Vísir - 15.09.1962, Blaðsíða 9

Laugardagur 15. sept. 1962.
VISIR
9
þÓRSCAFÉ hvílist lémagna
að baki, með flöskuhræ á
víð og dreif í tómum salar-
kynnum.
o
Æsist nú leikurinn.
Fyrir utan húsið eru dárar
teknir til við að smala í partí-
in. Urmull af leigubílum bíð-
ur eins og hræfuglar fyrir ut-
an húsið, með Ijósskilti á
framrúðunni, sem á stendur:
LAUS. Parkljósin týra á trjón
um þeirra eins og fálmarar á
skordýri.
Það verður nóg að drekka
á eftir, nógir til að notfæra
sér mannlega veiklund, nógir
til að hagnast á lágstæðum
þáttum á lágan hátt.
Aðrir I bissnesnum og hark-
inu koma í einkabifreiðum. Þeir
renna að rétt fyrir lokun svo
til á hverju kvöldi til að kanna
miðin. Stöku þeirra eru sagðir
koma 1 viðlika erir.dum og fisk-
salar á markaðstorg. 1 einu leik-
riti Shakespeares er getið um
fishmongers — höfundur á þar
við hvlta þrælasala, alfonsa.
Sumir menn leigja og selja
bfla, aðrir báta og skip, enn
andi. Þeir hitta illa, sem betur
fer, þeir eru skjögrandi og mátt
lausir og fæturnir orðnir eins og
hveitibrauðdeig, Þeir koma fá-
um spörkum á fórnardýrið, þótt
þeir ætlist til annars. í sama
vetfangi koma lögreglumenn og
kippa óaidaröngunum inn I „fat-
ið“. Þeirra blða nú gisting I Síðu
múla" eða I Kjallaranum I Póst-
hússtræti.
Sá, sem lá á stéttinni, er dá-
lítið blóðugur, hefur nú verið
reistur á fætur af lögreglumönn
um, ringlaður. Miskunnsamur
samverji á svipuðu reki og hann
býðst til að lóðsa honum heim.
Samverjinn hóar I bll frá Bæjar
leiðum. Það er heiðarleikasvipur
yfir farkostinum eins og vand-
aðri manneskju, sem maður
mætir I Skuggahverfi.
Nú kemur „fisksali“ — einn
af nokkrum — út úr gleðihús-
inu með slæðing af rytjulegum
smástelpum 1 eftirdragi, að við-
bættum bólugröfnum náunga,
sem er eins og lifandi eftirmynd
vissrar persónu 1 skáldsögunni
„The Wayward Bus“ (Vagn af
alfaraleið) eftir Steinbeck: Hver
kemur þarna annar en „Bólu-
grafni Ned“ eins og hann sé að
stíga beint út úr blaðsíðum bók
arinnar.
Svæðið við gleðihúsið er I al-
faraleið, og iiggur leiðin þaðan
gegnum hjartakvlslar borgarinn-
ar og þaðan inn I húsasundin
og portin og öngstrætin, I gren-
in, partíigrenih, sem eru á viss-
um stöðum. Nátengt samband er
milli „gleði“ hússins og útstöðva
þaðan, láns- og leigustaða, og
stundum eru bíiarnir notaðir til
athafna I skjóli næturinnar,
svona til vara, ef annað skyldi
smátt og smátt. Það er eins og
fólkið sé plokkað burt af hæg-
fara bítandi gripþreifurum utan
úr myrkrinu, fyrir utan tíma og
rúm, og farið með það eitt-
hvað.
Grugghræringar gerast.
Tvö ungmenni, I rauðum
dandívestum, ljósum twistbux-
um og svargráum Soho-jökkum
toga mlf ■þýbbha rrl'stúlku rétt
fermÖS‘ílðff'0- íí1brons-saneruð
j.-KlV vlRrL, . . ,
um Caprískóm með ristarbandi,
„Ég er búin að missa ástina
mína, ástin mín er dáin,“ segir
stúlkan og grætur.
Inni 1 skruggunni situr önnur
lítil snót. Hún opnar bílhurð-
ina, hendist út með flaksandi
Iifrauða kápuna, svc ti,
þröngi kjólgopinn kemu. ^ ós,
og niður undan honum svartir
sokkar, sem glansa I glætu götu
Ijóssins. Hún er líka í háhæluð-
um skóm með ristarbandi, sem
hún hálfskrönglast á eins og
ÖNNUR GREIN
sem kallast Gulla og skælir nú
enn hærra en áður.
„Þú kemur vlst með okkur,“
segir hin.
„O, hún kemur,“ segir annar
pjakkurinn.
Þeir ýta henni nú inn I bllinn.
Annar sezt við hlið hennar. Hinn
pjakkurinn fer framl og hin
skutlan.
