Vísir - 05.10.1962, Blaðsíða 4

VÍSIR . Föstuúc
5. október 1962.
-X

Það er bezt að yfirgefa
Ventspils í snatri. Ekki
svo að skilja að allt se
sagt, sem segja þyrfti um
Ventspils. Ég sagði t. d.
ekki frá verzlununum
sem allar voru svo óaðlað
andi, að kvenfólkið á
skipinu gat ekki hugsað
sér að verzla þar. Og
sú andúð þeirra var
ekki gleymd í Leningrad.
Þær sýndu lítinn sem eng
an áhuga á verzlununum
þar.
Tíminn til kaupanna hefði held-
ur ekki orðið mikill. 1 Leningrad
er margt markvert að sjá og
okkur gafst gott tækifæri til að
kynnast því lítillega. Meira gat
það ekki orðið, þvf við vorum að-
eins tvo og hálfan dag í borginni.
Fyrsta daginn lá leiðin inn í mið-
borgina. Þangað fórum við á eig-
in spýtur, en daginn eftir og þar
næsta dag vorum við á ferð með
ágætum túlki, sem ók með okk-
ur nokkurra klukkustunda ferð
um borgina og sýndi okkur síðan
Vetrarhöllina næsta dag.
St. Isaacs-dómkirkjan
Við vissum tæplega hvert við
vorum að fara með strætisvagnin-
um, en leiðin lá inn í miðborgina.
Hugurinn stóð til að skoða bygg-
ingu, sem gnæfði hátt yfir aðrár
byggingar borgarinnar^ Það var
St. Isaacs-kirkjan. Fyrqta daginn,
sem við lágum í höfninni, í sól-
skini, glampaði af gullnu þaki
hennar eins og þarna væri önnur
sól.
Dýrð kirkjunnar
Við höfðum aldrei séð aðra
eins dýrð og undir þessu gullþaki.
Eins og beztu kirkjur rússnesku
orthodoxa-kirkjunnar í Rússlandi,
var hún skreytt með gulli, marm-
ara og dýrindis listaverkum eftir
gamla meistara og frábærum
mosaik myndum mestu snillinga.
Meginstoðir kirkjunnar voru úr

PMMHbB _ _____
St. Isaacs-kirkjan í Leningrad. Hvolfþakið er sett gulli, gióir í sólskini eins og önnur sól á himni.
SfcflBdraH eaisfcBBifjeeids iiB — ELeninggrad
Nýir dýriingar og sögu-
frönskum, ítölskum og ef ég man
rétt einnig rússneskum marmara.
Aðalhurðin, sem var tvær, þrjár
mannhæðir, var skreytt með bibl-
'íumyndum við biblíumynd, út-
skornum. Litadýrðin var mikil.
Þarna ægði saman lit gullsins,
grænum, bleikum og hvítum
marmara, og alls staðar innan um
voru málverk og höggmyndir.
Þetta átti einkum við um altarið
og loftið yfir því.
Hinir nýju dýrlingar
Ég gat ekki gert að því að reká
upp stór augu, þegar ég kom inn
í kirkjuna, fyrst þegar ég sá allt
skrautið og í arínað sinn, þegar
ég hafði jafnað mig á þessari
undrun minni ,er ég tók eftir að í
kirkjunni var eins konar skrif-
stofa og minjagripasala. Þar voru
til söju litlar myndir af glæsileg-
um byggingum Leningradborgar,
merki borgarinnar og síðast erí

ekki sfzt merkl með mynd af
geimförunum Gagarín Og Titov,
sem festa mátti í barm sér.
Þriðja undrunarefni mitt var í
framkirkjunni, innan um marm-
arasúlurnar og snilldarlegar dýr-
lingamyndir gamalla meistara,
Súlurnar. Þar voru stórar mynd-
ir af Gagarín geimfaf'a og félaga
hans Titov, ásamt ýmsum skýr-
ingum á flugi þeirra, bæði á máli
og myndum. En jafnvel Rússamir
sem gengu þarna um, gerðu lítið
af þvf að skoða þessa nýju dýrl-
inga, en voru þeim mun upptekn-
ari af listaverkum gamla tímans.
Deilt um myndastyttu
Kirkjan var gerð seint á keis-i
aratímunum. Andspænis henni
stóð mikil höll, sem nú hýsir
borgarstjórn Leningrad borgar. Á
torginu milli kirkjunnar og ráð-
hússins stóð svo stytta af Niku-
lási I. Rússakeisara. Hún er merki
ieg fyrir það að styttan, sem er af
keisaranum á prjónandi hesti,
hvílir aðeins á afturfótum hests-
ins. Túlkurinn, sem daginn eftir
fðr með okkur í bflferð um borg-
ina, sagði ok'cur ofurlitla sögu í
sambandi við þessa styttu. Hún
var ein af þeim sögum sem sagð-
ar voru í léttu gamni til háðung-
ar blessuðum keisurunum og fjöl-
skyldum þeirra: Dóttir Nikulásar
hafði fengið höllina, sem nú er
ráðhúsið, að gjöf frá föður sín-
um. Stuttu áður en hún flutti inn
í höllina lét Nikulás reisa stytt-
una mitt á milli dómkirkjunnar
og hallarinnar. En þegar dóttirin
sá að styttan hafði verið svoleið-
is sett upp að afturhluti keisara
og hests sneri að höllinni, neit-
aði hún að flytja þangað inn fyrr
en styttunni hefði verið snúið við.
Hún kvaðst ekki ' getað hugsað
sér að hafa styttuna í þessum
stellingum fyrir augunum á hverj
um morgni. Keisarinn skipaði þá
svo fyrir að sty.ttunni skyldi snú-
ið. En þá mótmæltu háklerkar
borgarinnar. Þeir sögðu að það
væri ekki verjanlegt að láta keis-
arann snúa baki í heilaga kirkju.
Endirinn varð sá að styttan stóð
Framhald á bls. 13.
Styttan af Nikulási I á torginu framan við ráðhús Leningrad og St. Isaacskirkjuna. Hún varð
orsök broslegra vandamála innan rússnesku keisarafjölskyldunnar.
ÁSMUNDUR EINARSSON blaðamaður fór fyrir
skömmu með Lagarfossi til Sovétrikjanna í boði
Eimskipáfélags íslands. Skýrir hann Iesend-
um Vísis frá því sem fyrir augu bar i ferðinni
í nokkrum greinum hér í blaðinu. Birtist þriðja
grein Asmundar um ferðina hér og bregður
upp svipmyndum af viðdvölinni þar. Segir hann
frá heimsókn til Leningrad.