Vísir - 17.12.1968, Qupperneq 12

V í S IR . Þriðjudagur 17. desember 1968.
VERKfAKÁR - VINNUVÉLALEIGA
Loítpressur -Skurðgröíur
*.* ’.’.ir'. *.,*.*.*. liÝYjl lISLEGT ÝMiSLT •Gil
nflB-JRPB W
Seljum bruna- og annaö fyllingarefni á mjög hagstæöu veröi. Gerum
tilboð I jarðvegsskiptingar og alla flutninga. — Þungaflutningar hf.. —
Sími 34635. Pósthólf 741.
T eak-gjafakassar
undir 50 kr. fullveldispeninginn.
T i
„Þá kom það á stundum fyrir að
þér sváfuð hér af nóttina", bætti
gamli maðurinn við. „Þér vilduð
ekki ónáða konu yðar, þegar þér
komuð seint heim“.
Charles minntist þeirra orða
Alexandríu, að hún hefði oft lokað
hann úti þegar þannig stóð á, og
hann gerði ráð fyrir, að þjónninn
gamli hefði getið sér til hvers
vegna hann svaf af nóttina í bóka-
herberginu.
„Heimsótti hann ...“ Charles
þagði andarak og leiðrétti sig svo.
„Heimsæki ég Parson oft síðan
hann fékk slagið?“
Logan gamli hleypti brúnum. —
„Nei, það gerið þér ekki, herra
minn“, svaraði hann hiklaust, en
bætti síðan við. „Ég þykist hafa
tekið eftir því, að sumar mann-
eskjur þjást svo mikið, þegar þær
sjá eða vita aðra þjást, að þeim
verður það óbærilegt".
Þú hefur alltaf tekiö alla hluti
svo nærri þér, hafði Mady, systir
hans sagt. Engu að síður heyrði
hann sjálfan sig segja, „það er eng
in afsökun", snöggt og hranalega,
eins og hann ræki sjálfum sér löðr
ung. Þegar hann sá, að gamli mað-
urinn furðaði sig á þessum oröum,
breytti hann um tón og spurði:
„Hvernig má það vera, að þér vit-
ið svo margt um mig, Logan?“
„Við erum vinir“, svaraði gamli
maðurinn.
Og Charles ieit undan, einkenni
lega snortinn. „Já, ég skil“, varð
honum að orði.
„Við höfum alltaf verið góðir
vinir, síðan þér settuzt hér að“,
mælti gamli maðurinn. „Jafnvel áð
ur, herra Bancroft. Ég held, að þér
hafið verið enn í einkennisbúningn
um.. þegar þið ungfrú Alexandría
voruð í tilhugalífinu."
Það ýtti ekkert viö minni hans.
Hvernig hafði hann verið fyrir
ellefu árum ... feiminn og klaufa-
lfgur drengur, eða hafði hann gert
sér upp kokhreysti til að leyna
minnimáttarkennd sinni? Kannski
hpfði hann líka verið aivörugefinn
og innilega ástfanginn ...
„Það er enn eitt, sem mig lang
ar til að spyrja yður um Logan",
sagði hann. „Hvað um konu Par-
sons?“
Það var auðséð að Logan brá —
í fyrsta skipti frá því samtal þeirra
hófst. Charles vissi þegar, að hann
hafði hætt sér út á hálan ís. —
„Fyrirgefið herra minn“, svaraöi
Logan og þagði síðan.
Charles gerði sér Ijóst, að hon-
um kom þessi afstaða gamla
mannsins ekki á óvart. Þótt það
hefði hins vegar verið þægilegt að
verða nokkurs vísari um þetta at-
riði, áður en hann hringdi til Adele
Barachois, en það vissi hann með
sjálfum sér, að hann mundi gera
innan tíðar.
„Þakka yður fyrir, Logan“ sagði
hann og leit 'enn á gamla manninn.
