Vísir - 04.03.1965, Blaðsíða 11

s
Pann 24. febrúar s.l. birtist
hér í blaðinu fvrsti GOLFþáttur-
inn og var þar tekið fyrir gripið.
Þar segir að undirstaða golfsins
sé gott grip og er sú saga aldrei
of oft sögð. Má segja að hægt sé
að sjá hvort kylfingur sé góður^
kylfingur eða ekki á þvl hvern-
ig grip hans er og staða handa
í baksveiflu.
NÁNAR UM GRIPIÐ:
Til þess að þjálfa vinstri hönd-
ina og gera gripið eiginlegt, er
rétt að æfa skv. myndum nr. 1
—3 á hverjum degi í s'Sp sem
fimm mínútur.
1. Skaftið á að þrýstast undir
vöðvann og liggja fram f vfsi
fingur.
2. Kreppið vísifingur.
3. Lyftið kylfunni upp og niður
og notið elnungis vöðvann
og vísifingur.
sem leikur sjaldan golf ,að taka
sér stöðu alltaf eins (sjá mynd
nr. 5 tilvísun 3), en stilla kúl-
unni upp misjafnlega, eftir þvi
hvaða kylfu hann notar. Hann
á þá að standa ekki gleiðar en
■

—'..............
• ^ f "“*****■ rnmmmm „
. v.- A ' V V a.. <. .i/w íÁ( <• v/y. v , ,v
STAÐAN:
Talið er, að rétt sé fyrir þann,
• o
OmóKsson varð
í svigi
REYKJAVÍKURMÓTIÐ í svigi
(meistaramót) var haldið í Bláfjöll-
um s.l. sunnudag. Skíðadeild Ár-
manns annaðist mótsstjórn, og var
mótstjóri Ólafur Þorsteinss. Braut
arlagningu sá um Stefán Kristjáns-
son. Nafnakall var kl. 10 I Ármanns
skálanum í Jósefsdal, og mótsetn-
ing fór fram um hádegi í brekkunni
rétt hjá skíðaskálanum .Himnaríki*.
3ja stiga frost var og talsverð fs-
ing. Ræsimark var um 660 m yfir
sjávarmáli. Brautarlengd fyrir A-
flokk var um 250 m. Bílfært var alla
leið inn í dalbotninn.
Úrslit urðu sem hér segir:
I karlaflokki:
Reykjavíkurmeistari í svigi:
Valdimar örnólfsson IR 85.0
Þorbergur Eysteinsson ÍR 85.7
| Sigurður Einarsson fR 86,7
Guðni Sigfússon ÍR 88.8
Gunnlaugur Sigurðsson KR 89.8
B-flokkur:
Bjöm Ólafsson Viking 100.1
Þórir Lárusson ÍR 100.1
Júlíus Magnússon KR 101.2
Ágúst Bjömsson iR 107.2
Þórður Sigurjónsson IR 114.0
C-flokkur:
Amór Guðbjartsson Ármanni 90-5
Sigurður Guðmundsson Árm. 93.4
Örn Kærnested Ármanni 95.4
Sigfús Guðmundsson KR 95.9
Drengjaflokkur:
Bergur Eiríksson Ármanni 70.5
Eyþór Haraldsson lR 70.9
Tómas Jónsson Ármanni 76.8
Haraldur Haraldsson ÍR 78.8
Kvennaflokkur:
Reykjavfkurmeistari:
Jakobína Jakobsdóttir fR 75.6
Guðrún Bjömsdóttir Ármanni 94.9
Þórunn Jónsdóttir Ármanni 110.4
Hrafnhildur Helgadóttir Árm. 112.2
Kristín Björnsdóttir Ármanni 117.4
Framh. á bls. 6
sem svarar axlabreidd og færa
kúluna aftur og að sér, eftir því
sem kylfurnar styttast.
Ekki era allir sammála um
þetta atriði og er ég einn þeirra,
sem efast um réttmæti þess. —
Þetta atriði skýrist nánar síðar.
Ég legg til að farið sé eftir
leið, sem sýnd er á mynd nr. 5.
4. Rétt er að snúa hægra fæti
beint fram en opna þann
vinstri eilítið í áttina að þeim
stað, sem slá á til.
