Vísir - 03.11.1966, Blaðsíða 11

Vísir - 03.11.1966, Blaðsíða 11
Shirley MacLaine er kvefuð. í París vita allir að hún er kvefuð. og fölk fylgist betur með heilsu hennar en bað mundi gera meö heilsu sjálfs de GauIIe lægi hann á banabeði. Blöðin birta ítarleg- •ar fréttir af Shirley og sama er að segja um sjónvarpið. Shirley MacLaine er nefnilega konan, sem segja má að sé dýrlingur númer eitt í Frakklandi í dag, „Hún er snillingur", lét mennta málaráðherrann André Malraux hafa eftir sér á prenti nýlega. Eins og sagt var frá hér á síðunni fyrir nokkru er Shirley nú í París, en þar er hún að leika í kvikmynd, eftir tveggja ára hlé. Þessi kvikmynd nefnist „Sjö sinnum kona“, eða eitthvað í þá áttina og er þetta grínmynd og stjómandinn er sjálfur Vitterio de Sica. Af nafni myndarinnar má geta sér til að Shirley sé þessi „sjö sinnum kona“ og á móti henni leika að sjálfsögðu 7 herrar, og þeir ekki af verri endanum: De Sica sjálfur, Vittorio Gassman, Michael Caine, Rock Hudson, Peter Sellers, Laurence Olivier og Jean -Paul Belmondo. Vittorio de Sica gefur Shiriey leiðbeiningar. Eins og fram kom af frásögn- inni af Shirley hér nýlega' býr eiginmaður hennar, Steve Parker í Japan, þar sem hann vinnur að kvikmyndastjóm og síöastlið- in tvö úr hefur Shirley helgað honum og dótturinni Stephanie — auk þess sem hún hefur unn- ið við að skrifa minningar sín- ar. Shirley býr nú sem fyrr segir í París, hefur 7 herbergja íbúð ekki langt frá Sigurboganum fræga. Eitt af þeim mörgu viðtöl um, sem birzt hafa við hana í erlendum blööum er þaö sem Þetta er ekki ballettdansmær, heldur Shirley MacLaine í hlutverki sínu I „Sjö sinnum kona.‘‘ 44Það er auðveldara að vera trií en ótrú44 — segir Shirley Mac Laine, sem öll \ Parísarborg dýrkar þessa dagana hér fer á eftir: Blaðamaðurinn kemur £ heim- sókn til Shirley og hún segir: Höggvum húsgögnin. — Við skulum höggva hús- gögnin og kasta þeim á eldinn. Ég þoli ekki rokokó-húsgögn. Á borði liggur handritið aö bók, sem Shirley hefur skrifaö um líf sitt, sem hefur verið mjög tilbreytingarríkt. Bókin nefnist „Know Your- self — Never". — Það var mikil þolraun aö skrifa þessa bók, segir rithöf- undurinn, nú sem stendur er ég að hugsa um að hætta við að gefa hana út. Ég þori ekki aö liorfast i augu við gagnrýnina. — Hlustið nú á, segir Shirley, og opnar bókina af handahófi. Hún les upphátt: — Það var fagur dagur er ég kom til Ohutan í Himalaya, en þeir vörpuðu mér £ fangelsi. Ég fékk eitt glas af geitamjólk — beint úr fangelsisgeitinni, get- ur maöur skrifað svona lagað? Ég lendi áreiðanlega £ erfiðleikum með utanríkisráöuneytið, amer- fska á ég við, ekki það £ Bhut- an. Kastað út í Moskvu. — Einu sinni var mér kastaö út af veitingahúsi f Moskvu, held ur Shirley MacLaine áfram og leggur handritið frá sér. Það er lfka £ bókinni. Ég hafði vfst of hátt. Ég er víst stúlkan sem aldrei getur stillt sig. Það þarf alltaf eitthvað aö gerast. — Vitið þér að ég á 111 böm? spyr hún skyndilega. Og þegar gesturinn verður undrandi á svip kemur skýringin: — Ég og Steve erum búin að setja á fót bamaheimili f Tokio og þar eru 110 böm, 111 er Stephanie dóttir okkar. Hún heit- ir í höfuðið á manninum mínum. Það er hann sem ég elska, en fólk vill ekki trúa þvf. Eldri kona gengur um fbúðina og tekur til, enda ekki vanþörf á þvf að Shirley er draslari hinn mesti. Hún segir: — Maöur hendir frá sér skón- um — en maður hefur gætur á lffi sínu. — Nú er ég farin að fara reglulega í snyrtingu, segir hún, en í eðli mínu er ég óttaleg drusla. Steve Parker, maðurinn minn segir stundum þegar hann sér mig að ég gætj veriö alveg eins falleg og ég er skemmtileg. — Ég veit, segir Shirley, að fólk trúir ekki að við séum í raun og vem gift. En Steve og Steph- anie eru máttarstólparnir i lifi mínu. Það er mikilsvert að vera eiginkona og móðir. Og þaö er auðveldara að vera trú en að vera ótrú. J Aðsent bréf um „full 2 komið fávitahæli.