Vísir - 25.10.1967, Síða 3

I
V í S IR . Miðvikudagur 25. október 1937.
3
VIÐ ELLIÐAVOG
]yú eru þeir að fylla upp í Ell-
iðavoginn og aka hverjum
bílfarminum á fætur öörum út
í sjóinn. Svo hafa þeir líka los-
að sig við gamlar kirkjugarðs-
hæfar bíldruslur og notað þær
sem undirstöður... ja, hvílíkt
snjallræði! Þó má segja, að ekki
hafi enn veriö nóg gert af svo
góðu, því ennþá óprýðir sam-
safn úrsérgenginna bíla stór
svæði innan borgarmarkanna
og barf ekki að fara langt, til
að líta á „dýrðina“.
Máske verður skemmtigarður
inn, sem á að koma f miðjan
Elliðavoginn, failegur og máske
verður hann athvarf borgarbúa
og afþreyingarstaður ..., hver
velt ?
Sumir vilja halda því fram,
að bað hafi verið mikill mis-
skilningur að leyfa byggingar
iðnaðarhúsa við voglnn vestan-
verðan og enginn getur með
sanni sagt að þær séu til prýði,
þar sem þær hjika kumbalda-
legar á fjörukambinum. Þetta
eru verkstæði og vinnustofur
af ýmsum gerðum og stærðum
og maður sem vinnur í einu
verkstæðinu sagði, að það væri
aldeilis prýðilegt að vera þarna
vlð voginn vestanverðan. Mað-
urinn sagði, að þar væri skjól
f flestum áttum og þó sérstak-
lega í norðanáttinni. Svo bætti
maðurinn því við, að vogurinn
gæti verið anzi fallegur í morg-
unsárið, en þá væri hann stund
um alveg spegilsléttur. Maður-
inn sagði meira að segia, að
einn morguninn l'yrir skömmu,
hefði hann ekki vitað hvað sneri
upp eða niður á landslaginu, en
hann hefði áttaö sig, þegar hann
varð þess var, að hann stóð á
fótunum.
Myndsjáin spurði manninn,
hvernig honum litist á væntan-
legan skemmtigarð í voginum
miðjum, og sagðist honum lít-
ast vel á, ef reykinn frá mal-
bikuninni, handan við voginn,
legði ekki yfir garðinn, þegar
þar að kæmi.
Lesendur hafa vafalaust orð-
ið þess varir, að Myndsjáin var
á ferðinni við Elliðavoginn fyr-
ir skemmstu. Þá ræddi hún við
fyrrgreindan mann og fór síðan
inn með voginum. Þar hitti hún
tvo stráka, sem höföu komið
hjólandi neðan úr Vogum og
voru nú að nióta góðviðrlsins
þarna innfrá. Annar strákurinn
var með prjónahúfu og spuröi
Myndsjáin hann að heiti og
kvaðst sá heita Björn Steinar
Guðjónsson og eiga heima í
Gnoðavogi númer 84. — Himi
strákurinn var aftur á móti húfu
laus og sagðist heita Þorsteinn
Þorsteinsson og eiga heima að
Nökkvavogi 82. — Báðir voru
þeir hinir ánægðustu með að
eiga von á mynd af sér í Visi,
að ekki væri talað um að hún
birtist í Myndsjánni, sem svo
margir lesa.
Þegar Myndsiáin haföi kvatt
strákana, hélt hún sem leið lá
inn með voginum að austan, en
þar var mikið um að vera að
vanda. Stóreflis vélar hámuðu
í slg stórgrýtið og bruddu það
eins C" brjóstsykur og hræktu
síðan i.t úr sér í fallega malar-
bingi. Vörubifrcið speglaði sig
í móbrúnum drullupolli og virt-
ist ánægð með útlitið. Myndsjá-
m hélt áfram ferðinni og stanz-
aði á oddanum, sem aðskilur
Elliðavog og Grafarvog, en þar
er Sementsverksmiðja ríkisins
að reisa stóra geyma og birgöa-
skemmur með öllu tilheyrandi.
Og Sementsverksmiðian er líka
að bygg.ia bryggju þarna á odd-
anum, en bar á að skipa upp
bví sementi, seni flutt verður
ofan af Akranesi og hingað til
Reykjavíkur, en frá þessu var
sagt í frétt í Visi fvrir skömmu
og skulum við láta þetta nægja
að svo stöddu.