Vísir - 21.09.1963, Blaðsíða 7

VíSIR . Laugardagur 21. september 1963.
7
Árni Siemsen ræðismaður
Ég vildi óska þess að ég mætti
þrýsta hönd þessa sjötíu og
fimm ára öðlings á sunnudag-
inn kemur, og gjarna má hann
vita að ég er ekki einn um það
hér heima á Fróni.
Árni Siemsen er um flesta
hluti óvenjulegur maður. Harð-
duglegur, Ijúfmenni í viðmóti,
gestrisinn og greiðvikinn svo af
ber, og svo stendur hvert orð
hans eins og stafur á bók. Þetta
get ég með góðri samvizku sagt,
eftir löng kynni við hann, bæði
í viðskiptum og á annan hátt.
Það er ekki ætlun mín að
rekja viðburðaríkan æviferil
.Árna þó að ég sendi honum af-
mæliskveðju á tímamótum langr
ar <tarfsævi. Þess skal aðeins
getið að hann er fæddur í Hafn-
arfirði, sonur merkishjónanna
Franz Siemsen sýslumanns og
Þórunnar, f. Thorsteinsson. Fór
á unga aldri til Þýzkalands, hef-
ir dvalizt þar og starfað síðan,
aðallega við kaupsýslu, en auk
þess mörg ár sem aðalræðis-
maður íslands í Hamborg. Árni
hefir búið í Þýzkalandi á tímum
tveggja heimsstyrjalda, eða um
tíu ár á styrjaldartímum. Það er
kunnugra en frá þurfi að segja,
hver þrekraun það hefir verið
að byggja nálega allt sitt upp
tvisvar frá grunni, á umbrota-
tímum eftir styrjaldir, og fjarri
sínu ættlandi. Einhver kynni að
álíta að þeir sem fyrir slíku yrðu
hefðu glatað hluta af þjóðareðli
sínu, og orðið okkur framandi.
En þeir sem notið hafa fyrir-
greiðslu Árna eftir síðari heims-
styrjöldina vita, að hann hefir
staðizt þessa raun með prýði.
Heilsteyptur er hann, handtak-
ið þétt, og íslendingur inn að
hjartarótum, þó að heimalönd
hans séu nú tvö.
Árni er tvíkvæntur. Fyrri
75 ára
konu sína Elisabeth, f. Hartwig,
missti hann, en kvæntist síðar
Liselott, f. Rosenberg, og búa
þau hjónin á fallegum stað við
Körnerstrasse í Lúbeck. Tveir
synir hans frá fyrra hjóriabandi
eru búsettir fjölskyldumenn hér,
þeir Ludwig og Franz, austur-
rískur konsúll. Þeir starfrækja
hér umboðssölu undir nafni föð-
ur síns og í tengslum við hann.
Árni var á yngri árum róðrar-
kappi mikill, og hafa synir hans
verið meðal forgöngumanna um
þessa íþrótt hér á landi.
I starfi sínu sem ræðismað-
ur í Hamborg varð hann mjög
| vinsæll vegna óvenju mikillar
; og góðrar fyrirgreiðslu fyrir
j landa, kunna jafnt sem ókunna.
Þar var svo margt unnið um-
fram beinar skyldur, að þau
störf hans verða seint metin að
verðleikum. Ég hefi hitt hann
oftar en einu sinni í Þýzkalandi,
síðast er Karlakórinn Fóstbræð-
ur var þar á ferð árið 1954.
Sungum við þá m’ a. í Lúbeck,
og var þar ýmiss konar sómi
sýndur af forvígismönnum borg-
arinnar. Urðum við þess þá
greinilega áskynja að Árni nýt-
ur mikillar virðingar þar í borg.
Þau Siemsen hjónin voru hér
á ferð um síðastliðin áramót.
Auk nánustu skyldmenna hittu
þau marga vinina frá eldri og
nýrri tímum. Naut Árni þess
mjög að hitta vinafjöld, ekki
sízt allmargt æskuvina. Ég átti
eina kvöldstund með þeim hjón-
um í fremur fámennum hópi.
