Vísir - 23.10.1968, Blaðsíða 12

f2 VI S IR . Miðvikudagur 23. oktöber íses.
■am—1.1 .......................................................... ————^————
Hann var staddur i götu þar
. sem leikhús voru á báðar hendur.
Einhver dauf endurminning vakn-
aöi með honum. „Bjalla, bók og
' köttur". Hann gerði enga tilraun
til að finná þessari endurminningu
stað. Ekki í svipinn ...
Hann athugaði auglýsingaspjöld-
in viö dvr leikhúsanna. Fann hvergi
'þetta nafn. Hafði hann ef til vill
lesið þetta nafn á leikriti einhvers
'staöar þennan morgun?
Hann gekk inn í anddyri eins leik
hússins. Dökkeygur, holdskarpur ná
ungi sat fyrir innan rimlagluggann
i miöasöluklefanum. Hann gekk yfir
til hans.
Þegar hann kinkaði kolli gerði
náunginn einungis að hleypa brún
um, en hann lét það ekki á sig fá.
„Hafiö þér heyrt getiö um leikrit,
sem ber titilinn „Bjalla, bók og kött
ur?“ spurði hann og hafði fullkom-
ið vald yfir röddinni.
„Bjalla, bók og köttur“ endurtók
maðurinn hrjúfri, undrandi og dá-
lítið hæðnislegri röddu. „Á þetta
að vera einhver brandari, kunn-
ingi?“
„Satt bezt að segja, þá veit ég
það ekki fvllilega sjálfur", heyrði
hann sig svara. „En ég hefði gaman
af að sjá það leikrit. . . .“
„Prýðilegt, ég hef ekkert á móti
svolítilli glettni. Hef ekkert fyrir
stafni hvort eð er. Ég kann utan að
nöfn á öllum þeim leikritum, sem
sýnd hafa verið sér við Breiðgötu
síðustu þrjátíu árin, jafnvel lengra
aftur í tímann. Þetta leikrit, sem
þú spyrð um, fjallaði um norn, dé-
skotans norn, skal ég segja þér, og
meðal leikenda var köttur einn,
lifandi, með einkennilegu nafni, sem
ég ekki man, en ,Rex Harrison lék
aðalhlutverkið — ekki samt kött-
inn. Og nú get ég sagt þér-Jrétt-
ir, kunningi, þú kemur helzt til
seint, ef þú ætlar að kaupa aðgöngu
miða að þvi leikriti ... um það bil
ellefu árum of seint, því miður.“
Ellefu ár.... og nú var áriö
1963 ....
Hann tautaði einhver þakklætis-
orð og hélt á brott. Ellefu ár....
1963. Þrjátíu og sex ára ... Adele
Barachois. Og allt I einu tók hann
ákvörðun.
Hann stöövaði leigubíl á næsta
götuhorni, settist inn í hann og
sagði bílstjóranum heimilisfangið
að Park Avenue.
Hann lokaði augunum, en aðeins
andartak, því allt i einu varð hon-
um ljóst hvað hann hafði hagað
sér heimskulega. Fyrst veskið lum-
aði á þessum upplýsingum, var ekk
ert líklegra en að hann gæti fundið
gagnlegan fróðleik í öðrum vösum
sínum. í skiptimyntarvasanum á
jakka sínum fann hann samanbrot-
inn og blautan brautarfarmiða —
Éancaster Falls til New York. Dag
setningin var ólæsileg þar eð stimp
ilblekið hafði blotnað. Lancaster
Falls, hann r engu nær. Ef Carl
es Bancroft bjó að Shepperton,
hvers vegna hafði hann þá farið um
borð f lestina að Lancaster Falls?
Hafði hann ef til vill tekizt þessa
ferð til New York á hend-
ur til þess að^hitta þessa konu,
Adele Barachois?
„Eruð þér ekki vel frískur, höf-
uðsmaður?" heyrði hann spurt loö-
inni röddu. Hann. sá bílstjórann
horfa á sig í framspeglinum, það
var góðlegur, miðaldra negri og svip
ur hans lýsti nokkurri forvitni.
