Vísir - 22.08.1963, Blaðsíða 7

V í SIR . Fimmtudagur 22. ágúst 1963.
7

ÚTVARPSSTÖÐIN
arerindisins
Hvfð gerist á slíku heims-
þingi? Heimsþingið er hald
ið 6. hvert ár, nú orðið, og
kemur það saman m. a. til þess
að ræða það starf, sem unnið
hefur verið milli þinga, taka á-
kvarðanir um þau verkefni, sem
fyrirsjáanlega þarf að einbeita
sér við á næsta 6 ára tímabili
og fela lausn þeirra sérstökum
framkvæmdanefndum, er starfa
milli þinga. Sameiginlegt helgi-
hald. með daglegri göngu ti!
Guðs borðs mótar samveruna
þingtímann, eins og fyrr er frá
sagt, sameinar og helgar, styrk-
ir til ákvarðana um einbeitt
átök' ti! úrlausnar á knýjandi
verkefnum í öllum heimsálfum.
Nokkurra málefnaflokka, sem
falin eru framkvæmdanefndum
milii heimsþinga, ’vil ég geta-.
Guðfræðileg rannsókn á
grundvallaratriðum sameigin-
legs trúarstarfs lútherskra
manna og er það starf vitan-
lega falið hinum færustu guð-
fræðingum. Petta er kjarninn,
sem sameinar allar hinar sundur
leitu þjóðir og þjóðabrot sam-
.takanna, kjarninn, sem trúarlíf
og starf fær orku sína frá. Og
lútherskar kirkjudeildir vilja
varðveita hann hreinan, því að
þær líta svo á, að þeirra hlut-
verk sé að standa vörð um sér-
stök mikilvæg trúarsannindi, er
þeim hafi verið trúað fyrir, og
að vitnisburðurinn um fyrirgefn
ingu Guðs af óverðskuldaðri
náð, fyrir trúna á Guðs son.
Frelsarann, um náð Guðs sem
hinn eina hjálpræðisveg synd-
ugra manna, sá vitnisburður
megi ekki þagna, og það sé vort
hlutverk að frambera hann um
heim allan.
Þá má geta um alþjóðatrú-
boð, bæðí meðal heiðinna þjóða
og þeirra, sem kristið nafn
bera, alþjóðlega hjálparstarf-
semi margvíslega, fræðslustarf-
semi o. fl.
Jj^ngin leið er að gera grein
fyrir þessum starfssviðum
öllum í stuttu máli og verður
því hér aðeins gerð lítillega
grein fyrir tveimur þáttum til
þess að gefa einhverja hugmynd
um, hve hér er um risavaxin og
þýðingarmikil verkefni að ræða.
Einn þátturinn í alþjóða
hjálparstarfsemi L. W. F. er að-
stoð við vanþróuð lönd. Tii-
mæli bárust frá Tanganyika,
svo að dæmi sé tekið, um
3.000.000 bandariskra dala
styrk til þess að halda áfram
framkvæmdum við að koma á
fót kristilegri tekningamiðstöð
í Kilimanjaro. Þeirri beiðni hef-
ur verið svarað með loforði um
2.862.000 dala framlag og áæt!
að að fylla 3 milljónir áður en
lýkur,
Fyrir liggja auk þess áætlanir
I 21 lið um framlög til vanþró-
aðra landa og nema þær upp-
hæðir samtals 1.267.626 banda-
riskra dala. Er hér um að ræða
hin margvíslegustu verkefni, því
að þarfirnar eru aðkallandi á
flestum sviðum menningarlífs-
ins, má til nefna: almenna
fræðslu, bygging sjúkrahúsa, að
koma upp farand-lækningastöðv
.um, styrk til sjálfsbjargar holds
veikra, sjúkrahús holdsveikra,
byggingu skóla, m. a. landbún-
' aðarskóla, prentsmiðju, kaup á
landbúnaðarvélum, styrk til
samvinnufélaga, til að koma upp
rannsóknar og tilraunastöðvum
í landbúnaði o. fl. o. fl. Og
styrkir þessir ganga til ýmissa
staða í Afríku og Asíu, svo
sem í Etiopíu, Tanganyika,
Nigeríu, Madagaskar, Indónes-
íu, Indlandi, Nýju-Guineu,
Nepal, Kamerun, Jerúsalem í
Jórdan, Suðvestur-Afríku.
Hvaðan koma þessar miklu
fjárhæðir? Þær koma sem gjafir
frá lúthersku kirkjunum í
Evrópu og Ameríku. Eru þær
svo auðugar? Nei, ekki að fjár-
munum, heldur af samúð og
kristilegu kærleiksþeli. Auðmenn
gefa að vísu stundum háar upp-
hæðir, en það er lítill hluti
þessa fjármagns. Það er kirkju-
fólkið almennt, sem gefur þess-
sínu í Afríku, að Lútherska
heimssambandið ætti að koma
upp útvarpsstöð þar suður frá.
