Vísir - 08.06.1968, Blaðsíða 12

12
zmm
VI S IR .
SPgfflgSvT:
H'llS ICC3.
rrarrp-r’ 1 ■p’rTýicrsgy.

CAROL GAINE:

32
Ég sá í anda klausuna í ensku
blöðunum, um unga enska stúlku
sem hafði horfið i sumarleyfinu
sínu á Spáni. Ef John tækist að
komast aftur til ,,Loretta“ og segja
frá því sem gerzt hafði, mundi
lögreglan eflaust gera sitt bezta
til að finna mig. En það mundi
verða unnið fyrir gýg. Jafnvel Pet
er mundi ekki geta bjargað mér.
Ég hlaut að hafa sofnað, því aö
þegar ég leit á klukkuna næst hafði
hún stanzað hálf fimm. Ég fór út
á svalirnar aftur, og sá að sólin
hafði lækkað aö mun og skuggam
ir af kýprusviðnum voru orðnir
langir.
Ég leit snöggt við því að ég
heyrði hljóð bak við mig. Spánska
konan stóð í dyrunum og benti
mér. Ég fór með henni niður og
í forsalnum var Roderiquez. Gegn-
um opnar dymar sá ég að bíll stóð
fyrir utan.
— Ef senoritan vildi gera svo
vel að koma með mér....
— Hvert? spurði ég skjálfandi j
af hræðslu.
— í sima.
Ég hafði haldið aö við ættum
að síma úr húsinu. En maður eins
og Roderiquez vildi vitanlega ekki
eiga á hættu, að það vitnaðist að
hann hefði hringt úr þessu húsi..
Við ókum nokkra kílómetra á
mjóum vegi og há fjöll voru á báð
ar hliðar. Loks komum viö í þorp,
þar voru nokkrar smáverzlanir og
krár, og karlar og konur sátu fyrir
utan húsdyrnar hjá sér.
Við beygðum fyrir horn, og bill
inn hægði á sér, því að tveir ber-
fættir skítugir strákar komu hlaup
andi út á veginn með rauða dulu,
— þeir voru að leika nautaat, uppá
haldsleik spánskra krakka.
Bílstjórinn flautaði og strákarn-
hlupu hvor í sína áttina.
— Þetta eru kannski tveir tilvon
ar.di matadorar, sagði Roderiquez.
— Þér munuð hafa séð nautaat,
senorita? 1
— Já einu sinni. Þaö var hrotta
legt!
— Kannski, dálítiö, sagði hann.
— Nautið er alltaf drepið. En
matadorinn fer inn á sviöið með líf
ið í lúkunum.
Það fór hrollur um mig. Nú
varð dálítil þögn.
Rödd Spánverjans var drungaleg
er hann sagði: — Stundum finnst
ÝMISLIGT ÝMISLEGT
Tökum að okkur bvers konaj múrbroi
og sprengivinnu i búsgrunnum og ræs
um Leigjum út loftpressui og vfbrs
sleöa Vélaleiga Steindórs Sighvats
sonai Álfabrekku viö Suöurlands
braut. simi J0435
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Simi 35199
Fjölhæf jarövinnsluvél. annast
lóöastandsetningar. greí hús-
grunna, holræsi o. fl.
TtKllR ALLS KONAR KLÆÖNINGAR
, : FliPÖT OG.VÖNDUD VINNA
ÚRVAL AF áKLÆÐUM-
LAUGAVÉG 62 - ?IMI 10825 HEIMÁSÍMI 83634
BOLSTR U N
mér fólk meta mannslífin allt of
hátt, senorita Meadows. Eruð bér
ekki sammála mér um það?
Ég leit á hann og horfði á dimm
lævísleg augun í honum, og kreppti
hendurnar. —Nei, ég er ekki sam
mála um það.
— Yður skjátlast, hélt hann
áfram. — Stundum stendur svo á
að fórna verður mannslífi.
Lífi mínu? hugsaði ég með mér.
Mér datt sem snöggvast í hug að
opna dyrnar og reyna að flýja.
En ég gat ekki getið mér til hvern-
ig þvi mundi reiöa af. Ég mundi
varla komast lengra en niður á
veginn, en Roderiquez og bílstjór-
inn handsama mig undir eins. Fólk
ið þarna í þorpinu mundi góna á,
án þess að skipta sér af því.
Ef þér gerið lögreglunni
aðvart....
Bíllinn nam staðar og Roderiq-
uez steig út.
— Komið þér með mér, sagði
hann.
Ég elti hann inn í hrörlega búð.
Eigandinn, subbulegur karl, átti
auðsjáanlega von á okkur. En þeir
Roderiquez höfðu talað saman
nokkra stund, var mér vísað inn
í herbergi inn af búðinni. Þar stóð
gamalt símtæki á borði undir ó-
hreinum glugga. Roderiquez tók
taltækiö.
Ég beið með hjartslátt meðan
hann bað um númerið „Loretta".
Hugsum okkur að Peter væri ekki
heima? Ef John hefði komizt til
baka mundi hann að sjálfsögðu
hafa sagt þeim, að mér hefði verið
rænt. Og hvað mundi Peter þá
gera? Shúa sér til lögreglunnar? Ég
hafði ekki trú á því. Hitt var lík-
legra, aö hann biöi i gistihúsinu,
biði eftir símahringingu —sem
kannski gæti gefið honum samband
við mig.