Kvöldið leið alltof fljótt. Árni
lék á als oddi, fáguð kurteisi
hans og græskulaust gaman var
óbreytt, og allt á réttum stað
— hjartað líka. Ó. N.
■yini mínum og velunnara Árna,
vil ég á þessum merkisdegi
hans, senda beztu árnaðaróskir,
konu minnar og mínar. Þeir sem
að þekkja Árna, eða hafa þurft
að fá aðstoð hjá honum, hvort
sem að hefur verið á hans yndis-
lega heimili í Körnerstrasse, eða
á ræðismannsskrifstofunni f
Hamborg, vita að maður hefur
ekki þurft að fara bónleiður til
búðar, altaf var og er Árni til-
búinn að rétta hjálparhönd, og
veit ég að það eru ekki svo litlar
fjárupphæðir er hann hefur hjálp
að öðrum um í hans starfi sem
ræðismaður, en sem því miður
hafi oft gleymzt að greiða aftur.
í sambandi við hans og sona
verzlunarfyrirtæki, get ég sagt
það af 40 ára samstarfi, hef ég
aldrei orðið var við annað en
heiðarleik og drengskap.
Vonast ég til að fá að njóta
hans vináttu lengi ennþá, og
óska hans góðu konu og fjöl-
skyldu til hamingju með daginn.
K. E.
Nýja Bíó sýnir nú myndina
SÁMSBÆR SÉÐUR Á NÝ, sem
er amerísk stórmvnd frá 20th
Century Fox í litum og Cinema-
scope.
Sámsbær séður á ný, er fram-
hald af myndinni Sámsbær, sem
var sýnd hér fyrir nokkru, en
þó myndin sé í raun og veru
beint áframhald af fyrri mynd-
inni, er hér þó um sjálfstæða
mynd að ræða, þannig að þó
fyrri myndin hafi ekki verið
séð, þá er alveg jafn skemmti-
legt að sjá þessa og maður hef-
ur aldrei þá tilfinningu að mað-
ur hafi verið að grípa inn í
framhaldssögu án þess að hafa
fylgzt með frá byrjun.
í smáborg einni í Nýja Eng-
landi, Sámsbæ, ríkir andrúms-
loft ekki ósvipað því er við eig-
um að venjast hér heima á ís-
landi. Aliir eru með nefið of-
an I öllu sem þeim kemur alls
ekkert við, hleypidómar, kjafta-
vaðall og klíkuskapur blómstra,
manneskjurnar eru dæmigerðir
smáborgarar, en þó er þetta
allt bezta fólk inn við skinnið.
í þessu andrúmslofti hefur ung
stúlka alizt upp á heimili móð-
ur sinnar og stjúpa. Mike Rossi.
Stúlkan heitir Allison Mac-
Kenzie og er söguhetjan og sól-
argeislinn í myndinni. Allison
hafði skrifað bók og sent til
útgefanda í stórborginni og heit-
ir sá Lewis JackmanfJeff Char.d
ler). Allison fer til hans til að
endurrita bókina fyrir útgáfuna,
og er ekki að orðlengja það,
þau falla fyrir hvort öðru, en
hann er giftur maður. Bókin er
gefin út og verður metsölubók
fyrir tilstuðlan Jackmans, en þá
fyrst fer að sjóða f fbúum Sáms-
bæjar. Bókin var sem sagt um
þá, þeirra galla og lágkúruhátt,
en var skrifuð undir rós þannig
að enginn vissi til nema íbúar
bæjarins. Svður nú og kraumar
í þessum bæ, sem er svo hlið-
stæður okkar litla bæ, og veitur
á ýmsu, en áhrif bókar Allison
verða til' bess að fólkið verður
aftur fólk en ekki eitthvað ann-
að.
