Vísir - 31.08.1968, Blaðsíða 12

12
V1 S IR . Laugardagur 31. ágúst 1968.
Þegar kom í helilisskútann,
uröu fyrir manni afkimar meö
boröum og stólum, og á borðunum
loguöu kertaljós í flöskustút, hvert
minnsta hljóð vakti draugalegt
bergmál, þegar glösum var klingt
, við uppljómaðan barinn, jafnvel
hvíslkenndur rómur gamla þjóns-
• ins, sem dró á eftir sér fæturna,
þegar hann kom til móts við þau.
Hann vísaði þeim að borði f ein-
um afkimanum, Gail og Christian
settust öðrum megin við það, hún
• og Firmin gegnt þeim. Hún lét þess
. getið, að sig langaði í eitthvað að
drekka og Firmin leit á hana með
• ótta og furðusvip.
. „Drekka?" endurtók hann. Ákvað
svo að láta eins og ekkert væri,
' og brosti til þeirra, hinum megin við
4 borðið. „Vitanlega ... gerum okkur
; dagamun í tilefni þess að töku
kvikmyndarinnar er lokið. Viö
drekkum kampavín. Hún hefur lagt
hart að sér, telpan, megið þið trúa.
Þið haldið það kannski auðvelt að
gera kvikmynd, en það er misskiln-
ingur. Erfitt fyrir alla, sem að
því standa .. . á fætur klukkan 6
á hverjum morgni — endurtaka,
tafir, vinna fram á rauðanótt...“
Hann klappaði Lauru á handarbak
iö. „Darryl hrósaöi þér mikið, alltaf
stundvís, skilningsgóð og samstarfs
fús“. Firmin hafði ekki haft tíma
til að vera sjálfur viðstaddur töku
kvikmyndarinnar, þótt hann væri
framleiðandi hennar. „Já, þú ert
dauðþreytt, það er allt og sumt“.
Hann leit á þjóninn og brosti vin-
gjarnlega.
„Hvað heitir þú?“
„George“, svaraði þjónninn. Hann
var þreytulegur og mjög við aldur
með rómverskt arnarnef og grátt,
hrokkið hár. Rauði einkennisjakkinn
hans var með blettum hingað og
þangað, svörtu buxurnar hans
gljáðu og svart þverbindið hallað-
ist.
Firmin leit yfir til barþjónsins.
Barþjónninn sá það og kinkaði
kolli á móti. „Hvað heitir hann?“
spuröi Firmin.
„Þeta er Tony“, svaraði gamli
þjónninn.
„Hvað heitir matreiðslumaður-
inn?“
„Frank heitir hann“.
„Mig langar í koníak“, sagði
Laura viö þjóninn. „Óblandað".
Firmin hristi höfuðið. „Nei, nei
... við drekkum kampavín"
„Mig langar ekki í kampavín".
Christian kom henni til aðstoö-
ar. „Ég held aö ég verði líka að
biðja um koníak. Óblandað .. .“
sagði hann og hallaði sér aftur á
bak í stólnum.
„Nei, nei. ..“ Firmin leit biðj-
andi augum á Gail Kerr. „Fyrir
alia muni, þiggið þér kampavín",
sagði hann.
„AHt í lagi“ samþykkti Gail.
„Skiptir ekki máli þótt ég geri mig
seka um snobbhátt. Freyðandi
kampavín, segjum það“.
„Franskt kapmavín, George, ef
þú vilt gera svo vel“, sagði Firmin
við þjóninn. „Umm ... umm kann-
ski Perrier-Jouet, skilurðu".
„Já, herra minn“. George hélt
af stað.
„Þarna sérðu“, sagði Firmin við
Lauru og leit sigri hrósandi á Gail.
„Þessi vinstúlka þín, hún hefur
smekk. Bretarnir segi ég alltaf, þeir
eru smekkmenn umfram aðra.
Darryl George til dæmis . ..“
Þjónninn, sem hélt aö hann ætti
við sig, þegar hann heyrði nafniö
nam staðar. „Já, herra minn?“
spuröi hann.
Firmin starði á hann og skildi
í ekki neitt í neinu. „Hvaö nú?
Komdu með glösin, maður“.