Hann ræddi þetta við ýmsa
framámenn, en hugmyndin þótti
nokkuð hátt uppi 1 skýjunum.
Til byggingar og reksturs slíkr-
ar stöðvar þyrfti meira fjár-
magn en líkur væru til að feng-
ist í því skyni.
byggð f höfuðborg þess ríkis
Addis-Abeba. Tilgangur útvarps
stöðvarinnar er að boða Krist
í heimi hans.
Nefnd þeirri, er þetta verk
var falið, var mikill vandi á
höndum. Fjáröflun, staðarval,
þar sem stöðin nyti sín bezt
og næði til flestra, ölfun heim-
ildar viðkomandi ríkis og samn
ingar er lutu að frjálsum rekstri
stöðvarinnar, öll tæknileg vanda
mál, sem fela þurfti öruggum
sérfræðingum o. s. frv.
Og þessir menn eru fagnandi
glaðir nú, það er ánægjulegt að
heyra þá segj^ frá. Þeir einir
þekkja þá erfiðleika, sem þurfti
að sigrast á. Og þeim ber sam-
an um það öllum, að þetta sem
hefur gerzt, hvernig lausn hefur
fengiit á öllum vandamálum og
erfiðleikum, hvernig flókinn hef
ur greiðzt í sundur jafnóðum,
Biskupsritari sr. In gólfur
Astmarsson ritar um lútherska
heimsþingið „
ar stórgjafir, fólk, sem vinnur
fyrir brýnustu þörfum og á lítið
eða ekkert fram yfir það. En sá
ágæti, fagri siður tíðkast um
allan heim meðal kristinna
manna að hafa þann fastan
þátt í guðsþjónustu helgidags-
ins, að gefa kirkjugestum kost
á að færa fórn, gjöf til góðs
málefnis, samskot. Slík gjöf er
guðsþjónusta handarinnar. Og
þessar smáu gjafir, sem gefnar
eru vlða og oft, renna saman og
mynda fjárupphæðir, sem verða
fjöldanum til bjargar. Margar
hendur vinna létt verk. Er ekki
enn kominn tími til þess, að
við Islendingar tökum upp þenn
an fagra þátt í guðsþjónustu
okkar? Hvenær öðlumst við
þann skilning á þessu atriði
kristinnar guðsþjónustu, að það
verði oss eðlileg uppfylling sál-
rænnar þarfar, trúarþarfar, svo
að vér fyndum til saknaðar, ef
þetta tækifæri gæfist ekki á
helgidegi?
Það skal tekið fram, að þeir
starfsmenn Lútherska heimssam
bandsins, sem hafa með hönd-
um dreifingu þessara fjármuna,
gera það f samráði við kirkj-
una, sem gjöfina veita. Og þeir
eru mjög vel að sér um þarfir
hinna ýmsu Ianda, er hjálpina
hljóta, gera kröfu til að fram-
kvæmdir séu vel undirbúnar, á-
ætlanir liggj fyrir og séu skil-
merkilega gerðar, og fylgjast
nákvæmlega með framkvæmd-
um hvers verkefnis. Fjárupp-
hæðirnar fara jafnaðarlega um
hendur lúthersku heimakirkj-
unnar, sem stendur þá fyrir
framkvæmdum.
Útvarpsstöðin:
Rödd fagnaðar-
erindisins.
Jjað var víst árið 1956, sem
norski biskupinn Birkilí
fékk þá hugmynd á ferðalagi
Þó varð það ofaná á heims-
þinginu 1957 í Mineapolis, að
nefnd var fengið í hendur það
verkefni að rannsaka möguleika
og taka ákvörðun um málið
Það datt víst fáum þá í hug, að
sex árum síðar yrði þessi út-
varpsstöð komin upp, tekin til
starfa, og fjárhagsgrundvöllur
fyrir rekstri hennar tryggður.
En sú er raunin. Stöðin var
opinberlega opnuð 26. febr. s. 1.
við hátíðlega athöfn að við-
stöddum þjóðhöfðingja Etiópíu
Haile Selassie. Útvarpsstöðin er
hve allt hefur gengið fljótt og
betur, en beztu vonir stóðu til,
það sé stórkostlegt og því verði
ekki lýst með öðrum orðum en
þeim, að hið ómögulega hefur
orðið mögulegt. Stórbrotið
kraftaverk hefur gerzt fyrir
augum vorum. Bænheyrsla, sem
þakka ber.
