Vísir - 13.08.1965, Blaðsíða 11

SíÐAN
Chaplin
ástfangii
?
fimm •
• aura
kúlur *
Jack Lemmon heldur því
fram að í Hollywood eigi menn
aðeins að nota fornafn kvik-
myndastjarnanna — þær skipt'i
svo títt um eftirnafn.
Birgitte Bardot mun nú f sept
ember heimsækja Bandaríkin í_
fyrsta skipti á æfinni. Það er
í sambandi við frumsýningu.
myndarinnar „Viva Maria“ þar
sem hún lék annað aðalhlut-
verkið á móti hinni frægu
Jeanne Moreau.
Geraldine Chaplin, le'ikkona
og dóttir kvikmyndaleikarans
heimsfræga, Charlie Chaplin, er
komin með gullhring á baug-
fingur og sézt oft með Manolo
Velasco, 23 ára gömlum spönsk
um kvikmyndatökumanni —
hönd í hönd.
En Geraldine sem er 21 árs
gömul sagði í síðustu viku að
hún hefði engar gift'ingaráætl-
anir á prjónunum. Síðan leit
hún til Manolo og bætti við:
„Fræg lokaorð ... ég gæt'i alveg
eins gifzt í næstu viku.“
Geraldine leikur þessa stund
ina í kvikmynd sem gerð er eft
ir sögu rússneska rithöfundar
ins Pastemaks, Dr. Sívagó, —
og Manolo er tíður gestur í
kvikmyndaverinu. Sögur segja
að þau hafi þekkzt í sex mán-
uði.
Rock Hudson varð að taka
því með jafnaðar geði, þegar
leikstjórinn John Frankenheim-
ar, sem vinnur að myndinni
„Seconds". skipaði honum að
vera blindfullur fimm kvöld í
röð. Ástæðan er sú að Rock á
að leika, sem aðalleikari mynd
arinnarinnar, í drykkjusenu,- og
Frankenheimer fannst það bezt
að það yrði gert á sem raun-
verulegastan hátt. Þegar John
Ford lét leikarann Victor Mc-
Laglen gera þetta sama á sín-
um tíma í myndinni ,The In-
former“, hlaut McLaglen Ósk-
arsverðlaun fyrir.
vard. Þessi venja hófst er le'ik
konan Norma Talmadge steig
óvart fæti niður í óharðnaða
steinsteypuna fyrir utan húsið
er hún ætlaði að vera viðstödd
frumsýn’ingu fyrir 40 árum síð
an.
- Hvers vegna vildi asninn
ekki þiggja Whisky-sjússinn,
sem fíllinn bauð honum á af-
mælinu sínu?
— Af því að hann var asni.
— Hvað er það sem er lítið
og loðið, hleypur á fjórum fót
um á jörðinni og geltir?
— Hundur?
— Aha, þú hefur heyrt þenn
an áður.
*
Frank Sinatra var 150. leik-
arinn sem fékk fótspor sitt fest
í steinsteypuna úti fyrir kín-
verska Graumans kvikmynda-
húsinu við Hollywood Boule-
sri?
Skál fyrir menningunni!
Það hefur heldur en ekki rek-
ið á fjörur íslenzkrar menning-
ar á milli hafnargarðanna að
undanfömu . . . og hafa hetjur
hafsins, eins og við segjum sí-
svona á sjómannadag'inn fært
þar föng í bú, eins og svo oft
áður. Er fyrirsjáanlegt að stór-
kostlegur fjörkippur komi i
blessaða menninguna á næst
unni, rétt eins og hruma kerl-
ingu við sterka vítamínsprautu
... Þó að sumir geri einungis
að yppta öxlum yfir einni millj
ón, þá munar menninguna um
minna enda gerist glaðhlakka-
legt gorhljóðið í spáfuglum
hennar þessa dagana . . . Við
slíka atburði sem þessa fer
ekki hjá því að það rifjist upp
fyrir manni og manni hvílíkt
öfugmæli það er að telja áfeng-
isnautn — og þó einkum áfeng-
issmygl — til ómenningar með
þjóð vorri, þar sem lögleg á-
fengissala í landinu er einhver
traustasti hornsteinn ríkisrekst-
ursins, sú dropadrjúga Búkolla,
sem sér sjálfstæðu stjórnarfari
voru fyr'ir hversdagslegri lífs-
næringu öðrum bústofni vorum
fremur — en hámenning vor
lifir, eða að minnsta kosti hjar-
ir. fyrst og fremst á ofnautn á-
íengi's- og áfengissmygii. Mein-
hugsandi manni gæti flogið í
þanka, að vart sé að undra þótt
slagi útí fyrir menningunni
endrum og éins, eða spáfuglar
hennar séu á stundum hátt
uppi ... en þama er að
minnsta kosti fengin afsönnun
á þeirri fornu kennisetningu:
„Illur fengur, illa forgengur",
því að hvað er óforgeng'ilegra
en einmitt menningin, þó að
það væri kannski skemmtilegra
að lífrætur hennar drægju frjó-
magn sitt úr einhverjum öðrum
jarðveg’i en ómenningarinnar.
