Vísir - 28.03.1967, Blaðsíða 12

12
VI S IR . Þriðjudagur 28. marz 1967.
The sight of
JANE IN THE CLUTCHES
OF KPONA DRIVES
THE APE-A1AN INTO
A WILD RAGE ...
TARZM.i
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
„Gott, þetta er nóg, Leó“, sagöi
Harper. „Þú verður að bera þetta
innan fata, Artbur er of feitur til
. þess, þaö sæist utan á honum. —
Hann getur borið á sér línuna. Ég
held að Fischer ætti ekki að hafa
annað á sér en vatnsflöskuna og
byssuna"
„Ef ég hefði ekki sérlega við-
kvæmt hörund, mundi ég ekki hafa
neitt við það að athuga“, varð Mill-
er að orði.
„Þetta verður ekki lengi. Þú get-
ur losnað við þaö strax og inn
kemur“.
Miller varp öndinni gremjulíga,
en hreyfði ekki frekari mótmælum.
„Má ég spyrja, hvað mér er ætl-
að að gera?“ varð mér aö orði.
„Ekki annað en það, að toga lín-
una með aðstoð þessára blakka.
Jú — þú átt við, hvað þér sé ætlað
að bera. Það er fyrst og fremst
þetta belti, sem þú veröur að
spenna um þinn íturvaxna líkama,
undir skyrtunni, svo að ekki sjáist
dálitla stund. Fleiri spumingar?"
Víst langaði mig til aö spyrja
fleiri spurninga, hvað hann vissi
Iíka. En til hvers er að spyrja, þeg-
ar maður veit fyrirfram, að manni
veröur ekki svarað?
„Hver á að bera pokann?“ spurði
Miller enn.
og til baka aftur, án þess að þau
yröu þess vör. Þar sem þeir sátu
úti á veröndinni var að sjálfsögðu
útilokaö, að ég kæmist þá leiöina,
sem beinust var. Ég yrði að fara
bak við bygginguna, og fylgja síðan
trjánum í garölundinum en það gat
tafið mig alltaf einar tuttugu mín-
útur. Kæmi svo ungfrú Lipp út á
veröndina og spyröi hvar ég væri
— hvað þá ? Ég sá mig því tilneydd j
an til að gefa þetta. áform upp á|
bátinn og treysta á að orðsending- j
in í sígarettupakkanum kæmist á'
ákvörðunarstað, áðhí1' en allt væri.
umseinan. 'y' ,
Það fyrsta, sem ég veitti athygli,
þegar ég kom út á veröndina,
var kassinn, ■sem Harper hafði heim;
með sér frá Pendik. Hann lá þarna;
opinn á stól. Harper og Fischer,
ásamt Miller, voru að athuga eitt-;
hvert tæki, sem lá á borðinu.
Þetta virtust vera dragblakkir, j
þrjár samstæðar og af annarri gerð
en ég haföi áður séð. Trissurnar:
voru þrískomar og gerðar úr ein-
hverjum léttmálmi. Áhaldið var j
ekki stærra en það, að auðvelt var,
að láta það liggja í lófa sínum.;
Línan var úr næloni og hárfín, j
geysilöng þótt lítið færi fyrir henni
Á öðru borði þarna lá eitthvað, i
sem leit út fyrir aö vera belti með
tveim löngum sprotum og krókar
á endum þeirra.
Fischer leit upp og starði á mig
með vandlætingarsvip.
„Ungfrú Lipp sagði mér að fara
hingað og fá mér hressingu“, sagði
ég afsakandi.
Harper benti mér á borö meö
glösum og flöskum. „Gerðu svo
vel“, sagöi hann. „Fáðu þér eitt-
hvaö hressandi og komdu svo og
athugaðu þetta með okkur“.
Ég fékk mér glas af raki og fór
svo að athuga línuna, sem var lík-
ust silkiþræöi.
„Nælon“, sagði Harper. „Heldur
uppi meira en smálest. Maöur verð-
ur líka að hafa í huga, að það teyg-
ist svolítið. Þaö er löng lína á þessu
kefli, þót.t það sé ekki stærra um
sig. Þú kannt á þessa hluti, Art-
hur ?“
Ég játti því.
„Sýndu okkur þaö“, sagði Miller.
Hann tók beltið og spennti um eina
af stoðunum. „Hvemig mundir þú j
koma blðkkunum fyrir, ef þú ætl-,
aðir að kippa þessari stoð niður?(“ j
Ég krækti einni blökkinni f beltið
hinum tveim í grindverkið ,«jg tog-
aði lítið eitt í línuna, eftir aö ég
hafði brugöið henni um trissurnar.
