Vísir - 06.01.1964, Qupperneq 15

ASWES TO ASHES, 7UST TC
7U5T, TAEZAKl! PEOPLE,
LONS AGO, MJST HAVE _
FELT AS I PO--
WATCHIMG ROME BUEKl! J
THAT WAS A PAGAN PIULAGE
NURSE NAOAM! WE 5URN
7ISEASEP7 PUKIO HOMES TO
SAVE HUMAN LIVES, NOT ,
-—. fok. PLUNPEk!
CM.f. ItM *A«.r R|„ Burr.u«U, toc-T».R«« TJ e.P.toa.
Dutr. by Unlted Feature Sjndicate, Inc.
IF WE UEAVE THIS COKJTAMIMATE7
VILLAGE HEKE, ANOTHEK
I6NORANT TRIBE WILL MOVE IN.
i BECOME IMFECTEP AN7 PIE. k
FOCTOK 70M1NIE ANP YOU AK.E WISE
AW7 6007- MEN! I'LL STAV IN AFR.ICA
AS LONG AS VOU WANT ME TO! t
VtfrS'I R . Mánudagur 6. janúar 1964.
— Nýbúinn . . . aS ... að
drepa mann, hálfstamaði frú
Dharville upp.
- Já, og það var vagnstjór-
inn, sem hafði verið beðinn fyrir
dóttur mína, sem fann h'kið við
komuna til Parísar.
- Og vita menn í París hver
hinn myrti maður er?, spurði frú
Fontana.
— Já.
— Hver var það?
— Fyrrverandi skipaútgerðar
maður, sem var að koma frá
Marseille, þar sem hann hafði
fengið útborgaða mikla fjárhæð,
sem hann hafði á sér. Hann var
vafalaust myrtur til fjár.
— Þetta er alveg hræðilegt,
sagði frú Dharville. Veslings
barnið hefir ailt í einu úppgötv
að, að hún r.it andspænis líki
— og svo hefir launmorðing-
inn viljað losna við hana.
— Já, það hefir vel getað
gengið þannit til, sagði frú Ang-
ela hin fagra dræmt.
— Heyrðuð þér hinn myrta
nefndan með nafni?
— Já, Jacques Bernier:
Leon Leroyer kipptist við.
— Er það sá Jacques Bernier,
sem eitt sinn var skipaútgerðar
maður í Marseille?
— Já, svaraði frú Angela og
horfði undrandi á piltinn. Þekkt
uð þér hann?
— Nei, ekki persónulega, en
hann var góðvinur föður míns
og hefir faðir minn oft sagt
mér frá honum.
- Leyfist mér að spyrja, hvar
faðir yðar eigi heima?
— Hann er málaflutningsmað-
ur og á heima í Dijon.
- í Dijon, endurtók frú Ang-
ela og hugsaði sig um. Það kom
fram við réttarhöldin, sem fram
fóru að mér viðstaddri, að herra
Jacques Bernier kom frá Dijon
er hann var myrtur. Kann-
ske hann hafi bara haft viðdvöl
þar til þess að hitta föður yðar.
— Faðir minn mun verða
mjög hryggur, þegar hann fær
þessa frétt. Segið mér, frú, hefir
þessi ólánsmaður verið handtek
inn.
- Nei, ekki enn, það hefir
ekki tekizt að hafa hendur í hári
hans.
— Er einhver sérstakur grun
aður?
— Nei, svaraði frú Angela og
andvaípaði og hugsaði um þá
auðmýkingu, sem hún hafði orð
ið fyrir, vegna gruns þess sem
legið hafði bak við svo margt,
sem de Rodyl hafði látið sér
um munn fara, er hann yfir-
heyrði hana.
— Ég man það glöggt, sagði
frú Fontana, að í vagnklefanum,
sem Emma Rósa varð að fara
inn í vegna þess, að ekki var
rúm í neinum dömuklefa, sátu
tveir menn, annar mjög svo dúð
aður, og virtist sofa. Ég man
! þetta greinilega. Hinn leit út fyr
; ir að vilja komast út, en hann
settist þegar hann sá okkur. Þeg
ar Emma var komin inn flýtti
vagnstjórinn sér að loka dyrun-
um, lestin hefir víst verið orðin
nokkrum mínútum á eftir áætl-
un.
— Manstu hvernig hann leit
út?, spurði Leon.
— Nei, ég var með allan hug-
ann hjá Emmu Rósu.
— En Emma Rósa hlýtur að
geta látið einhverjar upplýsingar
I í té þegar henni batnar og farið
I verður að spyrja hana, sagði
| Leon. Það er augljóst, að hún
| liefir séð andlit þessa manns
| greinilega og hann er vafalaust
I morðinginn.
I — Henni hefir að sjálfsögðtf
| verið hlíft við að svara fyrir-
| spurnum — sagði Angela á-
! hyggjufull.
— Læknirinn hefði aldrei
leyft slíkt. Og hann leyfir það
ekki fyrr en heilsa hennar leyfir.
Ég veit að stöðvarstjórinn í
Saint-Julien-du-Sault og lög-
reglufulltrúinn þar hafa skrifað
; skýrslu, og voru tekin tvö afrit,
og annað sent til Parísar, en
i hitt réttinum í Joigny. Það verð-
! ur áreiðanlega komið hingað til
þess að yfirheyra hana, undir
eins og hún hefir heilsu til að
1 svara. Og ég segi fyrir mitt
leyti: Fyrir slíkan glæp sem
, þennan verður að koma hegn-
ing. Og heppnist lögreglunni
ekki að hafa hendur í hári þessa
manns heitstrengi ég að finna
þann mann, sem á sök á sorg
| yðar frú, þann mann sem ætlaði
j að drepa dóttur yðar.