Nóg um það — hið eina, sem
oss finnst vanta á þetta þjóð-
þrifafyrirtæki, smyglstarfsem-
ina, er tæknilegra og nýtízku-
legra fyrirkomulag, hvaða Vit
er í því að verða að stór-
skemma ágæt og rándýr skip
með þiljuriírildi og öðru þess-
háttar — hversvegna er ekki
ráð fyrir gert þessari mlkil-
vægu menningarstarfsemi, þeg-
ar skipið er smíðað . . . einskon
ar rennilásar settir á allar þ'ilj-
ur, eða hreinlega komið fyrir
áfengisgeymum á bak við þær,
eða laglega földum krönum, svo
að tollaramir fengju þó nokk-
urt tækifæri til að sýna lfka
sína snilli? Þá yrði þetta allt
þægilegra við að fást, fyrir alla
aðila . . og enn eitt — hvers
vegna er hinna raunverulegu
kostnaðarmanna merkilegustu
útgáfustarfsemi menntamála-
ráðs t.d. hvergi opinberlega get
ið, hvers vegna stendur ekki á
titilblað'i orðabókar: „Með virð
ingu og þakklæti til þeirra
smyglara, sem gerðu útgáfu
þessa mögulega?" Kannski
gleymist þetta ekki á t'itilblaði
alfræðiorðabókarinnar væntan-
legu - - -
Norðurlandabúar heimsækja Ástralíu
, „Ljóshærðar, skandinavískar fegurðargyðjur
munu brátt yfirtaka baðstrendur í stralíu“. Þann-
ig hljóðaði fyrir sögn eins ástralska dagblaðsins,
þegar birt var frétt um að Svíþjóð, fyrst evrópskra
landa, hygðist skipuleggja skemmtiferðir til
stralíu.
Norrænar stúlkur eru þegar allræmdar í löndum
eins og Spáni og Ítalíu og nú eru ástralskir karl-
menn farnir að hlakka til að fá sinn skammt af
norrænni fegurð.
Sænski ferðaskrifstofumaðurinn Torsten Berg-
en-Holz er stendur fyrir þessum ferðum sagði að
þær yrðu að vísu nokkuð dýrar, eða um 60 þús.
ísl. krónur ,en það yrði án efa mikil eftirspurn eft-
ir ferðum til þessarar fjarlægu heimsálfu. Ekki
sízt þar sem í flugferðinni er innifalin dvöl á stöð-
um eins og Beirut, Singapore, Bali og Nýju Gineu.
, ■sxsm
Kári skrifar:
A usturbæingur hringdi t'il
blaðsins og virtist óánægð
ur með það hversu mjög væri
notað af skarna i görðum á
blettum inni i borg'inni.
Ólykt í görðum
Hann sagðist fyrir löngu vera
hættur að sitja úti í garði hjá
sér á laugardögum og sunnu-
dögum, þótt gott væri í veðri
— þvi tvéir nágrannar hans
værg búnir að nota í tvö ár
þennan töfraáburð — og lyktin
af þessu ætlaði menn lifandi að
drepa.
Hann væri dauðhræddur við
að opna glugga, nema rækilega
væri áður úr skugga gengið um
hver vindátt væri. Þetta væri
að vísu verst á vorin og i hæsta
máta réttlætanlegt á þeirri for
sendu að með notkun áburðar-
ins væri stuðlað að fallegum
görðum. En þegar stöðugt sé
verið að bera Skarna á fram yf-
ir mitt sumar og borgaryfirvöld
in nota hann í þokkabót á sín
umgæzlusvæði, þá sé mælirinn
að fyllast. Austurbæingurinn
sagð'i að þegar Skarni hafi fyrst
komið á markaðinn hafi verið
sagt að þetta væri lyktarlaus
áburður. Þetta kunni að vera
rétt sé hann til dæm'is kældur
til fulls áður en honum er
dreift, en eins og hann er af
greiddur núna frá verksmiðj-
unni sé hann langt frá því að
vera lyktarlaus.
Snyrtilegt fjölbýlishús
Nýlega átti blaðamaður frá
Vísi leið um Safamýrina og sá
þá að íbúar eins fjölbýlishúss-
ins höfðu tekið sig til og mal
b'ikað svæðið fyrir framan hús
ið. Þetta hús virðist bera af
öðrum hvað snyrtimennsku
snertir, og sennilega einkum
vegna malbikunarinnar. Það
þarf varla að ímynda sér
hversu m’ikill léttir það er fyrir
húsmæðurnar að fá nú ekki leng
ur I fbúðirnar alla þá for og
þann sand, sem áður var um-
hverfis húsið og er urahverfis
flest eða öll önnur nýbyggð S?§1
býlishús. Kostnaður við þeria
er alls ekki mikill á hverja
íbúð aðeins örfá þúsund en
hægindin geysimikil.