5. Á þessari mynd sést hvemig
kúlan er í sömu Ifnu en hægri
fóturinn færist að og fram,
eftir því sem kylfan styttist.
Staða nr. 1 er fyrir trékylf-
ur, 2 fyrir 1—2—3 jám, 3
fyrir 4—5—6 jám, 4 fyrir 7
—8—9 jám og 5 fyrir sand-
jám.
SPURNING: Hvað er tí?
Svar: Tee er enskt orð yfir
teig eða þann stað, sem byrjað
er að leika frá á hverja holu.
Tee er jafnframt tré eða plast
pinni, sem kúlunni er tyllt á á
teig.
mFÞÁTTVR
í UMSJÁ
ÓLAFS BJARKA
RAGNARSS0KAR
Drykkjarvatn —
i
Frh at ols 7
inu til efnagreiningar á klór-
innihaldi vatnsins. Klórmagnið
óx frá tæplega einum þriðja af
klórmagni sjávar f næstum
helming af klórmagni sjávar.
Sjór inniheldur 1.9 prósent klór
eða 19.000 p.p.m. (parta per
milljón). Hvaðan kom saltið og
var þetta útþynntur sjór eða
eitthvað annaö? Til að svara
þessari spurningu var leitað til
Eðlisfræðistofnunar Háskólans
til að kanna þungavatnsinni-
hald vatnsins. Þessar tvennar
niðurstöður, þungavatnsmæling-
in og klórmælingin, virðast
mótsagnakenndar. Um Ieið og
vatnið verður líkara sjó hvað
seltu snertir, þá verður það ó-
líkara hvað þungavatn varðar.
Kemur til greina að skýra
þetta misræmi á þungavatns-
innihaldi vatnsins og saltinni-
haldi með endurapplausn á út-
felldum söltum í jarðlögunum?
Ef um slfka endurupplausn
hefði verið að ræða, hefði mátt
búast við meiri röskun á hlut-
fallinu milli hinna einstöku
efna, þvf söltin myndu falla út
á mismunandi tfma og stað,:
einnig eru bau miög mislevsáh-
leg aftur. 0° þá litlu hlutfalls-
röskun. sem hefur átt sér stað.
er bezt að skýra sem efnaskipti
milli vatns og bergs eftir að
I
sjóblandan myndaðist. Hvernig
á þá að skýra misræmið á
milli klórinnihalds og þunga-
vatnsprósentu? Ég held, að sú
skýring verði að biða frekari
rannsókna. Einkum. verður að
fá að vita með fullri vissu, hvar
saltvatnið kemur inni í holuna
og hve há saltprósenta þess er,
þegar kemur í holuna.
Ur hvaða dýpi kom vatnið?
Er nokkuð hægt að segja um úr
hvaða dýpi vatnið kom, nema
það hafi komið einhvers staðar
fyrir ofan 900 metra. En
vatnstapið er mjög mikilvæg-
ur eiginleiki og segir okkur
til tm vatnsleiðni bergsins. Þau
jarðlög, þar sem ekkert vatns-
tap er, leiða ekki vatn. Og þau
jarðlög, sem ekki leiða vatn
geta að sjálfsögðu ekki gefið frá
sér vatn. Það er ekkert vatns-
tap fyrir neðan fóðringu fyrr á
832 m dýpi, þá er það 0,1—
0,2 1/sek eftir borskýrslum bor-
manna. Það er ekki ólíklegt, að
vatnstapið hafi byrjað nokkuð
fyrr en tekið var eftir þvf og
það gæti vel hafa byrjað nokkru
ofar, til dæmis f sandsteininum
á roótum basaltslaganna og
Ijávarsátsins eða jafnvel í
sjávarsetinu sjálfu.
Vatnið hefur sem sagt komið
úr jarðlögunum á milli, 800—
900 m dýpi. En lítill hluti eða
kannski ekkert af jarðlögunum,
sem gefa frá sér vatn, eru mynd
uð f sjó. Svo það verður að
teljast alveg óvfst, hvort nokk-
uð samband er á milli saltinni-
hálds vatnsins og myndunar-
sögu þeirra jarðlaga, sem vatn-
ið kom úr.
Sérstakar mælingar.
