Vísir - 20.09.1963, Blaðsíða 15
VlSIR . Föstudagur 20. september 1963.
75
Peggy Gaddis:
27
scmrrnn
sem „kunna eitthvað fyrir sér“,
búi til sterk te úr baðmullarstöngl
um og rótunum líka held ég, til
fóstureyðinga. Blökkufólkið kallar
það djöflate. Og ég hefi heyrt að
það geti verið hættulegt lífj móður-
innar.
— Ó, Laura, sagfði Meredith
hneyksluð. Heldurðu að þetta geti
verið satt?
— Ég held ekkert um það, ég
«r viss um það. Það er altalað að
Mammy Jo bruggar þetta — og
selji pottinn á doilar — og þéni
vel.
Meredith fölnaðj og kreppti hnef
ana um stýrishjólið — Og ég,
bjálfinn, hélt mig vera að vinna
að góðu máli og þörfu, — með
stofnun ráðleggingarstofunnar, til
þess að opna augu manna fyrir
nýjum kenningum og aðferðum, og
svo kemur annað eins og þetta fyr-
ir mann eins og reiðarslag.
— Þú mátt ekki taka þetta svona
væna mín. Þú hefir ekki verið hér
starfandi læknir nema á annað ár
og þú hefir þegar unnið mikið á,
en allt tekur sinn tíma. Gleymdu
ekki, að þú starfar í afskekktum
landshluta, sem hefir verið og er
án margra mikilvægra tengsla við
staði, þar sem menning er lengra
á veg komin og framfarir. Við er-
um sannast að segja öll stolt af
þér, og dauðhrædd urn að missa
þig — því að ekki bíður þessi mynd
arlegi og laglegi Hugh Prather að
eilífu.
— Ég held sannast að segja, að
ég ætti ekki að láta hann bíða
öllu Iengur. Hví skyldi ég stritast
við að koma málum í betra horf,
ef allt er eins og ókleifur veggur
skilningsleysis framundan. — Hví
skyldi ég neita Hugh lengur um þá
lífshamingju, sem við eigum rétt
á?
— En ég er þér þakklát fyrir,
frá djöflateinu, sagði Laura rólega.
Meredith dró andann djúpt og
rétti svo úr sér í sætinu:
— En ég er þér þakklátur fyrir.
É.g veit nú betur hvað við er að
stríða.
Meredith stöðvaði bílinn fyrir
framan lækningastofuna og leit þar
inn, en engir sjúklingar voru í bið
stofunni, enda klukkustund þar til
auglýstur heimsóknartími skyldi
byrja.
v Það var óskaplega heitt í veðri,
enda var þetta á heitasta tíma árs-
ins, í ágúst. Það drógu líka margir
að koma á þessum tfma, eða þeir
sem töldu það óhætt, því að fram
undan var nú svalara veður með
komu september.
Þær gengu heim að húsinu og
settust úti í garði á hvítmálaða
stóla í skugga eikitrés og þangað
færði Jennie þeim ístertu, ásamt
gómsætum smákökum.
Laura kippti af sér hattinum og
henti .honum á grasflötina og teyg
aði sv'aladrykkinn niður f hálft glas,
tevgði svo úr sér og lét fara vel
um sig barna í fnrsælunni, og.gerði
Meredith slíkt hið sama.
— Hvað er það annars, sem þú
ætlar að tala um við mig Meredith?
Ég er ekki fædd f gær, — fann það
á mér eins og skot, að eit.thvað bió
undir hiá hér. Hvað er hér f huga.
sem hú 'i'ilr ,H?S mi". TTr rr}pð
bað!
— Gott og vel, sagði Meredith
og án þess að nefna nokkur nöfn
sagði hún Lauru söguna um börn
in, sem þurftu að komast í skóla
— um raunir og erfiðleika móður-
innar og það allt.
— Drottiqn, rpinn dýri, rhvað
aumingja kónan hefir orðio að þol
mikinn hluta ævi. sinnar,, sagi
Laura, er' Mére’difli ’ hafoi' lokið
frásögn sinni.
— Og börnin verða að fá sitt
tækifæri, eins og önnur börn,
Laura, hélt Meredith áfram, eins og
nú er ástatt atast þau upp sem
mannafælur.
Laura horfði á hana drykklanga
stund athugunaraugum.
— Mér skilst, að þú sért að
tala um Addie Perkins. Af hverju
ertu með þennan örvæntingarsvip?
Ég gat mér þess til, undir eins
og þú minntist á piltinn á her-
skyldualdri.
— Mér líður ekki vel út af að
hafa rætt leyndarmál annarrar
konu.