Ég settist á stól, því að ég var
að bila í hnjánum.
Það var auðheyrt að þaö1 var
Peter sem svaraði í simann. Orð-
in voru ógreinileg í fjarlægðinni,
en þetta var hans rödd. Ég laut
fram og reyndi að heyra hvað hann
sagði, og þóttist skilja, að Peter
gengi hiklaust að uppástungu Rod-
eriquez.
Klukkan níu um kvöldið átti pró
fessorinn að vera við tiltekin vega
mót. Þar áttu tveir menn frá Rod-
eriquez að taka á móti honum, og
hálftima síðar átti að skila mér á
sama stað.
— En ég ætla aðeins að aðvara
yöur, senor Cobbold, sagði Roder-
iquez mjúkmáll. — Ef þér farið
með þetta í lögregluna verður pað
verst fyrir senoritu Meadows.
Ég fann að þessi hótun var ekki
út í hött. Peter brýndi röddina svo
að ég heyröi greinilega að hann
sagði: — Hvernig á ég að vita
hvort ungfrú Meadows er hjá yður?
— Þér getið fengiö að tala við
hana sjálfa. Hún situr hérna við
hliðina á mér.
Roderiquez rétti mér taltækið.
Höndin skalf þegar ég tók við því.
— Joyce....
Það var himneskt að heyra rödd-
ina hans.
— Ó, Peter ...
— Elskan mín, gengur ekkert að
þér. Hefur þér ekki verið gert
mein?
— Nei, nei, það er ekkert að mér,
Peter.
— John kom aftur fyrir skömmu
og sagði okkur hvað hefði gerzt.
Elskan min — ég sé þig bráðum
aftur.
Ég fékk tár í augun og kom ekki
upp nokkru orði. En allt í einu var
eins og „annað ég“ fengi yfirhönd-
ina. Ég varð allt í einu róleg og mér
skildist hve lítils virði líf mitt
væri, í samanburði við þær milljón
ir mannslífa, sem mundu glatast ef
Peter framseldi Rocha prófessor.
— Peter, heyröu, sagði ég fljót
mælt. — Ég má ekki sjá þig strax.
Góði, ég bið þig — þú mátt ekki
taka með þér.......
Hendi var tekið fyrir munninn
á mér, svo orðin sem ég ætlaði
að segja köfnuðu. Mér var hrint
frá símanum, svo hastarlega að ég
va. rétt dottinn. Og nú var öll róin
horfin. Ég grét hástöfum.
— Fábjáni! hvæsti Roderiquez
og aldrei þessu vant gat ég veriö
honum sammála. Hetjuhugur minn
hafði réynzt skammvinnur. En
hafði þetta haft nokkur áhrif á
Peter? Hafði hann skilið hvað ég
átti við?
Ég klöngraöist út í bilinn og
hnipraði mig í sætishorninu og tár-
in runnu niður kinnarnar. Þegar
við komum að húsinu aftur var mér
skipað upp í herbergið mitt. Nú
var ekkert eftir af kurteisinni hjá
Roderiquez.
BIFREIÐAEIGENDUR ATNUGIÐ!
Bónstöð, biíreiðaþjónusta
LAUGAVEGI118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bif-
reið yðar, einnig tökum við að okkur þvott,
hreinsun á sætum, toppum, hurðarspjöldum
(leðurlíki). Bónum og ryksugum.
SlMI 21145.
JamE E/A'/EEeff //£K J3R/EE ffTOÆY-
_TWEN THE
BEASTMEN LEP
HEK BACK UP
THE MOUNTAIN!
'the OA/Í.Y WAV LA COULD ''’
HAVE STOPPED HIÓH PRIEST
| CADJ FROM FINISHINS US
WAS BV PROMISING TO
BBCOME HIS MATE! A
IDU MEAN THAT
BEAUTIFUL PROUD
WOMAN WILL WEP
THAT_THAT HIPEÖUS
CKEATURE... TO
SAY£ US?
ÆO TARZAN! IT‘S
too horrible
TO EVEN 7V//VA'
ABOUT! YOU'VE
GOT TO STOP
THEM..AND
KESCUE LAÍ
„Oh, höfuöið á mér. Villimennirnir og
bardagaaparnir, hvar eru þeir? — „Uss,
hvíldu þig. Þeir eru farnir. La. drottningu
tókst einhvern veginn aö stöðva þá. Þeg-
ar þú drapst apann og varst rotaður ...
... fðru villimennirnir með hana aftur
upp fjallið.“ — Þá hlýtur La að hafa
lofað að giftast Cadj æðstapresti, það
var eina leiðin tiJ að bjarga okkur.“
„Hfldurðu að þessi fallega og stolta
kona ætli að giftast þessari viðbjóðslegu
skepnu, bara til að bjarga okkur? Nei,
Tarzan, það er «*hugsandi. Þú verður að
stöðva þá og bjarga La.“
ÚTIHÚRDER
SVALAHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
HURDAIDJAN SF.
AUÐBREKKU 32 KÓPAV.
SÍMI í41425
sí.jDlWGSMANN» EN
SÍMI
RAUPARÁRSTIG 31 SfMI 23022
BELTIo g
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjól
Botnrúllur Topprúllur
Drifhjól Boltar og Rær
jafnan fyrirliggjandí
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæðu verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 -SÍMI 10199