Vísir - 04.03.1965, Qupperneq 2

V f S IR . Fimmtudagur 4, marz 1965.
Viðtal við
Sigurð
Péturs-
son, sem fékk verð-
launin í bítlakeppninni
Afgreiðslustúlkan í Fálkanum réttir Sigurði .ilötuna, sem hann valdi sér, Beatles for Sale.
Valdi sér plötuna ,Beatles lorsale'
Eins og lesendur vita var
nafn Sigurðar Péturssonar dreg
ið úr hópi þeirra, sem þátt tóku
í bítlakeppninni og hlaut hann
að verðlaunum hljómplötu, sem
Hljómplötudeild Fálkans gaf.
~¥~
Sigurður kom hingað upp á
blað og röbbuðum við smá-
stund við hann. Hann segir okk
ur að hann sé nemandi í 3.
bekk Hagaskólans og hafi fyrst
fengið áhuga á Beatles i sumar.
— Þú greiddir atkvæði með
BítlunUm?
— Já, Bítlarnir eru skemmti
Hverjir múta
HVERJIR MÚTA HVERJUM?
I nýútkomnum „Frey“ gerir rit-
stjórinn harða hríð að þeim
læknum og vísindamönnum, sem
telja blóðtappahættu stafa af
neyzlu mjólkur og kjötfitu, og
hefur þar fyrir sér álitsgerð frá
þýzkum vísindamanni, sem kvað
telja fitumikla mjólk og feitt
kjöt ódáinsfæðu. Ekki læzt rit-
stjórinn þó trúaður á, að læknum
og vísindamönnum hér hafi verið
mútað til að rægja búvörurnar,
en gefur í skyn að það sé mjög
í mæli. Vitanlega hefur enginn
heyrt þess getið að þeim þýzka
hafi verið mútað til að halda
fram því gagnstæða, hver hefði
líka átt að gera það?
Með öðrum orðum — við er-
um ekki einir um að álíta allt
þetta fæðutegundastagl eilítið
grunsamlegt. Vitanlega eru mút
ur algerlega útilokaðar I því sam-
bandi — en þó er óneitanlega
freistandi að brjóta heilann um
það hver geti hafa mútað hverj
um, í hvaða tilgangi og með
hverju . . Hver hefur hag af því
að við drekkum ekki mjólk?
Hver hefur hag af því að við ét-
um ekki feitt kjöt? Hver hefur
hag af því, hugsi maður sér mút
ur á hina hliðina, að við drep-
umst úr blóðtappa? Þannig má
spyrja endalaust.
En — sem sagt — málið er
að komast á það stig, sem varla
-UHRHHIHaHHm
legri, það er léttari músík hjá
þeim en hjá Rollurunum. Roll
ararnir eru ógeðslega ljótir og
þeir semja ekki músíkina sjálfir
eða voða lítið af henni.
— Dást kunningjar þínir jafn
mikið að Bítlunum?
— Þeir eru allir með Rollur-
unum, þeir eru búnir að fá leið
á Bltlunum.
— En ætlar þú að gefa Bítl-
ana upp?
— Ekki fyrr en þeir hætta
— Hverjir heldurðu að taki
við af Bítlunum?
hverjum?
getur talizt hávísindalegt. Og
hvernig væri annars að búnaðar-
þing skryppi flugleiðis austur á
Egilsstaði og gerði þar eina litla
samþykkt í málinu — að ekkert
væri að marka læknavísindin í
landinu . . .
CARLSON SÉÐ FYRIR ÁFRAM-
HALDANDI ATVINNU.
Einu sinni var minkaeldi stund
að hér á landi. Forgöngumenn
þess boðuðu svo miklar gjald-
eyristekjur af því, að leggja
mætti niður alla atvinnuvegi aðra
þess vegna. Brátt kom í Ijós að
dýrt var að ala dýrin inni í búr-
um og var þó horfið að því ráði
að sleppa þeim lausum og gera
allt landið að einni minkaeldis-
stöð. Um skeið leit jafnframt út
fyrir, að allir atvinnuvegir
mundu niður leggjast þess vegna
og urðu minkaeldismenn því að
einu leyti sannspáir. En þá
sendu máttarvöldin Carlson
minkabana þjóð vorri til bjargar
og minknum til miska. Var það
harðsótt styrjöld ,en nú að und-
anförnu hefur Carlson veitt bet-
ur ... Nú þykjast vitrir menn sjá
að þess muni jafnvel ekki langt
að bíða að Carlson verði atvinnu
laus með sína hunda. Hefur því
mjög verið til umræðu, að hefja
minkaeldi aftur, bæði til að koma
í veg fyrir það, og að jafnvægið
í minkabyggð landsins raskist...
— Það eru margar hljómsveit
ir komnar upp fyrir Bítlana,
kannski the Kinks.
— Fórstu á hljómleikana hjá
The Swinging Blue Jeans?
— Já.
— Hvernig fannst þér?
— Þetta var alltof einhliða
hjá þeim maður, þeir voru allt
of líkir Elvis Presley, eintómt
rock and roll. Það glymur svo
ferlega I þeim maður varð að
halda fyrir eyrun til þess að
heyra mátulega.
— Heldurðu að lætin í krökk
unum hafi verið af því að þau
hafa séð þetta á bíómyndum?