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTiNGAR
úr harSplosfi: Format innréftingor bjóSa upp
ó annaS hundraS tegundir skópa og Eitaúr-
val. Allir skópar meS boki og borSpiata sér-
smíSuS.'EldhúsiS fæst meS hljóSeinangruS-
um stólvaski og raftækjum af vönduSustu
gerS. - SendiS eSa komiS meS mól af eidhús-
inu og viS skipufeggjum eldhúsiS samstundis
og gerum ySur fast verStilboS. Ótrúlego hag-
stætt verS. MuniS aS söluskattur er innifalinn
í tilboðum'fró Hús & Skip hf. NjótiS hag-
stæSra greiSsluskilmóla og _
lækkiS ÍýggíngakostnaSinn.
HÚS & SKIP hfm- I.AUBAV>«I II • (IMI 2HIB
„Það verður þú að gera. Brjóta
hann saman, svo sem^minnst fari
fyrir honum og stinga honum í vas-
ann“.
Ungfrú Lipp kom út á verönd:
ina í sömu svifum. „Morgunveröur-
inn kemur á boröið eftir hálftíma",
sagði hún.
„Morgunveröur . ..“ hreytti Mill-
er út úr sér. Einhverra hluta vegna
virtist hann í afleitu skapi.
„Þú getur borðað nokkur egg,
Leó. Eitthvað verðuröu að nærast".
Hún tók við glasinu, sem Harper
. rétti henni. „Veit Arthur, að hann
fær ekki kvöldverð fyrr en f seinna'
lagi?“
„Ég veit ekki neitt um það, ung-
frú Lipp“,' mælti ég rólega. „Ég
veit hvorki bað né annað. í kvöld er
leiö var mér sagt, að mér yrði
■skýrt. nánar frá þessu í dag, en
það virðist ekki tímabært enn. En
hvort ég fæ kvöldverð seint eöa
aldrei, það gildir mig einu“.'
Hún.. roðnaði, og sem snöggvast
kom mér til hugar, að ég kynni
að hafa sagt eitthvað móðgandi og
ætti að biðja hana afsökunar, en
sá þá að hún roðnaði vegna þess
að hún var að reyna aö stilla sig
um að hlæja, tæfan sú arna. Hún
leit á Harper.
„Allt í lagi“, sagði Harper og leit
til mín. „Komdu“ Hann gekk á
undan inn í setustofuna. Ungfrú
Lipper kom líka, en Fischer og Mill-
er voru kyrrír úti á veröndinni. Ég
heyrði, að Fischer bað Miller um
að skenkja sér aftur í glasið, og
Miller svaraði honum, að seint
mundu sár hans gróa, ef hann hellti
f sig' áfengi stanzlaust. Svo heyrði
ég ekki samtal þeirra frekar.
Harper gekk að skrifboröinu, dró
út eina skúffuna og tók upp úr
henni „landabréfið", sem hann
breiddi & borðið.
, „Kannastu við þennan stað?“
spuröi hann mig.
„Já“.
Þetta var uppdráttur af Seraglio-
svæðinu og vegunum, sem aö því
lágu. Ströndin myndaði eina hlið
þríhyrningsins, sem ég hafði veitt
athygli forðum.
„Það er þangaö, sem við förum“,
sagði Harper. „Þegar viö höldum
héðan, komum við sem snöggvast
við í viðgerðarverkstæði í Istanbul.
Þar skiljum við Lincolninn eftir og
farangur okkar f honum, og þar
farið þið, þú, Miller og Fisctier, f
annan bíl, sem bíður okkar þar, og
ég ek ykkur til Seraglio. Þar farið
þið svo út. Höllin er opin almenn-
ingi til klukkan fimm. Þiö þrír
kaupið aðgöngumiða og farið inn
eins og hverjir aðrir ferðalangar.
Þið farið svo inn í annan hallar-
garð, og þegar þið sjáið, að leið-
sögumennirnir hafa ekki neinn á-
huga á ykkur lengur, haldið þið
inn í þann þriðja. Þegar þangað
kemur, snúið þið til vinstri og þeg-
ar þið hafið gengið nákvæmlega
sextíu skref, komið þið aö brons-
hurð lítilli, á miklu hliöi. Hliðiö
og dyrnar verða læst, en Miller hef-
ur lykil að dyrunum. Fyrir innan
þær tekur við stigi, þar sem þið
dokið við, eftir aö þið hafið læst
dyrunum. Er þetta ljóst, það sem
komið er?“
„Það er Ijóst, — nema eitt. Hver
er eiginlega tilgangurinn?“ gat ég
ekki stillt mig um að spyrja.
„Jæja, ég hélt að þú hefðir þeg-
ar getið þér til um hann“. Harper
glotti. „Við ætlum einungis að
næla okkur í örlítið af hinum
mikla ránsfeng soldánanna — ann-
að ekki. Aðeins örlítið. Svo sem
einnar milljónar dollara viröi“.