Með aðalhlutverk myndarinn-
ar, hlutverk Allison MacKenzie,
fer Carol Lynley, sem sýnir frá-
bæran leik í gegn um alla mynd-
ina, hún er heilsteypt og maður
finnur hvað hún er og hvernig
hún er og maður skilur hana
innilega og hefur með henni
fylls,tu samúð. Leikur Carol Lyn
ley í þessari mynd er bezti leik-
ur, sem ég hef séð hana fremja
á hvíta tjaldinu, og í raun og
veru bar hún af öðrum leikurum
myndarinnar að þeim ólöstuð-
um.
Hlutverk Lewis Jackmans
leikur Jeff Chandler. Leikur
hans er sterkur, en það er eins
og hann falli í skuggann af
stjúpa Allisons, en hann leikur
Robert Sterling glæsilega og
skemmtilega.
Með önnur veigamikil hlut-
verk fara t. d. Eleanor Parker,
Mary Astor og Luzianna Pal-
uzzi, sem er lökust af þeim
sem þarna koma fram. Brett
Halsey og einhver Gunnar Hell-
ström leika minni hlutverk, en
skila þeim þó þokkalega án
nokkurra tilþrifa.
Tæknilega var mynd þessi vel
vönduð og þokkaleg mjög, en þó
fór svo fyrir mér eins og sjálf-
sagt flestum, að hinn sterki
söguþráður sem einkennir flest-
ar sögur Grace Metalious hreif
mig algerlega, og tæknihliðin
virtist ekki skipta svo miklu
máli. Aðalatriðið var að myndin
var þokkalega gerð, hitt sá sag-
an um.
Framleiðandi var Jerry Wald,
handrit gerði Ronald Alexander,
leikstjórn annaðist Jose Ferrer
og heiti sögunnar er á frum-
málinu Return to Payton Place.
Myndin er í heild frábærlega
vel gerð, sagan er heillandi og
hrífandi og mæli ég eindregið
með þessari mynd, sem ég ráð-
legg fólki að missa ekki af.
Lúðvík Karlsson.
Skrifstofutækni 1963:
Góð fyrirmynd fyrir aðr-
ar greinar verzlunar
Cýningin „Skrifstofutækni
1963“ er fyrsta sýningin
sinnar tegundar hér á landi. í
öllum meiriháttar verzlunar-
löndum eru slíkar sýningar
mjög tíðar. Nú þessa dagana
eru sams konar sýningar opn-
ar i New York og i Kaup-
mannahöfn. Þær eru að sjálf-
sögðu mikið stærri og veiga-
meiri, enda eru menn þar með
meiri reynslu í þessum hlutum
og þar eiga framleiðendurnir
sjálfir einnig mikinn hlut í.
Verzlunarskóli Islands hefur
í nokkur ár haft eins konar
sýningar á skrifstofuvélum í
tengslum við námskeið i „hag-
nýtum skrifstofustörfum" fyrir
IV. bekk skólans á haustin.
Beint eða óbeint eru þessar
sýningar orsökin fyrir þessari
stóru sýningu sem nú er í
gangi. Bæði er þar að miklu
leyti um sömu sýnendur að
ræða og eins eru sumir skipu-
leggjararnir hinir sömu.
Þeim, sem sótt hafa þessa
sýningu heim, dylst ekki, að þar
er á ferðinni einhver glæsileg-
asta samsýning verzlunar-
manna, sem hér hefur sézt. Er
sýningin til mikils sóma fyrir
alla þá, sem að henni standa
og að henni hafa starfað, og til
mikils sóma fyrir verzlunina í
landinu í heild. Er það von mín,
að aðrar greinar innflutningsins
taki sér þessa sýningu til fyrir-
myndar, þegar ríkisvaldið hefur
gert þeim það kleift með
auknu verzlunarfrelsi. Reynsla
sú, sem fengizt hefur við þessa
sýningu, getur orðið dýrmæt
fyrir allar svipaðar sýningar.
veit ég, að bæði framkvæmda-
stjóri sýningarinnar og skreyt-
ingastjóri mundu vera fúsir til
að miðla af henni með öðrum
væntanlegum sýnendum.