— Ef við hugleiðum Addie Mec
I og börnin hefir hinu sanna verið
| haldið leyndu allt of lengi. Það,
j sem máli skiptir nú er að koma
j krökkunum i skóla, án þess aðrir
krakkar rífi þá f sig. Krakkar eru
í óargadýr —
I Meredith rak upp stór augu, en
YOUKS WAS A WOItTHY PLAN.TACZAN,]
5UT IT FAILS... '05/4'MEN AEE THE
KEAL KULEKS 0F MOST TRI5ES.
THEy’VE PkEVEKITEP1 THEIK CHIEFS
COMING HERE WlTHOUT THEMÍ
V*
50 IT SEEMS,
TOP’AV,CHIEFSANAl
SUT WE MUST
VCEEP TRyiNG!
NO, FRIEN7 TUT, WE MUST NOT
MUR7ER TO KE-ESTA5LISH A
OUR TR.IBAL AUTHORITV ! N
LET US OUTWIT THE 'OB/A'
MEKl! SHOW ALL PEOPLE
THE EVILSOF BLAOC. MAQIC
SUPERSTITIONS!
WE UGAN70S HAVE
NO SUCH PR.OBLEW-
r WE K.ILLE7 OUR ’
'OB/A' man!
Ct»f ItH U|if ■■<• »uffiJi»< t»f — T». _. .. .......
Diitr. by UniUd Fe»ture Syndlcata, Inc
SiWL
EuiOIT
Joa*J
¥
A
R
2
A
i
Volkominn Medu, vinur minn,
segir Tarzan, Gana höfðingj og ég
erum að reyna að efna til fundar
meðal höfðingja, án þess að hafa
töframenn með, en það hefur eng
inn komið ennþá nema Tut. Þetta
var gott ráð hjá þér Tarzan, en
það hefur brugðizt. Töframenn-
irnir eru^ þeir sem raunverulega
ráða skóginum. Þeir hafa bannað
höfðingjunum að fara, einum. Það
lítur út fyrir að svo sé, segir
Tarzan, en við verðum að halda
sagði hlæjandi:
— Að þú skulir segja þetta,
Laura þú tekur bara svona til
orða.
— Mér er rammasta alvara, Mere
dith. Mér blátt áfram geðjast ekki
að krökkum, en láttu þér ekki detta
í hug, að ég gæti átt það til að fara
illa með börn á einn eða annan
hátt. Ég er nokkuð ströng, en sann-
gjörn, og krakkaormarnir bera virð
ingu fyrir mér, jafnvel dást að mér.
— Og samt geturðu látið þér
um munn fara að þér geðjist ekki
að börnum?
Laura horfði á hana með nokkr
um undrunarsvip.
— Nei, hví skyldi ég ekki tala
eins og mér býr í brjósti? Ég get
ekki að því gert, að ég hefi næst-
um óbeit á krökkum, og kennske
mundir þú skilja það, ef þú þekkir
þau við sömu skilyrði og ég, í
hóp, en ég endurtek, að ég mundi
ekki leyfa undir neinum kringum
stæðum, að barn væri látið sæta
líkamlegri hegningu í mínum skóla,
hversu alvarlegt sem brotið væri,
en strákprakkara læt ég kannske
skrifa hundrað sinnum á töfluna:
Ég er slæmur drengur, eða ég Iæt
krakka sitja eftir, en ef um alvar-
leg brot er að ræða tala ég við for
eldrana og þau verða að taka til
sinna ráða. Mitt hlutverk er að
kenna, ekki að hegna. Og ef ég
yrði ekki að kenna krökkum mundi
ég svo sannarlega njóta þess. Bn
ég sætti mig við það, en enginn
getur krafist þess, að ég elski þau.
Hún horfði á Lauru og glotti
svo allt I einu:
— Þú situr þarna stórhneyksl-
uð og hugsar sem svo: Vesalings
Laura, hún er vonsvikin piparmey
og það bitnar á elsku litlu börnun
um. Nei, Merry! Því er ekki svo
varið. Ég er piparmey af því að ég
kaus að pipra. Ég átti þesn kost
að giftast, oftar en einu sinni, en
ég var elzt fjórtán barna, og ég
fékk alvegwflpg af - fjölskyldulífinu,
— En^flölskylduiff getiir verið
hamingjuríkt?.
— Að sjálfsögðu, en þeir karl-
menn, sem ég kynntist voru í sama
flokki og faðir minn .aðlaðandi,
elskulegir - og eigingjarnir, eða
hálfgerð dauðyfli, lítið gefnir og
viljalausir. Ég varð að leggja hart
að mér að afla mér kennaramennt-
unar. En ég kinntist engum karl-
mönum, sem heilluðu mig. Ég varð
kennari vegna menntunarlöngun-
ar, til þess að geta hjálpað öðrum
til þess að eignast þjálfaðan huga
til þess að geta notið þess, sem
fagurt er.
Hún fékk sér vænan sopa af
teinu.