I október 1964 voru gerðar
mælingar á hita, bergviðnámi,
jarðspennu og hraða jarðskjálfta
bylgja f borholunni f Vest-
mannaeyjum. Tilgangur þessara
mælinga var sá, að afla viðbót-
argagna um gerð og ástand
þeirra berglaga, sem borað var
í gegnum. Vegna þess að raf-
strengur sá, sem notaður var
til mælinganna, var aðeins 1330
m langur, en holan er 1565 m,
reyndist ekki unnt að komast
til botns að fullu. Bæði af þess-
ari ástæðu og ýmsum öðram er
æskilegt að endurtaka þessar
mælingar flestar, þegar fenginn
hefur verið lengri strengur, en
vonir standa til að svo verði
innan skamms.
Hitastigullinn, 58°C/km, er
mjög nálægt þvf, sem nú er tal-
ið eðlilegt á íslandi utan hinna
eiginlegu jarðhitasvæða. Er það
mjög mikilsvert frá almennu
vfsindalegu sjónarmiði að fá
staðfestinau á þessu í svo diúpri
holu, sem hér er um að ræða.
en flestar eldri mælingar á hita-
stigli utan jarðhitasvæða eru
gerðar í mun grynnri holum.
Hitinn virðist breytast til-
tölulega jafnt með dýpinu, en
af því má draga þá ályktun, að
vatnsrennsli f berglögunum
trufli ekki hitaástand bergsins
að neinu verulegu leyti. Frávik
frá línulegri aukningu berghit-
ans með dýpinu stafa venjulega
af vatnsrennsli í berglögunum.
Samkvæmt þeim jarðsveiflu-
mælingum, sem gerðar hafa
verið á byggingu landsins á
undanfömum áram, hefur berg-
myndun móbergssvæðanna
hraða um 2,5 til 3,3 km/sek, en
hinna tertieru basaltsvæða 3,8
til 4,4 km/sek. Þessi tertiera
basaltmyndun virðist alls staðar
taka við undir móbergsmyndun-
inni. Hraðamælingin f Vest-
mannaeyjaholunni og mælingar
í landi undir Eyjafjöllum benda
til þess, að a.m.k. 5—600 m
dýpra sé niður á tertieru basalt-
myndunina í Vestmannaeyjum
en í landi. Ef litið er á dýptar-
kort af hafinu sunnan við land-
ið sést, að um 15 km suður af
ströndinni í Mýrdalnum og und-
ir Eyjafjöllunum er stallur, þar
sem dýpið vex tiltölulega hratt
niður á meira en 1000 m. Líkur
benda til þess, að þessi stallur
haldi eitthvað áfram milli Vest-
mannaeyja og lands lengra en
séð verður af dýptarkortinu
Mundi hann þá verka truflandi
á hugsanlegar vatnsæðar f efri
lögum basaltmyndunarinnar f
landi og gæti valdið því, að þær
næðu ekki út til Vestmanna-
eyja.
Varpar Ijósi á
jarðsöguna.
Borholan í Vestmannaeyjum
er sú langdýpsta, sem boruð
hefur verið hér á landi utan
hinna eiginlegu jarðhitasvæða.
Þó að árangur borunarinnar
með tilliti til vatnsöflunar verði
neikvæður kemur holan samt til
með að gefa ómetanlegar upp-
lýsingar frá almennu vísinda-
legu sjónarmiði. Áformað er að
gera ítarlega bergfræðilega
rannsókn á bormylsnunni og
mun hún væntanlega varpa
nokkru ljósi yfir jarðsögu lands
' ins einkum að því er snertir af-
stöðu Iáðs og lagar. Holan gef-
ur mikilvæg gögn um hið ótrafl
aða hitaástand bergranns lands-
ins eins og búast má við, að
það sé utan við jarðhitasvæðin.
Þetta hefur mikla þýðingu fyrir
almennar rannsóknir á eðli og
uppruna jarðhitans. Saman-
burður á jarðlögum holunnar og
þvf, sem vitað er um jarðlög
á Suðurlandi, gefur tilefni til
ýmissa spurninga um gerð berg |
grunnsins við suðurströnd lands ;
ins, sem hugsanlegt væri að fá
svarað með jarðeðlisfræðilegum e
rannsóknum.
Þessi sjónarmið er vert að
hafa í huga, þegar metinn er
árangurinn af djúpboruninni f
Vestmannaeyjum.