Allir horfð” undrandi á Leon,
sem mælti af miklum tilfinnmga
hita, með reiðiglampa í aug-
um. Það var engu líkara, en
þetta væri mál, sem hann varð-
aði persónulega. Og Angela varð
mjög hugsi.
En enginn spurði neins frekar,
enda kom læknirinn inn í þessu,
og hugsanir Angelu beindust nú
að dótturinni.
— Hvernig líður henni nú?,
spurði hún titrandi röddu.
- Hún er komin aftur til
meðvitundar. Ég lét hana fá nýja
inntöku og bíð nú árangursins.
Hún mun sofna og ég ætla, að
nokkurra tíma góður svefn,
muni færa henni nægilegt þrek.
Ekki vildi læknirinn leyfa
Angelu að fara inn til hennar
þegar, því að það gæti orðið til
þess að hún félli ekki í væran
svefn, en það var um fram allt
svefn, sem hún þarfnaðist.
— Ég er ábyrgur fyrir lífi og
heilsu dóttur yðar, og segi að-
eins: Treystið mér. Allt fer vei.
— Guði sé lof, — og ég
treysti yður fyllilega.
- En þér verðið að vera þolin
móðar, sagði læknirinn. Það get
ur dregizt nokkra daga, að hún
nái sér fyllilega.
— Þér verðið nú að vera eins
og þér væruð heima hjá yður
sagði frú Dharville. Ég læt nú
búa herbergi handa ýður og einn
Íg, a?
Séttt mu 1
— Ég þakka vinsamlegt boð
yðar, sagði frú Fontana, ég verð
hér þar til réttarins menn koma.
— Ég tek líka boði yðar, og
er yður innilega þakklát, sagði
•Pa//
Þegar á skal herða, tímir hann
aldrei að höggva jólatréð.
frú Angela.
— Ég er sjálf móðir og get vel
skilið hve angist yðar er mikil.
Ég vildi geta dregið dálítið úr
henni.
Læknirinn hafði sagt eitthvað
í hljóði við þá René og Leon
og gengu þeir út með honum.
Leon var ákaflega áhyggjufull
ur á svip.
— Þér eruð mjög áhyggjufull-
ur læknir, sagði Leon. Þér báðuð
okkur að koma með yður. Þér
hafið áhyggjur af hversu horfir
með Emmu Rósu? Er hætta á
ferðum?
— Já, hætta, en ekki lífs-
hætta.
— I guðanna bænum segið
allt af létta?
- Ég sagði móður hennar satt
— en ekki allt — ég gat það
ekki, því að ég veit ekki vissu
mína, en ég er mjög kvíðinn.
— í guðanna bænum - lækn
ir? endurtók Leon.
— Það eru afleiðingar höfuð-
höggsins, sem hún fékk sem
ég er að hugsa um. Þið hafið
veitþ. látJlýgU,. „ag ,hún .þolir ekki
ljósið. Við höfuðhöggið fékk hún
héilahristing — og hann getur
haft alvarlegar afleiðingar, minn
istap, sem kannske læknast, eða
að sjón hennar bilar - hún gæti
orðið blind.

1226
Jólasveinn i Afríku.
’ Hárgreiðslustofan
| HÁTÚNI 6, sími 15493.
I Hárgreiðslustofan
1 S Ó L E Y
Sólvallagötu 72.
I Sími 14853.
Hárgreiðslustofan
PIROLA
1 Grettisgötu 31, simi 14787.
| Hárgreiðslustofa
|VESTURBÆJAB
Grenimel 9, sími 19218.
‘ Hárgreiðslustofa
Iausturbæjar
| (María Guðmundsdóttír)
I Laugaveg 13. sími 14056.
Nuddstofu á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
I STEINU og DÓDÓ
iLaugaveg 18 3 hæð flyfta).
iSími 24616.
I Hárgreiðsiustofan
LHverfisgötu 37, (horni Klappar-
ístigs og Hverfisgötu). Gjörið
7svo vel og gangið inn. Engar
Isérstakar pantanir. úrgreiðslur.
k? E R IM A, Garðsenda 21, simi
133968 — Hárgreiðslu og snyrti-
/stofa.
ÍDöniu, hárgreiðsla við allra hæfi
’rjARNARSTOFAN,
Irjarnargötu 10, Vonarstrætis-
ímegin Sími 14662
Hárgreiðslustofan
Háaleitisbraut 20 sími 12814
JMEGRUNARNUDD.
Dömur athugið. Get bætt við !
fmig nokkrum konum 1 megrun-
larnudd. Snyrtistofa Guðbjargar
lGuðmundsdóttur, Laugavegi 19.
sími 12274.
hlýtur fólkinu að hafa liðið fyrir
löngu síðan Tarzan, þegar Róm
brann til ösku. Við erum ekki að
gera þetta í illum tilgangi Naomi,
svarar Tarzan. Ef við myndum
skilja kofana eftir hérna, myndi
einhver annar ættbálkur sem ekki
vissi um sýklana, setjast hér að
Aska að ösku, ryk að ryki,
segir hjúkrunarkonan við Tarzan,
þar sem þau standa og horfa á
kofana brenna til ösku. Svona
SlLW
Euuiotr
J0rtt4
CSLAR.P0
1-6-6375
Itcilskar nælon-
regnkápur
kr. 395.00
Miklatorgi
og deyja. Dr. Dominie og þú, eruð
vitrir menn, segir Naomi, og góð
ir. Ég verð hér í Afríku eins lengi
og þú vilt.