— Hvort, sem þú trúir því eða
ekki , þá er það ánægð kona sem
situr hér og rausar, — hamingju-
samari en ég hefi nokkurn rétt til
að vera í heimi, þar sem menn
berast á banaspjótum og leggja allt
í rúst. Ég á dálítið hús og þrjár
ekrur lands. í húsinu er allt ná-
—»Mm———————i—
áfram að reyna. Við Ugandora
erum ekki í neinum vandræðum,
segir Tut, við káluðum okkar
töframönnum. En það er ekki
rétta leiðin, Tut, segir Medu, við
megum ekki myrða til að öðlast
kvæmlega eins og ég helst kýs.
Ef ég set einhvern hlut á ákveðinn
stað er hann kyrr þar og ég get
gengið að honum. Og ég á kött,
læðu, sem ég kalla Sunie, sem ótt-
ast víst, að ég verði einmana, því
að hún á kettlinga á hverju ári,
og bráðum verður víst ekkert pláss
fyrir mig lengur, því að ég hefi
ekki brjóst í mér til að losa mig
við þá — en — sem sagt — eins
og stendur — þá skyggir ekkert
á hamingju mína,
— En, sagð; Meredith í mótmæla
tón, þegar þú verður gömul, held
urðu að þú verðir ekki hræðilega
einmana?
Laura brosti eins og henni fynd-
ist barnalega spurt.
— Og eins og mikið er til af
góðum bókum í heiminum- Og með
síbreytandi náttúrufegurð fyrir aug
unum? Og svo er garðurinn minn,
þar sem ég get ræktað fögur
blóm? Og þú heldur kannske að ég
eigi ekk; vini? Jú, ég á vini. Og
ég legg til hliðar af kaupi mínu
— og þegar ég hætti, um sextugt,
get ég lifað fjárhagslega áhyggju-
lausu lífi í litla kotinu mínu.
— Hneyksluð?, spurði Laura.
— Nei, en furðu lostin, því að
ég hélt, að allar ógiftar konur í
barnakennarastétt elskuðu börn og
grétu í leyni, af þvi að þær höfðu
aldrei átt mann og engin börn
eignast sjálf.
Laura hló.
— Ég tel víst, að svo sé um
margar þeirra, en það vill nú svo
til, að ég er öðru vísi, og það má
vel vera, að það sé heppilegt, að
ekki séu margar slikar sem ég. En
nú skulum við snúa okkur að
öðru: Hvað við getum gert fyrir
Perkinskrakkana? Krakkar verða
vitanlega fyrir áhrifum af afstöðu
foreldra sinna til annarra. Þess
vegna var allt svo miklum erfið-
leiknum bundið fyrir mig og hina
kennarana að hjálpa Jud. Við verð
urp - fté-breyta- afstöðu foreidranna
áður en krakkarnir hefja skóla-
gönguna.
— Þetta hljómar eins og dag-
skipan um stórsókn, sagði Mered-
ith.
— Það er nú kannske fullmikið
sagt, sagði Laura, en ég skal
hreyfa málinu á næsta foreldra-
fundi. Hann verður á fimmtudag-
inn. Og ég skal tala undir fjögur
augu við þær, sem vilja teljast for
ustukonur, — maður verður að
hafa slíkar með sér, þá koma hin-
ar á eftir.
Laura stóð upp, hristi smáköku
korn af kjól sínum, brosti til
Meredith og sagði:
— Og nú, væna mín, skaltu
gleyma Perkinsvandamálinu, — ég
skal taka málið að mér og ábyrgj-
ast, að krakkarnir komi þegar skóli
verður settur — og að allt fari
vel.
— Þú munt aldrei geta gert þér
grein fyrir, Laura, hve þungri
byrði þú hefir létt af mér.
niBMnmnwwin ‘111111111 iii iitamiBwaaaaiit
aftur vald okkar. Það er betra að
sýna fólki frant á að töframenn-
irnir séu gagnlausir, og hafi ekk-
ert vald. Sýna fólk; fram á hvað
mikið illt þensi hjátrú leiðir af
sér.
Jafnvel þó að betta sé fyrsta
barnið yðar, þá getið þér ekki
fengið frí alitaf seinni partinn til
þess að sjá það í baði.
Jú skiljið þér, maðurinn niinn
vill helzt sofa í tjaldi, en ég er
hrifnari af mjúkum hótelrúmum,
og þetta er lausnin.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu
sængurnar. Eigum
dún- og fiðurheld ver.
Dún- og gæsadún-
sængur og kodda fyrir
liggjandi.
Dún- og fiðurhreinsunin
Vatnsstíg 3 — Sími 14968
16250 ViNNINGAR!
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.
Ódýror þykkor
dren§jopeysur
HAGKAUP
Miklatorgi