„Mé/ kemur það að sjálfsögðu ekk
ert við“, mælti hann afsakandi, „en
þér eruð gugginn að ‘sjá .. . mjög
svo . . . .“
Hann ákvað að segja þessum góð
látlega negra eins og var. Og ef
negrinn tryði sögu hans þá var
ekki fyrir það að synja að eitthvaö
rofaði til í hugarfylgsnum hans.
„Þér hafið verið í stríðinu, höf-
uðsmaður?" spurði bilstjórinn. „Nei,
þér eruð of ungur til þess að hafa
tekið þátt í heimsstyrjöldinni.. .
en kannski Kóreustríðinu?“
,Já“, heyrði hann sjálfan sig
svara. „í Kóreustríðinu." Og til
undrunar fann hann að orðið sjálft
vakti eitthvert bergmál hið innra
með honum, umfram önnur orð,
sem hann hafði heyrt sögð. Og þó
mundi hann ekki neitt í því
sambandi.
„Ég sá bandarískan iiðsforingja
í Þýzkalandi, sem hafði fengið
meira en nóg . .. þér skiljið hváð
ég á við. Það var í orrustunni um
Aachen. Og hann hafði einmitt
þetta augnaráð . .. afsakið, höfuðs-
maður, en það getþr komið fyrir
alla einhvern tima á ævinni, að þeir
fái meira en nóg . . .“ Hann beygði
fvrir götuhorn og tók svo upp þráð
inn aftur. „Einmitt þetta augnaráð,
skiljið þér Fyrirgefiö að ég kemst
þannig að orði, höfuðsmaöur.
Kannski greti ég orðið að einhverju
liði...“
Hann hristi höfuðið. Hvaða lið-
sinni gat þessi maður veitt honum?
En svo heyrði hann sjálfan sig
spyrja: „Fyrirgefið — en hvenær
var Kóreustyrjöldin? Munið þér
það? Hvað eru mörg ár síðan?“
„Ég man það ekki með vissu.
1950 eða þvi sem næst... kannski
1951 eða ‘52“.
Fyrir ellefu árum ... enn þessi
ellefu ár. Samt sem áður var úti-
lokað að hann hefði verið þannig á
sig kominn allt það tímabil. Öku-
skírteinið hans var með ártalinu
1963 ...
„Hvemig má það vera að þér
munið þetta ekki, höfuðsmaður,
fyrst þér tókuð þátt í stríðinu sjálf-
ur?“ spurði bílstjórinn.
„Það er svo margt, sem ég get
ekki með neinu móti munað," sagði
hann lágt og hægt — og einhvem
veginn vissi hann það, þrátt fyrir
allt, að öllu nær sannleikanum gat
hann ekki komizt eins og á stóð.
Leigubíllinn nam staðar i hliðar-
götu við Park Avenue, og þegar
hann steig út úr bílnum og greiddi
farið, langaði hann til að segja eitt-
hvað meir en þakka þér fyrir. Það
var eins og þessi blakki bílstjóri
hefði ekki einungis gert sér grein
fyrir líðan hans, heldur og tekið
að einhverju leyti þátt í örvænt-
ingu hans og vanda — eini maður-
inn, sem sýnt hafði honum ein-
hvern samúðarvott þennan jnorgun.
En bílstjórinn sagði einungis:
„Gætið yðar vel, höfuðsmaður. Þér
skiljið það.“ Og hann ók hratt á
brott eins og honum gremdist það
við sjálfan síg, að hann skyldi ekki
hafa getað orðið að frekara liði.
Andartak stóð hann og horfði á
eftir bílnum. Og enn kom hik á
hann, Hvaða erindi átti hann hing-
að? Hvað var það, sem hann geröi
sér vonir um að uppgötva?
Það var rökkurdimmt í anddyr-
inu, þykk og mjúk ábreiða á gólfi.
Aldurhniginn dyravörður með ein-
kennishúfu og í brúnum einkenn-
isbúningi kom fram úr skugganum
og spurði hæversklega: ,Já, herra
minn . .. ?“
„Ungfrú Barachois?"