— Bara af því að þau fengu
fréttir af þessu.
— Tókst þú þátt I þessu?
— Nei, ég klappaði bara vel
fyrir þeim.
— Hlustarðu nokkurn tíma á
klássíska tónlist?
- Já.
— Hvað finnst þér skemmti-
legast?
— Léttir valsar.
— En hefur farið á sinfóníu
tónleika?
— Já.
— Skólatónle'ika?
- Já.
— Hvernig var það?
— Sumt var ágætt en sumt
var drepleiðinlegt.
■ - ~¥
Sigurður fór svo niður f
Hljómplötudeild Fálkans þar
sem hann valdi sér plötu, Bítla
plötuna Beatles for Sale.
Kári skrifar:
Að þessu sinni verð ég að
skýra frá efni tveggja bréfa,
sem mér hafa borizt með
skömmu millibili og eru þau
bæði líks eðlis að því leyti að
þau eru frá foreldrum um mál
varðandi skóla barna þeirra,
annað frá föður nemanda, hitt
frá móður nemanda. Yfirleitt
tel ég ekki rétt að vera mikið
að birta bréf um skólalífið, sem
krakkarnir líta mikið á sem
einkalff sitt. Samt tel ég vera
rétt að birta þessi bréf. Bréf
in eru nokkuð löng svo að ég
held ég endursegi bara I stuttu
máli aðalefnið I þeim.
Fyrst er það bréf frá móður
nemanda. Hún segir frá því,
að fyrir nokkru kom hingað til
borgarinnar stór hópur út-
lendra miðskólanemenda, sem
hélt hér skemmtanir með mikl
um og margs konar hljóðfæra-
leik og var þessi hljóðfæraslátt
ur vafalaust fjölbreyttur og þar
á meðal mikið af þessari nýju
múslk, sem vafasamt er, hvað
góð áhrif hafí á unglingana.
AMBASSADORAR
SÍNS LANDS
Þessi útlendi flokkur var sagt
I blöðunum m.a. í grein í Vísi
að væri eins og beztu ambassa
dorar slns lands. En móðirin,
sem skrifar bréfið, segist stór-
lega efast um, hvað góðir am-
bassadorar þeir voru. Útlendu
nemendurnir skemmtu sér m.a.
með íslenzkum nemendum og
satt að segja þá skilst kounni
eftir þeim lýsingum, sem hún
hefur fengið, að íslenzku nem-
endurnir hafi verið alveg undr
andi yfir „djarfri" og full
frjálsmannlegri framkomu út-
lendu nemendanna. Þeir. hlýddu
t.d. alls ekki þeim reglum sem
þar voru settar um að reykja
ekki svo aðeins nokkuð sé nefnt
Telur konan mjög vafasamt að
fá fleiri slíka ambassadora hing
að til lands. Það sé nógu erfitt
að eiga við æskuna fyrir það.
FRAMKOMA OPINBERRA
STARFSMANNA
Hitt bréfið er frá föður
menntaskólanemenda og eins
og við má búast er umræðuefni
hans um „prógrammið“ fræga
uppi I Menntaskólaseli sem
fjallaði um tortímingu Is-
lands I atómstyrjöld. Hann seg
ist nú í sjálfu sér ekki vera svo
stórhneykslaður á því, að gerð
ur var leikur að því að spila
furðulegt prógram. En hitt seg
ir hann vera miklu verra, að
það voru ekki nemendurnir sjálf
ir, sem höfðu búið þetta pró-
gram til. Það hefði verið fyrir-
gefandi þó að nemendurnir
hefðu verið að grínast sín á
milli og verið að búa til eitt-
hvert prógram. En hitt var
miklu verra, að það hefði verið
hópur manna útan' við skólann,
hópur fullorðinna manna, sem
hefði átt að hafa til að bera
meiri ábyrgðartilfinningu en
svo að fara að hræða unglinga
með þessu. Hvað vilja þeir vera
að skipta sér af skemmtunum
Menntaskólanemenda?
— Og það sem er ennþá
verra, segir faðirinn. — Mér
skilst að hér hafi verið á ferð
inni við að setja þetta pró-
gram saman menn sem eru op
inberir embættismenn. — Og
enn getur þetta versnað, því að
þeir notuðu beinlínis hið opin
bera starf sitt, sem þulir til
þess að valda skelfingunni.
Rödd þéirra sjálfra var í eyrum
nemendanna eins konar trygg-
ing fyrir því, að hér væru hinir
raunverulegu opinberu starfs-
menn að Iesa upp fréttirnar og
það er fyrst og fremst vegna
þess að þeir rufu trúnaðarsam
band sitt við Ríkisútvarpið og
hlustendurna sem leikurinn
varð svo grár. Síðan spyr faðir-
inn, hvort þetta eigi að viðgang
ast átölulaust. Hann segir að
það væri þörf rannsóknar I
þessu máli, rannsóknar á því,
hverjir opinberir starfsmenn
hafi verið þarna að svívirðileg-
um leik.
Að þessu sinni get ég ekki
annað sagt, en að bréfritari hafi
e.t.v. bent þarna á alvarlegan
punkt, sem við höfum ekki
hugsað út I fyrr. En annars var
prógrammið 10 ára gamalt svo
að ætli þetta væri ekki fyrnt
eins og þýzku stríðsglæpirnir?
Eá..