„Það var sú tíðin, að þér unduð
hag yðar vel hérna, herra Ban-
croft", sagði Logan gamli. „Ég geri
ráð fyrir, að það geti komið sér
vel fyrir yður að vita það. Þér vor
uð kátur og reifur og gerðuö aö
gamríi yðar, og það var engu lík-
FRAMLEIÐENDUR:
TIELSA, VESTUR-ÞÝZK
GÆÐAVARA OG
JÓN PÉTURSSON
HÚSGAGNA’
FRAMLEIÐANDI
lELDHÚS- 1
.............1».,Æ I
Bí ^
Qllálálalálálálslslatilálslala
ífc KAUPIÐ Á FÖSTU VERÐl
ífc STAÐLAÐAR
ELDHÚSINNRÉTTINGAR
ERU ÓDÝRARI, FALLEGRI
OG ÖLL TÆKI FYLGJA
% H AGKVÆMIR
GREIÐSLUSKILMÁLAR
UMBOEiS-
OG HEILDVERZMJN
KIRKJUHVOH
SÍMl 2I71B og 42X37
FULLKOM1Ð SÝNINGARELDHÚS í KIRKJUHVOtl
röKutd úC rKkut nvers Kona,
o« sprengivlnnu * tlúsgrunnuir >? ræ.<■
um Letgjum ú» loftpressm jg rfbr
sleða Vélaleiga Stemdórs Sighvats
sonai AlfaPrekkL viB Suðurlandf
braut simJ 10435
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLflEÐUM
LAUGAVEC 62 - SlMl 10629 HEIMASlMI 89634
BOLSTRUN
Ekkert er á milli þín, Es-rat, og borgar
Ho-donanna.
— Fjandinn hafi það, hann hefur á
réttu að standa. Ho-donarnir geta með
engu móti aftrað okkur frá því að taka
borg þeirra herskildi... eða ertu hrædd-
ur við að vera fyrir okkur þangað?
Hræddur. Fylgið mér, allir sem þora.
léti annarlega í hans eigin eyrum,
var nokkurt traust að því að geta
. hlegið. „Afi minn var víst líka írsk
' ur, Logan“.
„Ég kannaðist við hann. Lítiö eitt
að vísu. Munið þér eftir honum
herra minn?“ spurði Logan.
Og Charles brá. Hann hafði allt
, í einu munað þennan afa sinn, —
mjög greinilega. Lágvaxinn, dökk-
' hærðan mann með reiðiglampa í
augum, annaðhvort hverjum manni
■reifari eða hann var ekki viðmæl-
andi.
, „Eru kannski einhverjar spurn-
svarað, herra minn?“ heyrði hann
Logan spyrja. >
(Já, það voru þúsund spurningar
sem hann langaöi til að spyrja.
„Fór hann ... fer ég oft svona
snemma á fætur, Logan?“
f fyrsta skiptið vottaði fyrir ei-
lítilli undrun á hrukkóttu andliti
gamla mannsins. „Mjög oft, herra
vninn“, svaraði hann. „Einkum áður
fyrr... áður en Parson fékk slagiá.
Þá mátti sjá yður við vinnu hérna
við borðiö, hvenær sólarhringsins
sem var..."
„Og eftir að Parson veiktist?"
Svefnbekkii í úrvali á verkstæðisveröi
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
ara en yður væri það nautn að
vinna sem mest. Hr. Parson kunni
líka vel að meta störf yðar, hann
getur ekki sagt yður þaö nú, en
enginn vissi það betur en ég ...“
Allt í einu þagnaði gamli maðurinn
og þegar hann tók aftur til máls,
hafði hann breytt um tón. „Raf-
magnsrakvélin yðar er í lyfjaskápn
um í baðherberginu hérna ni^ri,
herra minn. Og þér eigið neðstu
skúffuna héma í skrifborðinu ...
hafið þér lykilinn aö henni?“
Charles stakk hendinnj í vasa
sinn og dró upp lyklana, sem Sterl-
ing Bolton, lögregiumaðurinn, hafði
fært honum kvöldið áður. Og um
leiö mundi hann hina undarlegu
framkomu lögreglumannsins, sem
hafði veitt honum eftirför alla leið
heim undir setrið.
„Ef það kynni að vera eitthvað
fleira" mælti gamli þjónninn, um
leið og hann gekk út, „skujuð þér
ekki hika við að spyrja mie“.
Charles gekk út aö glugganum.
Starði um stund út í hljóða grá-
mósku morgunsins. Þokuslæðing-
ur læddist eftir götunni, en trén
hinum megin við hana loguðu í
litadýrð haustsins, án þess þó að
þau fengju dreift grámanum, sem
hvíldi yfir öllu.
Hver haföi hann verið, ungi mað
urinn, sem lét hallast upp að ljósa
staurnum? Og hvers vegna hafði
hann staðið þarna? Enn fór hroll-
ur um Charles, þegar hann minn-
ist þess, hvemig andlit hans af-
myndaðist af hatri — skyldi Charl-
es hinn einnig hafa átt sök á því..
Fjölhæt iarðvinnsluvé) ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, holræsl o.fl.
Tökum að okkur alls konar
framkvoemdir
bœði í tíma-og ákvœðisvinnu
Mikil reynsla í sprengingum
LOFTORKA SF.
S í M A R: ?. 1 4 5 O & 301 <) O