Lútherska heimssambandið er
eigandi stöðvarinnar og rekur
hana. Hefur það til eigin þarfa
50% af útvarpstímanum. Hin
50% eru lánuð öðrum kirkju-
deildum við kostnaðarverði. 1
þakklætis og vináttuskyni við
heimalandið fær 'Orthodoxa
kirkjan í Etiópíu 30 mín. útsend
ingu daglega endurgjaldslaust.
Ctöðin: Rödd fagnaðarerindis-
ins nær til landsvæða, sem
byggð eru yfir 500 milljónum
manna. Auðvitað tala þessar
þjóðir fjölda tungumála, og
stöðin verður að útvarpa á mörg
um málum. Er því svo íyrir
komið, að heimakirkjur í hinum
ýmsu löndum framleiða útvarps
efnið og senda á segulbandi til
stöðvarinnar, sem síðan útvarp-
ar því. Er útvarpsefnið a. m. k.
framleitt á .15 tungumálum og
mun þeim fara fjölgandi.
Stöðin er mjög vinsæl og mik
ið á hana hlustað, berast um
200 bréf um útvarpsefnið viku-
lega. Fólk í þessum löndum
hlustar með ánægju og eftir-
tekt á útvarp a. m. k. enn sem
komið er.
Lúthersku söfnuðirnir, sem
dreifðir eru um þennan heims-
hluta, Asíu og Afríku, afla út-
varpstækja og koma þeim fyrir,
þar sem fólk getur safnazt til
áheyrnar. Enn fremur kaupa
þeir sér segulbandstæki og taka
útvarpsefnið á þau til þess að
geta síðar endursent það hve-
nær og hvar, sem þurfa þykir.
■Jl/Tá af þessum fáu upplýsing-
A um nokkuð ráða hversu
mikilvægt útbreiðslutæki heims
sambandið hefur fengið f hend-
ur. Takmark þess er að nota
það af fyllsta megni öllum þjóð
um, er þess geta notið, til heilla
og blessunar. Útvarpsstöð fagn-
aðarerindisins streymir út yfir
heiðin lönd, og þótt tungurnar
séu þar margar talaðar, er fagn-
aðarerindið, sem þær flytja,
eitt, Kristur í dag.
Clifford Odets látinn
Clifford Odets, hið heims-
fræga, bandaríska leikskáld og
kvikmyndastjóri, andaðist í
Hollywood fimmtudaginn 15. þ.
m. Hann var fæddur í Phila-
delphia árið 1906, ólst upp í
New York og gerðist leikari og
tók af skrifa leikrit þegar að
lokinni skólagöngu. Árið 1935
ávann hann sér heimsfrægð
með löngum eiþáttungi, „Wait-
ing for Lefty,“, sem fjallaði á
róttækan hátt um verkföll, fundi
í verkalýðsfélögum og hugar-
farsbreytingu einstakra persóna
í átt til sósíalisma. Eftir næsta
leikrit hans, „Awake and Sing“,
um fátæka Gyðingafjölskyldu í
Bronx, var hann kallaður „Skáld
alþýðunnar og talsmaður lítil-
magnans í Bandaríkjunum"
Frægð hans náði hámarki með
„Golden Boy“ 1937, en úr því
fóru vinsældir hans heldur
þverrandi.
Odets sætti harðri gagnrýni
hin síðari ár, og var talið, að
ádeila hans hefði misst brodd
sinn, er auður og velgengni
milduðu lífskjör hans sjálfs.
Hann sneri sér þá að Holly-
Clifford Odets.
wood og fór að skrifa kvik-
myndahandrit og stjórna mynd-
um, m. a. „None But the
Lonely Heart“, þar sem Ethel
Barrymore hlaut Oscarverðlaun-
in fyrir beztan leik á árinu, og
,,The Country Girl“, þar sem
Grace Kelly hreppti sömu verð-
laun. Seinasta kvikmynd hans
var gerð árið 1960, „The Story
on Page One“ með Rita Hay-
worth.
Stðustu árin vann hann mik-
ið við bandaríska sjónvarpið.
Hann var tvíkvæntur, og var
fyrri kona hans hin heims-
þekkta leikkona, Lui'se Rainer,
sem tvívegis vann Oscarverð-
launin fyrir bezta leik ársins.
Á íslandi hafa verið sýnd
tvö leikrit eftir Clifford Odets,
„Rocket to the Moon“ eða Brúin
til mánans af leikflokknum Sex
I bíl og „The Country Girl“,
sem sýnd var í Þjóðleikhúsinu
árið 1956 undir nafninu Vetrar-
ferð.