Vísir - 20.09.1963, Blaðsíða 8

8

V í S I R . Föstudagur 20. septeniber 1963.
Otgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR.
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 70 krónur á mánuði.
I lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Visis. — Edda h.f.
Öryggismál flugvallarins
Það var skynsamleg ákvörðun flugmálastjóra að
kveðja hingað tæknifræðing Alþjóðaflugmálastofnun-
arinnar til þess að rannsaka öryggismál Reykjavíkur-
flugvallar.
Öðru hvoru hafa heyrzt raddir um að af flug-
vellinum stafi hætta fyrir íbúana í næsta nágrenni
Reykjavíkurflugvallar og þá ekki sízt á Kársnesinu í
Kópavogi. Því var bæði tímabært og sjálfsagt að láta
slíka rannsókn fara fram svo í eitt skipti fyrir öll feng-
ist úr þessu deilumáli skorið.
Niðurstaða rannsóknarinnar hefir leitt í ljós að
núverandi starfræksla flugfélaganna veitir farþegum
fullnægjandi öryggi og skapar enga sérstaka hættu í
nágrenni vallarins. Þá kom það og fram að flugmála-
stjóri og ráðamenn beggja flugfélaganna ganga ríkt
eftir því að öll starfsræksla flugfélaganna fari fram í
samræmi við fyllstu öryggiskröfur.
Frumkvæði flugmálastjóra mun létta áhyggjum
af þeim mörgu sem nálægt vellinum búa. Og ekki er að
efa að meðan völlurinn er enn í notkun mun hins
strangasta eftirlits gætt. Hitt er annað mál að brátt
verður að taka ákvörðun um hvort nýr völlur verður
byggður eða ekki.
Herfræði Tímans
Tíminn í gær var frámunalega óhress yfir því að
Vísir hefir dregið í efa að ritstjóri Tímans hafi eins
mikið vit á vömum hins frjálsa heims og herfræðingar
Atlantshafsbandalagsins.
Þetta hefir valdið ritstjórum Tímans miklum á-
hyggjum. Draga þeir af þessum ummælum þá ályktun
að Vísir vilji ekki að íslendingar sjálfir ráði því hvort
hér sé vamarlið, heldur eigi herfræðingar Nato einir
að ráða öllu um það. Hér hefir ályktunargleði blaðsins
hlaupið með það í gönur, reyndar eins og svo oft áður.
íslendingar báðu vamarliðið að koma hér 1951 og ann-
ast vamir landsins. Það er auðvitað þeirra að meta
það og vega hvort svo ófriðvænlegt er í veröldinni að
vamarliðsins sé þörf. Hinu munu fæstir neita að við
slíkt mat er óhjákvæmilegt að styðjast við álit og
upplýsingar Atlantshafsbandalagsins og afstöðu ná-
grannanna okkar á Norðurlöndum.
Það er ofur eðlilegt að Tíminn sýni mikla við-
kvæmni þegar minnzt er á vamarmálin. Tvískinnungur
blaðsins í þeim málum hefir verið með slíkum endem-
um, að lesendur þess hafa oft átt erfitt með að átta
sig á því hvort blaðið væri með eða móti Atlantshafs-
bandalaginu. Þess vegna verður Tíminn að sætta sig
við það að meira tillit sé tekið til álits sérfræðinga
bandalagsins á heimsmálunum en til greina ritstjóra
hans um stríð og frið.
StaBurbm ð Hverfisgötunni þar sem deilumar urðu milii lögreglumanns og leigubílstjóra. Bíllinn
stóð um það bll þar sem vörubifreið sést aka eftir götunni.
Sagði ökumaðurinn „helvítis
fífl“ við lögreglumann?
Óvenjulegt mál er nú fyrir
Sakadómi Reykjavikur. Leigu-
bílstjóri einn hér i bæ, hefur
kært lögregluþjón, sjálfan varð
stjóra umferðarlögreglunnar fyr
ir líkamsárás. En varðstjórhm
hefur á sama tíma sent inn kæru
á hendur Ielgubílstjóranum fyrir
brot á umferðarlögum og ber
hamn þeim sakagiftum, að hann
hafi sýnt mjög ósæmilega fram-
komu, hellt yfir sig illyrðum og
blótsyrðum og neitað að hlýða
fyrirmælum lögreglunnar. —
Kvaðst varðstjórijm. síðan hafa,
„ý‘t“ við bilstjójranum, þégafc
hann neitaði að hlýða.
MáF þetta skiptir hina al-
mennu borgara mjög miklu máli.
Umferðarmálin eru orðin mjög
alvarlegt vandamál hér í borg-
inni sem sést af hinum tíðu
umferðarslysum og hinir þættir
þess, ef sannir reynast, að leigu-
bílstjóri helli svivirðingarorðum
yfir lögreglumann að gæzlu-
starfi, eða hitt að lögr.eglumaður
berji ökumann, þó hann hafi
brotið af sér, eru einnig alvarleg
ir. Hér verður gangur þessa
máls lftillega rakinn, en hinum
tveimur aðiljum ber ekki saman
um atvik og því er hér ekki
hægt að leggja dóm á þau atriði
sem þeim ber á milli.
A HORNI HVERFISGÖTU
OG KLAPPARSTlGS.
Atburður þessi gerðist um 10
Ieytið á laugardagsmorguninn.
