Vísir - 17.10.1964, Blaðsíða 15

V í SIR . Laugardagur 17. október 1964.
15
NICHOLAS MONSARRATT
Brúðkaupsferðin
SAKAMALASAGA
Auðvitað ályktaði ég skakkt.
Heiglar álykta ávallt skakkt. Og
ég varð að játa með sjálfum mér,
á fimmta deginum, að ég hafði
ekkert aðhafst vegna heigulsháttar,
því að á fimmta deginum eða öllu
heldur fimmtu nóttunni sem við vor
um í Plettembergvík var framið
enn ^itt morð og ég vissi með
vissu að Martin var morðinginn.
Og í þetta skipti var framið
morð, að því er virtist til þess eins
að svala morðfýsn. Það var blökku-
maður, sem myrtur var, fiskimað-
ur, blásnauður. Hann var drepinn
með nákvæmlega sama hætti og
Kloof gamli. Llk hans fannst undir
birtingu í fjörunni, — einmitt þegar
lögreglan var byrjuð að slaka til
á eftirliti sínu og fólk var byrjað
aftur að vera á ferli, en menn
höfðu ekki farið út nema nauðsyn-
legustu erinda fyrst í stað eftir
að Kloof gamli var myrtur.
Auðvitað hefði lögreglan ekki átt
að slaka á eftirlitinu, en hið fá-
menna lið Van Willigens hafði lít-
illar hvíldar notið, og þar að auki
voru menn farnir að leggja æ
meira að lögreglunni að aflétta út-
göngubanninu.
Blökkumaðurinn, fiskimaðurinn,
var veginn með sama hætti og
Kloof — í um 50 metra fjarlægð frá
húsi tengdaföður míns, James For-
syths.
Og nú jókst hugaræsingin í þorp-
inu og kvíði um allan helming.
rætt fram og aftur og tengdafaðir
minn hafði margt að segja, en ég
varpaði fram eins atkvæðisorði við
og við. Helena horfði á okkur á-
hyggjufull á svip ,og einkum á mig
Hún hafði án efa á tilfinning-
unni, að ég var gripinn óró, miklum
kvíða, sem átti sér miklu dýpri ræt
ur en gremja yfir, að öll okkar á-
form um fleiri unaðslega hveiti-
brauðsdaga voru eyðilögð.
Er dálítið hlé varð á umræðunni
eftir að faðir hennar hafði gert
samanburð á hinum góðu, gömlu
dögum og nútímanum, reyndi hún
að ná til mín.
— Elskan mín, hvíslaði hún.
- Já.
—' Um hvað ertu að hugsa?
— Ekki neitt sérstakt — allt
þetta, geri ég ráð fyrir.
— Það er ömurlegt um að hugsa
en láttu það ekki spilla neinu.
— Það hefir þegar gert það.
— Ég veit það. En við erum
ekki raunverulega flækt í þetta.
Allir eru flæktir í það, grenj
— Ég þori að ábyrgjast að það
gerist ekki i kvöld Allir hafa læst
að sér. Það mætti segja, að við
hefðum lokað alla inni, en það er
ekki hægt að loka alla inni til
hsngdar. Fyrr eða síðar verða menn
að hefja störf og láta allt ganga
sinn venjulega gang og þá getur
vinur okkar, hver sem hann er,
byrjað á nýjan leik.
Hann hafði sagt „vinur okkar"
og í því hugarástandi sem ég var
í verkaði það á mig eins og ég
hefði fengið kalda gusu framan I
mig.
Ég horfði hvasst á Van Willigen
sem snöggvast, en það varð ekki
séð á svip hans. að hann hefði átt
við neitt sérstakt, en þó var auð-
velt að álykta, að hann hefði tekið
svo til orða af ásettu ráði til þess
að sjá hversu mér yrði við.
Og nú var eins og allir horfðu á
mig, Van Willigen, Helena, tengda
faðir minn — og Van Willigen tók
aftur til máls:
— Það er það, sem er mikilvæg-
Undir eins og ég heyrði um
þriðja morðið stóð allt skýrt fyrir
hugskotssjónum minum. Mér varð
Ijóst, að Martin var morðinginn og
hvers vegna hann hefði framið
þessa hræðilegu glæpi. Það var
vegna þess, að hann hafði beðið ó-
sigur í lifinu eftir að styrjöldinni
lauk, var í ósátt við heiminn og
alla menn, og gat ekki með öðru
móti en þessu svalað hefndar-
þorsta — og sýnt kraft sinn og
leikni í heimi, er honum var fjand-
samlegur, þeim heimi, sem undan-
gengin 12 ár hafði haft þau áhrif
á hann sem hefði hann verið dæmd
ur einskis nýtur.
1 ófriði hafði hann notið sín, —
friðurinn orðið honum að falli.
