Vísir - 25.10.1962, Blaðsíða 15

VISIR . Fimmtudagur 25. október 1962.
75
Cecil Saint - Laurent:
v
NY ÆVI i/ADni í NTYRI ÍKIII
IVAKULI o IMU
1. kapítuli.
POMONA.
fjíangur var milli svefnklefa
skipverja framan til á skipinu
og hlerar á þilfari, önnur fram-
arlega,, hinn við siglutré. Svefn-
klefarnir, sem voru litlu stærri
en skápur, voru sex talsins, og
tvær kojur í hverjum. Karólína
svaf í efri koju, en í hinni neðri
matsveinninn. Hann var maður
hár vexti og gildvaxinn og hár
hans tekig að grána, þótt hann
væri að sjálfs hans sögn ekki
nema 38 ára að aldri. Hann var
títt alldrukkinn, einkum er
kvelda tók, og gekk þá á stund-
um berserksgang. Var munn-
söfnuður hans ófagur, er hann
loks fór í háttinn, blótsyrðin
streymdu af vörum hans, en
á milli ákallaði hann æðri mátt-
arvöld. Keyrði oft svo úr hófi,
að félagar hans misstu þolin-
mæðina, og settu ofan í við
hann, og tók hann þag óstinnt
upp, æpti og bölvaði sem ákaf-
ast, en tók svo til að kveina og
kvarta, og sofnaði svo oft með
svo snöggum hætti, að engu var
líkara en að hann hefði verið
sleginn í rot.
Karólína var dauðhrædd við
hann þegar frá upphafi, ekki
sízt vegna þess, að hún átti að
hjálpa honum í eldhúsinu kl. 8
—10 ag morgni daglega, en eld-
húsið . var þröngt, óhreint og
daunillt. Það var skipstjórinn,
sem rekið hafði Karólínu utan
undir í skipsbátnum og sparkað
í hana, og hvað „höfðingjarnir
hafast að — hinir ætla sér leyf-
ist það“, framkoma allra, sem
eitthvað máttu sín var svo
hranaleg, að ekki sé meira sagt,
og eins og títt er bitnagi þetta
harðast á þeim, sem minnst
mátti sín, skipsdrengnum. Öll-
um virtist uppsigað við Karó-
línu og flestir sendu henni tón-
inn, er hún varð á vegi þeirra,
og í rauninni var matsveinninn
ekkert verri en hinir, nema í
verstu reiðiköstunum, en hún
óttaðist hann mest einnig vegna
þess að hann var svefnklefafé-
lagi hennar, og kenjar hans bitn
uðu því enn frekara á henni en
öðrum skipverjum. Hann átti
það tildæmis til að hrekja hana
úr koju um miðja nótt til þess
ag sækja sér vatn að drekka.
Vinna Karólínu var að öðru
leyti að „spúla dekk“, fægja
handriðið og húna og annað úr
messing, þvo gólfið í göngunum
og búa um rúm skipstjóra og
taka til í svefnklefa hans, bæta
föt og gera ýmislegt annað, er
gera þurfti og fékk tíðum vel
útilátið spark að launum. Það
var helzt eftir fátæklegan mig-
degisverð, að hún fékk að vera
í friði og gat hugsað um lið-
inn tíma og tímann framundan.
En það, sem hún nú átti við
að búa, var eins konar gjald,
sem hún varð að greiða til þess
ag losna við að verða gerð höfð
?nu styttri undir fallexinni.
Vika var liðin og það var
kyrrt veður og nærri dauður
sjór, og voru jafnvel aðrir skip-
verjar þvl enn fegnari en Karó-
lína, því að þeir vissu af reynsl-
unni að það var annað en gam-
an að vera í stormi úti fyrir
ströndum Gascogne, en með-
fram þeim varð a)g sigla til þess
að sameinast skipalest. Ráðgert
hafði verið að Pomona næði
skipalestinni í Rochefort, en
það tókst ekki, því að hún hafði
tafizt í Brest. Og nú átti að
reyna að ná henni í rúmsjó og
hugsugu skipverjar óttaslegnir
til þeirrar hættu, sem nú vofði
yfir — að ensk sjóræningjaskip
yrðu á vegi Pomonu áður en
hún sameinaðist skipalestinni.
Loks tóku þeir saman ráð sín
Skáldsaga frá
tíma frönsku
st j órnarbylting-
arinnar - fram-
hald Karólínu.

