Vísir - 24.05.1968, Blaðsíða 12

m
V í SIR . Föstudagur 24. maí 1968.
CAROL GAINE: vý'"'
□
mmn rmT/r
Mi
nnrvnr jl o c
HJuíi UHIL
Hún leit á klukkuna á þilinu.
Hún var að verða tólf.
— Carlos er háttaöur, sagði hún
og geispaði. — Stundum er ég að
hugsa um, hvað hann hafi til þess
unnið að eignast jafn duglega konu
og mig. Þaö eru ekki margar kon
ur, sem mundu leggja á sig að sitja
yfir reikningunum langt fram á
nótt.
Ég brosti. — Þú ættir ekki að
gera það ef þú ert þreytt. Geturðu
ekki látið þaö bíða til morguns?
— Nei, það fer að líða að mán-
aðamótum. Ég vil helzt borga alla
reikninga og hafa bókfærsluna í
lagi. Sérstaklega þegar mikið er að
gera...
Ég beygði mig fram á afgreiðslu
borðið. — Frá mánudeginum
kemur verð ég aðstoðarstúlkan
þín.
— Við sjáum nú til. Eftir eina
viku þar frá getur verið að ég
hleypi þér að.
Ég brosti og sneri frá til þess
að fara upp og hátta.
AFBRÝÐISAMUR
MAÐUR MEÐ HNÍF
Ég glaövaknaói við ógurlegan
hávaða og settist upp í rúminu með
hjartslátt. Þegar ég kveikti á nátt
lampanum sá ég að klukkan var
hálfþrjú Ég náði t mor^ro.kjóHnn og
trítlaði herfætt yfir gólfið og opn-
aði dymar
Dymar beint á móti opnuðust
og haus með mörgum krullunál-
um kom í ljós. Og fleiri höfuð
komu fram í gættirnar neðar í
ganginum.
Ég fór fram að stlganum og leit
niður. Marcia kom út úr skrifstof
unni. Hún virtist æst. — Þetta er
allt í lagi, sagði hún. — Þetta var
ekki annað en kötturinn, sem velti
um stómm blómavasa. Það er leið
inlegt að þetta skuli hafa vakið
gestina.
Hausarnir hurfu og dyrnar lokuð
ust. Ég var í þann veginn að fara
inn í herbergið mitt aftur, þegar ég
tók eftir að Carlos stóð í stigan-
um niður að salnum. Það var mann
drápssvipur á andliti hans. Gegnum
opnar skrifstofudyrnar sá ég Pet
er.
Ég leit á Carlos aftur og hugsaði
með skelfingu til þess sem gæti
komið fyrir. Ég mundi vel hvernig
hann hafði talaö við mig um Marc
iu fyrir nokkrum dögum. Carlos
mundi verða óður þegar hann sæi
ÝMISLEGT ■'' ■mm SLEGT

Tökum aö okkur hvers konai uiUrbrut
08 sPreng'vinnu f húsgrunnuro og ræs
-VoBSB um. Leigjuro út loftpressui og vfbra
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvat.s
sonai Aifabrekku við Suðurlands
braut, sími t0435
GÍSLl
JÓNSSON
Akurgeröi 31
Stmi 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annast
lóðastandsetningai, gref hús-
grunna. holræsi o. fi.
• TtKUR ALLS KDNAR KL/TZl>NlNGAR
FLJÓT OG VÖNOUÐ VINNA
IJRVAL AF AklÆDÚM
LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
S^tiC
H BOLSTR U N
Peter hjá Marciu, — en var hugs-
anlegt að hann gripi til óyndisúr-
ræða?
Hann vatt sér niður stigann,
liðugur eins og köttur, og Marcia
hörfaði undan inn í skrifstofuna
og hræðslan skein úr augum henn-
ar.
Ég heyrði rödd Carlos beiska
og svíðandi: — Jæja, er það þetta
sem þú kallar reikningsfærslu?
— Ég er búin að því, Carlos,
flýtti Marcia sér að svara. — Ég
var að enda við það. Ég ætlaði eir.
mitt. að fara að hátta.
— Hefur herra Cobbold hjálpað
þér? Það var fallega gert af hon-
um.
, Peter lét storkunartóninn ekki á
j sig fá. Hann hallaði sér upp að
I bilinu og brosti. En þetta virtist
■ æsa Carlos enn meir. Andlitið á
honum afmyndaðist af reiði.
— Hvemig dirfist þér að Iaum
■ ast hingað í húsið undir því yfir
| skyni að þér séuð vinur Joyce,
; og reyna svo að fleka konuna
i mína? spurði hann hamstola af
! reiði.
! — Enga vitleysu, sagði Peter
I rólega. — Ég hef ekki gert mig
: blt’ðan við konuna yðar — og
. langar ekkert til þess að gera bað.
( Mér varð ofurlítil I.’iagim sS
'• bessum orðum hans — þangað til
! ég skildi, að hann neyddist til að
| segja þetta. En Carlos trtiði þeim
auðsjáanlega ekki heldur. Nú kom
■ löng roka af spönskum gífuryrðum
en ég gat aðeins ráðið í hvað hann
sagði, af hreimnum í röddinni og
örvæntingarsvipnum á Marciu.
Og Peter stóð kv»- í sömu spor-
um og horfði á hann.
Allt í einu stakk Carlos hend-
inni í vasann og ég sá að nú gljáði
á stál i hendinni á honum. Hann
vatt sér að Peter.