*4 • a • „Bágt er að heyra og Iesa í a blöðunum: „Lögð verður á- J herzla á að halda áfram stækk- o un fávitahælis í Kópavogi o. s. I frv.“ Hvað eru þessir menn að J hugsa, eða hugsa þeir ekki? Sjá o ekki allir framsýnir menn hver J óhæfa og óráð það er að byggja • og hafa „fullkomið fávitahæli" o í Kópavogi, mitt í miklu og J vaxandi þéttbýli? Hvað segja « forráðamenn Kópavogskaupstað J ar um þetta? • Þegar sú óheillaákvörðun var o tekin árið 1945 að byggja fá- J vltahæli f Kópavogi benti ég s hlutaðeigandi aöilum á hve mis- 5 ráðið slíkt væri. Ég man að ég • sagöi við ráðherra, að þetta S væri fullkominn FÁVITAHÁTT- e UR. Fyrir utan þá óhæfu að hafa fávitahælf mitt f borgar- byggð — meira að segja óaf- girt frá annarri byggð. Kom það og til, að ég taldi mjög misráðið að taka hinar fögru og dýrmætu lóöir á gamla Kópa- vogstúninu undir fávitahælis- byggð. Þessar lóöir taldi ég að ráðuneytið ætti að spara fyrst um sinn og nota til mikils verðra hluta er lengra liði. Nefndi t. d. að ef byggja ætti embættisbústað fyrir biskup Iandsins, yrði vart fundinn feg- urri né virðulegri staður en þar sem bærinn í Kópavogi stóð áður fyrr. — Nóg um það —. Höfum við ekkert lært og ekk ert vitkast síðan 1945, en þá voru aöalrökin fyrir fávitahæli í Kópavogi, að það væri ekki hægt að fá starfsfólk á slíkt hæli, ef það væri utan þéttbýl- isbyggðar í eða vlð Reykjavfk. Þá var líka sagt í mín eyru. að staðurinn f Kópavogi væri „töluvert afsíðis“, þrátt fyrir ná lægð sína við vaxandi þéttbýli. Nei takið nú skeiðina f aðra hönd, eins og sjáandi og fram- sýnir menn og efnið til fávita- hælis á einhverjum góðum stað utan mesta þéttbýlis landsins, og með það fyrir augum, að hið sjálfsagða spor verði stigið, AÐ LEGGJA NIÐUR FÁVITA- HÆLIÐ í KÓPAVOGI. Bygg- GÖTU ingamar þar má lengi nota til annarra hluta, t. d. fyrir skóla- hald einhvers konar. Benda má á Krísuvik sem stað fyrlr „fullkomið fávita- hæli“, ekki ólíklegan. — Hvaö segir þú um þetta, Þrándur minn?“ Hjaltl. Nú fer Hialti inn á brautir, sem ég er ekki kunnugur, en þessi fávitamál hafa sjaldan borið á góma. Hitt llggur f hlut arins eðli, að mjög slæmt er að • hafa hæli sem slfkt i þéttbýli, J þó aö erfitt sé að hamla á móti • því, að þéttbýlið gleypi slíka J staöi, sem upprunalega eiga að * vera utan þéttrar byggðar, en • þó ekki of langt í burtu. J Mér finnst skemmtiiega til- • fundiö að stinga upp á Krýsu- • vfk fyrir „fullkomiö fávitahæli“, J og þætti mér gaman að vita, • hvort hugmyndin hafi vaknað J vegna hörmungarsögu staöarins • á undanförnum árum. En I • Krísuvík standa byggingarnar J og bíða, m. a. fjós eltt mikiö, J sem rúma átti 300 rauðar kýr, • en sá draumur rættist aldrei. J Kannski væri mögulegt á þenn- • an hátt að bjarga að einhverju J þelm verömætum sem á sfnum • tima var hent af „fávitaskap” • i misheppnaðan búskap. J Þrándur 1 Götu. J ÞRÁNDUR í

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.