og voru nokkrir valdir til þess
að ganga á fund skipstjóra og
fararrfrúm á>feað við hann, að
íianfe'Miéi:l0^ðí’ðg sigldi Pomonu
aftur til Brest, til þess ag bíða
eftir næstu skipalest. Lá nú við,
að Karólína örvilnaðist, því að
þótt hún væri slegin ótta af til-
hugsuninni um það sem fyrir
hana kynni að koma, innan um
þessa ribbalda, ef það uppgötv-
Þér eruð stórglæsilegur í gallabuxum, herra
aðist, að hún væri kona, hafði
hún allt af getað bægt þeim ótta
frá, er henni varg hugsað til
fallaxarinnar. Kaus hún sér því
heldur það hlutskipti, sem hún
nú átti við að búa en það, sem
hennar beið, ef aftur yrði hald-
ið til Frakklands. Vonaði hún
því, að skipstjóri neytti valds
síns og áhrifa og þverneitaði að
snúa aftur. En þag gerði hann
ekki, annað hvort vegna þess að
hann var smeykur við skipverja
sína eða óttaðist um skipsfarm-
inn — að minnsta kosti lét hann
sem hann myndi verða við ósk-
um þeirra, — ef ekki sæist til
skipalestarinnar irinan tveggja
sólarhringa skyldi snúið við og
haldið til Bordeaux.
T
A
B
Z
A
%
- j
Z&íS&fMfí # A SHOWEK. OF AKKOWS W/ / ÆMíW&' ■ /ÁC SUPPENLY STOFPE7 THE \ /K / íSfflÍffF' / /// AFE-ASAN'S ffö> Jr-/ t AI7VANCE... ! t
'tú(/[fy. VhhÍiimm CtlAUD 4Itw AN7 SENT HIA\ CKASHING EARTHWAR7— 1-21-5762.
A GZOUf’ OP WILP-EYE7 NATIVES QUIC<LV SWAK/AEP
ALL OVER HIM— CZKLB7 SY FEAK ANC7 FESPEKATION!
Örvaregn stöðvaði skyndilega
flótta apamannsins
féll til jarðar.
og hann Hópur innfæddra villimanna
umkringdi hann
vita af hræðslu.
Þeir voru ör-
Barnasagan
KALLI
m super-
filmu-
fiskurinr
Á meðan Kalli reeddi um við-
skiptin við herra Bizniz kom sím-
skeytasendill um borð í Krák.
„Er skipstjórinn um borð“?
spurði hann, „ég er með sim-
skeyti til hans frá Follywood í
Þegar Karólína færði honum
miðdegisverðinn í klefa hans
þennan dag spurði hann hrtna
— vafalaust vegna þess, að
hann hugði hana vita eitthvað
um það, sem skipverjar skröf-
uðu sín í milli.
— Þú mundir sjálfsagt verða
hræddur líka, drengur minn, ef
við reyndum að komast til Am-
eríku — þótt ekki væri í skipa-
lest?
— Nei, svaraði Karólína, ég
væri ekki vitund hræddur. Ég
held nú sannast að segja, að
heil skipalest hljóti að vekja á
sér meiri eftirtekt en eitt skip.
Skipstjóri virtist verða hissa
á svarinu og sagði hikandi:
— Þú leyfir þér, bjálfinn þinn,
að hafa sjálfstæða skoðun á
þessu. Hvað segja skipverjar um
þetta?
— Þeir, — þeir segja eitt í
dag og annað á morgun.
Skipstjórinn klóraði sér á
hökunni og virtist vera í vafa.
Karólína horfði á hann með að-
dáun. Hann var sterklegur og
vel byggður, furðulegar tattó-
veraðar myndir á handleggjum
hans og hnefarnir kraftalegir.
Hann var grannholda í andliti,
veðurbarinn, hörkulegur á svip,
— sem þó virtist bera með sér,
að harmur kynni að búa í hjart-
anu. Og hið sama kom fram í
tilliti augnanna, hörkulegu, en
þó ekki án mildi. Hann andvarp-
aði.
— Ef ég sneri við, sagði hann
lágri röddu, nánast eins og
hann væri að tala við sjálfan
sig, mundi verða litið á mig
Ameríku“. Stýrimaðurinn tók við
simskeytinu skjálfandi höndum.
„Kalli er ekki hér, hugsaði hann,
og það liggur alltaf á að koma
símjkeytum til réttra aðila.
Hver veit hvað stendur í því.
Líklega eitthvað um slys og erfið
leika. Hvað eigum við að gera?
Opna það, lagði meistarinn til.
Svo lásu þeir saman: „Býð yður
50.000 dollara fyrir að draga
Feitt aMolly til Follywood.
Visiorama filmu félagið". 50.000
dollara. Þetta er nú almennilegt
starf, sagði meistarinn. Þegar
‘Tommi kom fóru þeir að ræða
um hvernig þeir ætiu að búa
Kalla undir þetta taugaáfall.
Gallabuxur
með tvöföld-
uni hnjám