Tölvumál - 01.06.1995, Blaðsíða 20

Júní 1995
fingur í von um við skiljum
hugmyndir viðskiptamannsins rétt.
Eins og áður sagði byggir hún
mikið á því að finna hvaða hlutar
þróunarferlisins virka sem flösku-
hálsar og hvemig má ná fram meiri
gæðum í hugbúnaðar-
ffamleiðslunni og auknum
afköstum. Það gefur auga
leið að til þess að ná
slíkum markmiðum þá
þarf að safna saman upp-
lýsingum, upplýsingum
sem oft á tíðum eru við-
kvæmar og hægt er að
túlka á ýmsa vegu.
T.d. má misnota upp-
lýsingar um villur og til-
urð þeirra til að bera sam-
an vinnubrögð einstakra
starfsmanna. Þetta er að
sjálfsögðu rangtúlkun
gagna, því auðvitað spila
ótal hlutir inn í hugbúnað-
argerðina sem hafa áhrif
á hvert verkefni og þar
með villur í því. Stærð og
umfang verkefna, flækju-
stig og fjöldi starfsmanna
sem taka þátt í því, ásamt fjölda
annarra þátta hafa hér áhrif á gang
mála. Það er því afar mikilvægt að
stjórnendur hafi það hugfast að
tilgangurinn er ekki að njósna um
einstaka starfsmenn heldur að
starfsrnennimir sem heild bæti sig
og sitt fýrirtæki. Allir starfsmenn
sem að hugbúnaðarþróun koma
þurfa að vera virkir þátttakendur í
því ferli að betrumbæta eigin
vinnubrögð og annarra. Þetta er
samvinnuverkefni, ekki keppni
milli starfsmanna og allra síst
starfsmannanj ósnir.
En hvað er þá raunhæft fyrir
lítið hugbúnaðarhús að nota úr
þessum fræðum? Eða eigum við að
umorða þetta aðeins og spyrja.
Hvað er raunhæft fyrir íslensk hug-
búnaðarhús að gera? Þau eru jú lítil
að frátöldum örfáum fyrirtækjum
sem era nægilega öflug til að ráðast
í rekstur viðamikilla eftirlitskerfa.
Þá verður að hafa í huga að tölu-
legar staðreyndir um afköst og
gæði eru aðeins velkomnar ef það
er auðvelt að nálgast slíkar upplýs-
ingar. Lykillinn er einfaldleiki. Með
því að nýta þau verkfæri sem við
þegar höfum yfir að ráða, eða eru
ódýr, þá er auðvelt að safna saman
mikilvægustu upplýsingunum og
vinna úr þeim
Fyrst af öllu verðum við að
byrja á að temja okkur skipulögð
vinnubrögð. Eg ætla ekki að leggja
mat á hina eða þessa þróunarað-
ferðina, enda tel ég það ekki aðal-
atriðið. Það sem mestu máli skiptir
er að öguð vinnubrögð séu við-
höfð. Því er hins vegar ekki að
leyna að sífellt eru að koma fram
nýjar og endurbættar þróunar-
aðferðir og hér gildir að fylgjast
með og tileinka sér nýjan hugsana-
gang og vinnubrögð. Það er nefni-
lega langt í frá nóg að vera alltaf
að vinna með nýjustu forritunar-
málin og jafnvel í einhvers konar
píslargöngu með frumútgáfur. Ef
grunnvinnan er ekki góð verður
kerfið sjaldnast gott.
Hins vegar verðum við að velja
og hafna úr þeirri þróunaraðferð
sem við kjósum. Það er alkunna að
flestar, ef ekki allar, viðurkenndar
þróunaraðferðir eru afar yfirgrips-
miklar og lítill vandi er að týnast
hreinlega í skjala- og skilgreininga-
flóði. Hér gildir að láta skynsemina
ráða. Það hefur ekkert upp á sig
að eyða fleiri dögum í alls kyns
lýsingar og teikningar fyrir lítið
kerfí sem er svo einfalt að því er
hægt að lýsa á tveimur blöðum.
Það er hins vegar nauðsynlegt að
til sé einhver lýsing á hverju kerfi,
sama hversu lítilfjörlegt það er.
Það er því ánægjuefni þegar að-
ferðir beinlínis gera ráð fyrir mis-
mikilli nákvæmni við hönnun, eftir
umfangi hvers verks (dæmi um
slíka aðferð er Object Modeling
Technique sem kennd ervið Rum-
baugh). Tímaáætlun fyrir hvert
verkefni og einstaka þætti þess er
einnig afar mikilvæg.
En hvaða spurningum erum við
að leita svara við?
Fyrsta krafan er oft sú að geta
borið saman tímaáætlanir og raun-
verulegan tíma. Þetta hljómar svo
sem ekki flókið og er það ekki, en
ég er hræddur um að það séu
ótrúlega mörg fyrirtæki sem geta
ekki svarað slíkri spurningu. I
framhaldi má spyrja spurninga eins
og hvers vegna standast áætlanir
ekki? Eyðum við mestum hluta
Hlutfallsskipting tíma
Greining
Mynd 2.
20 - Tölvumál