Vísir - 15.09.1962, Blaðsíða 5

Laugardagur 15. sept. 1962.
5
Vinátta ráðherranna —
Framhald af bls. 1.
Árásartilraun.
Rétt í þessu bar Ólaf Thors aS,
þar ^em fréttamaður Vísis var að
ræða við Ben-Gurion. Ólafur sneri
sér rakleitt að Ben-Gurion og
sagði:
„Þér takið yður hvíld og sendið
svo allan herinn á mig.“
„Herinn? Ég skildi allan herinn
eftir í ísrael."
„Nú, haldið þér, að þeir muni
ekki berjast með yður þessir?“
sagði Ólafur og bandaði hendinni
til ísraelsku blaðamannanna.
„Ég kemst nú ekki langt með
þeim,“ svaraði Ben-Gurion. „Þeir
eru nú helzt til fáir“.
Blaðamennirnir báru sig heldur
illa undan þessu samtali og full-
vissuðu forsætisráðherra sinn um
það, að þeir mundu berjast með
honum til síðasta manns ef þess
gerðist þörf.
„Ég er nú hræddur um, að það
dugi skammt gegn Aröbunum,“
sagði Ben-Gurion.
„Ja, ég skal taka að mér Arab-
ana yðar, ef þér viljið taka að
yður stjórnarandstöðuna á íslandi",
sagði þá Ólafur Thors.
„Ég tapa nú varla á þeim skipt-
um,“ sagði þá Ben-Gurion.
í sporum lögsögumanns.
Þegar hinir tignu gestir stigu
upp í bílana á ný til að halda til
Lögbergs, hafði sólin brotizt fram
úr skýjaþykkninu og bjart skin
hennar flóði um vellina, og fjöll-
in risu dimmblá og nýþvegin eftir
regnið. Þetta var tignarle'g sjón,
því aldrei eru Þingvellir fegurri en
eftir regn. Það var líka greinilegt,
að fegurð staðarins og helgi hafði
djúp áhrif á gestina. Ben-Gurion
stóð hljóður á Lögbergi á þeim
stað, þar sem lögsögumaður hafði
áður staðið og horfði út yfir vell-
ina fjarrænu augnaráði. Það var
hátíðleg sjón að sjá þá standa
þögla hlið við hlið, forsætisráð-
herra tveggja lýðræðisþjóða, sem
báðar byggja tilveru sína á ein-
hverjum sterkustu sögulegu hefð-
um, sem um getur í vearldarsög-
unni, og það einmitt á þeim stað,
þar sem þingráeðið kom fyrst
fram.
„Var það hér, sem boðaður var
kærleikurinn til náungans?" spurði
Ben-Gurion.
„Ja, það hefur nú kannski kom-
ið til sögunnar síðar,“ svaraði Sig-
urður. Nordal,
„Allt sem þér viljið, að aðrir
menn gjöri yður, það skuluð þér
og þeim gjöra," mælti Ólafur
Thors. „Lifir þetta enn meðal
ykkar í ísrael?“
„Það eru nú kannski ekki allir
jafnfullkomnir, hvað það snertir,"
svaraði Ben-Burion, „en kenningin
er ekki verri fyrir það.“
Máttur landsins.
Frá Lögbergi var ekið rakleiðis
til Hveragerðis og upp í Reykja-
dal. Þar var ekið yfir á, en það ó-
happ vildi þá til, að bfll forsætis-
ráðherranna bleytti á sér kertin
og drap á sér, svo að það varð að
ýta honum upp úr ánni. Forsætis-
ráðherrarnir létu sér hvergi
bregða, þeir skiptu um bíl, og síð-
an var ekið upp að einni borhol-
unni. Það var ætlunin að opna
hana til þess að sýna gestunum
mátt Islands. Frú Paula Ben-Guri-
on spurði þá Ólaf Thors hvort hún
gæti ekki farið í bað.“
„Ja, þá verðið þér að minnsta
kosti að fara úr kápunni, því mað-
urinn yðar getur ekki haft efni á
því að kaupa fyrir yður nýja kápu
á hverjum degi.“
„Það er nú ég, sem fer með fjár-
ráðin á heimilinu."