Þó að sýningin sé mjög vel
heppnuð að öllu útliti og skipu-
lagi, þá gegnir hún ekki alls
kostar því hlutverki, sem henni
var í upphafi ætlað, þ. e. að
sýna þá tækni, sem skrifstofur
landsins búa við á árinu 1963,
eða öllu heldur þá tækni, sem
skrifstofunum stendur til bóta
á því herrans ári.
Eru það nokkur atriði sem
því valda.
j fyrsta lagi eru þarna ekki
allir innflytjendur skrifstofu-
véla, sem sýningin leggur
mesta áherzlu á. Þarna vantar
nokkur þekkt nöfn á þessu
sviði, s.. MARCHANT, UNDER-
WOOD og NATIONAL.
í öðru lagi þá nær orðið
,,skrifstofutækni“ yfir mikið
meira en véltæknina eina, sem
yfirgnæfandi er á sýningunni.
Ýmsir hlutir aðrir heyra skrif-
stofutækninni til, svo sem skrif-
stofuhúsgögn, lýsing á vinnu-
stað, aðbúnaður starfsfólks og
almenn innri skipuiagning skrif
stofa. Einnig heyra þessu til
hlutir eins og eyðublöð, ritföng,
möppur, umslög og aðrir „smá-
munir“, sem þó eru mjög svo
algengir á skrifstofum og alls
ekki sama hvernig úr garði eru
gerðir. Dettur mér til dæmis í
hug, að eftirfarandi fslenzk
fyrirtæki hefðu mátt sýna
þarna: Hóiaprent (eyðublöð),
Múlalundur (möppur), Eggert
Kristjánsson (pappír o. sl.),
Ofnasmiðjan (skjalaskápa),
Egill Guttormsson (lindarpenna)1
og Penninn (almenn ritföng).
Þá eru skrifstofur mjög oft
kaupendur að ýmiss konar þjón
ustu s. s. bókhaldsskipulagn-
ing, lögfræðileg aðstoð og
bankaþjónusta, sem þarna er
svo til ekkert bryddað á.
Þannig spannar sýningin alls
ekki nærri ailt það svið sem
nafnið bendir til að hún geri.
Það er þó alls ekki forráða-
mönnum hennar neitt að kenna,
því að allir, sem það vildu,
gátu fengið þar inni. Sölutækni
er ekki þroskaðri en það hér,
að seljendur þessara hluta gera
sér ekki grein fyrir þvi að það
er einmitt á svona sýningum,
sem þeir ná til langstærsta hóps
viðskiptavina.
T oks má svo benda á, að
^ sumir sýnendanna hafa
ekki þarna allar þær gerðir
véla, sem umboð þeirra fram-
leiða, til dæmis ýmsar mjög
ungar gerðir véla. Bæði skortir
þar á tíma til að sýnendumir
gætu kynnt sér þessa hluti
nægilega vel áður en þeir setja
þá á sýningu (þjálfað sölumenn
og viðgerðarmenn), og eins er
oft mjög langur afgreiðslu-
frestur á svona vélum, iengri
en undirbúningsfresturinn var.
Þó hefur sumum sýnendanna
tekizt að ná til sfn mjög ung-
um nýjungum, sem er mjög lof-
samlegt.
Þessari sýningu er þó aðeins
ætlað að vera byrjun að langri
keðju sýninga, sem haldnar
verða með nokkurra ára milli-
bili. Hver veit nema, að fyrir
næstu sýningu hafi augu manna
opnazt fyrir því hversu mikið
sölugildi svona hlutir hafa og
að undirbúningstíminn verði
lengri, t .d. eitt eða tvö ár.
Hvað sem öðru h'ður þá er
sýningin mjög smekkleg og
ber vitni um að við eigum góða
verzlunarmenn innanum, verzl-
unarmenn sem gegna þjóðfé-
lagslegu hlutverki, eins og
vera ber og eins og kemur af
sjálfu 'sér þegar viðskiptahættir
eru frjálsir og óþvingaðir.
Þ. M.