Mér varð litið á ungfrú Lipp.
„Ég var svolítið glettin, Arth-
ur“, sagöi hún. „Að vísu er þarna
talsvert af verölitlum hálfeðalstein
um, en mestmegnis eru þessi djásn
þó ósvikin. Þarna í hásætisherberg
inu er til dæmis að finna sex roða
steina um tuttugu karöt hvern. j
Geturður gizkað á, hve mikils virði
einungis einn slíkur roðasteinn er,
Arthur? Eða emeradarnir á kóran-
hylkjunum? Hamingjan sanna ...“
Harper hló. „Allt í lagi, elskan.
Ég býst við, að Arthur hafi nú
fengið að vita mikið til það, sem
hann langaði til“. Hann sneri sér
aftur að uppdrættinum. ,,Þarna eru
að sjálfsögðu varðmenn, þó ekki j
ýkjamargir, og er skipt um vörzlu
klukkan átta. Þið bfðið enn í
klukkustund svo öruggt sé, aö
kyrrð verði komin á. Klukkan níu i
leggið þið af stað upp stigann
og út á þakiö. Á þessu þaki eru
'þrjár litlar hvelfingar, og þið fár-
ið hægra megin við þær. Því næst
er þakið flatt að kalla. Og énn
komið þið að hvolfþaki, yfir dýr-
gripasafninu, og þar verðið þið aö
fara mjög gætilega, því að.þakbrún
in er mjó. Þar festið þið blakk-
irnar og gangið sem tryggilegast
frá öllu, og hefur Miller eftirlit
með þvf. Að því búnu tekur þú
viö línunni, en Miller sígur niöur
á sylluna við gluggahlerann — sex
metra haf. Hann sér svo um það,
sem á eftir fer“,
„Þið eruð viss um það?“
Hann leit undrunaraugum á mig.
„Finnst þér hann of gamall til
slíkra hluta? Nei, Miller lætur sér
ekki allt fyrir brjósti brenna, þeg-
ar út í það er kornið".
„Þú sagðir, að þaö væri hleri fyr-
ir glugganum?"
„Jú, en svo illa frá honum geng
iö, að auðvelt mundi að onna hann
með tannstöngli. Venjulegur siag-
brandur fyrir, sem fellur ekki einu
sinni í grópin. Og ekkert viðvörun
arkerfi...“ ^
„En séu gimsteinarnir svona dýr
mætir ...“
„Hefurðu virt fyrir þér aðstæö-
urnar neðan frá. Þessi veggur
stendur á hamrasnös, og glugg-
inn er í hundrac* metra hæð yfir
sjó. Engum fært að komast þar
upp og inn neðanfrá . .. þess vegna
förum við hina leiðina, ofanfrá.
Mestur vandinn er að komast til
baka. I sjálfu sér er þessi húsa-
þyrping inni í garðinum eins og
sterkasta virki. Að vísu eru hlið
á múmum, en hermenn gæta
þeirra um nætur. Samt sem áöur
er unnt að opna þessi hlið, viti
maður aðeins hvernig. Þetta hefur
allt verið undirbúið, og þiö komizt
eins auðveldlega á brott og þið
komuzt inn.“ Hann gerði málhvíld
og leit fast á mig. „Þú skilur það,
Arthur, að ,viö erum fagmenn“.
Mér varð litið á ungfrú Lipp.
En það var sama ákefðin og spenn-
an í svip hennar. ,,
„Því miður, þá er ég ekki fag-
maður“, varð mér að orði.
„Þú þarft þess ekki heldur“,
sagði hún.
RÖREINANGRUN
„Tarzan, pama ertu," nropar Jane. Tarzan
fyllist óhemju reiði þegar hann sér Jane í
höndum þessa vitfirrings og ræðst um-
svifalaust á hann. En Krona snýst til vam
ar og beimr byssu sinm að Tarzan.
KOVA er hægt- að leggja
beint í jörð
i KOVA röreinangrun þol-
J ir mesta frost, hitabreyt-
ingu og þrýsting KOVA
þolir 90°C stöðugan hita
j Verð pr. metra:
3/8” kr. 25.00 l"kr.40.00
1/2” kr. 30.00 l%"kr.50.00
3/4" kr. 35.00 V/2" kr.55.00
KOVA UmboSiS
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI24133 SKIPHOLT 15
íoíij
URA- OG
SKARTGRIPAVERZL
KORNELÍUS
JÓNSS0N
SKOLAVORDUSTÍG 8 . SÍMI: 18588
SPARIð TIMA
0/iAl£W*te
RAUÐARÁRSTÍG 31 SÍIVll 22022