Síðan var borholan opnuð og
út þeyttist gufumökkurinn af slíku
afli, að það sló næstum óhug á
hópinn. Úr holunni streymir 60
tonn af gufu á klukkustund og 700
tonn af vatni. Ben-Gurion starði á
gufumökkinn. sem bergnuminn og
hafði ekki augun af honum, fyrr
en búið var að loka holunni á ný.
Þá sneri hann sér að Ólafi Thors
og sagði:
„Nú hafið þér gersigrað mig.
Viljið þér ekki gefa mér þetta?“
„Jú, það er ekki nema sjálfsagt,
en með einu skilyrði, þér verðið
að taka holuna með yður.“
Frá Hveragerði var svo ekið rak-
leiðis til Reykjavíkur. Þar hvíldu
hinir erlendu gestir sig í gær-
kvöldi, en í dag snæða þeir hádeg-
isverð að Hótel Sögu í boði borg-
arstjórnarinnar, en kl. 16,00 ,hef-
ur Ben-Gurion fund með frétta-
mönnum. ísraelsku forsætisráð-
herrahjónin halda til ísraels í
fyrramálið.
Haldið til Þingvalla.
Klukkan rúmlega 11 í gærmorg
un hélt Ben-Gurion af stað til
Þingvalla ásamt konu sinni og föru
neyti sinu í boði íslenzku forsætis-
ráðherrahjónanna. Það var hálf
hryssingslegt veður með skúraleið
ingum, þegar haldið var úr bænum,
en ekki létu hinir erlendu gestir
það á sig fá, enda óhætt að full-
yrða að sjaldan hafi íslendingar
fengið í heimsókn öllu brosmildara
og elskulegra fólk. ísraelsku for-
forsætisráðherrahjónin hafa unnið
hug allra, er fylgzt hafa með ferð-
um þeirra hér á landi. Finnst okkur
það ekki hvað sízt ánægjulegt
vegna þess, hve þau hjónin eru
langt að komin og þjóðirnar fjar-
lægar og hafa tiltölulega lítil sam-
skipti fram til þessa.
I bílnum, sem flutti forsætisráð-
herrana til Þingvalla, var einnig
próf. Sigurður Nordal og fræddi
hann Ben-Gurion forsætisráðherra
um það, sem fyrir augun bar á
leiðinni. Ólafur Thors hafði orð á
því við fréttamann Vísis, hvað
sér hafði þótt Ben-Gurion spyrja
hann gáfulega og af miklum áhuga.
Hádegisverður í Valhöll.
Þegar til Þingvalla var komið,
var snæddur hádegisverður í hótel
Valhöll. Á borð var borinn soðinn
sjóbirtingur og Iambasteik og
drukkin með ljúffeng ísraelsk borð
vín. Meðan blaðaljósmyndarar tóku
myndir af hinum tignu gestum,
mælti Ólafur Thors nokkur orð og
kvað leggja á það áherzlu að nú
væri um að ræða óformlegan há-
degisverð. Engar ræður yrðu haldn
ar, einungis mundi próf. Sigurður
Nordal, fyrrverandi sendiherta,
segja stuttlega frá Þingvöllum og
hlutverki þeirra. Ben-Gurion greip
þá fram í fyrir Ólafi Thors og sagði:
— Hvers vegna eruð þér þá að
halda ræðu, ef þetta er óformlegur
hádegisverður?" Ólafur Thors svar
aði: „Þér þurfið engu að kvíða, þér
þurfið ekki að halda neina ræðu.
