Vísir - 17.02.1968, Blaðsíða 4

mamr\
mímsmmm
MEÐ
Andaði að sér súrefnislausu lofti i 9
kilómetra hæð og i 25 stiga gaddi
Það þótti ganga kraftaverki
næst, þegar 27 ára gamall flótta-
maður frá Rúmeníu skyldi sleppa
með aðeins óverulegt kal, eftir
einhverja mestu éevintýraferö,
sem farin hefur verið/
Hannlaumaðist um borð í flug
vél af gerðinni DC-9 og faldi sig
í rýminu, þar sem lendingarhjöl
eru, þegar þau eru höfð uppi á
flugi, og komst á þann hátt úr
heimalandi sínu og alla leið til
Hollands.
Þegar flugvélin lenti í Amster-
dam hraðaði hann sér á fund
vfirvaldanna, þar sem hann gaf
sig fram og baðst hælis sem
pólitískur flóttamaður, en svo var
hann lerkaður eftir ferðalagið, að
hann var settur beint ofan í
heitt rúm og svaf í 12 stundir,
áður en talið var fært að yfir-
heyra hann.
Læknar í Hollandi segja að
það sé í trássi við öll Iögmál, að
maðurinn skyldi komast lífs a.f
úr þessari hættuferð. Flogið var
í níu kílómetra hæð, en þar er
hitastigið mínus 25 gráöur á
Celsíus og súrefnið í loftinu tæp
lega sv9 mikið, að unnt sé að
merkja það. Ánnað tveggja hefði
hann átt að frjósa í hel, eöa
kafna af súrefnisskorti.
Dæmi eru til um menn, sem
reynt hafa að laumast með flug-
vélum með þessum hætti — fal-
ið sig hjá lendingarhjólaútbúnað-
inum — og fundizt síðan á næsta
viðkomustað' flugvélarinnar, frosn
ir í hel.
Fyrir níu árum reyndi annar
Evrópubúi að flýja kommúnis-
mann í heimalandi sínu með sama
hætti og ætlaði einnig til Hol-
lands. Þegar flugvélin lenti í það
sinn og hleypti niður hjólunum,
féll hann út úr henni meðvitund-
arlaus af loftleysinu og stirnaður
af kulda. Lík hans var óþekkjan-
legt.
Það er talið hafa bjargað lífi
Rúmenans, að vél hans lenti tvis-
var á leiðinni frá Búkarest til
Amsterdam. Fyrst í Zagreb í
Júgóslavíu og síðan í Diissel-
dorf. Þannig gafst honum tæki-
færi til þess að „þíða sig“ og
anda aö sér jarðnesku andrúms-
lofti á milli.
Maurice Chevalier ferðast nú
landa í milli í sinni „hinztu söng-
för“ til þess að „kveðja hejm-
inn“ — eins og hann orðar það
sjálfur.
Þessi vinsæli söngvari, sem
aldrei hefur dalað langt niður
vinsældalistann, né verið lengi
neðarlega skrifaður á honum all-
an þann tíma, sem hann hefur
verið skemmtikraftur, segist nú
ætla að drag sig i hlé fyrir fullt
og allt.
Á þessu síðasta söngferðalagi
sfnu hefur hann komið víða yið
— síðast í Hollandi nokkur
kvöld, en nú er hann kominn til
F.nglands, þar :;m hann í Lon-
don mun halda nokkrar söng-
skemmtanir. Ef rétt er frá hon-
um sagt, verður söngur þó ekki að-
°ðalat.riðið á skemmtiskrá hans.
Hann er mesti brandarakarl, sviðs
vanur og kemur skemmtilega
fram, kryddar gjaman dagskrána
með kímnisögum á milli söng-
laga. Lundúnabúar eiga kost á
að njóta skemmtunar hans í 17
daga, en bá mun hann halda á-
frarn ferð sinni.
Hann hélt blaðamannafund,
begar hann kom til London, og
meðal annars, sem kom fram á
fundinum, bá sagðist hann draga
sig í hlé með einn draum, sem
hann vonaðist til að rættist.
