Vísir - 20.07.1968, Blaðsíða 12

V í S IR . Laugardagur 20. júlí 1968.
n
Þetta er Korak, mamma. Vertu róleg,
það er liætta á feröum.
Enginn þrælanna okkar komst undan,
krókódíllinn hlýtur að hafa náð í annan
njósnara. Sá njósnari var með pítt hár
— kvenmaður? Það getur verið að krókó-
dílamir sleppi henni, vertu á verði.
LÁTIÐ 0'<KUR INNHEIMTA...
Það sparar vður tímo og óbægindi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
Tjarnargötu W — lll hæð — Vonarstrætismegin — Simi 13175 (3linur)
ANNE LORRAINE:
GÆPA
EÐA
GENGI
gengur. Ef þú vilt heyra, hvað ég
held ... Hún horfði fast á hann.
— Ég held, aö hún hafi meinsemd
í heilanum.
Hann staröi á hana stórum aug-
um Svo sneri hann frá án þess aö
ir
segja orð, gekk inn í litla herberg-
Hann stakk höndunum djúpt í
vasana og foröaðist aö horfast í
augu viö hana. — Nei, ég vil það
ekki, Mary. Ég fer núna. En áður
en ég fer, langar mig til að spyrja
þig að dálitlu. Þótti þér nokkuð
vænt um að fá að sjá mig í kvöld?
— Æ, Tony, sagði hún. — Ég
get ómögulega talað um þess kon-
ar núna. Vitanlega þótti mér vænt
um það — en þú skilur, að við
getum ekki talað um okkur sjálf
núna. Sjúklingurinn þarf á mér að
halda!
— Já, já, skiljanlega, sagði hann
og horfði á hana. — Sjúklingarnir
þínir þurfa alltaf á þéx að halda?
Því ekki þaö. Gleymdu, að ég
spurði svona flónslega. En mér líð-
ur svo illa, aö mér er ómögulegt að
fara heim, Ég ætla að ganga dálítið
um og revna aö róast.
— Þá náum við ekki til þín, ef
i við þurfum á þér að halda, sagði
hún. — Hættu að hugsa um sjálfan
þig, Tony. Hugsaðu um Anne. Hún
vill, að þú sért einhvers staöar ná-
lægt, og þaö er ekki ólíklegt, að
við þurfum að ná til þín í nótt.
Hann starði hálfvegis ergilegur
á hana og yppti öxlum. — Jæja,
| þá þaö, sagði hann þreytulega. —
Þú hefur betur. Ég skal vera hérna,
ef ég fæ að vera einhvers staðar
! þar, sem ég má reykja. Geturðu
bent mér á þaö? Ég veit, að þið
læknarnir hafiö gaman, af að vera
eins og spurningarmerki, en þú
| gætir nú sýnt mér ofurlitla nær-
i gætni.
— Þú getur reykt þarna inni,
sagði Mary og benti honum á smá-
i herbergi til vinstri við ganginn. —
| Ég skal biðja einhvern um að færa
; þér kaffi eða te. Og ég skal láta
jþig fylgjast með, hvernig þetta
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTI
Skoðið bilano, gerið góð kaup — Óvenju glæsilegt úrvai
Vel með farnir bílar
í rúmgóðum sýningarsal.
Umboðssala
Við iökum velútlifandi
bíla ■ umboðssölu.
Höfum bílana fryggða
gegn þjófnaði og bruna.
SÝNWGARSALURINN
SVEINN EGILSSON H.F,
LAUGAVEG 105 SlMI 22466
ið og lokaði eftir sér.
- VERTU HJÁ MÉR, TONY!
Hún stóð augnablik með lokuð
augun og barðist við freistinguna
að hlaupa á eftir honum og taka
aftur það, sem hún hafði sagt. Þetta
var satt — en hefði hún átt að
segja honum sannleikann svona
hranalega? Ef hann elskaði Anne.
Hún opnaði augun og sá unga
hjúkrunarkonu standa við hlið sér,
angistarfulla á svipinn.
— Æ, læknir byrjaði stúlkan
skjálfrödduð. — Þeir vilja tala við
yður þarna á læknaverðinum. Geng-
ur nokkuð að yður?
Mary brosti. — Ekki annað en
ég er þreytt, sagði hún. — Ég skal
fara þangað undir eins ... Þökk
fyrir, systir.
Klukkutíma seinna voru lækn-
arnir tveir komnir að sömu niður-
stöðu og Mary.
— En þaö er réttast aö fá eitt
álit enn, sagði Larch læknir. — j
Þarna eru nokkur einkenni, sem
ég átta mig illa á. Mig langar til
að Specklan læknir líti á stúlk-
: una. Og hann verður að skera hana,
I hvað sem öðru líður.
