„Hvað eru blaðamenn að
gera hér?“ æpir ölvuð kona úr
drykkjukona úr austurhluta
Lundúnaborgar.
„Við erum á fiskveiðum eins
og fleiri hér, þetta er okkar
fag, mín kæra, gáið þér að
því.“
©
]VÚ BEINAST augun að
næsta borði við þá öl-
stofulegu. Þar situr stællegur
staklingur með munninn fyrir
neðan nefið. Látbragð hans
minnir á karakterleikara f
gamalli kómiskri gángster-
kvikmynd, tal og annað látæði
mannsins rifjar upp minning
um þrönga „gieðimennsku-
klíku“ í borginni, sem mótaðist
af úlfhundaforingja hennar og
kostulegum hundingjahætti
sem hafður var f frammi, er svo
bauð við að horfa.
Þrjár glyðrulegar pæjur sitja
við borð karakterleikarans.
Þegar blaðamaður kemur til
hans, fer hann með ljóð eftir
Stein Steinarr og sjálfan sig
eins og að drekka blávatn.
Yrkisefnið f ljóði hans sjálfs
virðist sótt f asfalt-frumskóg-
inn og undirheima litlu stór-
borgarinnar.
Hljóðar svona:
■ )
Salt í hjólbörum
Adlon-bar,
Expressó
dóp
smástelpur
vín .....
Þórscafé
Hótel Skjaldbreið
Vitabar
Kannski löggan
kannski spældur
eða ekkert meir.
- s t g r.
Plötusmiðir, rafsuðu-
menn og rennismiðir
óskast strax.
VÉLSMIÐJAM JÁRN h.f.
Síðumúla 15 . Símar 35555 og 34200
Bremsuborðar
í rúllum, margar gerðir - Viftureimar í flest-
ar gerðir bifreiða. - Plastáklæði á stýri. —
Kveikjuhlutir alls konar í amerískar og ev-
rópskar bifreiðir
SMYRILL Laugavegi 170 Sími 1-22-60
CERU bifreiðokerti
50 ARA
1912 - 1961
fyrirliggjandi i flestar gerðir bií-
reiða og benzinvéla BERU kertin
eru „Original" hluti.- í vinsælustu
bifreiðum Vestur-Þýzkalands —
50 ára reynsla tryggir gæðin —
Ástkær faðir okkar
ÞÓRÐUR JÓNSSON
Höfðaborg 47
andaðist eð heimili sínu 7. þ. m.
Böm, tengdaböm og barnaböm.
Að utan —
Framhald af bls. 8.
upp var beinagrind af glæsileg-
um manni, sem hefur verið 190
sentimetra hár og fagurlega
byggður. Þetta hlýtur að vera
Leifur Eiríksson, sem sögurnar
segja frá að hafi verið stór og
sterkur og höfðinglegur að út-
liti, hugsuðum við þegar beina-
grind hans kom upp. Það er
líka mögulegt að það sé hann,
en það fengum við aldrei að vita
með vissu.
Grafimar við Bröttuhlíð eru
annars dálítið ruglingskenndar.
Þarna liggja beinagrindur karla
og kvenna virðulega og fagur-
lega hver á sínum legstað, en
þarna eru líka djúpar grafir,
þar sem ein beinagrind hvílir of-
an á annarri og grafir þeirra eru
óskýrt afmarkaðar. Því miður er
jarðvegurinn hérna fullur af
smásteinum sem hafa með tim-
anum brotið sumar beinagrind-
urnar.
Með gigt í beinum.
í vetur verða vísindalegar
rannsóknir gerðar á öllu þvi sem
fundizt hefur og hægt hefur ver-
ið að flytja til Kaupmannahafn-
'ar, en eitt liggur þegar ljóst
fyrirí — Margt af þessu fólki.
sérstaklega það sem hefur verið
orðið gamalt hefur þjáðst af
gigt, einkum í baki og fótum.
E. t. v. stafar það af því að veðr-
áttan hefur verið rök, fólkið hef
ur lifað á hafinu og við hafið og
hús þess hafa einnig verið rök
og saggasöm.
Vemd fomminja.
Fornleifaleiðangurinn til Bröttu-
hlíðar mun enn hafa mikla þýð-
ingu. Lega Bröttuhlíðar er mjög
fögur og hinar fornu rústir mikl
ar og eftirtektarverðar. Með til-
liti til sögu Evrópu og kristninn-
ar var hér þýðingarmesta byggð
Grænlands. Hið glæsilega lang-
hús Eiríks rauða, stærstu býlin
og húsin með fjósunum og hellu
básum fyrir kýrnar, en nokkr-
ar hellurnar eru enn á sfnum
upprunalega stað. Hér eru leif-
ar eftir þrjár kirkjur og ein
þeirra er alveg einstæð f kirkju-
sögunni og hér eru fyrstu grafir
hinna kristnu manna á Græn-
landi. Allar þessar feikimiklu
fornleifar kalla á vernd og við-
haid. Það þýðir að vísu að
greiða yrði hinum grænlenzku
íbúum staðarins skaðabætur.
Það er eina leiðin til að vernda
staðinn fyrir nútímanum. Það
ber að þakka danska þjóðminja-
verðinum Melgaard fyrir það, að
hann er nú að hefja framkvæmd
á þessu og nauðsynlegar var-
úðarreglur hafa verið settar.