Vísir - 25.10.1966, Blaðsíða 3

V í S IR . Þriðjudagur 25. október 1968.
í>að var nálægt hádegi einn
daginn í fyrrj viku að Mynd-
sjáin brá sér í kiallara Laugar-
neskirkju til þess að kynna sér
starfsemina, sem þar fer fram.
Fótsnyrtingu fyrir aldrað fólk í
sókninni. Það hittist svo vel á,
að Vivian Svavarsson prestsfrú-
okkur fótsnyrtidömu frá Elli-
heimilinu og áhöld til fótsnyrt-
ingarinnar, ef við létum í té hús
næði og aðstöðu. Þetta var óð-
ara samþykkt því að við höfum
mikinn áhuga á að aðstoða aldr-
aö fólk í sókninni. Nú er þessi
starfsemi bráðum búin að vera
hér í tvö ár og hefur líkað vel.
Tveir aðrir söfnuðir tóku síðar
upp fótsnyrtingu hjá sér að und
irlagi Gísla, Langholtssöfnuður
og Nessókn. Er þetta sýnilega
nauðsynjamál, fótsnyrtingin hef
kemur er reynt að veita því ein
hverja úrlausn.
Kvenfélagskonur gefa sig svo
fram til skiptis og hita kaffi-
sopa, sem þeir fá, er koma í
fótsnyrtinguna, þær taka á móti
fólkinu, setja það í fótabaðið
og veita aðra aðstoð. Við höf-
um fleira í huga í sambandi við
eldra fólkið í söfnuðinum t. d.
það, að auka eitthvað aðstoð-
ina við einhleypt gamalt fólk.
Þegar hér var komið sam-
ræðunum vindur sér inn Gísli
Fótsnyrting og föndur
Sigurbjörnsson og var gustnr á
honum. — Við skulum gefa ykk
ur hárþurrku, segir hann nær
formálalaust, — við eigum tvær
hárþurrkur, sem við erum hætt
að nota og getum látið ykkur
hafa aðra en hina fær einhver
önnur sókn.
Það kemur í ljós að fótsnyrti-
stofa hefur verið rekin um ára-
bil í Elliheimilinu og nú er
komin þar hárgreiðslustofa einn
ig. Gísli hefur fleiri uppástung-
ur á takteinum um það hvernig
megi aðstoða eldra fólkið og það
endar með því að Myndsjáin
fer í humátt á eftir honum, þeg-
ar hann fer aftur til Elliheimilis-
ins. Þar er fótsnyrtingunni lok-
ið þennan dag, en til þess að
veita nokkra uppbót vísar Gísli
á föndurstofuna þar sem vist-
menn Elliheimilisins geta unnið
daglega aö ýmsu föndri undir
umsjón Magneu Hjálmarsdóttur
og tveggja þýzkra aðstoðar-
kvenna hennar. — Ennfremur
skýrir hann frá sjóðnum „Þreytt
ir fætur“. sem stofnaður hefur
verið til þess að greiða kostnað-
inn af því að reka fótsnyrting-
una fyrir aldraða fólkið 1 fyrr-
nefndum sóknum í Reykjavík.
Myndi sjóðurinn geta stuðlað að
því að þessi starfsemi gæti orð-
ið meiri en þegar er. Ætlar
styrktarsjóðurinn að gefa út á
næstunni nokkrar jólasögur og
aðrar smásögur eftir frú Guð-
rúnu Lárusdóttur til styrktar
þessu málefni.
Föndurstofan er svo til ný af
nálinni og getur, auk þess að
vera notuð til föndursins, þjón-
að hlutverki lítils fundarsalar
fyrir ýmsa aðra félagsstarfsemi.
1 föndrinu er unnið að margvíslegum hlutum, hér er verið að
vinna að röggvarteppi.
Fótsnyrting i kjallara Laugarneskirkju.
Unniö að tágavinnunni. Sigriður Guðjónsdóttir yzt til vinstri.
in og formaður kvenfélags safn-
aðarins, sem sér um fótsnyrt-
inguna, er þarna viðstödd.
— Þetta byrjaði með því að
Gísli Sigurbjörnsson forstjóri
Elliheimilisins Grundar bauð
ur alltaf verið vel sótt og er að
sóknin alltaf að aukast. Því mið
ur getum við ekki gert eins og
við vildum. Tíminn er takmark
aður frá kl. 9—12 einu sinni í
viku, á föstudögum, en ef fólk
Frú Magnea Hjálmarsdóttir t.h. sér um föndrið á Elliheimilinu,
hér leiöbeinir hún einni vistkonunni.
inu mæti oft um eða yfir 30
konur, en kannski 2—3 karl-
menn og eru þeir í miklum
minni hluta. Starfsemin fer ann-
ars fram um allt hús, þar sem
þeir sem eru of lasburða til þess
að fara út, fá verkefnin til sín
í herbergin. Öllum er frjálst að
mæta, þegar þeim sýnist og fer
það oft eftir veðri og heilsufari
hvemig aðsókn er.
Að föndrið sé bæði skemmti-
leg og gagnleg tilbreytni fyrir
eldra fólkið er greinilegt og Sig-
ríður Guðjónsdóttir, fyrrum ljós
móöir á ísafirði, sem er ein
kvennanna þama inni, segir, að
það sé yndislega gaman 1 föndr
inu: Hún hafi sótt föndurtím-
ana í fjögur ár og hafi margir
hlutanna hennar farið út fyrir
landsteinana, sem gjafir.
Hún er í nýbyggingu skammt
fyrir norðan Elliheimilið og
henni fylgir lítið eldhús, þar
sem kaffið er hitað. Þegar Mynd
sjáin leit þar inn var verið að
vinna af kappi að ýmsum mun-
um, sem verða margir hverjir á
jólabazar Elliheimilisins í byrj-
un desember. Magnea Hjálmars
dóttir skýrir frá því að í föndr-
— Margt af því sem er verið
að vinna að hér er listiðnaður,
segir Magnea, og þegar litazt
er í kring blasa margir fallegir
hlutir við, sumir unnir úr tág-
um, aðrir ofnir og saumaðir og
svo er verið að vinna að nýj-
ungum, sem verða teknar upp i
batik og tauþrykki, og eldra
fólkið á enn eftir að læra. Þegar
horft er á alla munina skilst
hvers vegna jólabazarinn er allt
af eins vel sóttur og raun ber
vitni, en margir hlutanna_ eru
settir á hann, þótt ýmislegt sé
lagt til hliðar til þess að stinga
að gestunum, sem gefa sér tfma
til að lita inn til eldra fólksins
að Grund.
3