Vísir - 31.08.1968, Blaðsíða 3

▼ Vísitazíuferð á niyndlistarsýn i ngar ▼
VlSIR . Laugardagur 31. ágúst 1968. 3
'WVWWWWSA/VWWWWWWWWWWNA'WWWWVWVWWWWVS/WWWWWW'/WWWVAA/WVWWWVWW/WWWWW'
TVTYNDSJAlN komst að því, .
að það er næstum fullt
dagsverk að skoða myndlistar-
sýningar þær, sem nú eru í
gangi í höfuöborginni. En óneit-
anlega er það góð skemmtun að
fara í eina allsherjar yfirreið
um borgina og lita viö hjá lista-
mönnunum.
1 Hliðskjálf, hinum nýja sýn-
ingarsal við Laugaveg, sýnir
Sveinn Björnsson myndir sínar.
Hann var sjálfur á staðnum,
þegar okkur bar að garði, því
að sjónvarpsmenn voru þar til
að filma á sýningunni.
Sveinn er sennilega vanari því
að tala við lögreglufréttaritara
blaðanna, heldur en óbreytta
blaðamenn — ekki svo að skilja,
að hann sé afbrotamaður, þvert
á móti vinnur Sveinn við að
upplýsa glæpi, þar sem hann
er rannsóknarlögreglumaöur.
Sveinn vildi sem minnst um
sínar eigin myndir tala, sagði
að þær skýröu sig sjálfar, en
aftur á móti lauk hann miklu
lofsorði á húsnæðið og ýmsar
nýjungar, sem gera uppheng-
ingu myndanna auðveldari.
Steingrimur Sigurðsson tók
sjálfur' á móti okkur í Casa
Nova, eða nýbyggingu Mennta-
skólans. „Mikið er gaman að
sjá ykkur. Ég var aö tala áðan
við stúlku frá Alþýöublaðinu,
blondínu eins og Marilyn Mon-
roe, það hljóta einhver ill öfl
að hafa sent hana á mig.“
Hann leiddi okkur um salinn
og útskýrði myndirnar, flug-
mælskur. „Ég stend og fell með
þessari sýningu. Nú gildir al-
varan. Ég er spenntur aö sjá
hver niðurstaðan veröur.“
Úti í horni í salnum stendur
lampi. Skermurinn er máluð
gríma. Þetta er verndargripur.
Blóm í vasa standa hjá lampan-
um. „Flower power,“ segir
Steingrímur. Gestir koma inn.
Steingrímur snýst í kringum þá.
„Skrifa í gestabókina, frú,“
segir hann.
Þótt gaman sé að staldra við
hjá Steingrimi er ekki til setu
boðið. 1 Bogasal Þjóðminja-
safnsins er sýning, sem við eig-
um eftir að koma viö á. Þar
sýnir Jón Jónsson — bróðir
Ásgríms.
Listamaðurinn er ekki sjálfur
við. „Hann er hérna ákaflega
sjaldan," segir roskin kona, sem
er við innganginn. „Hann kom
héma eftir hádegið í smástund.
Kom ekkert í gær og kemur
ekki aftur í dag.“
Þetta er kyrrlát sýning. Fólk-
ið gengur hljóðlátlega milli
myndanna og skoöar. Allar
myndirnar eru seldur nema
fjórar. Ljósmyndarinn, sem er
mikill fjármálamaður, reiknar
saman í skyndi. „Hann er búinn
að selja fyrir 144 þúsund." Verö
myndanna er lágt. Frá 2800 upp
í 14000. „Ég þakka ykkur fyrir
kornuna," segir konan viö inn-
ganginn um leiö og við förum,
hafandi skoðað sýningar þriggja
gerólíkra myndlistarmanna á
einum og sama eftirmiðdegi.
En þó er ekki öllu lokið enn-
þá. Enn er eftir að koma við í
Unuhúsi, þar sem Hafsteinn
Austmann er að búa sig undir
að opna málverkasýningu. Hann
er enginn nýgræöingur í kúnst-
inni, því aö þetta er sjötta sjálf-
stæða sýningin hans í Reykja-
vík, en þar aö auki hefur hann
sýnt á samsýningum á Norð-
urlöndunum og í Þýzkalandi
og Frakklandi.
„Ég mála eins og Rembrandt,"
segir Hafsteinn og glottir. Viö
hváum. „Já, ég nota sömu að-
ferð og hann notaði við að ná
vissri litaáferð," útskýrir hann,
„og þar meö er skyldleikanum
lokið“.
Sýning Hafsteins er sölusýn-
ing með nokkuð nýstárlegum
hætti, því að málverkin eru seld
með afborgunarskilmálum og
verð þeirra er mjög mismunandi
— frá 4000 til 40.000 kr.
1. mynd.
Á sýningu Sveins Björnsson-
ar var sjónvarpið að mynda.
Listamaðurinn sjálfur stend-
ur við málverkið, en ungur
myndlistarunnandi stendur í
hæfilegri fjarlægð og virðir
fyrir sér ævintýraheim mál-
verksins.
2. mynd.
„Ég mála eins og Rembrandt“
sagði Hafsteinn Austmann.
3. mynd.
Á þessari mynd sést, talið frá
vinstri: Málverk, Steingrímur,
verndargripurinn og „Flower-
Power“.
4. mynd.
„Mikið asskoti er þetta vel
málað,“ sagði maðurinn um
leið og hann sneri sér við,
en þessi mynd er frá sýningu
Jóns Jónssonar í Bogasal.