Þér eruð ekki að sinna skyldum
yðar nú, svo þér getið hvílzt og
hlustað' Svo bætti hann við í gam
ansömum tón: „En ef við þurfum
að bíða öllu lengur eftir matnum
er líklega bezt að fara til Reykja-
víkur og ná í brauð og smjör"
Þegar hádegisverðinum var að
Ijúka, hélt próf. Nordal stutta, en
snjalla ræðu, þar sem hann rakti
þýðingu Þingvalla og alþingis fyrir
hið forna lýðræðisríki, útskýrði
gamla sáttmála og gildi hans síðar
í sögunni, kom víða við og flutti
mál sitt skýrt og greinilega. Það
vakti eftirtekt manna, hve Ber,-
Gurion hlustaði af mikilli athvgli
Hann hafði ekki augun af ræðu-
manni, og þegar próf. Nordal hafði
lokið máli sínu, bað Ben-Gurion
hann að láta sig fá afrit af ræð-
unni.
_________ VISIR ________________
„Hann er mikilmenni“.
Að loknum hádegisverði tóku
ísraelsku forsætisráðherrahjónin
sér hvild nokkra stund í einu her-
bergi hótelsins, en aðrir gestir sátu
og drukku kaffi í veitingasalnum.
Fréttamaður Vísis kom þá að máli
við Ólaf Thors forsætisráðherra
og spurði hann um álit hans á
David Ben-Gurion. Ólafur svaraði
á þessa leið: „Ég hef mikla aðdáun
j á honum. Hann er mikilmenni, en
þó alúðlegur. Þetta er maður, sem
alla sína ævi hefur unnið erfiða
vinnu, og það er kannski einmitt
þess vegna, sem hann er svona mik
ill maður. Hann er óvenjulega vel
menntaður og gæddur miklum gáf-
um, og það er unun að ræða við
hann“.
Litlu síðar hafði Ólafur Thors
blaðamannafund með hinum ísra-
elsku fréttamönnum, og áttu þeir
vart orð til að lýsa því, hve mikla
ánægju þeir hefðu haft af því að
ræða við hann. Meðal annars hafi
hann slegið frú Ben-Gurion einkar
skemmtilega gullhamra. Hann
sagði: „Íraelsríki er kraftaverk, og
ísrael hefði aldrei orðið það, sem
það er, ef Ben-Gurion hefði ekki
notið við, en Ben-Gurion hefði ekki
heldur orðið það, sem hann er, ef
hann hefði ekki notið konu sinnar,
frú Paulu Ben-Gurion“.
„Mesta vandamálið
er friður“.
Um það bil hálfri stundu síðar
kom Ben-Gurion aftur fram í veit-
ingasalinn, og þá sneri blaðamaður
Vísis sér að honum og spurði hann,
hvort' hann væri ánægður með
heimsókn sína hér. Ben-Gurion
mælti: „Heimsókninni er ekki enn
lokið, en ég get sagt hreinskilnis-
lega, að ég er mjög ánægður með
veru mína hér. Það er undarlegt
að koma svona til allra Norður-
landaþjóðanna fimm og sjá, hve
þær eru ólíkar, en þó líkar. Það er
einkenni á Islqgdingum, hvað þeir
eru þrautseigir* eir hviká ekki til
hliðar, heldur halda sínu franí“.
„Hver eru brýnustu vandamál
Israelsmanna um þessar mundir?"
„Mesta vandamálið er friður. Ef
okkur tekst að halda friði, verða
hin vandamál okkar Ieyst. Annað
brýnt nauðsynjamál er að breyta
söltu vatni í ferskt. Þetta hefur tek
izt að nokkru leyti, þannig að hregt
er að nota það til iðnaðar, en það
er enn of dýrt, til að hægt sé að
nota það til ræktunar".
„Hefur komið til tals að bjóða
Ólafi Thors til ísraels?“
„Mig langar mjög til þess að
bjóða Ólafi Thors forsætisráðherra
til ísraels, en það hefur enn ^ekki
verið gefin út nein opinber til-
kynning um það.“
Leiðrétting
Þau mistök urðu í frásögn blaðs-
ins í gær, af störfum sex manna
nefndarinnar um verðlagningu land
búnaðarafurða, að sagt var að
Torfi Ásgeirsson, hagfræðingur
væri formaður nefndarinnar.