Maturinn þarna var ítalskur, mik
ið af sjávarréttum. Laura athugaði
matseðilinn, heyrði rödd Firmins
í fjarska, þegar hann spurði þau
i Gail Kerr og Christian, spjörunum
1 úr um störf þeirra og annað, því
að það var eitt af sérkennum hans,
að hann vildi allt vita. Og þótt
Laura geröi sér fyllilega Ijóst hve
mikið hún átti honum upp að unna,
og þótt henni væri mjög vel til hans,
óskaði hún þess heitast þessa stund
ina að hann hyrfi norður og niður,
og tæki með sér skjalatöskuna og
allar þær endurminningar, sem
hann hafði vakið meö henni. Henni
fannst, sem Aldo sæti þarna í
námunda við þau, heyrði ftalskan
hreiminn í röddinni, sá þjóninn
lúta honum og kalla hann „ma-
estro“ í hverju orði.
Þjónninn hafði sett koníaksglas-
ið á boröiö fyrir framan hana, og
þeim varð öllum litið til hennar.
Röðin var komin að henni að velja
sér rétt, og hún bað um humar,
til þess að segja eitthvað. Þegar
hún lyfti glasi sínu mættust augu
hennar og Christians, þaö var ann-
arleg glóð í augum hans og hún
spurði sjálfa sig hver mundi hafa
átt röddina, sem honum barst til
eyrna í símaklefanum hverjar þær
hræðilegu fréttir heföu verið, sem
fengu svo mikið á hann. Hann
dreypti á koníakinu og brosti til
hennar, rölega og alvöruþrungið,
þá vissi hún að hann var kominn
til sjálfs sín aftur, gerði sér grein
fyrir nálægð hennar, og þaö gladdi
hana samtímis því að hún fann
koníakið svífa á sig. Þreytt, hugsaöi
hún, já, mjög þreytt... vakna til
starfa klukkan sex á hverjum
margni og vinna fram á rauðanótt,
vonbrigöin, sársaukinn, svefnleys-
ið. . .
» Á veggitjn bak við barborðið var
rháluð mvrid af allstórskorinni haf-
mey, en til hliðar við hana var kom
ið fyrir glerbúrum með lifandi fisk-
um og spegilgler í bakhlið þeirra.
Lauru varð litiö fram hjá Firmin i
og í sömu svipan féll skuggi á það |
fiskabúrið, sem vissi beint viö
henni og fiskarnir hrööuðu sér
felmtri slegnir í fylgsni á bak viö
j þangbrúsk í því horni búrsins, sem
fjærst var. Dökkklæddur maður
tók sér sæti á einum stólnum við
barborðiö og andlit birtist í spegli
búrsins, hvikult og óskýrt fyrir
sjóinn í búrinu, Lauru fannst það
vera ásjóna drukknaðs manns, aug
un uppglennt og hálfbrostin að sjá,
h'kt og í fiski, störðu á hana í
speglinum. Munnurinn hreyfðist, öl
flaska og glas var sett á barborðið,
ÆTTAKTÖLtnt
Tek aiS mér aS gera eettartölur, 4-8 œtt--
liði, á sérstök eyðublöð. Hófleg greiðsla.
Stefán Bja rnas on
Pósthólf 1355 - sfmi.34611 á kvöldia
Ráðið
hifanum
sjálf
með
Meö BRAUKMANN hifastilli á
hverjum ofni getið þór sjálf ákveð-
ið hitasfig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli
er hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
rjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukið vel-
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent«
ugur á hitaveitusvæði
<££>-----------------
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
Auglýsið í Vísi
Bíleigendur!
Bílstjórar!
Nýtt verð á
stýrisvafningum
fólksbíla, 200 kr.
vörubíla, 250 kr
Seljum líka efni,
kr. 100 á bíl.
Siýrisvafningar
Uppl. 34554
Er á vinnustað
í Hœðargarði 20
ERNZTZIEBERT
WE are even, now,
WARRIORl 1 HAVE
REPAIP YOU FOR
RESCUIN6 ME FROA\
THE QIANT BIRP!
Bu-Tar hefur hræðilega kúlu á höfð- — Við munum fljótlega komast að Luta! Ambáttin. Þá erum við jöfn að
inu en hann mun lifa.. Hver kastaði þess- því. skiptum. Ég hef endurgoldið þér fyrir
um steini? að bjarga mér frá risafuglinum.
aas*
REIKNINGAR
LÁTIÐ OkKUR INNHEIMTA .
öoð sparar yður timo og óbægmdi
INNHEIMT USKRIFST OFAN
Tjarnargötu 10 — 111 hæó — Vonarstrætismegin — Simi 13175 (3linur)