Nefnileea að um ævi hans vrði
eerð kvikmvnd, meðan hann
væri enn á lífi en....það verður
°rfitt að finna mann til þess að
fara með hlutverkið", sagði
Maurice Chevalier.
Tími slysa og hamfara
Ekki er ólíklegt að tveggja
fyrstu mánaða bessa árs verði
minnzt sem mannskaða-tíma-
bils, þar eð útlit er fyrir, að 47
menn innlendir og erlendir hafi
týnt lífi hér við land í sjóslys-
um, og ennfremur hefur á sama
tíma fjöldi annarra verið hætt
kominn. Ætíð, begar eitthvað
ber útaf, þá verður manni á
að spyrja, hvers vegna. En þeg-
ar skip hverfa, þá verður ekki
rakin atburðarásin, þannig aö
af megi læra, fyrir þá sem eftir
eru. En öllum er ljóst, að margt
getur skeð, begar veðráttan er
óblíð, og oft getur atburðarás-
in verið hröð, þannig að litlum
vörnum verði við komið. Ann-
ars geta íslendingar þó bent á
þá staðreynd, að sjósiysum hef-
ur fækkað, m. a. vegna stór-
aukins átaks í öryggismálum.
Skipaskoöun ríkisins og Slysa-
vamafélag íslands hafa átt
mikinn þátt í auknu öryggi, auk
þess sem íslenzkir skipstjórnar-
menn eru betur menntaðir nú,
íslenzkir sjómenn bjargazt á dá-
samiegan hátt i gúmmíbát,
stundum á síðasta augnabliki.
Um slíkar bjarganir eru þegar
mörg dæmi. íslendingar géta
skipa, m. a. skal fara fram gagn
gerð athugun á gúmmíbjörgun-
arbátunum, sem þá eru teknir
sundur og biásnir út og síðan
pakkaðir að nýju. Eru þessar
þá hafa þeir betri tæki tii bjarg
ar og mikla kunnáttu til að
bera, til að nota öryggistæki
sín.
Erfitt er að gera sér grein
fyrir þvf, hversu mörgum
mannslífum aimenn sundkunn-
átta hefur bjargað, en eitt er
víst, að þau eru mörg. Einmitt
vegna sundkunnáttunnar hafa
státað af því að hafa fyrstir
tileinkað sér notkun gúmmibáta
í ríkum mæli á fiskiskipaflota
sínum, og af beirri revnslu, sem
hér hefur fengizt, hefur gerð
þessara báta mótazt.
Um hver áramót, eða áður
en vetrarvertíð hefst, þá skal
gagngerð skoðun fara fraiu, á
öllum öryggisútbúnaði fiski-
öryggisreglur til mikiilar fyrir-
niyndar, og þetta er ekki látið
fara úrskeiðis, bar eð allir skiija
mikilvægi bess, að bessi þýð-
ingarrnt'kli útbúnaður sé í fyllsta
lagi. Þar eð e iginn veit hverjir
burfa æs* að grípa til hans i
miklum flýii. En spurningin er
sú, hvort ekki sé hægt að gera-;
meira, eins og t. d. það, að
björgunaræfing fari fram meðal
hverrar skipshafnar, áður en ver
tið hefst. Fæstir hafa séð hvern-
ig gúmmíbátúr þenst út, nema
þá tnni í kennslustofu eða á
verkstæðum heim, sem hafa eft-
irlit mcð höndum. Þó munu
stýrimenn æfa slíka björgun í
sundlaug meðan á námi stend-
ur. En hvernig væri, að slik æf-
ing færi fram á sjó í byrjun
hverrar vertíðar, begar gúmmí-
bátar eru hvort sem er teknir
til ertirlits. Þá kvnnu siómenn
enn hetnr á vtðhrntrjt rnanna OB
útbúnað við aðstæður, sem
eru líkari hví, sem heir burfa
að bnrfast í augu við. hegar
háskanum er mætt. Mistök
"ætu orðið færri. hemr á hólm-
'np er knmið. og orðið enn til
tð pnt.-o «nioni manna við störf
sín á siónttm.
Þrándur f Götu.