Fundarstjórn í nefndinni hefur
hins vegar verið til skiptis í hönd-
um þeirra Sverris Gíslasonar,
bónda í Hvammi, sem er formaður
nefndarhluta framleiðenda, og
Sæmundar Ólafssonar, sem er for-
maður nefpdarhluta neytendafull-
trúa. Hagstofustjóri sat fund nefnd
arinnar, sem oddamaður yfirnefnd-
ar, sem skera átti úr um ágreinings
mál, sem ekki næðist samkomu-
lag um. Torfi Ásgeirsson er ritari
nefndarinar.
Tveir vestur-þýzkir sjómenn,
I sem drukku sig fulla í Leningrad í
og Ientu í ryskingum, hafa verið
| dæmdir í fangelsi — annar fimm |
I ára, hinn fjögurra.
: " '

í höfninni í gærdag.
.Dronning Alexandrine'
„Drottningin44
orðin 35 ára og verður
væntanlega
Það var svo sem ekk-
ert óvanalegt að sjá
„Drottninguna“ liggja
hér í höfninni og ennþá
síður í frásögur færandi.
En það vakti okkur hins
vegar til umhugsunar
um að nú er orðið ærið
langt síðan Drottningin
eða réttu nafni „Dronn-
ing AIexandrine“ hóf
ferðir hingað til lands,
og heyrzt hafa raddir
um að nú væri væntan-
legt nýtt skip í stað
hennar.
Gunnar Sigurðsson, skrifstofu
stjóri Sameinaða Gufuskipafé-
lagsins hér, fræddi Vísi á, að
í ár væri Drottningin búin að
sigla sína leið, Kaupmannahöfn,
Færeyjar, Reykjávík, í rétt 35
ár.
Skipið var smíðað árið 1927
og var strax sett í íslandssigl-
ingar. Síðan hefur það siglt
reglubundið öll þessi ár, að und
anskildum stríðsárunum og ár-
unum 1959 og ’60. Á sumrin
4 hefur verið haldið uppi hálfs-
mánaðar' ferðum, en á veturna
eru þær nokkuð strjálli. Nú ný-
lega er t. d. vetraráætlunin haf-
in og samkvæmt henni lengist
ferðin um 3 daga.
Er við spúrðum Gunnar hvort
rétt væri að Drottningin yrði
tekin úr umferð á næstunni,
kvað hann það rétt vera, að i
undirbúningi væri að endurnýja
lagt í vetur
skipakostinn, en ekkert væri á-
kveðið um það endanlega, og
óvíst hvenær af því verður.
Mætti búast við ákvörðun um
hvað gera skuli í málinu á kom
andi vetri.
Það hefur ýmsa galla í för
með sér að vera með svona
gamalt skip. Má í því sam-
bandi,“ sagði Gunnar, benda á,
að lestaropin eru að verða of
lítil fyrir þau tæki, sem notuð
eru nú tii dags við uppskipun.
Hins vegar er Drottningin
mjög gott sjóskip og yfirleitt
góður rómur gefinn meðal far-
þega hvað það snertir.
„Það er líka athyglisvert,“
hélt Gunnar áfram, „að Drottn-
ingin var á sínum tíma byggð
sérstaklega fyrir Ishafssigling-
ar og styrktarböndin í skipinu
væru helmingi sterkari en al-
mennt gerðist. Stóðu menn í
þeirri meiningu, þegar skipið
var smíðað, að í gegnum ís og
jaka þyrfti að sigla, þegar til
íslands væri farið. Það er ekki
sízt þessu að þakka, hversj
lengi Drottningin hefur enzt.
Hún tekur rúmlega 190 far-
þega og oft hafa fleiri verið
með skipinu. Drottningin er þó
öllu þýðingarmeiri fyrir Fæ--
eyinga en okkur Islendinga, þvl
hún er annað af þeim tveim
skipum, sem halda uppi áætlun-
arferðum til og frá Færeyjum,
og einu áætlunarferðirnar milli
Færeyjg og Islands.
„Hvort sem I stað Drottning-
arinnar kemur flutninga- eða
farþegaskip, þá er hitt víst, að
við munum alls ekki leggja þess
ar ferðir okkar niður,“ sagði
Gunnar Sigurðsson að Iokum.