Vísir - 29.09.1965, Blaðsíða 15

VISIR . Miðvikudaginn 29. september 1965.
13
6.
2. KAFLI
. Þyrla frá hernum beið okkar, en
t þokan var of myrk til þess að sá
. farkostur kæmi að notum. Við
. ókum því af stað til Wiltshire í
< stórum og kraftm’iklum Jagúar,
. með óeinkennisklæddan lögreglu-
. mann undir stýri, sem virtist hafa
helzt til mikla ánægju af því að
láta fótinn hvíla með öllum sfn
um þunga á benzíngjafanum og
« beyta neyðarblístruna án afláts.
< Þokunni létti þegar við komum til
. Middlesex, það var ekki ýkjamikil
umferð á vegunum og við náðum
. til Mordon á hádegi.
, Frá byggingarfræðilegu sjónar-
. miði er Mordon óskapnaður, til
• stórra lýta á öllu landslagi. Hafi
"húsameistarinn — ef um nokkurn
húsameistara að slíkum óskapnaði
hefur verið að ræða — tekið sér
þar til fyrirmyndar dyflissubygg-
ingu frá því á átjándu öld, þá
hefur honum tekizt að ná þar fram
meiri ijótleika og svipþyngslum.
Mordon var þó byggt fyrir aðeins
tfu árum.
Mordon var skuggleg bygging,
þar sem hana bar við gráan októ-
berhimin þennan dag — fjórar
samhliða álmur, þrjár hæðir undir
flötu þaki, þrjú grá, tilbreytingar-
laus steinsteypubákn, svo svipdauð
að halda mátti að þau hefðu stað-
ið auð og yfirgefin f áratugi. En
útlitið átti í sannleika sagt, vel við
þá starfsemi, sem þar var höfð
>.með höndum innan veggjanna.
Hver álma var um 30 m. að
lengd, og um tvö hundruð metrar
á milli þeirra, og þvfnæst um
fimm hundruð metrar frá álmunum
út að girðingunni, sem umlukti
svæðið, algerlega nakið og bert,
hvorki runni, tré né steinn, ekki
svo mikið sem blómabeð. Menn
geta leynzt á bak við runna og
steina, jafnvel lagzt svo í blóma-
beð, að ekki verði tekið eftir í
fljótu bragði. En hann getur ekki
dulizt í grasi, sem ekki er nema
um tveir þumlungar á hæð, og
hærri varð grasvöxturinn ekki úr
hinum grunna og frjóefnasnauða
.jarðvegi að Mordon. Það gefur í
rauninni alranga hugmynd að tala
um girðingu umhverfis svæðið, því
að girðing og girðing er sitt hvað.
Hvaða fangabúðastjóri, sem verið
hefði á árum sfðari heimsstyrjald-
ar, mundi fúslega hafa selt sál
sína fyrir slíka girðingu . . . innan
hennar hefði hann getað sofið ör-
uggur án þess að hafa minnsta and
vara á sér, þvf að þar var ekki
nokkrum manni kleift að komast
inn fyrir eða út fyrir án leyfis.
Ytri gaddavfrsgirðingin var fimm
metrar á hæð og höll út á við svo
að efsti strengurinn var rúmlega
metra utar en sá neðsti. Inriri
girðingin var að öllu leyti eins,
nema hvað hún hallaðist inn á við,
og voru um sjö metrar á milli
þeirra. Þrem metrum fyrir innan
innri girðinguna voru tveir strengir
úr svo grönnum vfrþræði, að þeir
voru ósýnilegir berum augum úr
nokkurri fjarlægð, jafnvel í dags-
birtu og enn þrem metrum innar
fimm strengir af sömu gerð, hlaðn
ir háspennustraumi. Og ekki nóg
með það. Verðir með grimma víg-
hunda voru allar nætur á ferli á
milli girðinganna. •
Og til þess að þeir, sem þarna
voru á ferð um nágrennið, gætu
ekki misskilið allar þessar varúðar
ráðstafanir, hafði herinn látið
koma fyrir viðvörunarspjöldum
með tíu metra millibili meðfram
yztu girðingunni. 'Áletrunin var
dálítið mismunandi, sem þar gat að
lfta svart á hvítu „HÆTTA —
HALDIÐ YKKUR FJÆRRI”. „VIÐ
VÖRUN - VÍGHUNDAR LAUSIR
INNAN GIRÐINGARINNAR“, -
„BANNSVÆÐI" og „HÁSPENNU-
STRAUMUR í GIRÐINGUNNr*.