Hann var í rauninni að heyja eins
manns styrjöld gegn ölium
heiminum á þann eina hátt, sem
hann gat það. Hann hafði ekki eins
og Helena hafði réttilega getið sér
til, losnað við martröð hins liðna.
Hann var brjálaður, en það létti
ekki byrðarnar, og sannarlega sízt
af mér.
Menn fóru nú að læsa dyrum sín
um síðdegis. Og innan læstra dyra
á heimiii tengdaföður mins var
aði tengdafaðir minn, sem á þessu ast, að allir sem einn í bæjarfélag-
augnabliki kaus að heyra hið j inu styðji okkur. Þetta er stærra
j lægsta hvísl, — Það sem gerst i mál en svo, að lögreglan geti ráð-
I hefur ætti að vera hvatning til J ið við það hjálparlaust. Viti ein-
; allra borgara að vera á verði og hver eitthvað eða gruni eitthvað,
! gera skyldu sfna. — Það var barið j — hafi veitt einhverju óvanalegu
1 að dyrum og Timothy kom í ljós. ! athygli — verða þeir hinir sömu
— Húsbóndi sagði hann, lögreglu I að koma til okkar og segja allt af
foringinn er kominn. ! létta.
Van Willigen var kominn í sína j Ég verð að játa að kaldur sviti
vikulegu heimsókn. Er við heilsuð- j spratt út um mig allan, er hann
umst með handabandi varð mér ur^.; sagði þetta.
j hugsunarefni hve mikið hafði gersí i Ég gekk upp brekkuna daginn
j frá því að við höfðum hitzt í þess-: eftir. En það var ekki til þess að
I ari sömu stofu fyrir viku. Tengda-, finna lögregluna að máli, heldur
Ipabbi blandaði einn stóran handa ltil þess að finna Martin morð-
j lögregluforingjanum og við höfum ! ingja. Það var vegna þess, að Mart-
I víst öll verið á einu máli um, að , in hafði verið undirmaður minn, og
j hann hefði þörf fyrir að fá góða ; þjálfaður undir minni handleiðslu,
j hressingu vegna þess að við höfðum verið fé-
! — Ekkert nýtt enn lögreglufor- lagar og hann hafði tvívegis bjarg
ingi spurði tengdapabbi.
j — Við gerum helzt ráð fyrir að
jbrjálaður maður hafi framið morð-
j in. Þetta morð í gær bendir ein-
jdregið til þess,
!
!
j sem hann er brjálaður eða ekki,
; sagði tengdafaðir minn og hnvkl •
jaði brúnir.
að lífi mínu, að ég fór upp brekk-
una.
Eins og ég sagði fór ég ekki
þangað til þess að finna lögregluna
heldur til þess að finna Martin
Það verður að ná honum hvort 'norðingja — komast að raun um
iivað hefði komið fyrir hann.
Eldsnemma meðan Helena var
enn í fastasvefni, gekk ég upp
— Við gerum allt, sem í okkar brekk.una, til þess að hitta Martin
valdi stendur, herra," sagði Van morðingja.
Willigen. Aðaldyrnar á bifreiðaverkstæði
Og þegar ég horfði á hann, alvar Martins voru opnar. Kannski var
legan, sá einbeittan svip hans, þeim aldrei lokað, hvorki á nóttu
vissi ég, að hann sagði satt, og að né degi. Þegar ég var kominn næst
hann sló ekki slöku við eða menr. \ um að dyrunum kom frú Martin
hans. Gagnrýni hafði þegar komið j fram í þær.
fram í sambandsþinginu í Pretoria.
Og nú sagði ég — í fyrsta sinn
á kvöldinu — langa setningu.
— Ef það er brjálaður maður að
verki, getur hann framið enn eitt
'morð eða fleiri hvenær sem er —
jafnvel í kvöld
— Góðan daginn, frú Martin,
sagði ég, er maðurinn yðar heima?
— Hann sefur, sagði hún í sama
nöldurs- og ólundartóninum og þeg
ar ég hafði séð hana í fyrra sinnið.
— Mig langar til að tala við hann
— Komið þá seinna
— Ég verð að hitta hann núna,
sagði ég og hækkaði röddina.
Nú heyrðist rödd Martins eins
og f fjarska, innan úr húsinu:
— Hver er þar?
— Enginn.
Er kona hans svaraði svo greip
ég til minna ráða, eins og ég væri
aftur orðinn liðsforingi í fallhlífa-
sveit, og væri að þjálfa liðþjálfa.
Ég kallaði þrumandi röddu:
— Martin.
— Herra, kom í sama tón og
þegar liðþjálfi á æfingavelli svar-
ar yfirmanni.
— Herra.
Og bergmál raddar hans var vart
dvínað, þegar hann hentist út.
Það var ekki sjón að sjá hann.