Mér fannst ég verða eins og ís,
og þegar ég reyndi að hljóða, kafn-
aöi allt í kverkunum á mér. Ég sá
■ skelfinguna í andliti Marciu og
,’ heyrði hræðsluna í rödd hennar:
' — Carlos .. . ertu brjálaður!
j Þetta var ekki nema sekúndu að
gerast. Peter hafði varla hreyft sig.
En hann brá hægri handleggnum
skjótt, og Carlos lá kylliflatur á
gólfinu og hnífurinn flaug langar
leiðir burt.
Carlos settist upp og hristi höf-
; uðið sneypulegur. Ég heyrði að hon-
■ um var erfitt um andardráttinn.
j Marcia þrýsti lófunum að skrif-
borðinu, eins og hún væri hrædd
um að detta út af.
Peter gekk yfir þvert gólfiö, tók
upp hnifinn og fleygði honum til
Carlos. Svo skálmaði hann fram
hjá honum út úr skrifstofunni og
upp í stigann. Allt í einu leit hann
við og horfði á mig. Svipurinn á
honum var orðinn annar. Þegar
hann kom upp í ganginn lá við að
hann rækist á mig.
Hann gekk i veginn fyrir mig. —
Ég vissi ekki að þú varst hérna!
— Marcia bar við reikningunum,
sagði ég fokreið. — Og þú barst við
áríðandi bréfum.
— Æ, góða mín — hlustaöu nú á
mig.
— Nei, ég vil ekki hlusta á þig.
— Þú skalt hlusta á mig.
Hann greip hastarlega í hand-
legginn á mér og eldur brann úr
b'láu augunum. — Vandkvæðin eru
þau ...
Nú voru opnaðar dyr í gangin-
um og prófessorinn gægðist út. —
Ég heyrði ekki betur en að einhver
væri hávær þarna úti. Er nokkuð
að?
— Nei-nei, sagði Peter og sleppti
■nér strax.
Ég sneri frá og flýtti mér inn i
berbergið mitt, lokaði hurðinni og
aílæsti eftir mér. Peter mundi reyn-
ast erfitt að kjafta sig út úr þessu.
Hann ætti að reyna það! Hreinskilni
eða æra var hvorugt til í honum.
Ég óskaði að ég hefði aldrei séð
þennan mann. Og ég var staðráðin
í að veröa ekki deginum lengur i
Torremolinos.
Það lá við að mér þætti vænt
nm að ég tók þessu svona rólega.
Ég var ekki sár — en mér fannst
betta andstyggilegt. Þessi Peter
Cobbold-þáttur hafði verið
stut.tur — og skemmtilegur meðan
bað var. Að minnsta kosti skemmti-
legur aö sumu leyti. Ég var ekki
fyrsta stúlkan sem lét flekast af
töfrum og skjalli karlmanns. John
var traustur og ég varð að meta
roikils svikalausa ást hans til min.
Eg ætlaði að skrifa honum á morg-
un og segja honum að hann mundi
sjá mig fyrr en hann hefði búizt
við.
MARCIA FREISTAR...
Þegar ég vaknaði morguninn eft-
ir, var ég staöráðin i að hvarfla
ekki frá því að fara til Englands.
En ég haföi ekki tekið það með í
ÚTIHÖROIR
SYALAHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
HURDAIDJAN SF.
AUDBREKKU 32 KÓPAV.
SÍMI 41425
Bardagaöpunum og villimönnunum
tekst ekki að yfirbuga Tarzan og apa-
maðurinn fellir þá hvemn af öðrum
0BFOKE THB WAK-APE /S
AWAfiE OF TARXAN-S /N-
TEMT/OHS /T/S CAUOHT pE „
W A BO//E-BKE/AK/N6 SEIP'l-Mlg-l|
— þar til loksins hann getur farið til - og Tarzan nær dauðataki á apanum,
að bjarga Jane frá apanum. árur en hann fær varizt.
reikninginn, hve vel Marciu var
lagið að telja manni hughvarf. Hún
kom inn til mín áður en ég var
komin á fætur, og spurði hvort httn
mætti tala við mig.
— Um hvað?
— Um þig og Peter.
Ég yppti öxlum. — Ég mundi ekki
kæra mig um það, ef ég væri í þín-
um sporum.
— En hlustaðu á mig, Joyce, —
ég verð að tala við þig um þetta.
Hún settist á rúmstokkinn hjá mér
og horfði á mig stórum, kvíðandi
augum. — Þú hlýtur að vita, að
hann alskar þig.
Ég fussaði.
— Þú skilur ekkert, sagði Marcra
í vandræðum.
— Nei, ég geri það liklega ekki.
Ég káfaði eftir vindlingunum mín
um í töskunni. Venjulega reykti ég
aldrei fyrir morgunverð, en nú lang
aði mig allt í einu í tóbak.
UMFERÐAR-
TAKMÖRKUN
KL. 0300-0780
Nýia bílaþjónustan
Lækkiö viðgerðarkostnaðinn
með því aö vinna siálfir að
viðgerö bifreiðarinnar. — Fag-
menn veita aðstoð ef óskað er.
Rúmgóð húsakynni, aðstaða til
þvotta.
Nýja bílaþjónustan
Hafnarbraut 17.
Simi 42530.
Opið frá kl. 9—23.