Og enn var fimmta girðingin, þar
’sem stóð með rauðum stöfum á
gulum grunni, að óviðkomandi
yrðu skotnir, ef þeir gerðu tilraun
til að komast inn fyrir girðingam
ar. Það var því ólíklegt að nokkur
maður, sem ekki var annað hvort
brjálaður eða ólæs, reyndi að
brjótast inn f Mordon.
Þegar að hliðinu kom, nam lög-
reglumaðurinn staðar og dró niður
gluggarúðuna, þegar hann sá her-
vörðurinn nálgast Varðaðurinn bar
hríðskotabyssu í ól um öxlina, sem
hann hóf f mið.
Um Ieið og vörðurinn kom auga
á Cliveden felldi hann þó byssuna
og gaf merki einhverjum, sem við
ekki sáum, ytra hliðið opnaðist
og bfllinn staðnæmdist næst við
mikið stálgrindahllð þar sem við
stigum út úr honum. Því næst héld
um við sem leið lá að álmu, sem
var ekki nema ein hæð. Inni í mót-
tökuskrifstofunni biðu okkar þrfr
menn og þekkti ég tvo þeirra,
Weybridge höfuðsmann og yfir-
framkvæmdastjóra að Mordon og
dr. Gregori, yfiraðstoðarmann dr.
Baxter f aðalrannsóknarstofunAi í
„E“-álmunni. Þó að Weybridge
ætti að kallast undirmaður Clived-
ens var hann í rauninni æðsti mað
ur f Mordon; hávaxinn maður og
holdskarpur með gráírótt yfirvarar
skegg, talinn frábær vísindamaður.
Starfið að Mordon var köllun hans
í lífinu; hann var einn af þeim fáu,
sem áttu heimili sitt innan girð-
ingarinnar, og það var sagt að
hann færi ekki út fyrir hliðið oftar
en tvisvar sinnum á ári. Gregory
var maður mikill vexti, dökkhærð-
ur og svarteygður, fyrrverandi pró
fessor f lyfjafræði við háskólann f
Turin og frægur lífkveikjufræð-
ingur. Þriðji maðurinn og sá, sem
ég bar ekki kennsl á, var eins og
illa gerð mannsmynd í ’illa gerð-
um fötum og svo luralegur, að
hann hlaut að vera það, sem
reyndar kom á daginn að hann var
— óeinkennisbúinn lögregluþjónn;,
Wylie Iögreglustjóri að Wiltshiré.1
Þeir Cliveden og Weybridge önn
uðust nauðsynlega kynningu, en
að því búnu tók Hardanger við.
Hann gerði viðstöddum þegar ljóst
hver hefði nú yfirstjóm allra mála
þama á hendi, og að því yrðu
allir að lúta, hvort sem þeir væm
foringjar að tign eða höfuðsmenn.
„Þér ættuð ekki að vera hér stadd
ur, Wylie lögreglustjóri**, sagði
hann stuttur f spuna. „Enginn úr
h’éraðslögreglunni hefur leyfi til
að koma hér inn fyrir hliðið. En
ég efast um að þér hafið vitað
það, og ég er viss um að þér eigið
ekki neina sök á því, að þér emð
hér staddur. Hver ber ábyrgð á
því?“
„Það geri ég“, svaraði Wey-
bridge höfuðsmaður og rödd hans
var styrk, þó að hann væri bersýni
lega f vamarstöðu. „Aðstæðurnar
em óvenjulegar, að ekki sé meira
sagt“.
„Leyfið mér að skýra málið",
mælti lögreglustjórinn. „Það vár
klukkan hálftólf f nótt er leið, að
okkur á lögreglustöðinni var til-
kynnt héðan, að einn af varðmönn
unum héma, mér skilst einn af
þeim, sem aka í jeppum um veginn
hingað til eftirlits á næturnar,
hefði veitt eftirför ókunnum
manni sem leit út fyrir að gert
hefði tilraun til að beita unga
stúlku ofbeldi rétt fyrir utan girð
ingamar. Þar sem þetta var al-
menns eðlis og heyrði ekki undir
herinn, var okkur gert viðvart. Lög
reglumennirnir, sem komu á vett-
vang skömmu eftir miðnætti, urðu
hins vegar ekki neins varir. Þegar
ég kom svo hingað undir morgun-
inn, og sá að klippt hafði verið á
girðingarnar, þá — jú, þá áleit ég
að eitthvað samband kynni að vera
þama á milli ..."