I Marv hnyklaði brúnirnar, en varð
I aö fallast á þetta. Specklan var
maðurinn, sem gat skorið úr, hvort
þetta var rétt.
Hún leit á ungu stúlkuna, sem
lá á bekknum. Hún fann til sárrar
meöaumkunar með henni og strauk
ósjálfrátt eirðarlausa fingurna, sem
þukluðu á teppinu, sem breitt hafði
verið yfir hana.
— Þetta fer allt vel, Anne, sagði
hún lágt og tók um leið eftir, að
læknarnir tveir horfðu óþolinmóöir
á hana.
— Hún heyrir ekki til yðar,
sagði T.arch. — Hún er meðvitund-
arlaus.
— Getur nokkur sagt með vissu,
að sjúklingi sé ekki huggun að vin-
gjarnlegum orðum, þó hann eigi að
heita meðvitundarlaus?
Ég held sjúklingar þurfi þess
með, að við tölum rólega við þá,
og að snerta hönd þeirra er...
Hún þagnaði og roðnaði, þegar
hún sá eitthvað, sem liktist fyrir-
litningu í svip þeirra.
Hún reyndi að brosa. — Þetta
er kvenfólkinu líkt, er það ekki?
Ég veit hvað þið hugsið, og vitan-
'.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.V.
:■ PIRA-SYSTEM >!
j! Tvimælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu- j!
■! húsgögnin á markaönum. Höfum Iakkaðar PIRA-hillur, ■!
!| teak, á mjög hagstæðu verði. ■!
!; Lítið í SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178. !;
j! STALSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260 I*
lega| hafið þið rétt fyrir ykkur. Á
ég að síma til Specklan? Hvor ykk-
ar vill tala við hann?
— Stúlkan er sjúklingur yðar,
sagði Larch, en það hafði auösjá-
anlega komið dálítið á hann við
þetta, sem hún hafði sagt. — Þér
getið talað viö hann. Ég skal láta
stúlkuna, sem aðstoðar viö upp-
skurði vita, að hann þurfi kannski
að skera eftir fáeina klukkutíma.
Mary fór í símann, og nú heyrðu
þeir, að Anne nefndi nafniö Tony
aftur og aftur.
— Hver skyldi þessi Tony vera,
sem hún er alltaf að kalla á, sagði
Larch hugsandi. — Líklega unn-
ustinn hennar. Það er leitt, að viö
skulum ekki geta náð til hans. Eru
foreldrar hennar komnir? Annar
hvor okkar verður að tala við þá.
Mary, sem beið eftir, að Speckl-
an kæmi í símann, fann, að hún
varö rök á höndunum. — Viljið þér
tala við þá, Larch? spurði hún. —•
Þeir eru sjálfsagt inni hjá yfirhjúkr
unarkonunni. Og þessi — þessi
Tonv — er inni í herberginu við
ganginn. Það væri gott, ef þér
vilduð tala viö hann líka. Hún hef-
ur alltaf verið að kalla á hann.
Larch horfði hugsandi á sjúkl-
inginn. — Þaö er gott, sagði hann
lágt. — Jæja, það er bezt, að ég
tali við foreldrana og fái leyfi
þeirra til að skera. Specklan vill
ekki láta neitt tefja fyrir, ef hann
afræður að skera. Og þessi Tony
getur farið heim. Hún þekkir hann
ekki núna, hvort sem er.
— Nei, sagði Mary svo hvellt, að
Larch varö hissa. — Nei — látið
hann ekki fara. Mig langar til að
hann sjá hana, áður en hún veröur
skorin. Ég hef sérstaka ástæðu til
þess, læknir.
Hún þagnaði, þegar hún heyrði
rödd Specklans í símanum. Larch
horfði lengi á Howe lækni og muldr
aði eitthvað um „móðursjúkt kven-
fólk“. Hinn 1 jknirinn leit forvitnis-
lega á Mary.
Þegar hún hafði talað viö Speckl
an og skýrt honum ‘frá, hvað um
væri að ræða, lofaði hann að koma
strax. Mary sleit sambandinu og
gekk að sjúklingnum og horföi á
hann. Allt í einu leit stúlkan viö
og horfði á Mary, skærum, greind-
arlegum augum.
— Tony, sagði hún einbeitt með
allt öðrum róm en áður. — Ég vil
ekki láta gera þetta, nema hann sé
viðstaddur.
Howe læknir leit forviða á Mary.,
— Þetta var einkennilegt, sagði
hann lágt. — Ég hefði ekki haldið,
að hún gæti talað svona skýrt og
greinilega í því ástandi, sem hún
er nú. Eigum viö að láta þennan
mann koma inn?
Gistihúsið á
Laugarvafni
Sími 6113
SPftRífl IIMfl
B/íALEWAN
<di Jj mt ui
RAUÐARÁRSTIG 31 Sfo/11 22022
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
Wí
REIKNINGAR'