Vísir - 30.12.1968, Blaðsíða 3

Vísir - 30.12.1968, Blaðsíða 3
V1 S IR . Mánudagur 30. desember 1968. 3 DESEMBERANNÁLL orðmn nógu stór fyrir Tjallann, sem gómar hann fyrir utan tólf- mílumar. ★ Þá eru þeir hættir að setja svörtu stafina aftan á sprúttið. Þetta eru líka orðnar svo óvið- kunnanlegar tölur að ekki er vert að hrella með þeim þessar fáu veikgeðja hræður, sem ekki hafa karakter í sér til þess að skrúfa fyrir áfengið oní sig, þrátt fyrir dýrtíðina. Annars er merkilegt hvernig lestirnir viðhaldast þrátt fyrir allt straff og ógnarálögur. Við gengisálaginu á síkaretturnar fundu menn það ráð að fram- leiða bara rettur hver fyrir sig. Er nú svo komið að annað hvert heimili er orðið að tóbaks- fabrikku, þar sem fjölskyldan safnast saman á kvöldin og vef- frá? — Ég er viss um, að það þætti öllum notalegra. Og mennirnir halda áfram að paufast út í heiminn. Nú eru þeir búnir að sjá bakhliðina á tunglinu. Þeir em líka búnir að sanna með þessari geimferð að jólasveinninn sé til, segja þeir. Hins vegar eru allar likur á að jólasveinar frá öðrum plánetum hafi komið við á Langanesinu nokkru fyrir jól. Þar sáu menn kynleg teikn á himnum, sem minntu öþyrmilega á tilveru grænu karlana. — Kvikindi þetta sveif þar yfir bæjum í kringum Þórshöfn, svo að kerl- ingar höföu ekki stundlegan frið við jólabaksturinn fyrir hvíi og Ijósagangi. Skaut ferlíki þetta gneistum og lagði menn i ein- elti á fjöllum uppi. Sögðu menn það Ijóta andskotans foraðið og þykir þetta standa fullkomlega Þegar borgararnir vöknuðu af værum blundi eftir fimmtíu ára fullveldisvímuna voru öll stræti allt í einu krönsum prýdd og flóðlýst, rétt eins og búið væri að kistuleggja velmegunina í þessum bæ. Kliður jólaskark-alans varð há værari með degi hverjum. Jóla- sveinar, þessi vörumerki jóla- markaðsins spruttu upp í verzl- unargluggum. Búðir fylltust af leikföingum. Glingur hékk þar margt sjálegt og pússað. Menn- ingarhagar þessarar þjóðar voru smalaöir vel og vandlega og hver bókarrollan rölti eftir aðra að sláturtorgi jólamarkaðsins, en lestrarhestar hámuðu f sig hvaö eina, bæði magurt og feitt. Þótt komið væri fram á jóla- föstu voru karlar samt eitthvað að róa en drógu lítinn feng, ut- an þeir, sem snöpuðu kola uppi í fjörusteinunum. Einkum munu Eyfiröingar drjúgir við þær veið ar og sækja gjarna að strönd- um Þingeyinga með troll sín. — Búfé var naumast vært á fjör- um fyrir þessu skaki og höfðu bændur af þessu ónæði mikiö. Þar kom að Húsvíkingar mönn uðu kænur nokkrar til þess að reka fjörulaila þessa af hönd- um sér. Varð þar mikill slagur. Verðir laganna stóðu keikir við siglutrén og ráku þessa fjendur úr þingeyskum beitarlöndum, með blistrum og köllum, hróp- um og spýjum stórum. ★ Eyfirðingar þokuðu sér hægt út fyrir túnfót þeirra Húsvíkinga tog herjuöu síðan á kolann á Grímseyjarfjörum í staðinn. Sagði oddviti þar, aö ekkert skildu þessir andskotar nema púður í rassinn. — Og það ætl- uðu þeir eyjarskeggjar að láta þá fá svo sannarlega. Voru þeir eitthvað farnir að spyrjast fyrir um fallbyssurnar hinar góðu, sem eitt sinn voru í Battariinu hér við Arnarhólinn, sem munu vera einu fallbyssumar í eigu ís- lendinga, nema þær séu þá farnar forgörðum. ★ Eyfirðingar urðu við þetta svo hrelldir að þeir snéru heim Assk þess var tekið upp á þeirri ósvinnu að sekta skipstjóra fyr ir að veiða í landheigi — og láta þá borga, en slíkar sektir hafa venjulega verið afgreiddar á handhægasta máta með Skál- holtshátíðum. Þorði nú ekki nokkur karl á sjó. En koiinn syndir óhindraður og fitar sig á gori, unz hann er 40 ÞÚSUND LÍTRAR AF RJÓMÁ ur vindlinga. — Með þessu lagi er hægt að reykja miklu meira en áður fyrir sama pening. ★ Spillingin óð uppi hömlulaus í svartasta skammdeginu. Ólík- legustu menn paufuðust inn um til jafns við reimleikana frægu á Saurum og er þá langt til jafn- að. ★ Nokkrir sildarbátar voru að skarka svo lítið bar á lengst af mánuðinum enda þótt allir séu jPVIZ^ búðarglugga á ótrúlegasta tíma og stálu þar ótrúlegustu hlutum. Menn eru hættir að nenna að standa í þessu peningastússi, sið an krónan smækkaði svona og vilja nú bara fá sitt á auðveld- asta hátt. ★ Ef þeir lentu í Steininum höfðu þeir alltaf æfinguna í að brjótast inn og ætli sé mikill munurinn á því að fremja inn- brot og útbrot. — Þannig höfðu þeir það piltarnir, sem skruppu í lystireisu úr Steininum upp í Borgarfjörð og hreiðruðu um sig í sumarbústað þar. — Við þetta bragð drengjanna detta manni í hug ýmsar sögur sem ganga um að menn hafi iðulega brot- izt út úr Steinum og skropp- ið í bæinn snögga ferð, brotizt svo inn í fangelsið aftur. — Væri ekki miklu heppiiegra að láta gestina þarna á Skólavörðu- stignum hafa lykla eins og gesti á öðrum hótelum í stað þess að iáta þá brjóta allt og bramla i hvert skipti, sem þeir bregða sér fyrir löngu búnir að gefast upp á síldarslori, sem ekkert er leng ur hafandi upp úr. — Það eru líka svoddan óþrif af þessu. Það var þess vegna ekki nema sjálf- sagt að þessir sfldardallar héldu sig I hæfilegri fjarlægð frá land- inu og dorguðu viö strendur ann arra landa, svo sem uppi við túnfót hjá Norsurum og framan við bæjarhlaðið hans Leifs heppna í Vínlandinu hinu góða. Þar verða ríkir menn ennþá rik- ari af síldarslori. Annars er það nýjasta nýtt að gengishagnaðurinn verði látinn í sjóinn. Það á að veita honum mestöllum í sjóinn og láta hann sjá fyrir soðningu oní þjóðina. Eitthvað af gengishagnaðinum mun þó eiga að fara upp I rolí- umar bændanna. Ekki veit mað- ur hversu kjarngott fóður hann er, en hvað ætli þessum geml- ingum, sem haga á horiminni sé hann ekki full boðlegur. Annars dreymir bankastjór- ana um að láta gengisgróðann renna í Tjörnina, Ó, þeir eru svo rómantískir þessir banka- stjórar. Þeir verða að fá ofur- lítinn laufskála til þess að leika sér í þarna uppi í hallargarðin- um við Thor Jensenshúsið. — Hvaö á að vera að púkka upp á svona gamla hrútakofa, þegar góða drengi dreymir um lítiö hús og hafa meira að segja aura til þess að byggja það? Annað hvort verður það hring borð skipt i tvennt, ellegar tvö hálfhringborð. Hvorki heilt spor- öskjulagaö, né hálfsporöskjulag- að, tígulmyndað, né á annan hátt ferkantað. — Andstæðing- arnir í Víetnam eru nú komnir svo langt í samningaviðræðunum í París að þeir eru alveg að kom ast að samkomulagi um borðið, sem sitja á við. — Þetta hefur kostað marga fundi og milljón svitadropa — þetta makalausa borö. Það getur varla verið neinn fúskari, sem smíðar ann- að eins borð. — Nú á eftir að semja um stólana og allt hitt, en viðræðumar sjálfar skipta i rauninni engu máli og taka sjálf sagt enga stund. Öllu máli skipt ir að allir séu ánægðir með borð iö. Þingmenn tóku aldeilis ógur- iegan sprett rétt fyrir jólin og af greiddu tíu frumvörp á einum degi (Það hefði átt að slá þessu upp á fþróttasíðum blaðanna). Sagt er að sumir þingmanna hafi slegið margföld hlaupamet þenn an dag. Svo fengu þeir líka aö fara í jólafri. Jólin, hátíö barnanna, gengu í garð með 40 þúsund lítrum af rjóma. Börnin fengu í magann nóg og pabbarnir fengu nóg að borga. Mömmurnar fengu tauga veiklunarkast yfir jólasteikinni eftir allar hreingerningarnar og bakstrana. Blessuð jólin, þegar allt er svo hlýtt og bjart og ró yfir mannskepnunni. J.H. ^m>.w».<wyi^yyyyyyyyyyyiiiyfMyy^yyyyy^MJWN<y>» *+m+**m+*+^m**+m*

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.