„Klippt á girðingamar?" greip
ég fram í fyrir honum. „Það getur
ekkl átt sér stað .. “
„Því miður er ég hræddur um
að svo sé“, mælti Weybridge alvar
legur. ^
„En eftirlitsjeppamir?** mald-
aði ég í móinn. „Víghundamir og
rafhlöðnu vframir innan girðing-
anna?"
„Þér getið sjálfur séð að klippt
hefur verið á girðingamar. Það er
allt og sumt“. Weybridge var ekki
eins rólegur undir yfirborðinu og
hann vildi vera láta. Mér að
minnsta kosti duldist ekki að þeir
vora báðir skelfdir, hann og dr.
Gregori.
„Hvað sem því líður“, mælti
lögreglustjórinn rólega, „þá fór ég
að spyrja mennina við hliðin. Þar
hitti ég fyrir Weybridge höfuðs-
mann, sem bað mig um að annast
nokkra eftirgrennslan, svo lítið
bæri á, í sambandi við hvarf dr.
Baxters".
„Þér gerðuð það?“ spurði Hard
anger Weybridge. Röddin var að
vfsuhlutIaus.„Þekkið þér ekki fyrir
skipanir þær, sem yður hafa verið
gefnar? Að öll slfk eftirgrennslan
skuli gerð af yfirmanni öryggis-
eftirlitsins hér, eða á vegum skrif-
stofu minnar í Lundúnum".
„Clan.don er dauður, og . . . “
„Háttíngjáh15 'Mö'tfá*V 'vsifð'"
danger að orði og hreimurinn f
röddinni var eins og svipuhögg.
„Wylie lögreglustjóri veit sem
sagt, að Clandon er dauður. Eða
vissuð þér það kannski áður, lög
reglustjóri?**
„Nei, herra minn“.
„En nú vitið þér það. Hvað era
þeir annars margir, sem þér hafið
sagt dauða hans, Weybridge höf-
uðsmaður?"
„Engum öðram", svaraði hann
þyrrkingslega.
„Þakkið yðar sæla* ‘,sagði Hard
anger. „Þér megið ekki ætla það,
öfundsmaður, að ég vilji teygja
öryggisráðstafanimar út f öfgar. 1
rauninni skiptir ekki máli hvað
þér álítið, eða hvað ég álít, heldur
einungis hvað einn eða tveir menn
í Whitehall álíta. Það era þeir
sem gefa fyrirskipanir, okkar, er
svo að framkvæma þær. Þær fyrir
skipanir era Ijósar og óvefengjan-
legar, varðandi slíka atburði, sem
•nú hafa gerzt. Þá tökum við ger-
samlega við stjóminni. Þið þvoið
hendur ykkar — gersamlega. Að
THBY HAVEN'T TOKIE AMYTWINSh.
SUT ITIS STKANGE THAT SINCE
THEy CAWE,. SO/AE 0P OUR HUTS
HAVE 5UHNEF 70WtJ,MYMEC'ICAL
SUPFLIES FESTKOYEF..
HeiBsuvernd
Námskeið mín í tauga- og
vöðvaslökunar- og öndunaræf-
ingum fyrir konur og karia
hefjast mánudag 4. október. —
Uppl f síma 12240.
VIGNIR ANDRÉSSON
— íþróttakennari
VÍSIR
Á SKRIFENDAÞJÓP®eSI3V
Áskriftar- ,
Kwtana-smtaMr
11661
virka daga kL 9— 19 n@ma
laugardaga kl. 9—18.
Ég er bara kjáni Tarzan auðvitað þykir
mér vænt um að sjá þig aftur. — Þú getur
sagt mér það seinna, hvað er að, en vel á
minnst, ég kom með vin minn með
mér...
Þetta er Kaanu, elzti sonur Umtali, for-
ingja Butu-ættflokksins — BUTU? ... það er
síðan þeir- komu, sem allir þessir erfiðleikar
steðja að — Hvað hefur fólkið mitt gert af
sér?
Þetta fólk virðist ekki hafa gert neitt af
sér, en það er einkennilegt, síðan það kom
hingað hafa nokkrir kofar brunnið, og mik-
ið af meðulunum helzt niður.
Hmm... þetta virðist ekki einskær til
viljun
VISVR
er
eina x
síðdegisbBaðið
kemur
út
aila
virka K
daga
Afgreiðslcm
Ingólfsstræti 3
skráir
nýja
kaupendur
Simi 11661
auglýsing
VÍSI
kemur
víða
við
VÍSIR
er
auglýsingnisSað
almennings
AFGREIÐSLA
AUGLÝSINGA-
SKRIFST OFUNNAR
ER i
INGÓLFSSTRÆTI 3
SimJ 11663.