Svipurinn næstum villimannslegur.
j Hann left út eins og hann hefði
hvorki þvegið sér né rakað í viku
og fötin óhrein og velkt, eins og
sofið hefði verið i þeim. Ég hafði
á tilfinningunni, að hann væri í mik
illi hugaræsingu. Mér fannst ein-
hvern veginn, að ef ég snerti hann
i mundi hann ekki þola það og drep
í ast á stundinni.
j Þegar hann var tvö skref frá
mér glotti hann kumpánlega og
sagði:
j — Halló „skippari."
I — Mér datt f hug að við gætum
: ræðzt Við eins og i gamla daga.
j — Ræðzt við?
j Hann leit á konu sina, hnykkti
; til höfðinu eins og hann vildi
‘ segja: Snáfaðu inn, og inn fór
hún.
— Um hvað? spurði hann.
— Um gamla daga.
Ó, jæja, ef svo er...
Hann stakk höndum í vasana og
dró upp eldspýtustokk og sfgarettu
pakka. Hann kveikti sér í sígarettu.
| — Það er nú f rauninni ekki
! margt um það að segja — eða
ihvað?
j — Kannski ekki. Hvernig geng-
ur?
I Hann horfði á mig, — og nú
dálítið hreykinn, eins og hann vildi
jgefa til kynna, að ég væri honum
! ekkert meiri. — Ég geri ráð fyrir
jað ég komist býsna vel af.
j Hugrakkari maður en ég mundi
kannski hafa litið á bifreiðaverk-
stæðið hrörlegt og óhreint, og
Martin sjálfan — af fyrirlitningu,
en ég gat það ekki. Þess f stað
sagði ég.
— Það er fyrirtak. Mér geðjast
vel að Plettenburgvfk, þótt allt
sé f uppnámi eins og stendur.
— Já, skoplegt — eða hvað finnst
þér?
— Skoplegt.
— Já, allir þessir lögregluþjónar
á harðahlaupum án þess að ná
nokkru marki.
— Það er aldrei neitt skoplegt við
morð.
— Það er það víst ekki — hvern-
ig voru þeir annars drepnir?
— Einhver beitti éinu bragðinu,
sem kennt var í fallhlífasveitunum
í styrjöldinni.
— Hvaða bragði?
— Læðast aftan að fjandmanni,
grípa í hár hans — og svo högg
á hálsinn.
Við horfðumst í augu. Það var
eins og hula hefði lagzt á þau svo
að ógerlegt var að Iesa hug hans,
■ki'Jekuw'v
T
A
R
Z
A
Glæpalýðurinn leggur á flótta
frá gröfinni, sem hann var að
taka fyrir Tarzan og Tshulu,
CHASEf sy
A H0K7E OF
WILP BOAKS-
FKOM.THE
GKAVE THEY
WERE ?IGG!WS
FOK.TARZAH
AH7 TSHULU-
THE FAKE
TRA7ING-P0ST
GUNMEW TKy
TO SAVE...
THEIK Om
LIVES.
þegar villisvínin koma á eftir
þeim. Sergo, byssukúlurnar geta
ekki stöðvað þau. Klifrið upp f
trén fljótir eða við verðum að
kássu. Tarzan og Tshulu liggja
eftir við gröfina.
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endumýjum gömlu
sængurnar, eigiun
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
I
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstfg 3. Sími 18740.
Súlvallagötu 72
Sími 18615
' Tek hárlitun. Clairol, we'.la og <
| klainol litir. Vinn frá kl. 1-5 á j
i hárgreiðslustofunni.
Perla Vitastig I8A Sfmi 14143. <
J Minna Breiðfjörð___________
j Hárgreiðslustofan PERMA
i Garðsenda 21, slmi 33968
• Hárgreiðslustofa Ólafar Bjöms
J dóttur.
I HATÚNI 6, slmi 15493.______
' Hárgreiðslustofan
,'PIROL
> Grettisgötu 31 simi 14787.
' Hárgreiðslustofa
’VESTURBÆJAR
> Grenimel 9, sími 19218.____
I Hárgreiðslustofa
[austurbæjar
> (Marla Guðmundsdóttir)
I Laugaveg 13, sími 14656.
[ Nuddstofa á sama stað_______
i Hárgreiðslu- og snyrtistofa
'STEINU og DÓDÓ
[ Laugavep 18 3. hæð (lyfta)
'Simi 24616 _________________
> Dömuhárgreiðsla við allra hæf
[tjarnabstofan
[ Tjarnargötu II Vonarstrætis
» megin. simi 14662 _________
> Hárgreiðslustofan Asgarði 22.
[ Simi 35610.
Hárgreiðslustofan
VENUS
Grundarstig 2a
Sími 21777.
iEZT m AUGLÝSA
í VÍSI
V/ * * * 't t f.
\\w* /> a i '•
> ‘V.J ♦ t i t i f/Jj
K- \ t A > i t i t
* > A /i'
v.v.v