„Býst frú Barachoís við komu yð-
ar?“ Leiðréttingin var skýr og skil-
merkileg. Það sagði líka sfna sögu,
að dyravörðurinn sleppti oröunum
„herra minn“, eftir að hafa virt
hann betur fyrir sér.
„Ég heiti Charles Bancroft,"
sagði hann og furðaði sig um leið
á því hve hans eigin rödd varð allt
í einu myndugleg og skipandi. „Ger
ið svo vel að segja frú Bárachois
að ég sé kominn."
Myndugleiki hans hafði sín áhrif
á einkennisklæddan' dyravörðinn.
„Sjálfsagt, herra minn .. . andartak,
herra minn,“ svaraði hann og var
horfinn inn í skuggana.
Eftir að dyravörðurinn var horf-
inn hugsaði hann sem svo, að hann
væri varla tíður gestur héma —
dyravörðurinn hafði bersýnilega
hvorki kannazt við sjálfan hann né
nafnið Charles Bancroft.
fr--'BIIAUIGAM
IMÍL&/3P
RAUOARARSTto 31 Sfofll 23022
St. George-skátar:
Sameiginlegur fundur verður
haldinn f Tjamarbúðí uppi, mið-
vikudaginn 23. október kl. 20.30.
Takið með ykkur maka og gesti.
— Borgargildi.
KNATTSPYRNUFÉL. VIKINGUS
Handknattleiksdeild
Æfingatafla tynr veturinn '68-’69
Réttarholtsskóli:
Meistarafl karla mánud. kl.
8.40-10.20
1. og 2. fl. karla sunnud. kl.
1-2.40
3 flokkur karla sunnud. kl
10.45-12
i -'lokkur karla mánud kl.
7.50-8.40
4 r'lokkur karla cunnud kl.
9.30—10.'
4 flokkur karla mánud. kl
7-7.50
Meistara, 1. og 2. fl. kvenna:
þriðjud 7.50—9.30
Meistara, 1 og 2. fl. kvennæ
laugard kL 2.40-3.30
3 fl. kve na þriðjud. kL 7—7.50
LaugardalshöH:
Meistara, 1. og 2. fl. karlæ
föstud. Id. 9.20-11
A A K i j i VKA | C » c/t f
••.n'L; í'v T fvi I j I
304 35
Pökuir ir jKkux avers konai aiurr"
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs
um Leiglum ú* loftDressur >b ribr
sleða Vélaleiaa Steindórs Sighvat>
■onai AlfabrekkL vif Suðurland^
araut sim' 1043*1
TÆKIFÆRISKAITP
Höfum eyrengií' RQTHO njölbörur, kr
1185—1929, v-þýzk úrvalsvara, einrig úr
val at CAR-FA toppgrindum. þ. á m tvö
földu burðarbogana vtnsælu á alla oíla
Mikið úrval nýkomið aí HEYCO og DURC
bíla- og véiaverkfærum, stökum og i sett
um, einnig ódýr blöndunarræki, botnventlar og vatnslásar Strok,ám kt
405. — Málningarvörur. — Allar vörur á gamla verðinu. — Póstsendum
INGÞÓR HARALDSSON H/F, Grensásvegi 5, slmi 84845.
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNINGAR
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUOAVEO 02 - SlM110825 HEIMASIMI 83034
ÖLSTBUN
Svefnbekkir i úrvali á verkstæðisverði
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt jarðvlnnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, hoiræsi o.fl.
Hvað gagnar það Dor-Ul-Otho að faðir
minn Be-Jub fómi guði okkar- lifandi
fóikL
Ég lét meira gott af mér leiða, þegar
ég mölvaði iíkneski hins illa guðs heldur
en hann á allri ævi sinni. Ég er ánægður
að hafa drepið það!
Haltu áfram, sonur guðs. Dreptu mig.
Ég er glaður yfir því að hafa drepið það.
Vertu rólegur Ab. Ég heid, að þú hafir
ekki gert neitt vitlaust.
/