Vélin er ræst, og bíllinn þeyt-
ist urrandi út I nóttina.
' o
JgFTIRHREYTUR af gleðifólk-
inu sveima niður Nóatún og
þaðan vestur á bóginn niður
Laugaveg.
Þar byrjar rúnturinn.
Þar fara fram síðnæturveiðar
í fullu fjöri. Tvær og tvær, þrjár
og þrjár... allt upp I fjórar,
fara þar saman. Talsverð fisk-
gengd er á þessum tíma sólar-
hrings. — Einstaka viðskila
dansar við sjálft sig. Sumt treð-
ur marvaða, annað bölsótast út
I loftið, æpir og kveinar. Blla-
umferð er þétt alla Ieið niður
I miðbæ, talsvert um tálmanir.
Nú er byrjað að húkka.
Kunningi manns einn, ódrukk-
inn geimhani, er fenginn til að
setjast við stýrið á einkafar-
kostinum. Leica-myndavélinni,
sem fengin var að láni, er nú
stillt á Ijósop 2 og hraða 1/25,
og ljósnæmi hröðu blaðafilm-
unni og tækinu er treyst til að
skila prenthæfum myndum I
blaðið. Flass er óþarfi, eyðilegg
ur bara öll áhrif .hugsar sá, sem
Hvað tekur nú við?
ÞCÚAR DANSLEIK SLEPPIS
aðrir flugvélar, og svo eru líka
til mansalar og eiturlyfjamiðlar-
ar, sem ganga e:.. lausir meðal
vor. Það er opinbert leyndarmál.
Svörtu Marlu grænu hefur
verið lagt öndvert við gleðihús-
ið. Þrír svartklæddir sitja
frammi I, viðbúnir. Rétt I þessu
rennir Volkswagen-rúgbrauð lög
reglunnar sér upp að staðnum.
Varalið komið á vettvang —
sennilega mun ekki af veita. Ó-
eirðarkeimur liggur 1 næturkul-
inu. Unglingar milli tektar og
tvitugsvilja sýnast kaldirkallar.
Þeir fara sumir úr treyjunum og
setja sig I vígstöðu eins og þeir
hafa lært af kvikmyndum.
„Ég skal spæla þig, helv . . .
þitt, svo þú munir eftir því“,
segir einn pjakkurinn. Hann er
I Flórída- sportskyrtu eins og
leigugángsterar ganga I, t. a. m.
friðill Lönu Turner, sem var á
vitsmunastigi átta ára drengs I
tossabekk.
e
T ÖÐURMANNLEG orrusta er
háð I stíl nýjustu tlma. Eftir
flangs og lufsulega tilburði
slengist einn ofan I gangstétt-
ina. Þrlr úr hópnum taka sig til
og reyna að sparka I hann liggj
bregðast, fyrir forleik, millileik,
aðalleik og eftirmála.
©
JgíLARNIR renna að og frá.
Kösin við staðinn þynnist
algengum fótabúnaði á „vilja-
vera — fullorðnum" smástelp-
um á Félagsheimilum eða Þórs-
café.
Teddýboyarnir reyna að tosa
henni með valdi inn I skugga-
lega kerru.
viðvaningur á skíðum með tá-
bandi. Hún segir: „Góða Gulla,
vertu ekki að þessu. Komdu
með okkur Ragga og Gunna ...“
„Ég fer ekkert með ykkur. .
þið eruð kvikindi," segir sú,
Á bísanum við „HalIæristorgið“.
þetta skrifar, nú setztur I aft-
ursæti, búinn að skrúfa niður
rúðuna. Geimhaninn við rattið
er fljótur að skynja, hvenær á
að snögghægja á sér og jafn-
vel að staðnæmast.
Á horni Nóatúns og Lauga-
vegar er órói 1 lofti. Þar er
þrefað og þjarkað. Vígfús stúlka
gefur fjölþreifnum, litlum herra-
manni utan undir með hand-
töskunni sinni.
7,Ég klóra úr þér glyrnurnar,
ef þú gerir þetta aftur, flflið
þitt . . .“
Litli maðurinn Iabbar burt
eins og seppi frá valkyrjunni.
Skotið út um gluggann.
„Eru blaðamenn að mynda
krílinn og spillinguna?" segir
Ijarfleg stúlka, soldið kennd.
„Við erum á fegurðarsýningu,
' iúfan“.
Bíllinn er þrjá faðma frá
henni.
„Myndið þið mig bara. Ég er
úr sveit — það þekkir mig eng-
inn hér í bænum“.
„Þú stendur þig. Góða nótt og
heimkomu, vinan“.
©
0 AUGAVEGUR liggur mjór
^ eins og áll eða þröng krans-
æð niður í miðborg.
■'••rrjfiEjaai
cr Tt