Leigubílstjórinn Kjartan Pálsson
á bifreiöinni R-1459 sem er á
bifreiðastöð Steindórs kvaðst þá
ha%t verið að flytja konu með
tvær hárþurrkur að húsi við
Hverfisgötu. Þegar þangað kom,
kvaðst hann hafa orðið að leggja
bifreið sinni norðan megin
Hverfisgötu, rétt fyrir innan
Klapparstlg fyrir framan húsið
nr. 37. Sem kunnugt er, þá er
bannað að Ieggja bifreiðum norð
an megin Hverfisgötunnar, en
Kjartan kveðst ekki hafa fundið
neitt pláss sunnan megin henn-
ar, þar hafi öll bflastæöi verið
full.
Fór hann nú út úr bifreiðinni
til að hjálpa konunni við að bera
hárþurrkuna inn f húsið, en
skildi bifreiðina eftir ólöglega
staðsetta og mannlausa á göt-
unni.
Þá gerðist það eftir þvf sem
sesir í skýrslu Sigurðar Ágústs
sonar varðstjóra, að hann kom
þarna akandi og sá hvar leigu-
bifreiðin stóð mannlaus að
nokkru uppi á gangstétt norðan
megin götunnar. Þetta gerist á
laugardagsmorgni, þegar um
ferð um Hverfisgötuna er geysi-
gjikil, en andspænis á Hverfis-
götunni, segir Sigurður að hafi
staðið röð bifreiða við stöðu-
mæla en utan við þá röð og
skáhallt við leigubflinn stóð stór
vöruflutningabifreið mannlaus.
Var með naumindum, að öku-
tafcki kæmust leiðar sinnar eftir
Hverfisgötu milli Ieigubílsins og
þessarar vörubifreiðar, sem báð
ar voru í óiöglegum stæðum.
Svo þröngt var bilið, að þegar
strætisvagn kom þama að
skömmu síðar hafði orðið að
skáskjóta honum framhjá og
tafðist umferð allmikið við það.
SEKTARMIÐI tVCRIFAÐUR.
Ekki getur Sigurður sagt um
það með vissu, hvað lengi þess-
ar bifreiðir stóðu þama, en sjálf
ur ók hann bifreið sinni áfram
eftir Hverfisgötu, þar til hann
fann stæði framan við Hverfis-
götu 50. Fór hann út úr bíl sín-
um og gekk til baka og stóð
leigubifreiðin þá enn þama og
var mannlaus. Enn kveðst hann
hafa gengið fyrir hornið á Hverf
isgötu 37 til að svipast um eftir
ökumanni og litið þar inn f verzl
un, en enginn gaf sig fram
Kvaðst hann þá hafa farið að
skrifa sektarmiða á bflinn.
Kjartan Pálsson leigubílstjóri
segir, að hann hafi komið út og
þá séð, að Sigurður var að
skrifa bfl hans upp. Hann
hveðst þá hafa setzt undir stýr-
ið, en Sigurður skipað honum að
fara með bflinn burt af þessum
stað. Kveðst Kjartan hafa tregð-
azt við það, þar sem konan, sem
ætlaði áfram með bílnum var ó-
komin út úr húsinu og taldi
hann, að hún myndi koma á
hverri stundu og auk þess hafi
hann lagt bifreiðinni þannig, að
hún væri ekki fyrir umferðinni.
FÚKYRÐI
Sigurður varðstjóri segir nokk
uð öðru vísi frá þessum skipt
um þeirra:
Er ég var kominn á veg með
að skrifa sektarmiða, kom, mað-
ur út úr verzluninni á Hverfis-
götu 37 og gekk að Ieigubifreið
inni. Er hann var að stíga inn
í hana, kastaði hann að mér f
hæðnishreim orðum á þá Ieið:
„þér verður ekki að því að hafa
ánægju af því að kæra mig, hel-
vítis fíflið þitt, ég var að af-
greiða vörur. Þú ert alltaf með
helvítis merkilegheit og lætur
engan í friði, helvítis fíflið
þitt“.
Sigurður varðstjóri kvaðst nú
hafa haldið að ökumaðurinn ætl
aði að aka af stað og hafi hann
ætlað að afhenda honum sektar
miða eða fá skýringu á því,
hvers vegna bifreiðin hafi staðið
þarna svona lengi mánnlaus.
Kvaðst hann því hafa farið inn
í bifreiðina og setzt við hlið öku
manns f framsætið, sagt honum
að aka af stað og leggja bif-
reiðinni þar sem autt svæði
væri.
Ytt eða slegið?
ökumaðurinn neitaði að gera
það. Kvaðst Sigurður þá hafa
endurtekið fyrirmæli sín og
bætt þvf við, að hér gæti bifreið
in ekki verið. Sem svar við því
segir hann að rignt hafi yfir
sig frá ökumanni formæling-
um, blótsyrðum og ökumaður
hafi algerlega neitað að hlýða.
Kvaðst hann þá hafa sagt, að
hann yrði að taka bifreiðina á
brott og hafa beðið ökumann
um að víkja undan stýri. öku-
maður neitaði þvf einnig og vildi
taka „svisslyklana" úr kveiki-
Framhald á bls. 13.
Sló lögreglumaðurinn hann
þungt högg á gagnaugað ?